|
Φως: Ένα μικρό τμήμα
της η/μ ακτινοβολίας, το οποίο γίνεται αισθητό από το μάτι κοντά
στη ζώνη των 1014
Hz με μήκος κύματος περίπου 400 nm για το κυανό χρώμα έως 700 nm
για το ερυθρό.
Η ταχύτητα
του φωτός c
στο κενό
έχει μετρηθεί 2,997924
x108
m/s ή 299792 km/s. Προσέξτε τον αριθμό της ταχύτητας σε
σύγκριση με την ταχύτητα που θεωρούμε μεγάλη στην καθημερινή
ζωή μας. Προσέξτε πόση απόσταση διανύει το φως σε χρονικό
διάστημα 1sec. (...) Πώς μπορεί κάτι να
βρίσκεται περίπου 300 000 000 μέτρα μακριά σε χρόνο 1 sec, όταν
εμείς το παλεύουμε με όλα τα μέσα για να κινηθούμε μερικά
χιλιόμετρα την ώρα; Και δεν είναι μόνο η καταπληκτικά μεγάλη
ταχύτητα του φωτός που προκαλεί τη σκέψη για τη διερεύνηση του
φαινομένου πέρα από τις επιστημονικές μεθόδους. Ακόμα πιο
προκλητικό και ιδιαίτερα σημαντικό για την πρόοδο της φυσικής
είναι η
εύκολη παρατήρηση
της ομοιόμορφης παρουσίας του προς όλες τις κατευθύνσεις του
κενού χώρου από το σημείο της πηγής του. Ταχύτατο το φως και
αδιάστατο! Είναι η μαγική κίνηση του φωτός ή η φυσική
διακύμανση ενός φορέα διάδοσης; Το φως μπορεί ακόμα να
μεταφέρει πληροφορίες με άπειρες λεπτομέρειες προς όλα τα
σημεία, απ' ευθείας ή από αντανάκλαση και με ελάχιστες απώλειες!
Θα μπορούσε ποτέ να τα κάνει όλα αυτά ένα πράγμα, το οποίο
κινείται μέσα στο χώρο με το γνωστό τρόπο της μετατόπισης;
Για την
ταχύτητα του φωτός σε βιβλίο φυσικής: "Όταν
το φως μεταδίδεται επί της επιφάνειας της Γης από έναν τόπο σε
άλλο, φαίνεται ότι μεταδίδεται ακαριαίως, διότι δεν μεσολαβεί
αισθητός χρόνος μεταξύ της στιγμής της αναχωρήσεως του φωτός
από τον ένα τόπο και της στιγμής της αφίξεώς του στον άλλο".
Η διατύπωση είναι όμορφη και βοηθάει να κατανοήσουμε το
φαινόμενο της πιο υψηλής ταχύτητας με τους όρους της αναχώρησης
και της άφιξης. Δεν πρόκειται για την αναχώρηση και την άφιξη
που αντιλαμβανόμαστε στον υλικό κόσμο. Το φως μεταδίδεται
ακαριαία, δηλαδή στον ελάχιστο χρόνο, διότι
από πριν υπάρχει απλωμένος
παντού και ταυτόχρονα ο αόρατος φορέας της μετάδοσής του.
Αυτό που μεταδίδεται είναι η διαταραχή του ταυτόχρονου μέσου,
διαταραχή η οποία στην πραγματικότητα αυξομειώνει το μέγιστο
ρυθμό με την οποία ο κενός χώρος παραμένει
σε σταθερή ενεργειακή κατάσταση.
Οποιοσδήποτε άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί ότι η ταχύτητα του
φωτός είναι μια φανταστικά γρήγορη ταχύτητα, αστραπιαία, και
κανένα από τα πράγματα που κινούνται γύρω μας δεν πλησιάζει σε
αυτήν. Οι περισσότεροι συγγραφείς απλουστευμένων βιβλίων για τα
φυσικά φαινόμενα, αν όχι όλοι, εύκολα επαναλαμβάνουν και
τονίζουν την υψηλότερη ταχύτητα του φωτός, με ωραίες συγκρίσεις
και παρομοιώσεις. Δεν θα βρούμε εύκολα ωστόσο, να τονίζουν ένα
άλλο φαινόμενο κίνησης, το οποίο συνδέεται επίσης με την υψηλή
ταχύτητα του φωτός, αλλά αυτή δεν είναι η συνηθισμένη συνεχής
κίνηση που διανύουν τα σώματα ανεμπόδιστα μέσα στον κενό χώρο.
Αυτό είναι το φαινόμενο της διακύμανσης, της εναλλαγής ή της
ταλάντωσης, που γίνεται με ρυθμούς το ίδιο απίστευτα γρήγορους.
Οι στατικές εικόνες που διαδέχονται η μία την άλλη στην οθόνη
με ρυθμό μόνο 100 φορές ανά sec προκαλούν την αίσθηση μιας
συνεχόμενης κίνησης. Ο κώνος ενός κοινού ηχείου μπορεί να
πάλλεται και να τρίζει με ρυθμούς που φτάνουν τις 20000 φορές
ανά sec.
Είναι γνωστό, ότι από τη συνήθεια μπορούμε να αφήνουμε
απαρατήρητα κάποια πράγματα, τα οποία με λίγη σκέψη
αποδεικνύονται εκπληκτικά και εντυπωσιακά. Έτσι, οι τεχνικοί
και οι καθηγητές δεν χάνουν καθόλου το χρόνο τους για να
σκεφτούν πόσο γρήγοροι είναι οι ρυθμοί μεταβολής στα φαινόμενα
τα οποία πολύ συνοπτικά ονομάζουμε ηλεκτρομαγνητικά. Έχουμε
παρατηρήσει και παράγει διακυμάνσεις που φτάνουν σε ρυθμούς πιο
γρήγορους από αυτούς του ορατού φωτός, που ξεπερνούν τις 10
ακολουθούμενο από 15 μηδενικά εναλλαγές ανά sec. Τέτοιοι ρυθμοί
αυξομείωσης είναι το ίδιο, αν όχι περισσότερο, εντυπωσιακά
γρήγοροι, όπως είναι η ταχύτητα που φανταζόμαστε σε ευθύγραμμη
κίνηση. Θα μας διευκρινίσουν ότι μιλάμε για πεδία και έτσι
νομίζουν ότι το μυστήριο εξαφανίζεται. Όμως, μάλλον θα ήταν πιο
μεγάλο και άλυτο το μυστήριο, αν αυτοί οι αστραπιαίοι ρυθμοί
διακύμανσης ή εναλλακτικής κίνησης γινόντουσαν με υλικά
πράγματα, όπως αυτά που βλέπουμε και συναρμολογούμε.
* Από το βιβλίο ΤΟ (ΠΛΗΡΕΣ) ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ Ο
ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ (ΚΕΝΟΣ) ΧΩΡΟΣ με υπότιτλο "Οι θεμελιώδεις σκέψεις και
σχέσεις για την ερμηνεία της φύσης"
|
|