ΖΩΗ, ΥΛΗ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

 

<●> Τι είναι η εμβιότητα και πώς συνδέεται με την ύλη; Ποια η σχέση των αφηρημένων χωρο-χρονικών υλικών (και εξω­τερικών) αλληλεπι­δράσεων με την εσω­τερικότητα;  

(Θεμελιώδεις παρατηρήσεις απ' ευθείας για την αξεχώριστη σχέση της νόησης με τη ζωή και τον κόσμο με ερμηνεία των φυσικών φαινομένων. Στην προηγούμενη ιστο­σελίδα μιλήσαμε για αυτή τη σχέση χωρίς να σκεφτούμε για φυσικά και βιολογικά φαινόμενα).

 

>>>► Κατεβάστε αυτό το τμήμα της κοσμολογικής θεωρίας για ένα πλήρες Σύμπαν που παρουσιάζεται σαν ελεύθερος χώρος

 

 

Από τις πιο μεγάλες θεωρητικές ανατροπές ξεκινάει με την πιο γενική και απλή παρατήρηση για τη σχέση του μέρους με το παγκόσμιο σύνολο.

>>> Με την απλή ύλη, με τα άψυχα σωματίδια εμφανίζεται το ίδιο φαι­νόμενο που ανιχνεύουμε ότι υπάρχει για ολόκληρο το Σύμ­παν. Το σύνολο του Σύμπαντος, που δεν βρίσκεται σε κανένα περι­βάλλον και είναι πάντοτε το ίδιο και αυτο­τελές, έχει άμεση σύνδεση με τον εαυτό του, δηλαδή πνευμα­τική. Καλύτερη και πιο απλή ερμη­νεία για το φαινόμενο της Ζωής δεν υπάρχει! Η άμεση σχέση που έχει το Σύνολο του κόσμου με τον εαυτό του, αυτή η ίδια σχέση εμφανίζεται μέσα σε ορισμένες συνθήκες του χώρου και του χρόνου. Όλα τα φαινόμενα εμφανίζουν το Θεό (τη παγκόσμια Συνείδηση του Κοινού Συνόλου) και τα ζωντανά πλάσματα συμ­περιφέρονται σαν να ήταν ο Θεός, διότι είναι αυτός... όμως υπό χρονικούς και χωρικούς περιορισμούς και όχι αυτο­τελής.

 

>>> Ύλη: η σχετική πρώτη πραγματικότητα μέσα στο ποιοτικό σύνολό της, είναι μία σχετική έλλειψη ποιότητας και πραγματικότητας μέσα στο τελειωμένο σύνολο της πραγμα­τικότητας. Μέσα στο πλήρες σύνολο συνυπάρχει εξέλιξη... και η αρχή της δημιουργίας γίνεται από την απλούστερη ύλη, η οποία είναι το σχεδόν τίποτα. Το αντίθετο του συνολικού κόσμου είναι η ύλη (ποσότητες που κινούνται και μετα­βάλλονται πολύ γρήγορα, μη ξεχνάμε).

 

>>> Τα πράγματα γίνονται με τη σταθερή παρουσία του ολοκληρωμένου Σύμπαντος, που συμμετέχει σαν το Κοινό και σταθερό Σύνολο με το βασικό γνώρισμα της (γενικής) έννοιας. Στην ουσία, αυτά είναι ο ίδιος ο Θεός σαν ατελής μέσα στο χρόνο και στο χώρο και ο κενός χώρος είναι το πλήρες Σύμπαν με το σύνολο της ενέργειας σε κατάσταση ισορροπίας.

 

>>> Η ακραία διαφορά μεταξύ πνεύματος/ψυχής και ύλης/σώματος δεν είναι άλλη από τη διαφορά μεταξύ του παγκόσμιου συνόλου και του μέρους. Το παγκόσμιο σύνολο δεν υπάρχει μόνο όπως φαίνεται σαν κατα­κερματισμένο, μόνο με τους εξωτερικούς τρόπους σύνδεσης των πραγμάτων (στις ξεχωριστές στιγμές του χρόνου).

 

>>> Ψυχή και αίσθηση: Η ά-μεση, εσωτερική και ταυτό­χρονη παρουσία του ολοκλη­ρωμένου Σύμ­παντος περι­ορισμένα στο χρόνο και στο χώρο, όταν τα δο­μικά στοιχεία μπορούν να συγ­χρο­νιστούν.

 

>>> Από τις πιο σημαντικές γνώσεις για κάθε έρευνα είναι η αρχή της πληροφορίας στη ζωή. Η αρχή της πληροφορίας στη φύση είναι αρχή της ζωής. Οι πρώτες σκέψεις ήταν ορθολογικές και διατυπώθηκαν στο βιβλίο: Η Θεολογία της Επιστήμης (στο χρονικό διάστημα 1986 - 1998): "Οι εξωτερικές επιδράσεις δε θα ήταν δυνατό να σημαίνουν κάτι, αν δεν προϋπήρχε κάτι, το οποίο έχει άμεσα μια σημασία. (...) Τα αποτελέσματα ή οι επηρεασμοί της από την επίδραση των εξωτερικών της αιτιών είναι τα διάφορα αισθήματα και αποτελούν τρόπους εννόησης αυτού, που είναι συνεχώς μια σταθερή εννόηση και διάθεση. (...) Η πιο απλή εννόηση, το πρώτο κοινό γνώρισμα, είναι η σταθερότητα μιας αλλαγής που γίνεται αισθητή σαν σκληρότητα, συνοχή, υφή και διάφορα άλλα". (σελ 245 - 246) "Κάθε εξωτερική επίδραση στην υλικό-ενεργειακή ύπαρξη επηρεάζει άμεσα ή έμμεσα την ποιότητα και τις δυνατότητες του εσω-διανοητικού κόσμου. Αντιστρόφως, κάθε εσω-διανοητική αλλαγή επηρεάζει την ποιότητα και τις δυνατότητες της υλικό-ενεργειακής ύπαρξης". (σελ 247) "Αν δεν προϋπάρχει μια άμεση εννόηση, δεν μπορεί να προσληφθεί εξωτερική γνώση (...) Γι' αυτό και, ειδικότερα, δεν αντιλαμβανόμαστε ποτέ ανεξάρτητα από την ποιότητα και τις δυνατότητες του εαυτού μας σε κάθε στιγμή...". (σελ 248) "Διαθέσεις και δυνατότητες του εσωτερικού κόσμου, οι οποίες ακόμα αποδίδονται, από ειδικούς και μη, σε αναιτιολόγητες ιδιότητες και θεωρούνται διαφορετικές ως προς την αρχή και την ουσία τους, για το Σπινόζα ήταν αξίωμα η διανοητική αρχή τους". (σελ 252) "Κάθε έμβιο μέρος έχει αισθητικότητα και αντιλήψεις των εξωτερικών του πραγμάτων και συμπεριφέρεται επηρεασμένο από εκείνες, γιατί η αισθητικότητα είναι ο επηρεασμός της άμεσης αυτο-εννόησής του από τις έμμεσες - εξωτερικές επιδράσεις". (σελ 255) "Ο λόγος για τον οποίο δεν αναγνωρίζεται η άμεση διανοητική δραστηριότητα ή η γνώση σαν ουσία της ζωής, είναι ο περιορισμός της έννοιας της γνώσης στα πιο αφηρημένα νοήματα της γλώσσας, ενώ αυτή είναι η γλώσσα της πραγματικότητας..." (σελ 259) (Οι περισσότερες σκέψεις για την πιο στενή σχέση της πληροφορίας με τη ζωή περιέχονται στο μέρος του βιβλίου: IX Για τη διανοητική δραστηριότητα και την εμβιότητα). "Δεν μας ευχαριστούν (ή δυσαρεστούν) μόνο τα πράγματα, μας ευχαριστούν οι δυνατότητες που δημιουργούμε ή πραγματοποιούμε στον εαυτό μας και η ποιότητα της έννοιας που διαμορφώνουμε γι' αυτόν με τη χρησιμότητα των πραγμάτων και με τις σχέσεις μας". (σελ 350).