Η ΗΘΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Συνασπισμένοι κερδο­σκόποι και καταχραστές της εμπιστοσύνης

Ρεαλισμός χωρίς ηθική;

>>> Οι λαοί στις σύγχρονες κοινωνίες δεν είναι υπο­δουλωμένοι όπως παλαιότερα από αυταρχικές κυβερ­νήσεις ή από λίγους σφετεριστές της εξουσίας και αν οι ισχύοντες νόμοι παραβιάζονται φανερά, τότε εύκολα προκαλούνται διαμαρτυρίες και αντιδράσεις. Οι κυβερ­νήσεις είναι εξαρτημένες από ισχυρές επι­χειρήσεις και πολυ­εθνικές εταιρείες, που προσφέρουν υπηρεσίες και προϊόντα σε ολόκληρη την κοινωνία. Τα πολιτικά κόμματα χρηματο­δοτούνται από ισχυρά οικονομικά συμφέροντα και τα δεύτερα υποστηρίζουν τα πρώτα με τη δική τους επιρροή στην κοινωνία. Όταν τα πολιτικά κόμματα ανέλθουν σε κυβερνητικές θέσεις, τότε ανταποδίδουν τη στήριξη και εξυπηρετούν μερο­ληπτικά τις μεγάλες επι­χειρήσεις. Επιπλέον, τα πολιτικά κόμματα στις κυβερνητικές θέσεις εξαναγκάζονται σε πολιτικούς συμβιβασμούς και σε πολιτικές επιλογές που θα ευνοούν την παραμονή τους στην εξουσία με υποχωρήσεις σε άλλους στόχους. Γι' αυτό οι κυβερνήσεις συχνά εξαντλούνται στη διατήρηση της εξουσίας έναντι άλλων ανερχόμενων ομάδων διεκδίκησης και στη συντήρηση της διοίκησης. Οι κυβερνήσεις στα σύγχρονα κράτη αφήνουν τους πολίτες απρο­στάτευτους τόσο από τους κοινούς κακοποιούς όσο και από την εγκληματική εκ­μετάλλευσή τους από συνασπισμένους κερδοσκόπους. Πολλές προτεραι­ότητες που θα έπρεπε να είναι αυτονόητες για την ασφάλεια και την υγεία του πληθυσμού συχνά μένουν στην πολιτική τους υποβαθμισμένες. Αν οι λαοί θέλουν να έχουν τη δύναμη να αντισταθούν στην οικονομική εκμετάλλευσή τους και στην υποδούλωσή τους από τέτοιες κερδοσκοπικές κυβερνήσεις, που παρου­σιάζονται απατηλά με πολιτική για περισσότερη ελευθερία και δημοκρατία,* τότε θα πρέπει να ενωθούν με ανα­θεωρημένες απόψεις για την ανθρώπινη ζωή που θα είναι κοινά αποδεκτές και με την ηθική απαίτηση για μια πνευματική κατεύθυνση της πολιτικής. Οι παλαιότερες ιδεολογίες και οι λόγοι που ένωναν παλαιότερα τους λαούς (κυρίως θρησκευτικοί, εθνικοί και παραδοσιακοί) στις νέες εποχές της ιστορίας δεν είναι αρκετοί για να ενώσουν όλο τον πληθυσμό μιας χώρας. Οι διαχωρισμοί του πληθυσμού με οικονομικά μεγέθη πάλι δεν μπορούν να εξηγήσουν πολλά κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα. Αντιθέτως, η δημιουργία πολλών ομάδων και συλλογικών προσπαθειών έχει δημιουργήσει επίσης πολλές αντιθέσεις, τριβές, φιλοδοξίες και έλλειψη συντονισμού των προσπαθειών μεταξύ των διαφορετικών ομάδων. Μια από τις πρώτες απόψεις που όλοι θα πρέπει να συμφωνήσουν είναι αυτή ακριβώς εδώ, που πιο πάνω καταγράφηκε και συνοπτικά είναι: Συνασπισμένοι κερδο­σκόποι και καταχραστές της εμπιστοσύνης δε­σμεύουν τους πολίτες (κυρίως με προϊόντα και υπηρεσίες) και τους εξαπατούν με την κάλυψη των νόμων και με την ανοχή του Κράτους, ενώ οι πολίτες μένουν ανήμποροι να αντιδράσουν συντονισμένα, ακόμα και απέ­ναντι σε κοινούς κακοποιούς. Το Κράτος επίσης είναι ευάλωτο στις πιο ισχυρές οικονομικές επιχειρήσεις, οι κυβερνήσεις συνεργάζονται επιλεκτικά με αυτές για να ενισχυθούν ή για να επικρατήσουν ενάντια σε άλλες επιχειρήσεις, ενώ πολλές προτεραιότητες που θα εξυπηρετούσαν συνολικά την κοινωνία υποβαθμίζονται.

* Σημείωση: Εστιάζουμε στις σύγχρονες κοινω­νίες και σε πολιτικές που κάνουν κατάχρηση των εννοιών της ελευθερίας και της δημοκρατίας ως ανώτερες αξίες και τα ψέματα και η κατάχρηση της εξουσίας δεν είναι φανερά. Για χώρες με κατα­πιεστικές κυβερνήσεις και με αυταρχικές εξουσίες θα προσθέταμε πιο φανερούς λόγους για συντο­νισμένη αντίδραση και η κατάχρηση της εξουσίας θα ήταν πιο φανερή, όπως και το ηθικό μας δίκαιο. Η πολιτική θα μπορούσε πιο εύκολα να αλλάξει με την ανατροπή ενός προσώπου, ενώ τώρα τα πρόσωπα αλλάζουν χωρίς ωστόσο να αλλάζουν οι πολιτικές, και οι νόμοι παραμένουν ίδιοι και εφαρμόζονται πάλι επιλεκτικά.