Η αρχή της ζωής και του συγχρονισμού στην
αλληλεπίδραση πολλών σωματιδίων επιτυγχάνονται με τους πιο γρήγορους τρόπους αλληλεπίδρασης και οι τρόποι αυτοί
προϋποθέτουν την ταυτόχρονη παρουσία του 100% ολοκληρωμένου Σύμπαντος, το οποίο σε εμάς φαίνεται σαν απουσία του κενού χώρου...
Όταν λοιπόν οι συνθήκες γίνουν ευνοϊκές για το συγχρονισμό μεταξύ των
δομικών στοιχείων (τα οποία διαρκώς αλληλεπιδρούν και ανταλλάσσουν ενέργεια με απίστευτα υψηλές συχνότητες), τότε αυτά μπορούν να συγκροτούν πιο
σύνθετα πράγματα, των οποίων τα μέρη μπορούν να ανταλλάσσουν "πληροφορία" σχεδόν ταυτόχρονα και να αποτελούν ενιαίο και ισορροπημένο σύνολο, όπως είναι
το 100% Σύμπαν. Συμβαίνει κάτι παρόμοιο όπως το έχουν εκφράσει με τη δική τους ορολογία ορισμένοι πανθεϊστές Φιλόσοφοι (π.χ. ο Σέλλινγκ): Η ύλη με τις
μορφές που σχηματίζει εμφανίζει την εσωτερική και ά-μεση παρουσία του Θεού. Στην πραγματικότητα, τα υλικά πράγματα είναι το ίδιο το Ά-μεσο Σύμπαν υπό
περιορισμό στο χρόνο και στο χώρο. Τα υλικά πράγματα δεν είναι αυτά που είναι από μόνα τους ούτε επειδή έγιναν από κάποια άλλα εξωτερικά τους.
Τα υλικά πράγματα είναι αυτά που είναι ΜΑΖΙ με την ενέργεια του "κενού" χώρου που ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ στη δομή της ύλης τους, ενώ
ο "κενός" χώρος είναι το Σύμπαν ολόκληρο, που δεν αλληλεπιδρά εξωτερικά με την ύλη μας και γι' αυτό το Σύμπαν μας φαίνεται απών.
Οι μεγάλες διαστάσεις του φυσικού κόσμου, δηλαδή τα μεγάλα όρια μήκους, χρόνου και μεταβολής στην κίνηση, εξυπηρετούν την ποικιλία των φαινομένων, τον
πολύπλοκο σχηματισμό των πραγμάτων και δημιουργούν με σχετική καθυστέρηση, όσα ήταν ανέκαθεν στο πλήρες Σύμπαν. Τίποτε άλλο δεν επιτυγχάνεται από αυτά
τα μεγάλα όρια του εξωτερικού κόσμου!
Η εσωτερικότητα και η αρχή της ζωής -σαν αίσθηση της
ύπαρξης και ά-μεση παρουσία προς τον εαυτό της- δεν είναι κάτι διαφορετικό από τη νόηση. Το πλήθος των ψυχικών φαινομένων και ιδιοτήτων ξεκινούν από την
ικανότητα που αποκτάει η οργανωμένη ύλη να “αφαιρεί” όλη την πραγματικότητα και να “λαμβάνει” μόνο τις επιδράσεις εκείνες που επηρεάζουν το βιολογικό
σώμα. Η ανίχνευση και η αναγνώριση ομοιοτήτων και σταθερών στοιχείων στα πράγματα (και κατά συνέπεια αποκλίσεων και διαφορών) και η αφαίρεση πλήθους
εξωτερικών επιδράσεων είναι ένα φαινόμενο που θα βρούμε κοινό για όλες τις μορφές ζωής και αναπόσπαστα συνδεμένο με την “εσωτερικότητα”. Η "ψυχή"
υπάρχει και ενεργεί με τον ίδιο τρόπο που η ανθρώπινη νοημοσύνη δημιουργεί τη γλώσσα και μεταδίδει κάθε πληροφορία με τις έννοιες, οι οποίες
σχηματίζονται με “αφαίρεση” και επιλογή των “κοινών στοιχείων”. Το έμβιο ον, η εμφάνιση ψυχής στην οργανωμένη ύλη λαμβάνει σαν πραγματικότητα μόνο όσα
το “αγγίζουν” και επαναλαμβάνονται, ενώ δεν “υπολογίζει” ολόκληρο το Σύμπαν!
<·>
Μην αναζητάτε το Θεό ψηλά στον ουρανό και μακριά στο σύμπαν! Η ύλη είναι ενωμένη μαζί του σε μικροσκοπικές διαστάσεις και το πλήρες Σύμπαν είναι
ολόκληρο παρών, χωρίς να είναι σωματίδια μέσα στο χώρο. Το πλήρες Σύμπαν δεν είναι μέσα σε χώρο και δεν είναι το άθροισμα των ξεχωριστών αστρονομικών
σωμάτων. Το πλήρες Σύμπαν είναι αυτό το ίδιο ο παγκόσμιος χώρος, όπως παρουσιάζεται μεταξύ των σωμάτων, που έχουν έλλειψη σωματικής σύνδεσης μεταξύ τους
και εξασθενημένες τις φυσικές δυνάμεις. Μια παγκόσμια δύναμη η οποία δεν προέρχεται από το εξωτερικό των σωμάτων ανιχνεύεται σε μικροσκοπικές διαστάσεις
και το μέγεθος αυτής της δύναμης εξηγείται από μια συνολική ποσότητα ενέργειας, που δεν υπάρχει με τη μορφή ενός σώματος. Αυτή η συνολική ποσότητα
ενέργειας είναι κοινόχρηστη ως φυσικός χώρος για τα σώματα και με αυτή την ενέργεια διατηρείται η δομή της ύλης σαν μια περιοδική διαδικασία με την οποία η παγκόσμια
δύναμη εξασθενεί. Αυτή η συνολική ποσότητα ενέργειας δεν είναι απλώς μια ποσότητα... Είναι κάτι ακόμα που δεν είναι υλικό και σωματικό και ωστόσο αυτή η
παγκόσμια ποσότητα επιβάλλει (σε απευθείας σύνδεση) τους φυσικούς νόμους για να υπάρχει ολόκληρος ο φυσικός κόσμος, όπως αυτός ο κόσμος εμφανίζεται με
εξασθενημένες τις φυσικές δυνάμεις μέσα στον απέραντο διαστημικό χώρο.
|