Μερικές διευκρινίσεις σχετικά με τη φράση "κοινόχρηστη ποσότητα ενέργειας"

17 Σεπτεμβρίου 2021

Ο διαστημικός χώρος ως καθαρός με διαστάσεις ήδη αποτελεί αντικείμενο της γεωμετρίας ως μια ιδεατή ποσότητα. Η αρχική γεωμετρία του Ευκλείδη ήδη έδωσε ποσοτικές σχέσεις μεταξύ σημείων, γραμμών και απλών σχημάτων. Ξέρουμε ότι θεωρητικά ένας χώρος με περισσότερες διαστάσεις έχει δώσει νέα αξιώματα και θεωρήματα και περιγράφεται από νεότερες γεωμετρίες (πιο γνωστές του Ρήμαν και Λομπατσέφσκι). Σε αυτές τις επιστήμες, ο χώρος περιγράφεται ως ιδεατός και δεν μελετούν αν είναι φυσικό φαινόμενο και αν έχει δική του δομή. Από τις έρευνες του 20ού αιώνα ξέρουμε ότι ο φυσικός χώρος δεν είναι μόνο μια ανθρώπινη ιδέα και ότι έχει δικές του ιδιότητες και ουσιαστική συνέργεια σε φαινόμενα μεταφοράς ενέργειας και σε παρουσία σωματιδίων. Με τη Θεωρία της Γενικής σχετικότητας ήδη έγινε ένα άλμα για να σκεφτούμε ερευνητικά ότι ο χώρος είναι κάτι ουσιαστικό και ενωμένο δυναμικά με την ύλη. Γνωστοί φυσικοί έχουν ήδη μιλήσει για το φυσικό χώρο ως δεξαμενή ή ως ωκεανό ενέργειας. Η περιγραφή του χώρου-χρόνου ως λαστιχένια επιφάνεια είναι μια εικόνα για να καταλάβουμε ότι είναι στενά συνδεδεμένος με την ύλη, όμως αυτή η παρομοίωση κρύβει τα φυσικά φαινόμενα, που δεν είναι άμεσα ορατά.

Με τις προηγούμενες υπενθυμίσεις καταλαβαίνουμε ότι ο διαστημικός χώρος ήδη είναι κάτι που το ερευνούμε ως ποσότητα. Αλλά ακόμα δεν έχει εδραιωθεί μια θεωρία που να πηγαίνει πιο πέρα και να ερμηνεύει το φυσικό χώρο ως ένα φυσικό φαινόμενο, το οποίο συνδέεται με την ύλη και τα σώματα με γνωστό τρόπο σύνδεσης και μαζί με άλλα φυσικά φαινόμενα. Από τη δική μου θεωρητική έρευνα και σύμφωνα με την κοσμολογική θεωρία (για ένα πλήρες Σύμπαν εντός ενός μέγιστου χρόνου), ο φυσικός χώρος επίσης είναι κάτι που έχει ιδιότητες και αξεχώριστη σχέση με την ύλη σε μικροσκοπικές διαστάσεις. Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι ως ποσότητα συμπεριφέρεται κυματικά, δηλαδή διαταράζεται και παράγονται δυνάμεις, κύματα και αυξο­μειώσεις ενέργειας. Αν περιγράφω το φυσικό χώρο ως μια ποσότητα ενέργειας, με τον όρο της "ενέργειας" δεν εννοώ ότι η ουσία του είναι απλώς μια τέτοια ποσότητα. Χρησιμοποιώ τον όρο της ενέργειας επειδή πράγματι και σύμφωνα με υπολογισμούς ο φυσικός χώρος μπορεί να περιγραφτεί και να ερμηνευτεί ως μια ποσότητα ενέργειας, όπως απαιτεί η σύγχρονη φυσική. Αλλά για το δικό μου μυαλό δεν είναι φανερό και εντελώς κατανοητό τι ακριβώς είναι ο φυσικός χώρος σαν ουσία και αν είναι καθαρά ένα φυσικό φαινόμενο. Αναγκάζομαι να περιγράψω το φυσικό χώρο με όρους της φυσικής (ενέργειας, διατάραξης, κυματικής συμπεριφοράς, συμβολής κυμάτων κλπ) επειδή πρώτα έτσι μπορούμε να τον ερμηνεύσουμε, πριν περάσουμε σε ακόμα πιο
δυσνόητα προβλήματα για τις ιδιότητες του χώρου. Αν ξεκινούσα να μιλάω για το φυσικό χώρο με φραστικούς όρους που δεν είναι αποδεκτοί στη φυσική και αν τον ερμήνευα με φαινόμενα της φαντασίας, τότε θα στερούσα την αξιοπιστία από την ερμηνεία του φυσικού χώρου σύμφωνα με τις απαιτήσεις της επιστήμης και η γελοιοποίηση θα ήταν εύκολη. Η φράση "κοινόχρηστη ποσότητα ενέργειας" για την περιγραφή του χώρου ως φυσικό φαινόμενο ήδη δεν αναγνωρίζεται από το εκπαιδευμένο μυαλό ενός φυσικού και βέβαια προκαλεί απορίες. Όμως

δεν είμαι εγώ υπεύθυνος που η φύση περιλαμβάνει ένα τέτοιο φαινόμενο,

που είναι αόρατο, άπιαστο και δεν εμφανίζεται από τις αισθήσεις ως ένα ξεχωριστό πράγμα μεταξύ άλλων. Ο φυσικός χώρος είναι κάτι που υπάρχει από μικροσκοπικές διαστάσεις μέχρι τις πιο μακρινές αποστάσεις και είναι κάτι με το οποίο τα δομικά στοιχεία (ύλη) διατηρούνται σαν επανα­λαμβανόμενα κύματα σε μικροσκοπικά μήκη και σε ταχύτητες σχεδόν του φωτός. Και μην ξεχνάμε ότι μαζί με αυτή τη σύνδεση της ύλης με την κοινόχρηστη ποσότητα ενέργειας συνυπάρχουν πολλά άλλα διαδεδομένα φαινόμενα, όπως το βαρυτικό πεδίο των σωμάτων. Η βαρυτική δύναμη που σύμφωνα με τη ΓΘΣ είναι παραμόρφωση του χωρο­χρόνου επίσης έχει ποσοτικά χαρακτηριστικά και περιγράφεται μαθηματικά. Σε πολλές σύγχρονες κοσμολογικές θεωρίες εξετάζεται μια μέση πυκνότητα ενέργειας του χώρου και εισάγεται μια σταθερά για την εξισορ­ρόπηση της βαρυτικής έλξης. Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο να σκεφτόμαστε για το φυσικό χώρο ως κάποια ποσότητα που συνδέεται δυναμικά με την ύλη και έχει το χαρακτηριστικό της ενέργειας.