ΚΥΚΛΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ - (ΠΛΗΡΕΣ) ΣΥΜΠΑΝ - ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ (ΚΕΝΟΣ) ΧΩΡΟΣ

    ΜΕ ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ ΣΧΕΔΟΝ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΣΤΙΣ ΠΙΟ ΜΙΚΡΕΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ!

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ: Δεν μιλάμε για (μηχανικές) κινήσεις όπως αυτές των σωμάτων του Νεύτωνα. Μιλάμε για κυματικές κινήσεις, δηλαδή αυξο­μειώσεις, ταλαντώσεις, διακυμάνσεις, δηλαδή κινήσεις που παλινδρομούν, εναλλάσσονται, επαναλαμβάνονται, μένουν σαν στάσιμα κύματα και άρα γίνονται περιοδικά, με (ταχύτατους) ρυθμούς, με αντίθετες φάσεις ή συγχρονισμένα και ΣΥΝΕΠΩΣ ΜΕΤΡΗΜΕΝΑ με συχνότητα και με ποσότητες ενέργειας που "καταμετρούνται" με μαθηματικές σχέσεις. Και ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΙΟ ΥΨΗΛΕΣ ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ της φύσης και στις πιο σύντομες αποστάσεις. ΟΧΙ ΣΩΜΑΤΑ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΣΤΑ ΠΙΟ ΜΙΚΡΑ ΜΗΚΗ και με την ταχύτητα σχεδόν του φωτός!

<•> ΠΡΟΣΕΞΕ το κλειδί της απάντησης: Μέχρι πρόσφατα, προσπαθούσαν να δώσουν τις εξηγήσεις για αυτά τα πολύπλοκα φαινόμενα και για την απόλυτη ακρίβεια τους με τους νόμους των σωμάτων του Νεύτωνα και με το “σπρώξιμο” του ενός σώματος στο άλλο. Ενώ η ύλη σχηματίζεται με νόμους της κυματικής φυσικής και η σταθερότητα δημιουργείται από τον ταχύτατο ρυθμό που επαναλαμβάνονται και συγχρονίζονται μικρά ποσά ενέργειας! Η φύση δημιουργείται και διατηρείται με κίνηση που δεν είναι αστρονομική και σωματική, όπως αυτή που μελετούσαν ο Νεύτωνας και ο Γαλιλαίος. Είναι κίνηση χωρίς σώματα και τέτοια κίνηση ονομάζεται "κύμα". Αυτή η κίνηση γίνεται όχι επειδή ένα σώμα δεν βρίσκει αντίσταση στην κίνησή του, αλλά ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ: Το κύμα δημιουργείται επειδή μια (ομοιόμορφη) ποσότητα (π.χ. θάλασσα) αντιστέκεται στη μεταβολή. Αυτή η κίνηση, λοιπόν, δεν είναι σωματική κίνηση και στη εποχή που ζούμε ξέρουμε, ότι στη φύση υπάρχουν τέτοιες ασώματες κινήσεις: Τις ονομάζουμε "ηλεκτρο­μαγνητικές".

Όλες οι αναλογίες που φανερώνονται στο γεωμετρικό σχήμα του κύκλου, μεταξύ της περιφέρειας και της ακτίνας, μεταξύ της γωνίας της ακτίνας προς τις άλλες ακτίνες, τα μήκη των τόξων και των χορδών και οι αναλογίες μεταξύ των πλευρών στα τρίγωνα που σχηματίζονται με τις ακτίνες και τις χορδές κλπ., όλες αυτές οι σχέσεις υπάρχουν στα περιοδικά και ρυθμικά φαινόμενα. Ρυθμικές κινήσεις και ανταλλαγές ενέργειας γίνονται με πολλά τρισ. εκατομμύρια φορές το δευτερόλεπτο σε μικρο­σκοπικές αποστάσεις. Οι εκπαιδευμένοι ερευνητές του εργα­στηρίου περίμεναν να τις παρατηρήσουν σαν (μηχανικές) κινήσεις των ορατών σωμάτων; Περίμεναν ότι θα τις μετρήσουν με ακρίβεια και σε πραγμα­τικό χρόνο, όταν η απόσταση της παρατήρησης είναι μήκους πολλαπλάσιου από τις αποστάσεις στις οποίες γίνονται αυτές οι ρυθμικές αλλη­λεπιδράσεις;

Η κυματική αρχή του σχηματισμού και της διατήρησης των μικροσκοπικών φαινομένων και η παραδοξότητά τους θα φανούν πιο καθαρά με λίγους αριθμούς. Με τη μέγιστη ταχύτητα του φωτός, το μήκος 1m διανύεται σε χρόνο 1m / 2,997924e8 m/s = 0,333564e-8 sec. Το 1cm του μέτρου διανύεται σε χρόνο περίπου 10^-10sec (δηλ. σε 0,000000001 sec). Δεν είναι απαραίτητο να εκτιμήσουμε αυτούς τους αριθμούς με τα πολλά μηδενικά ξεχωριστά τον καθένα. Εδώ μόνο να συγκρίνουμε και να φανταστούμε χρειάζεται. Υποθέστε ότι οι παρατηρήσεις για τα μικροσκοπικά φαινόμενα γίνονται σε αυτή τη (σχετικά μεγάλη) απόσταση του 1 εκατοστού του μέτρου. Για να γίνουν έρευνες και ακριβείς μετρήσεις σε τέτοια απόσταση ήδη χρειάζεται η προχωρημένη τεχνολογία του 20ού αιώνα. Τα εξωτερικά ηλεκτρόνια ενός ατόμου συνδέονται σε αρκετά μικρότερα μήκη, τα οποία από το φως διανύονται σε αρκετά μικρότερο χρόνο, που πλησιάζει τα 10^-20 μηδενικά πριν από την υποδιαστολή. Ερώτηση σε καλούς μαθητές δημοτικού σχολείου και σε μαθητές γυμνασίου: Μπορούμε να παρατηρήσουμε τις μεταβολές σε τόσο μικρές διαστάσεις, αν το φως χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να φτάσει στους ανιχνευτές ή απευθείας στα μάτια μας; Αν μπορούμε τότε με πόση καθυστέρηση;

Το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο δύσκολο και πιο ενδιαφέρον για εμάς τους ερευνητές, όταν σκεφτούμε ότι το φως με το οποίο πληροφορούμαστε δεν είναι μια συνεχής ροή σωματιδίων ή μια συνεχόμενη ακτίνα, αλλά είναι ένα εναλλασσόμενο και ρυθμικό φαινόμενο (δύο πεδίων). Η συχνότητα του φωτός σε κύκλους ανά sec είναι περίπου 10¹⁴ Hz και αντιστρόφως, η περίοδος στην εναλλαγή των πεδίων του περίπου 10^-14 sec. Εάν λοιπόν, σε μικροσκοπικά μήκη γίνονται μεταβολές με εναλ­λασσόμενους και με ρυθμικούς τρόπους, τότε αυτές οι μεταβολές για να παρατηρηθούν σωστά, θα πρέπει να γίνονται πιο αργά από το ρυθμό που ανα­σχηματίζεται το φως. Μόνο έτσι το φως θα "προλαβαίνει" να αντιδράσει σε όλες τις σύντομες στιγμές, που γίνονται οι μικρο­σκοπικές μεταβολές. Αλλιώς, εάν οι ρυθμοί στις μικρο­σκοπικές μεταβολές είναι μεγαλύτεροι από του φωτός, τότε το φως δεν θα αντιδρά σε όλες τις στιγμές με τα μικρο­σκοπικά φαινόμενα και δεν θα τα φανερώνει σωστά.

Το πρόβλημα γίνεται απελπιστικό και η τεχνολογία μας πρωτόγονη, όταν σκεφτούμε ότι η αρχή των κυματικών φαινομένων με τα οποία  παράγονται σωματίδια από τον "κενό" χώρο βρίσκεται σε πιο μικρο­σκοπικά μήκη και σε χρόνους που πλησιάζουν όχι τα 14 μηδενικά του φωτός πριν από την υπο­διαστολή, αλλά τα 40 μηδενικά.