Η ΗΘΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

 

<•> Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

 

 

Η εξάρτηση της επιβίωσης και του πολι­τισμού από μετρήσεις αξίας που γίνονται απο­κλειστικά με τη νομισματική μονάδα είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, ιστορικό και παγκόσμιο. Αφήνοντας έξω τις ηθικές αδυναμίες, τους φυσικούς περιορισμούς και την ανεπάρκεια της γνώσης που προετοιμάζουν αυτό το φαινόμενο, θα παρα­τηρήσουμε ότι αυτό είναι στενά συνδεδεμένο με τις σχέσεις ανταλλαγής και συναλλαγής που ονομάζονται εμπόριο. Η αρχική σκέψη για να γίνει ανταλ­λαγή με κάτι απαραίτητο για την καθημερινή ζωή επεκτάθηκε για την ανταλλαγή και την παραγωγή όλων των πραγμάτων, ανεξαρτήτως της προτεραιότητας αυτών για την επιβίωση. Αν και η ιδιοκτησία είναι δυνατό να προηγηθεί του εμπορίου και να γιγαντωθεί χωρίς αυτό, με το εμπόριο βρήκε βαθιές ρίζες και όπως φαίνεται, το τελευταίο αποδεικνύεται απρόβλεπτα επικίνδυνο και καταστροφικό, όπως δεν το είχαν σκεφτεί όσοι μιλούν για κοινο­κτημοσύνη και για κατάργηση της μεγάλης ατομικής ιδιοκτησίας. Η μεγάλη ιδιοκτησία γης από ένα μόνο άτομο, δεν είναι καταστροφική για κανέναν και περισσότερο εξαρτάται από τις σκέψεις, τις προθέσεις και τις επιλογές του ιδιοκτήτη της. Το εμπόριο από ένα μόνο άτομο μπορεί να είναι καταστροφικό από βιολογική, ψυχολογική και πνευματική άποψη για την κοινωνία. Ακόμα και όταν εφαρμόζονται κατά γράμμα τα πρότυπα παραγωγής, ακόμα και αν αγνοήσουμε τα φαινόμενα εξαπάτησης και υπερβολής, οι άδειες επιτρέπουν το εμπόριο όπλων, εκρηκτικών υλών, άγνωστων και γνωστών χημικών ουσιών, προϊόντων και κατασκευών που μπορούν να βρουν διαφορετική από τη γνωστή εφαρμογή και από αυτή για την οποία προορίζονται, προϊόντων και κατασκευών που παρουσιάζονται απαραίτητα ενώ αυτά δυσκολεύουν τη ζωή και την εκθέτουν σε πιθανό κίνδυνο. Οι άδειες για την παραγωγή προϊόντων επιτρέπουν πρωτότυπες τεχνολογίες, ευρε­σιτεχνίες και τροπο­ποιήσεις που δεν περιορίζονται στις ηλεκτρικές συσκευές, αλλά εφαρμόζονται για την παραγωγή τροφίμων και φαρμάκων, στην ιατρική, στη χημική βιομηχανία κλπ. Έτσι φτάσαμε σήμερα σε μια ακόμα κοινωνική υπερβολή που όλοι έχουν συνηθίσει και σε μια ακόμα παγκόσμια προκατάληψη: ότι το εμπόριο πρέπει να είναι χωρίς περιορισμούς, εκτός εκείνους που επιβάλλονται για την ποιότητα των προϊόντων σύμφωνα με τα πρότυπα της παραγωγής τους και από τις υποχρεώσεις προς κράτος. Το κράτος εκμεταλλεύεται τις συναλλαγές των ιδιωτών για την είσπραξη φόρων και άλλων επιβαρύνσεων για την παροχή αδειών. Το πνεύμα της επιστήμης είναι ο "ηθικός αυτουργός", κρυμμένο πίσω από τις πολιτικές επιλογές και σε στενή συνερ­γασία με τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.

 

 

 

Στην πολιτική δράση για να αποτραπεί η εξάρτηση της επι­βίωσης και του πολιτισμού από την τύχη και την ατυχία των ανθρώ­πινων επι­λογών, χρειάζεται να επι­νοηθούν πολλοί περι­ορισμοί για τη δια­κίνηση των προϊόντων και ειδικές άδειες για την αγορά. Οι ενώσεις κατα­ναλωτών μπορούν να πιέσουν για να περιοριστεί το πα­ρεμπόριο ελπίδων και οι απελπι­στικές παρενέργειες των εμπορευμάτων. Οι κατα­ναλωτές δεν είναι ερευνητές και με το ανώτερο εκπαιδευτικό επίπεδο για να μην πέσουν θύματα εξαπάτησης, διαφη­μιστικής υπερβολής, απόκρυψης των ελατ­τωμάτων και ζημιωμένοι υλικά, βιολογικά και πνευματικά από τα γνωστά ή άγνωστα ελαττώματα των προϊόντων. Η άγνοιά τους, η κακή πληροφόρηση και η εξάρτησή τους από τα προϊόντα δεν πρέπει να γίνονται ευνοϊκό πεδίο για οικονομική εκμετάλλευση και πεδίο εξάσκησης για τον εμπορικό δόλο. Σε αντίθεση με την αύξηση και την ανα­θεώρηση των περιορισμών που χρειάζονται παγκοσμίως στο εμπόριο, δεν πρέπει να αποθαρρυνθεί η έρευνα, η ενδεχόμενη εφαρμογή των δημιουργικών σκέψεων και η τεχνολογική ανάπτυξη. Πρέπει να γίνει πιο χαλαρός ο δεσμός μεταξύ τους και να μην προ­ορίζονται για όλο τον κόσμο όλα τα προϊόντα και οι κατασκευές. Σε αντι­στάθμισμα της οικονομικής ζημιάς για τις παραγωγικές επι­χειρήσεις, χρειάζεται να επινοηθούν διευκολύνσεις (όπως φορο­απαλλαγές, χρηματο­δότηση, νέα κίνητρα), να προσφερθούν πλεονε­κτήματα στις δημιουργικές επι­χειρήσεις, είτε αυτές είναι ατομικές, είτε πολυεθνικές και η ζήτηση να αυξηθεί σε πιο απαραίτητα προϊόντα και κατασκευές. Η αντι­μετώπιση του εμπορίου σαν κοινω­νικό φαινόμενο συναλ­λαγής και ανταλλαγής δια­πλεγμένο με την κατάχρηση, την εξαπάτηση, την κάλυψη άλλων παρανομιών, την ανεύθυνη προσφορά και με την έκθεση σε κίνδυνο της προσωπικής και κοι­νωνικής ζωής είναι μια επανα­στατική πολιτική άποψη. Μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και την κοινωνία απρόβλεπτα και να επιλύσει ένα μεγάλο πλήθος προβλημάτων, τα οποία τώρα πολλα­πλασιάζονται, δεν γνωρίζουμε την αρχή τους και χρειάζεται να αντι­μετωπίζονται σαν ξεχωριστά. Είναι μια σκέψη αιφνι­διαστική σε ακραία αντίθεση με την παγκόσμια αντίληψη της κοινωνίας και για ένα φαινόμενο που ξεκίνησε μαζί με την πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου. Θα γίνει πιο ώριμη σκέψη και η κοινωνία θα προ­ετοιμαστεί όταν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τα πρώτα βήματα για τους περι­ορισμούς στο εμπόριο, σταδιακά με τις τροποποιήσεις και την προσαρ­μογή της νομο­θεσίας και με τις νεότερες πολιτικές που θα επινοηθούν.

---