Η ΗΘΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

 

<•> Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΕΠΙΛΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΑΝ­ΘΡΩ­ΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ, ΕΝΩ ΑΥΤΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΝΤΑΙ, ΜΕΤΑ­ΚΥΛΙΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ

 

>>>► Κατεβάστε αυτό το τμήμα της παγκόσμιας διακήρυξης της κοσμολογικής Ηθικής

 

Το ζήτημα των ορίων της ανθρώπινης συμπεριφοράς εκτός από ηθικό είναι και νομικό. Δηλαδή τα ζητήματα για το εσωτερικό νόημα της ζωής και της πνευματικής καλλιέργειας συνδέονται αξεχώριστα με τα ζητήματα της έκφρασης και της συμπεριφοράς μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον. Είναι λάθος να περιορίζουμε το ρόλο της ηθικής στις διαστάσεις ενός ατόμου και να την αποκόπτουμε από τις ανθρώπινες σχέσεις και την κοινωνία, όπως επιχειρείται τις τελευταίες δεκαετίες στο δυτικό κόσμο. Η στερεοτυπική λογική «μπορείς να είσαι οποιοσδήποτε, να σκέφτεσαι και να επιθυμείς ελεύθερα, αρκεί να μη παραβιάζεις τα δικαιώματα των άλλων και τους νόμους» περιέχει μία αντίφαση. Τέτοια μεγαλόψυχη λογική θα είχε επιτυχία εάν το κοινωνικό περιβάλλον, από την αρχή μέσα στην οικογένεια και ευρύτερα, δεν πρόσφερε άσχημες εμπειρίες και κακά παραδείγματα. Αν αυτό δεν συντελούσε για να διαμορφωθούν ψυχές με παρανοϊκές επιθυμίες, με πίκρα και απογοήτευση για ορισμένες αδυναμίες, κακοποιοί και ανώριμοι χαρακτήρες, προσωπικότητες επιρρεπείς στην εξαπάτηση και στην παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Εξαρχής, έχει γίνει το γνωστό λάθος (μιας απόλυτης ελευθερίας της βούλησης) να θεωρούμε το άτομο περισσότερο "ελεύθερο", απ’ όσο πραγματικά είναι μέσα στον κόσμο. Όταν ένας άνθρωπος έχει μεταμορφωθεί εσωτερικά σε τέρας, με τη συμβολή κάποιων άσχημων εμπειριών, κακής αγωγής και αρνητικών προϋποθέσεων από το κοινωνικό περιβάλλον και, ιδιαίτερα όταν έτσι άρχισε να γίνεται από την ώρα που γεννήθηκε, αυτός ο άνθρωπος θα σκέφτεται και θα επιθυμεί "ελεύθερα" για να πράξει επιβλαβώς και σαν δολοφόνος και με λογική προτίμηση σε ανθρώπους που του θυμίζουν την κακή τύχη του. Όταν κάποιος είναι έτοιμος να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του χωρίς κανένα φραγμό, ακόμα και όταν είναι απαγορευμένα, επίσης θα σκέφτεται και θα επιθυμεί ελεύθερα (για τον εαυτό του).

Ελεύθερο ή όχι το άτομο στη βούληση και στη σκέψη του, εξακολουθεί να τίθεται το ηθικό ζήτημα για να ξεπεράσει την κακή πλευρά του και να υπερισχύσει η φωνή της λογικής και των πλεονεκτημάτων του πνεύματος. Διότι, όπως έχει φανεί περίλαμπρα από την αρχή του βιβλίου, η σκέψη και η πληροφορία δεν έρχονται μόνα τους όπως στον ύπνο μας και χωρίς σύνδεση μεταξύ τους. Κι εμείς κατευθύνουμε τη σκέψη και επιλέγουμε κινήσεις και πληροφορίες που μας χρειάζονται για τη δράση και την πραγματοποίηση των επιθυμιών μας. Όπως και να μας έχουν διδάξει από τη μικρή ηλικία, όποια κι αν ήταν η εμπειρία μας, ο στοχασμός επιτρέπει να διερωτηθούμε, ν’ αναζητήσουμε, ν’ αμφισβητήσουμε, να επαλη­θεύσουμε, να επανε­κτιμήσουμε, να ξεχάσουμε σκέψεις και εμπειρίες και έτσι τελικά να αλλάξουμε μόνιμα μερικές συμπεριφορές μας, να διακόψουμε δράσεις ή να επιλέξουμε νέες. Η απο­βλακωτική επανάπαυση και το πείσμα να μείνουμε για πάντα ίδιοι, η συνήθεια της εμπειρίας και η τυφλή αποδοχή όσων μας μεταδίδουν δεν αρμόζουν σε έξυπνο άνθρωπο και όλοι επιθυμούμε να είμαστε έξυπνοι, ρυθμιστές της τύχης μας και κύριοι της ζωής μας.

Βέβαια, από τις προδιαθέσεις και τη συμπεριφορά ενός ατόμου λίγο απει­λούνται οι μεγάλες εταιρείες, οι βιο­μηχανίες και τα μεγάλα οικονομικά συμ­φέροντα. Συμβαίνει όμως αντιθέτως, από μια υπεύθυνη θέση σε μια πολυεθνική εταιρεία, μερικά πρόσωπα έχουν αντιληφθεί ότι η υποβάθμιση των ηθικών ζητημάτων προσφέρει ευνοϊκό έδαφος για μαζική εκμετάλλευση του κόσμου. Το ηθικό ζήτημα αναμφίβολα δεν αφορά αποκλειστικά την προσωπική ζωή, ούτε είναι ένα ζήτημα για φιλοσοφική ψυχαγωγία και δεν μπορούμε να το προσπερνάμε έτσι κοντόφθαλμα. Για να δημιουργηθεί σχέση εμπιστοσύνης και για να συνεργαστούν δύο άνθρωποι είναι βασικό, να ομιλούνε την ίδια γλώσσα, να εκφράζονται σωστά, να είναι ειλικρινείς, να επιθυμούν την καλή σχέση με το συνεργάτη ή συνάδερφο, η σκέψη τους να μην αποσπάται από τα προσωπικά τους προβλήματα, να είναι ενημερωμένοι κλπ. Εάν συμβαίνει το αντίθετο, τότε δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία και αποτελε­σματικότητα, εκτός ίσως περιστασιακά και η σχέση εμπιστοσύνης θα μεταλλαχθεί σε σχέση εκμετάλλευσης και σε εχθρική σχέση. Εάν χρονο­τριβούμε μέχρι να κατα­λάβουμε, εάν γίνονται παρεξηγήσεις, εάν είναι ανακριβής η πληροφόρηση και κακή η συνεννόηση, εάν υποβόσκει ένα αίσθημα εκδίκησης και η αντιπάθεια, εάν η ψυχολογία είναι μαύρη από μερικές αδικίες και ατυχίες και εμείς απογοητευμένοι, τότε λογικά θα γίνεται πιο δύσκολο να υπάρξει σχέση εμπιστοσύνης, όμορφη επικοινωνία, δημιουργική συνεργασία και αισιόδοξη προοπτική. Αυτές οι συνοπτικές διαπιστώσεις δεν είναι μόνο για καλούς πωλητές και για σχολές μερικών σύγχρονων επαγγελμάτων. Είναι διαπιστώσεις που μπορεί να συγκεντρώσει οποιοσδήποτε από την εμπειρία του και χρειάζονται για την καθημερινή ρύθμιση όλης της ζωής.