(ΠΛΗΡΕΣ) ΣΥΜΠΑΝ - ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ - ΚΥΜΑΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Ταλαντώσεις και ανταλλαγές ενέργειας (hf) σε εξαιρετικά υψηλούς ρυθμούς, οι οποίες καταχρηστικά ονομάζονται "σωματίδια"

• Μιλώντας για ένα Σύμπαν που είναι πλήρες και στον ίδιο (συνολικό) χρόνο, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ολόκληρο το Σύμπαν έπρεπε να είναι εδώ και τώρα, με όλη του την ενέργεια σε σωματίδια και απτά σώματα. Αποκαλύπτεται ότι ένας κόσμος με όλα τα πιθανά πράγματα και με όλους τους δυνατούς τρόπους της σύνδεσής τους, είναι παρών εδώ και τώρα με την κοινή ποσότητα που αντιλαμβανόμαστε σαν κενό χώρο! (4.1, σ122)
  

• Η εξήγηση για την παγκόσμια ισορροπία απλοποιείται και οι υπολογι­σμοί για την επιβεβαίωσή της διευκολύνονται όταν ο χώρος ανα­γνωρίζεται ως συνολική ποσότητα ενέργειας με στιγμές απόκλισης που εμ­φανίζονται στη μικρο­σκοπική του δομή ως σωματίδια. Αν κάθε πλανήτης και κάθε αστέρι βρίσκεται στη σωστή θέση και συνεχίζει να κινείται στην τροχιά του έτσι όπως η ομάδα να είναι ισορ­ροπημένη, αυτή η ισορροπία και ο συγχρονισμός επιτυγ­χάνονται με τη ροή της κοινής ενέργειας στο σύ­μπλεγμα αστρονομικών σωμάτων. (4.1, σ126)
  

• Οι κυματοειδείς και ρυθμικές κινήσεις δεν είναι καθαρά κινούμενα σωματίδια. Αλλά αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο τα σωματίδια αρχίζουν να σχηματίζονται από τις δονήσεις, τις ταλαντώσεις και τις εναλλαγές στους πιο γρήγορους ρυθμούς. (4.2, σ129)
  

• Αυτή η αντίληψη για την εξήγηση ολόκληρης της φύσης με την ύλη έχει φτάσει μέχρι στις μέρες μας και προφανώς πηγαίνει σαν κληρονομική από δάσκαλο σε φοιτητή. Σήμερα, η ύλη δεν έχει καμία σχέση με αυτό που φαντάστηκαν πριν από 100 χρόνια. (4.2, σ130)
  

• Τα σωματίδια είναι στιγμιαία και μερικά είναι σταθερά μόνο εφόσον συνδυάζονται μαζί. Ανιχνεύονται ως στιγμιαίες αλληλεπιδράσεις με τα φυσικά όργανα και δεν συντηρούνται ούτε για μερικά δευτερόλεπτα, στην πιο σταθερή περίπτωση. Τα πραγματικά σωματίδια είναι ενώσεις ατόμων και παραπάνω. Στις υποατομικές διαστάσεις δεν υπάρχουν σωματίδια (και σαν να ήταν χωριστά από τις κινήσεις). Ανιχνεύοντας διακριτές μερικές ποσότητες ενέργειας που απορροφώνται, αυτή η κβαντική ύπαρξη δεν αποκαλύπτει αναγκαστικά μερικά σωματίδια. Τα κύματα, οι δονήσεις, οι ταλαντώσεις και το μεταξύ τους παιχνίδι είναι τα φαινόμενα που αποτελούν τα δομικά στοιχεία, όπως θα λέγαμε σε ένα παιδί. Αυτές οι απλουστευμένες περιγραφές θα έπρεπε ήδη να διδάσκονται στο μάθημα φυσικής σε όλα τα σχολεία.* (4.2, σ130)
  

• τα δομικά στοιχεία σαν αμετάβλητα ή στοιχειώδη σωματίδια δεν μπορούν να ερμηνεύσουν τη δυναμική φύση και το πλήθος των φαινομένων της, ούτε με τη φαντασία, όπως θα διαπι­στώσουμε! Ερευνούμε μεταβολές που γίνονται σε μικρο­σκοπικές διαστάσεις, σε σύντομα χρονικά διαστήματα και με τις πιο υψηλές ταχύτητες στις αλληλεπιδράσεις και μια τέτοια εξήγηση ακυρώνει την αυτοδυναμία των σωματιδίων. Μας επι­βάλλει να αναζητήσουμε πώς και ποιοι νόμοι εφαρμόζο­νται στη φύση, οι οποίοι διατηρούν και συγχρονί­ζουν τα πλήθη των σωμα­τιδίων, και με την προοπτική αυτά να αποκτούν τις ίδιες ιδιότητες και προδιαγραφές, που δεν εξηγούνται από τις τυχαίες εξω­τερικές συνθήκες. (7.1, σ146)
  

• Οι ιδιότητες των σωματιδίων, όπως και τα ίδια τα σωματίδια, προέρχονται από σύντομες στιγμές σε μια μεταβαλλόμενη κατάσταση και περιοδικά. Αν μερικά σωματίδια ή μερικές ιδιότητες υπάρχουν σταθερά, αυτό πάλι επιτυγχάνεται από φαινόμενα ταχύτατης και περιοδικής μεταβολής και από φαινόμενα συγχρονισμού/­συντονι­σμού. Επομένως και οι μονάδες μέτρησης για μεγέθη και ποσότητες που είναι έτσι μικρο­σκοπικές και εξαρτημένες από τις πιο γρήγορες ταχύτητες και ρυθμούς της φύσης μην περιμένουμε ότι θα είναι καθαρά διακριτές. (7.2, σ147)
  

• Το μεγά­λο λάθος στην εξέλιξη της φυσικής επιστήμης αναφαίνε­ται καθαρότερα από ποτέ και διατυπώνεται πολύ απλά με ορθολογική προσέγγιση: Προσπαθούν να εξηγήσουν και να δημιουργήσουν θεωρητικά τα ουσιώδη γνωρίσματα των πραγμάτων και το ίδιο το Σύμπαν από το καθαρό μηδέν. Ξεκινούν από την ελάχιστη πραγματικότητα που έχει ονομαστεί ύλη ή σωματίδια, αφαιρούν όλη τη πραγματικό­τητα που είναι το Σύμπαν και μετά προσπαθούν να φτιάξουν το Σύμπαν από την αρχική ύλη, δηλαδή από το σχεδόν τίποτα μίας ποσότητας σωματιδί­ων, που θα υπήρχε πιο τυχαία από τα μόρια της σκόνης. (7.3, σ148-149)
  

• Με τη θεωρητική ανάλυση ενός πράγματος σε απλούστερα μέρη και με ένα τέλος σε λίγα σωματίδια, ακόμα και σήμερα μπο­ρούμε να σκεφτούμε όπως ο Δημόκριτος, σαν να ήταν τα στοιχειώδη σωματίδια αμετάβλητα και χωρίς να έχουν δική τους δράση. Έτσι, όμως προκύπτει το γνωστό πρόβλημα, τι ωθεί τα σωματίδια και πώς αυτά επιτυγ­χάνουν να σχηματίζουν σταθερές μορφές και τελικά έναν κόσμο με την ποικιλία, με τις ισορροπημένες δυνάμεις και με την ενότητα που αντιλαμβα­νόμαστε. Το πρόβλημα αυτό, παύει αμέσως και μετατίθεται, για να τεθεί πιο αποτελεσματι­κά, όταν σκεφτούμε ότι τα δομικά στοιχεία δεν είναι ξεχωρι­στές ουσίες, ούτε αμετάβλητα μέρη των πραγμάτων, αλλά είναι τροποποιή­σεις που κάπως σταθε­ροποιούνται. (7.4, σ153, με τους κανόνες της κοινής λογικής)
  

• Στον 20ό αιώνα και μετά, με αρκετές παρα­τηρήσεις και με προηγμένες επιστήμες δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η στε­νότητα και η φοβία της επιστημονικής σκέψης, η οποία άφησε θεωρητικά τα σωματίδια χωρίς θεμέλια σε μια κοινή πραγματικότητα, ας πούμε τόσο απλά. (7.4, σ153)
  

• Αν ορισμένοι ερευνητές είχαν σκεφτεί τον ελεύθερο χώρο ως κοινή ποσότητα ενέργειας (ακόμη και χωρίς τη μαθηματική γλώσσα), τότε η συμβολή τους στην κοσμολογική έρευνα θα ήταν πιο χρήσιμη και πρωτότυπη. Αλλά όλοι οι ερευνητές αναζητούσαν μια λύση έχοντας μέσα στο μυαλό τους ... σωματίδια και χιλιόγραμμα. (8.3, σ171)
  

• η ερμηνεία της φύσης ως ενιαίου συνόλου και συγχρόνως ως σωματίδια δίνει τη λύση. Η λύση δίνεται με το φυσικό και κυματοειδή ρόλο που η εξήγησή μας αποδίδει στον πεπερασμένο και δυναμικό χώρο, ως ισορροπημένη ποσότητα ενέργειας. (10.0, σ186)
  

• την ταχύτατη μεταβίβαση και ανταλλαγή ενέργειας την αντιλαμβανόμα­στε σαν κινούμενα σωματίδια και σε μεμονωμένες χρονικές στιγμές (και μέσω κβάντων ενέργειας που αλληλεπιδρούν στιγμιαία με εκείνη την ταχύτατη ανταλλαγή). Στη δομή της ύλης δεν υπάρχει η δυνατότητα να ξεχωριστεί το πράγμα από την κίνησή του, διότι εκεί στο “βάθος” δημιουργείται το πράγμα από κάποια κίνηση και το “πράγμα” δεν υπάρχει σαν ξεχωριστό και έτοιμο. (10.0, σ186)
  

• Ο κοινός χώρος είναι ο πυρήνας των η/μ κυμάτων και όλων των επιμέρους δομικών στοιχείων. Το φως δεν είναι η κίνηση ορισμένων σωματιδίων, αλλά η ταλάντωση ή η διακύμανση του ίδιου του χώρου. Εμείς μετράμε ανεπαίσθητα μειωμένη αυτή τη διακύ­μανση στο φάσμα που αντιλαμβανόμαστε.* (10.0, σ187-188)
  

• Εμείς προ­χωρήσαμε σε μια ενοποίηση περισσότερων φαινομένων μέσα από τις πιο αφη­ρημένες περιγραφές των φαινομένων. Έτσι, τα διαφορετικά φαινόμενα στις μικροσκοπικές διαστάσεις αποκαλύπτονται ως φάσεις και στιγμές στην ταχεία και περιοδική μεταβολή της κίνησης ή στιγμές στις οποίες διαταράζεται η ισορροπία σε μια κοινή ποσότητα. (10.0, σ188)
  

• Η ύλη σε απόσταση δισεκατομμυρίων ετών φωτός εμφανίζεται με τα ίδια σωματίδια, φορτίο, μάζες, νουκλεο-σύνθεση και άλλες διεργασίες κλπ. Δεν είναι προφανές ότι μικρές ποσότητες καταφέρνουν να σχηματίσουν δεσμούς και να έχουν ιδιότητες. Η σταθερότητα θα ήταν ένα σπάνιο φαινόμενο, αν όχι αδύνατο (...) Προκειμένου να εξηγηθούν, χρειάζονται νόμοι, οι οποίοι δεν βασίζονται σε κανένα σώμα, ούτε σε μεμονωμένα σωματίδια. (10.0, σ189)
  

• Κάθε μεμονωμένο σωματίδιο έχει μέσα του, τους ίδιους νόμους που έχουν όλα τα άλλα σωματίδια; Οι νόμοι που παρακινούν κάθε σωματίδιο, πώς ενεργούν έτσι ώστε μετά τη συνάντηση με κάποια άλλα σωματίδια να σχηματιστούν μόρια, δημι­ουργούνται νέες ιδιότητες και πράγματα που έχουν διάρκεια; Πώς κάθε σωματίδιο έχει τις ίδιες ρυθμίσεις ή κινητοποιείται από τους ίδιους νόμους, όπως και τα άλλα σωματίδια; Η υποδιαίρεση των σωμάτων φθάνει σε ελάχιστες ποσότητες. Αυτές οι ποσότητες είναι αρχικές για τον Κόσμο ή είναι στο τέλος μιας θεωρητικής διαίρεσης του Κόσμου; (10.0, σ189-190)
  

• Κανείς δεν είναι πεπεισμένος, πώς ξεκινάει κάτι τυχαία ή από μια πλειάδα μεμονωμένων πραγμάτων και ακόμα πιο απίθανο από μικροσκοπικά και αόρατα πράγματα όπως είναι τα σωματίδια και έτσι όλα μαζί καταφέρνουν να διευθετούνται και να συνδυάζονται πολύπλοκα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ότι συνδυάζονται με τέτοιους τρόπους που παράγονται οι νόμοι, επιτυγχάνεται η ισορροπία και τα σωματίδια είναι δημιουργικά και εποικοδομητικά με το πέρασμα του χρόνου. Όλοι οι φιλόσοφοι που προσπάθησαν να εξηγήσουν την αρχή των πραγμάτων και τους νόμους του κόσμου, την ίδια δυσκολία αντιμετώπισαν. Μέχρι σήμερα, με τις πιο προηγμένες γνώσεις και τα πιο ανεπτυγμένα όργανα, οι σύγχρονοι ερευνητές έχουν κολλήσει εκεί: πώς εισάγονται οι νόμοι και επιπλέον, σε έναν ατέλειωτο κόσμο και σε ασταμάτητη κίνηση (κινητικότητα). Εάν σταματήσουμε με τη γενική δήλωση, ότι ο Κόσμος διέπεται από νόμους, τότε καλύπτουμε αυτό το θεωρητικό πρόβλημα. (10.0, σ190)
  

Τα αποσπάσματα συνεχίζονται στην επόμενη σελίδα >>>

Αποσπάσματα από τις πραγματείες:

Complete Universe, Dynamic Space, Wave Phenomena. How the natural laws and forces are applied. The fundamental concepts for a rational Cosmology (Cosmonomy)

|SET| ISBN 978-618-85170-1-1, |A| ISBN 978-618-85170-2-8, |B| ISBN 978-618-85170-3-5, ©2021

ΤΟ (ΠΛΗΡΕΣ) ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ Ο ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ (ΚΕΝΟΣ) ΧΩΡΟΣ. Οι θεμελιώδεις σκέψεις και σχέσεις για την ερμηνεία της φύσης.

ISBN 978-960-9504-68-3 ©2012, ISBN 978-618-85170-4-2 ©2023