Η ΗΘΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

<•> Η ΑΔΙΚΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ (Ή ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΙ) ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ (ΟΠΩΣ ΕΚΘΕΤΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΟ)

>>>► Κατεβάστε αυτό το τμήμα της παγκόσμιας διακήρυξης της κοσμολογικής Ηθικής

Δεν χρειαζόμαστε χρηματοδότες/πονταδόρους και ανάπτυξη που θα μας κάνουν περισσότερο εξαρ­τημένους, θα προκαλέσουν νέα προβλήματα και θα εξαγοράσουν ψυχές και συνειδήσεις. Δεν χρεια­ζόμαστε ανάπτυξη και αντα­γωνισμό που θα υπο­βιβάσει τη νοημοσύνη, την ηθική και την υγεία και ο υπο­βιβασμός θα δημιουργήσει περισ­σότερες θέσεις εργασίας για νεκρο­θάφτες, γιατρούς, οδο­καθαριστές, για κερδο­σκόπους, για το σκληρό­ψυχο κυνήγι πελατών (dealers) και για τη διακίνηση ανώφελων εμπο­ρευμάτων ή υπηρεσιών.

Λένε, ότι πριν απ' όλα μέσα στις σκέψεις μας πρέπει να είναι η εργασία για την επιβίωση και ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνο με τις σκέψεις. Έτσι απλά υπο­βαθμίζουν τον πρωτα­γωνιστικό ρόλο των πνευματικών αξιών στη ζωή. Αφού τα πράγματα είναι έτσι, όπως λένε, τότε να φροντίσουν χωρίς χρονο­τριβή, χωρίς υπε­ρεκτι­μημένες προ­βλέψεις και θεωρίες και να κάνουν ριζικές αλλαγές στην οργάνωση της κοινωνίας. Με προτεραιότητα ένα πολιτισμένο κράτος, το οποίο θα προσφέρει τα ελάχιστα για να μην εξαρτάται η απλή επιβίωση των ανθρώπων από τη θεοποιημένη ή την απαξιωμένη τύχη. Παράλληλα, για να μην κινδυνεύει η επιβίωση μεγάλων πληθυσμών, απ' όλους εκείνους που με την απληστία τους ψάχνουν για σκλάβους, εκμεταλλεύονται επαγγελματικά τις αδυναμίες του κόσμου, καταχρώνται την πλεονεκτική θέση τους και απειλούν με κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες. Ορισμένες πολιτικές μπορούσαν να εφαρμοστούν από την επόμενη μέρα¹ για να σταματήσουν, τουλάχιστον τα πιο τρομερά φαινόμενα της αλητείας από υπεύθυνες θέσεις, όπως και οι δολοφονίες πολλών ανθρώπων από την αδιαφορία του κράτους και την εξυπηρέτηση των κερδο­σκοπικών δράσεων. Όποιος πιστεύει ότι δεν μπορούσαν να εφαρμοστούν άμεσα τέτοιες ανατρεπτικές πολιτικές, εκφράζεται με την άποψη αυτού που είχε ευνοϊκή τύχη και έχει την άνεση να δίνει προτεραιότητα σε άλλες επιλογές, να σκέφτεται με αισιοδοξία για το δικό του μέλλον και να ανησυχεί από τις ανατρεπτικές πολιτικές, μήπως έτσι χάσει τα πλεονεκτήματά του. Με την πρώτη ευκαιρία, αυτός δηλώνει για την αξία της ανθρώπινης ζωής και τη λύπη του όταν αυτή χάνεται άδικα. Αυτές οι δηλώσεις πρέπει να συνοδεύονται με τις πρώτες ανατροπές που μπορούμε να κάνουμε στη δική μας ζωή, αν για την κοινωνία ευρύτερα εκτιμούμε ότι τέτοιες ανατρεπτικές απόψεις δεν είναι ρεαλιστικές. Ένας από τους πρώτους νόμους ενός σεβα­στού κράτους θα έπρεπε να προβλέπει ότι δεν πρέπει να υπάρχουν τόσο φτωχοί άνθρωποι με δυσκολία να επι­βιώσουν, όταν υπάρχουν τόσο πλούσιοι οι οποίοι κάνουν καταχρήσεις και σπατάλες, πέρα από τα όρια της απλής (εγωιστικής) πρό­κλησης. Οποιοσδήποτε έχει την εμπειρία από ένα διάστημα ζωής χωρίς χρήματα, χωρίς εισοδήματα και χωρίς τα απαραίτητα για να επιβιώσει, αυτός έχει εκτιμήσει σωστά την προτεραιότητα που χρειάζεται να δώσουμε για την αναζήτηση τροφής και στέγης. Η τροφή και το νερό είναι τα πρώτα που χρειάζονται για να μη χαθεί άδικα η ζωή. Όσο κάποιος μπορεί να τρέφεται, να θρέφει την οικογένειά του και να είναι υγιής δεν έχει να φοβηθεί τίποτα πιο σημαντικό, τίποτα το χειρότερο. Όλες οι υπόλοιπες απειλές, οι εκβιασμοί, τα χειρότερα βιώματα από μια αναξιοπρεπή ζωή δεν είναι χειρότερα από το να πεθάνεις από ασιτία, δίψα ή τις καιρικές συνθήκες, εσύ ή το τέκνο σου. Και όλα τα υπόλοιπα πλεονεκτήματα του κόσμου και ο κόσμος ολόκληρος να μας προσφερθεί, δεν έχουν νόημα αν εμείς δεν βρίσκουμε τροφή, νερό, καθαρό αέρα και μια δική μας στέγη. Για όλα τα υπόλοιπα πλεονεκτήματα, τα χρήματα, τα πολύτιμα μέταλλα, η ιδιοκτησία γης και κτιρίων, θα ψάχνουμε να τα ανταλλάξουμε με τροφή, με νερό και αέρα, όταν βρεθούμε σε μια τέτοια φανταστική ή ακραία κατάσταση. Έτσι σημαντική είναι αυτή η προτεραιότητα και για μια ολόκληρη χώρα και δεν πρέπει να τη ξεχνάμε, όταν φροντίζουμε για όλα τα υπόλοιπα. Λογικά και ηθικά δεν προηγούνται η πολυτέλεια και η υπερηφάνεια του Τιτανικού, όπως τραγικά έγινε παγκοσμίως και ιστορικά γνωστή, προηγούνται η ασφάλεια και η πρόνοια.

Πώς θα δικαιολογήσουμε ότι μεγάλος αριθμός ανθρώπων, μεγάλοι πληθυσμοί και πλειοψηφίες δεν έχουν δική τους κατοικία για να ησυχάσουν και για τα απαραίτητα της επιβίωσης; Συνήθως χρειάζονται ένα μεγάλο χρηματικό ποσό για να εξασφαλίσουν την κατοικία τους, με τον κίνδυνο να χάσουν την εργασία τους, με τη δυσκολία να αποταμιεύσουν το ποσό, με την ανασφάλεια αν χρειαστεί να επιστραφεί στον ιδιοκτήτη της σε μια άβολη χρονική στιγμή, ενώ τα παιδιά που μεγαλώνουν πρέπει να προλάβουν να εργαστούν για να μη βρεθούν περιπλανώμενοι και φιλοξενούμενοι. Ο στόχος για μια δική τους κατοικία χρειάζεται το αντάλλαγμα μιας ολόκληρης ζωής, με αδιάλειπτη εργασία και ελάχιστη ανάπαυση και σχεδόν χωρίς ψυχική ηρεμία. Με τη στέρηση της τροφής και της κατοικίας σε έναν άνθρωπο δεν στερούμε απλώς τη ζωή ενός ζώου. Τον εμποδίζουμε να γίνει άνθρωπος με πνεύμα. Και η ψυχική ηρεμία δεν είναι μια υπερβολική διεκδίκηση και χωρίς ενδιαφέρον σε μια πολιτισμένη κοινωνία. Οι νόμοι και οι επίσημες θέσεις υποτίθεται ρυθμίζουν με δικαιοσύνη τις ανθρώπινες συνεργασίες και εξυπηρετούν την κοινωνική ευημερία. Όταν όμως οι άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν τα πιο απαραίτητα, όπως είναι μια μικρή κατοικία και η καθημερινή τροφή τους, για τα οποία σαν πίθηκοι θα είχαν καλύτερη τύχη, τότε αν οι νόμοι δεν είναι για τα σκουπίδια, θα είναι για τα σκουπίδια οπωσδήποτε εκείνα τα πρόσωπα που στηρίζουν την εξουσία τους στους νόμους. Όταν έχουμε να φάμε και μια κατοικία για να ησυχάσουμε, τότε όλες οι άλλες αποτυχίες μέσα στην κοινωνία είναι λιγότερο φοβερές και πολλές λύσεις μπορούν να βρεθούν για όλα τα προβλήματα. Και αυτό το πλεονέκτημα με τα απαραίτητα για την καθημερινή επιβίωση είναι σημαντικό όχι μόνο για τα πρόσωπα ξεχωριστά, αλλά και για την επιβίωση μιας ομάδας και για την αντίσταση μιας ολόκληρης χώρας απέναντι σε εχθρικές πράξεις.

1 Ποιοι εμποδίζουν να εφαρμοστεί μια τέτοια πολιτική με ηθική προτεραιότητα, για την άμεση αντι­μετώπιση της αδυναμίας επιβίωσης και για τη βελτίωση των ανθρώπινων σχέσεων, ρωτούν μερικοί με απλοϊκή σκέψη. Μια από τις πιο σύντομες απαντήσεις δίνονται με τη φράση: "Εμποδίζει το σύστημα". Δεν μπορούμε όμως να σταθούμε σε αυτή την σύντομη απάντηση και να μην αναρωτηθούμε τι είναι αυτό το "σύστημα", που βρίσκεται και από ποιους στηρίζεται. Ολόκληρο το 4ο μέρος του βιβλίου είναι μια πρώτη ανάλυση αυτού του συστήματος. Το "σύστημα των βολεμένων", θα μπορούσε να είναι μια πιο σαφής και σύντομη απάντηση. Ιδιαίτερα εκείνων των επιφανών και προνομιούχων, που αποφασίζουν για όλους τους άλλους, τι και πώς θα γίνεται και για την εφαρμογή των αποφάσεων, εξαγοράζουν όσους το υπηρετούν, χωρίς να κατανοούν τις δυσκολίες των άτυχων και των οικονομικά αδύναμων...