ΚΥΚΛΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ - (ΠΛΗΡΕΣ) ΣΥΜΠΑΝ - ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ (ΚΕΝΟΣ) ΧΩΡΟΣ

                                       ΡΥΘΜΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ

ΤΡΙΓΩΝΟΜΕΤΡΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΡΥΘΜΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ

Η περιφέρεια του κύκλου έχει μια σταθερή σχέση με τη διάμετρό του. Ο λόγος αυτών των δύο μηκών είναι ένας σταθερός αριθμός, ο γνωστός αριθμός π. Όταν επομένως διαιρέσουμε τον κύκλο σε μικρότερα τόξα και σχηματίσουμε στο εσωτερικό του τρίγωνα με την ακτίνα και με τις χορδές των τόξων, τότε όλες οι σχέσεις που θα εμφανιστούν μεταξύ των μηκών τους θα συνδέονται πάντοτε με το σταθερό λόγο του αριθμού π. Δηλαδή, πάντοτε θα υπάρχει μια σχέση μετα­ξύ των μηκών και των γωνιών, που όταν τα υπολογί­σουμε θα μπορούμε να βρούμε το σταθερό αριθμό π. Ακριβώς έτσι είναι η αρχή διατήρησης της ενέργειας. Υπάρ­χει μια σταθερή ποσότητα, που μεταβάλλεται και μοιράζεται, όμως πάντοτε οι ποσότητες συνδέονται με σχέσεις μεταξύ τους, διότι διατη­ρείται σταθερή η αρχική κοινόχρηστη ποσό­τητα. Το πιο ση­μαντικό για την έρευνα της φύσης είναι, ότι αυτές οι σχέσεις που εμφανίζονται στις υποδιαιρέσεις των μηκών και των γωνιών του κύκλου, αυτές οι ίδιες σχέσεις εμ­φανίζονται σε όλες τις περιοδικές μεταβολές. Στη μικρο­σκοπική δομή της ύλης και στις μεταβολές της ενέργειας, αυτές οι μαθηματικές αναλογίες εμφανίζονται σαν ξεχωριστά φαινόμενα και σαν ιδιότητες, ενώ πρόκειται για στιγμές στην ταχύτατη και ρυθμική μεταβολή της ενέργειας. Η εφαρμογή των τριγωνο­μετρικών σχέσεων στο χαρτί, για την ανα­παράσταση των φαινομένων που δημιουργούν και συντηρούν τον κόσμο είναι μια πηγή γνώσης των νόμων της φύσης και δίνουν ώθηση στην έρευνα με περισσότερη προσδοκία από τις συγκρούσεις των σωματιδίων στους επιταχυντές.

Όλες οι αναλογίες που φανερώνονται στο γεωμετρικό σχήμα του κύκλου, μεταξύ της περιφέρειας και της ακτίνας, μεταξύ της γωνίας της ακτίνας προς τις άλλες ακτίνες, τα μήκη των τόξων και των χορδών και οι αναλογίες μεταξύ των πλευρών στα τρίγωνα που σχηματίζονται με τις ακτίνες και τις χορδές κλπ., όλες αυτές οι σχέσεις υπάρχουν στα περιοδικά και ρυθμικά φαινόμενα. Ρυθμικές κινήσεις και ανταλλαγές ενέργειας γίνονται με πολλά τρισ. εκατομμύρια φορές το δευτερόλεπτο σε μικρο­σκοπικές αποστάσεις. Στη περιοδική μεταβολή της ενέργειας του κενού χώρου, στο ρυθμό μεταβίβασης και της ανταλλαγής της ενέργειας, στις περιοδικές μεταβολές που γίνονται σε μικρο­σκοπικά μήκη, στις αυξο­μειώσεις των μεγεθών και των τιμών, σε όλες αυτές τις περιοδικές ή εναλ­λασσόμενες μεταβολές εμφανίζονται οι στατικές σχέσεις της γεωμετρίας των τριγώνων, του κύκλου και της σφαιρικής επιφάνειας. Εμφανίζονται οι στατικές τριγωνο­μετρικές σχέσεις, αλλά οπωσδήποτε με δυναμικό τρόπο, είτε με έναν ρυθμό, είτε στιγμιαία, είτε με σχετικά ισορροπημένες κατα­στάσεις. Οι πρώτες τριγωνομετρικές σχέσεις έχουν παρατηρηθεί από τους αρχαίους Έλληνες και από τότε οι φιλόσοφοι είχαν αντιληφθεί το σημαντικό ρόλο τους μέσα στη φύση. Πολλούς αιώνες αργότερα, αναγνωρίστηκε η μεγάλη χρησιμότητά τους για την περιγραφή πολλών φυσικών φαινομένων και ιδιαίτερα για την έρευνα και την περιγραφή των ηλεκτρο­μαγνητικών φαινομένων και στην ηλεκτροτεχνία. Αυτές οι σχέσεις είναι ιδιαίτερα χρήσιμες για την περιγραφή πολλών φαινομένων και σε διάφορες εφαρμογές. Και μάλλον για πρώτη φορά στην ιστορία της φιλοσοφίας και παγκοσμίως, θα διαπιστώσει κάποιος ότι μια από τις μεγαλύτερες παραλείψεις των φιλοσό­φων και από τις πιο άτυχες στιγμές στη φιλοσοφία είναι η απουσία αναλυτικών σκέψεων για την κυκλική κίνηση και τον ουσιαστικό ρόλο της για τη δομή του κόσμου και το σχηματισμό των πραγμάτων. Στη δική μας φιλοσοφική διερεύνηση για την αρχή του κόσμου και για την ανάπτυξη της ερμη­νείας για ένα πλήρες Σύμπαν, δηλαδή πάντοτε το ίδιο εντός μιας μέγιστης περιόδου, αναγνωρίζουμε τη θεωρητική χρησι­μότητα αυτών των μαθηματικών σχέσεων. Ιδιαίτερα μετά από την ερμηνεία για τη σχέση των δομικών στοιχείων με αστρα­πιαίες διακυμάνσεις σε μια σταθερή ποσότητα ενέργειας, ανα­γκαστικά θα τις βάλουμε στη διερεύνησή μας, αν θέλουμε να την επεκτείνουμε και να επιβεβαιώσουμε τη θεωρία. Από την ανάπτυξη της φυσικής ερμηνείας για ένα πλήρες Σύμπαν, αντι­λαμβανόμαστε ένα τεράστιο κενό στην ιστορία της Φιλο­σοφίας, που άφησε σχεδόν έξω από τη φιλο­σοφική σκέψη, τη διερεύνηση των περιοδικών φαινομένων και τη χρησιμότητα των τριγωνο­μετρικών σχέσεων.

Όχι μόνο είναι απαραίτητες σχέσεις γενικότερα για την έρευνα της φύσης, αλλά αυτές οι σχέσεις είναι σχετικά απλές για να παρατηρηθούν και να κατανοηθούν και απλοποιούν τη διερεύνηση και τον υπολογισμό ενός πλήθους φαινομένων. Τώρα, μπορεί να καταλάβει οποιοσδήποτε, ο οποίος δεν είναι πυρηνικός φυσικός, ούτε ηλεκτρολόγος, πόσο πολύ σημαντικές και χρήσιμες είναι οι γεωμετρικές σχέσεις που έχει καταγράψει ο κλάδος των μαθηματικών, που ονομάστηκε τριγωνο­μετρία. Και όταν μιλάμε για τα αόρατα φαινόμενα που μεταβάλλονται με τη μεγαλύτερη ταχύτητα στο μικρο­σκοπικό χώρο και θεμελιώνουν τη φύση, καταλαβαίνει και ο πιο κακός στα μαθηματικά, σε τι παγίδα έχουν πέσει πολλές φορές οι καλύτεροι μαθηματικοί, που καταγράφουν έναν ατελείωτο όγκο από άσχετες παρατηρήσεις των μικροσκοπι­κών φαινομένων, χωρίς να έχουν επίγνωση της πιο στενής σχέσης που αυτά έχουν πάντοτε μεταξύ τους. Κάθε κίνηση που ανιχνεύεται σε ένα κλάσμα του χρόνου, κάθε ανταλλαγή ενέργειας και κάθε αυξομείωση στα μεγέθη σε συγκεκριμένη στιγμή, αποκλίσεις και διεργασίες με διαφορά στη γωνία και στις ακτίνες μέσα στις κυματικές μεταβολές που συντηρούν και παράγουν τα δομικά στοιχεία, όλα αυτά εμφανίζονται από τους ερευνητές σαν ιδιορρυθμίες της πραγ­ματικότητας αν όχι σαν μια νέα πραγματικότητα. Για εκείνους είναι νέα σωματίδια ή νέες ιδιότητες, κάποιος νέος τρόπος δράσης και κίνησης, που αξίζει να τους δοθεί το όνομα κάποιου συναδέλφου τους.

Αφού σκεπτόμαστε για κάτι τόσο μικρο­σκοπικό και επιχειρούμε να περιγράψουμε αόρατα φαινόμενα, που διαδρα­ματίζουν ρόλο για την ύπαρξη του υλικού κόσμου, πρέπει να καταλάβουμε ότι όσα λέμε δεν αφορούν ένα πλήθος πραγμά­των και την ιστορία τους. Για να μπορέσουμε να τα περι­γράψουμε, να τα κατα­νοήσουμε και να αποκαλύψουμε άγνωστες σχέσεις της φύσης μέσα από τη δομή της ύλης, αυτό που χρειάζεται να γνωρίζουμε καλύτερα δεν είναι κάποια πράγματα, αλλά τις ποσότητες και τις μαθηματι­κές σχέσεις που τις συνδέουν. Δηλαδή είναι σημαντικό και απαραίτητο να σκεφτούμε θεωρητικά, πώς κάποιες μικρο­ποσότητες προκύπτουν από μαθηματικές σχέσεις και αντίστρο­φα πώς οι μαθηματικές σχέσεις εκφράζουν ή καθορίζουν την ύπαρξη ορισμένων ποσοτήτων στη δυναμική δομή της ύλης. Αυτό που γίνεται στο μικρο­σκοπικό χώρο και το οποίο μπορούμε να παρατηρούμε πολύ έμμεσα, με τη χρήση πολύ­πλοκων οργάνων και ηλεκτρονικών υπο­λογιστών δεν είναι τίποτε άλλο από στοιχειώδεις μεταβολές ποσοτήτων. Γι' αυτό λοιπόν, για να μπορέσουμε να σκεφτούμε και να κατα­νοήσουμε θα χρειαστεί να ανα­παραστήσουμε αυτές τις μεταβολές με σχήματα, κύκλους, τόξα, χορδές, ακτίνες, τρι­γωνομετρικές σχέσεις και να παρατηρήσουμε τις αριθμητικές τιμές των μεταβολών (με το κομμάτιασμα και το "πάγωμα" των μεταβολών σε μήκη, χρονικά διαστήματα, ισοδύναμες ποσότητες), από τις οποίες προκύπτουν τα αποτελέσματα των μετρήσεων. Από την παρατήρηση των αριθμητικών σχέσεων αποκαλύ­πτονται οι νομοτέλειες, οι μαθηματικές "προτι­μήσεις" της φύσης και εκείνες οι μαθηματικές σχέσεις, που οδηγούν στην ύπαρξη του συνηθισμένου κόσμου της μάζας. Χωρίς αμφιβολία, ο άρρητος αριθμός π είναι στα θεμέλια της φύσης.