Η ΗΘΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

 

<•> ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ (ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩ­ΠΟΥ ΩΣ ΑΤΟΜΟ) ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ

 

>>>► Κατεβάστε αυτό το τμήμα της παγκόσμιας διακήρυξης της κοσμολογικής Ηθικής

 

1) Ύστερα από μια τέτοια απαξιωτική περιγραφή του ανθρώπου και ερμηνεία της συμπεριφοράς του σαν αποτέλεσμα φαντασιώσεων, παρανόησης, υποβάθμισης του κόσμου, μεγαλομανίας και ανοησίας. Θα ξεχωρίσουμε εύκολα έναν άξιο εμπι­στοσύνης μέσα από ένα πλήθος ή από μια ομάδα ανθρώπων και θα δεχτούμε κάποιον άνθρωπο έτσι απλά και αδια­μαρτύρητα σαν αυτο­κράτορα, βασιλιά ή άρχοντα, ηγεμόνα και ημίθεο για την κοινωνία; Αντί σε μια δια­κήρυξη να εκκινούμε με τη φαντασία και το στόχο ότι όλοι οι άνθρωποι γεν­νιούνται σαν θεοί και έχουν λογική, θα ήταν ειλικρινές να εκκινούμε με τη δια­πίστωση του εγω­κεντρικού και παρανοϊκού πνεύ­ματος.

 

2) Η συμμετοχή στην ομαδική ζωή και η συνεργασία δεν γίνονται μόνο με σκοπό την προσφορά στην ομάδα, αλλά για προσωπικές διευκολύνσεις και για να αντληθούν προσωπικά οφέλη.

 

3) Θεμελιώδης άποψη της Ηθικής, αλλά και από την παρατήρηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς σε υπεύθυνες, διοικητικές και αντιπροσωπευτικές θέσεις, είναι η εξής άποψη: Οι αδυναμίες και τα προβλήματα τα οποία διαπιστώνουμε στον άνθρωπο ξεχωριστά, αυτές οι ίδιες αδυναμίες και προβλήματα εμφανίζονται και επαναλαμβάνονται με τη συλλογική δράση, με την ομαδική συμπεριφορά, με τη συνεργασία και στην εκπροσώπηση. Λ.χ. τα ξεχωριστά πρόσωπα ενδιαφέρονται και ξεχωρίζουν τα δικά τους προβλήματα, ενώ υποβαθμίζουν εκείνα των άλλων. Αντιδρούν εύκολα σε φραστικές προσβολές, πλησιάζουν σαν φίλοι και θαυμαστές τους επιτυχημένους, ενώ όταν έχουν δύναμη διεκδικούν ένα ρόλο αρχηγικό και επεμβαίνουν πιο εύκολα. Τα άτομα είναι αντιδραστικά και απορριπτικά ή ανεκτικά και καλόπιστα. Το ίδιο και τα κράτη. Τα κράτη διεκδικούν ένα κομμάτι γης, όπως τα άτομα κλπ. Ο πόλεμος, επίσης ξεκινάει με την κακή ή εχθρική σχέση, όπως μεταξύ δύο μόνο προσώπων.

 

4) Για τη συντόμευση του χρόνου και για να μη δυσκολεύεται η συνεργασία και η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, σε πλήθος περιπτώσεων και στην καθημερινή ζωή, οι άνθρωποι περιορίζουν τη σκέψη που θα χρειαζόταν για την αναμφισβήτητη γνώση και για την αξιοπιστία της πληροφορίας. Δηλαδή, αυτοί επιλέγουν έτσι απερί­σκεφτα όπως και για την προσωπική τους ζωή: με τη βιαστική εκτίμηση και σκέψη, με υπο­βάθμιση για την άγνοιά τους και με την αντιγραφή δράσεων και λύσεων που αντι­λαμβάνονται σε άλλους. Με αυτή την πρόθεση, η επικοινωνία και η συνεργασία τους εξυ­πηρετούνται συμφωνώντας σιωπηλά να έχουν σταθερή σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ τους. Μάλιστα σε ένα πλήθος περιπτώσεων, η ομάδα και το κράτος αξιώνουν ή επιβάλλουν να συνεργαστούμε με σχέση εμπιστοσύνης και να κινητοποιηθούμε χωρίς πληροφόρηση και γνώση και ακόμα χειρότερα, με εκβιασμούς, απειλές και με αυστηρές ποινές!

 

5) Η λογική σκέψη, ότι μπορεί να υπάρχει μια παγκόσμια δικαιο­σύνη επιβεβλημένη από ένα Θεό και η λογική σκέψη, ότι η δική μας ξεχωριστή ζωή μπορεί να συνε­χίζεται μετά το βιολογικό θάνατο, έτσι όπως προετοιμάσαμε στην πα­ρούσα ζωή, αυτές οι σκέψεις δεν επηρεάζουν διαρκώς την καθη­μερινή συμπεριφορά των περισ­σότερων ανθρώπων. Δεν συνεκτιμάμε ότι η ζωή τελειώνει οριστικά ή αντιθέτως αυτή συνεχίζεται όπως προετοιμάσαμε. Δεν συνεκτιμάμε ότι ο Θεός θα μας ήθελε πιο συγκρατημένους και λιγότερο άπληστους και εγωιστές. Δεν συνεκτιμάμε ότι ο κόσμος που βρίσκεται πέρα από το οπτικό μας πεδίο μπορεί να βρίσκεται κάπως παρόν σε όσα συμβαίνουν εντός του οπτικού μας πεδίου. Έτσι γεννιέται η λογική απορία: Με αυτή την εξαπάτηση της (αμερόληπτης) λογικής, με την περιφρόνηση της αλήθειας και της πραγματικότητας και με τη γελοιοποίηση της πνευματικής αναζήτησης, μπορεί να υπάρξει σχέση εμπιστοσύνης και αξιοπιστία στη συνεργασία; Αν κάποιος έρθει και πει, ότι δεν υπολογίζει το κράτος και τους νόμους, ότι όλα αυτά είναι δόλιες προσπάθειες μερικών ισχυρών, ότι οι σκέψεις για το δίκαιο και την ηθική είναι φιλοσοφία για τα σκουπίδια και ότι θα πράξει αυτό που θέλει χωρίς κανένα δισταγμό. Εσείς θα τον ακούσετε ως αξιόπιστο πρόσωπο και θα συνεργαστείτε μαζί του χωρίς ανησυχία, και θα μείνετε μαζί του πολλές ώρες να διαφωνείτε; Θα τον ακούσετε με προσοχή και δεν θα γελάσετε με τις ανώριμες σκέψεις του, μόνο αν αυτός έχει τον τρόπο να σας απειλεί και να σας δυσκολέψει τη ζωή! Έτσι ακριβώς μπορούν να είναι και οι πολιτισμένες κοινωνίες και ανεξαρτήτως πληθυσμού. Όταν τα άτομα έχουν επιλέξει να εξαπατήσουν τον εαυτό τους και αδιαφορούν για την έρευνα του κόσμου, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τη δράση τους έξω στον αισθητό κόσμο και με τις πιο μεγάλες προσδοκίες, έτσι εύκολα θα πράξουν το ίδιο πονηρά όταν χρειαστεί και θα αγνοήσουν την αλήθεια στις συνεργασίες τους, ενδεχομένως από την υπεύθυνη θέση τους, ακόμα και ως αρχηγοί ενός κράτους. Ηθική ανευθυνότητα μπορεί να ονομαστεί αυτή η περιφρονητική συμπεριφορά προς το πνεύμα και προς την άγνοια. Όταν ο άνθρωπος αποδεικνύεται λογικά και εμπειρικά μειωμένης αξιοπιστίας και ανάξιος εμπιστοσύνης και ευρύτερα η ζωή ένα φαινόμενο με φαντασία και παρανοϊκή άποψη για τον κόσμο. Τότε, έτσι απλά εξηγούμε πώς η κοινωνική ειρήνη είναι κάτι πιο δύσκολο απ' όσο φαίνεται με την απλή επιθυμία.

 

6) Οι περισσότερες απόψεις του βιβλίου έχουν σχηματιστεί με τις πρώτες και πιο απλές παρα­τηρήσεις που μπορεί να σκεφτεί κάθε άνθρωπος. Έτσι και η έννοια της πολιτικής σχηματίζεται όταν σκεφτούμε τα μόνιμα γνωρίσματά της. Με την ευρύτερη έννοια, πολιτική είναι η δράση με ένα ορισμένο σχέδιο και σκοπό. Ο σκοπός δεν είναι πάντοτε μια υλοποίηση που ολοκληρώνεται σύντομα. Σκοπός μπορεί να είναι η διατήρηση ενός έργου, η ίδια η δράση που είναι διαρκώς απαραίτητη για τη διατήρηση του αποτελέσματος και η χρησιμο­ποίηση των ανάλογων μέσων. Η πολιτική προετοιμάζεται με τη σκέψη και εφαρμόζεται από ανθρώπους, οι οποίοι εξυπηρετούν τη δική τους ύπαρξη, είτε με δράση που διευκολύνει τις επιδιώξεις τους, είτε με δράση που αποτρέπει τις δυσκολίες στις επιδιώξεις τους και επιλύει τα καθορισμένα προβλήματα. Ο σκοπός μπορεί να πραγματοποιείται με προσδιορισμένη δράση ατομική, ομαδική ή καθολική. Η επιτυχημένη εξυπηρέτηση των συμφερόντων και της επιβίωσης αποφέρει πλεο­νεκτήματα και τα πλεονεκτήματα εκμεταλλεύονται πρώτοι και επίμονα αυτοί που εξυ­πηρετούνται. Έτσι σύντομα και λογικά εξηγούμε την εμφάνιση και την κατάχρηση της εξουσίας. Όταν τα προβλήματα είναι κοινά για μεγάλο αριθμό ανθρώπων και οι επιδιώξεις κοινές, τότε η δράση προσδιορίζεται με συνεργασία, δηλαδή με συνεν­νόηση, με κοινές αποφάσεις και με συντονισμένη δράση. Αυτή είναι η πολιτική με πιο στενή έννοια, όπως υπονοείται από την ετυμολογία της λέξης. Ο "συμβιβασμός" δεν είναι ένα αξεχώριστο γνώρισμα της πολιτικής, αλλά της κοινωνικής ζωής. Η εμπειρία έχει φανερώσει ότι η συμφωνία μπορεί να περιορίζεται μεταξύ ενός ελάχιστου αριθμού προσώπων και να στρέφεται ενάντια (και βίαια) σε διαφορετικές ομάδες, σε αντίθετες πολιτικές και συνολικά στη κοινωνία. Μόνο με τον επιθετικό προσδιορισμό ως "δημοκρατικής και πλειοψηφικής" πολιτικής, η πολιτική μπορεί να συμπεριλάβει στην έννοιά της το συμβιβασμό και τη συμφωνία μεταξύ πολλών προσώπων ή ομάδων.

 

7) Η θεμελιώδης άποψη για το νόημα της ζωής και σύμφωνα με την ηθική του εσωτερικού προσα­νατολισμού είναι η άμεση σύνδεση του βιολογικού σώματος με τον εαυτό του. Η σύνδεση αυτή στον άνθρωπο φανερώνεται καθαρά σαν πνευματική. Ο σκοπός της ζωής είναι εσωτερικός με πνευματικές αξίες. Δεν είναι η συνεργασία για την επιβίωση και η κρατική ενότητα ούτε η αποτροπή ενός κοινού εχθρού. Αντιθέτως, τα τελευταία πρέπει να εξυπηρετούν τη ζωή με τις ηθικές αξίες.

 

8) Πριν απ' όλα, οποιαδήποτε θεωρία για τη ρύθμιση της συμπεριφοράς, της ζωής, των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων και για τη συγκρότηση ηθικού κράτους, αυτομάτως ακυρώνεται και αξίζει την απόρριψη, όταν αυτή δικαιολογεί την εφαρμογή φυσικής βίας ή το φόνο για τους αμφισβητίες ή για τους απαρνητές αυτής της (ηθικής ή πολιτικής) θεωρίας. Διότι η Ηθική ξεκινάει με έρευνα και όχι με βεβαιότητα για δράση και προϋποθέτει αμερο­ληψία και αντίσταση στις προκλήσεις του εγωισμού. Τελικά, όμως, αποδεικνύεται ότι αυτή είναι θεμελιωμένη σε διαπιστώσεις για τα σταθερά χαρακτηριστικά της φυσικής και της κοινωνικής πραγματικότητας. Γι' αυτό αναγνωρίζει τις ελλείψεις, τις αδυναμίες, τις ατέλειες, τους περιορισμούς, τις αντιδράσεις, τις διαφορετικές απόψεις, την άγνοια, τις αποκλίσεις και τις διαφορές μεταξύ των ανθρώπων. Με λίγα λόγια, η ηθική σε σύζευξη με την αμερόληπτη λογική αναγνωρίζει την αναγκαιότητα των διαφορών, των αντιθέσεων και των ατελειών στα πράγματα και στους ανθρώπους και την (υπερ)φυσική προτεραιότητα του πνεύματος προς τον εαυτό του (και όχι τη ζωή σαν προσφορά για άλλους). Οποιοσδήποτε συμμετέχει στην εφαρμογή σχεδίου για την εξολόθρευση της φυσικής ύπαρξης άλλων ανθρώπων και διαπράττει δολο­φονία, είτε ατομικά, είτε ομαδικά, είτε με δική του πρωτο­βουλία είτε με την κάλυψη πολιτικών ή στρα­τιω­τικών νόμων αξίζει την ακραία καταδίκη και κάθε αντί­δραση. Ακόμα και όταν ο/οι δολο­φόνος/οι καλύ­πτεται από τους νόμους της χώρας του και εκμεταλ­λεύεται τα αξιώματά του από μια θέση αρχηγού ή εκπροσώπου μιας μεγάλης ομάδας, τότε τα υπόλοιπα κράτη δεν πρέπει να παρατηρούν χωρίς αντίδραση. Οι παγκόσμιοι νόμοι της Ηθικής, το Διεθνές Δίκαιο και η αντίδραση στην αδικία δεν έχουν σύνορα.