(ΠΛΗΡΕΣ) ΣΥΜΠΑΝ - ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ - ΚΥΜΑΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Ταλαντώσεις και ανταλλαγές ενέργειας (hf) σε εξαιρετικά υψηλούς ρυθμούς, οι οποίες καταχρηστικά ονομάζονται "σωματίδια"

• Έχουμε το θεωρητικό εφόδιο να υπολογίζουμε μεταβολή της αδράνειας/μάζας με ένα όριο στην αύξησή της και σε αναλογία με τη μεταβολή σε μια ταχύτητα (σύμφωνα με τη σχέση αντιστοιχίας C/V = Mmax/M). Αυτή η μαθηματική σχέση είναι ο φυσικός νόμος που καθορίζει τη μάζα των σωματιδίων. Με αυτή τη σχέση, επιτυγχάνονται οι υπολογισμοί από τους οποίους τα ποσά ενέργειας φανερώνονται ως σωματίδια του υλικού κόσμου με το γνώρισμα της αδράνειας. (34.0, σ560, Εξίσωση Καραμίχα)
  

• Για κάθε ταχύτητα Vg που βγαίνει από τον τύπο √(GM/r) μπορεί να υπολογιστεί ένα σωματίδιο ορισμένης μάζας M. Όπως και αντίστροφα, για κάθε σωματίδιο μπορεί να υπολογιστεί μία ορισμένη ταχύτητα Vg. Η ταχύτητα αυτή προκύπτει η μέγιστη c για σωματίδιο μέγιστης μάζας Πλανκ Mpl =√(hc /G) = 5,45624 ×10e-8 kg. Δηλαδή c/v = Mpl/m. Υπό τον όρο ότι στον παρανομαστή του τύπου GM/r βάζουμε το μήκος Compton της Ενέργειας Planck λ=h/Μpl c και όχι την ακτίνα r που είναι στο αποτέλεσμα για μεγάλες μάζες (των ουράνιων σωμάτων). (15.2, σ234)
  

• Για την κοσμολογική έρευνα, το ερώτημα πόσο ένα σώμα μπορεί να διαιρεθεί και πόσα πολλά σωματίδια μπορούν να υπάρχουν και με ποια χαρακτηριστικά δεν είναι το πιο σημαντικό. Είναι πιο ενδιαφέρον να εξηγηθεί πώς ακριβώς τα σωματίδια της γνωστής ύλης παράγονται από τις διακυμάνσεις μιας κοινής ποσότητας ενέργειας και με ποια φυσικά φαινόμενα αυτές οι διακυμάνσεις σταθεροποιούνται και τελικά αποτελούν τα δομικά στοιχεία. (11.0, σ194)
  

• Θα παρατηρήσουμε, ότι όλες οι ποσότητες ενέργειας, συχνότητας, μήκους, ταχύτητας μπορούν να μετατραπούν η μία στην άλλη και τελικά να μετατραπούν σε χιλιόγραμμα (kg) και να εκφραστούν με τον όρο της "μάζας". Στη δομή της ύλης όμως, δεν βρίσκεται τόσο μεγάλη ποικιλία από σωματίδια για τη δημιουργία της μάζας. Αντιθέτως γίνονται μεταβολές από τις οποίες προκύπτει ένας σχετικά μικρός αριθμός από τα θεωρητικώς δυνατά σωματίδια που έχουν πιο εντοπισμένη παρουσία. Ελάχιστα από αυτά τα σωματίδια, όπως το ηλεκτρόνιο και τα νουκλεόνια παρουσιάζονται πιο καθοριστικά, πιο σταθερά και πιο ξεχωριστά για την ύπαρξη της ύλης. Από τα πρώτα ερωτήματα που έρχονται στο ανθρώπινο μυαλό, είναι να βρούμε την αιτία και τις προϋποθέσεις για τις οποίες υπάρχουν αυτά τα ελάχιστα σωματίδια με αυτές τις ιδιότητές τους και όχι κάποια άλλα από τα πολυάριθμα δυνατά των θεωρητικών υπολογισμών. Τι διαφοροποιεί την ενέργεια hf από την ενέργεια hf της μάζας και πού οφείλεται η παρουσία των σταθερών σωματιδίων με τις συγκεκριμένες συχνότητες και μάζες; (15.1, σ231)

• Εάν το ορατό φως έχει ταχύτητα σχεδόν c και είναι ελάχιστα μειωμένη όσο υπολογίζουμε, τότε ποιο φυσικό φαινόμενο έχει ακριβώς τη μέγιστη ταχύτητα c; Όταν στην αρχή, βλέπουμε τη συσχέτιση μεταξύ της αδράνειας και της ταχύτητας (c/v=Mpl/M) και με το μέγιστο όριο μάζας τριών φυσικών σταθερών (hc/G) δεν συνειδητοποιούμε ότι αυτή η απλή συσχέτιση δίδει τις ποσότητες που πράγματι έχουν μετρηθεί για τα σωματίδια στη δομή της ύλης. (16.1, σ266)

• > 17.1 Τα σωματίδια δεν είναι καθαρά ξεχωριστά σαν σώματα.

  Από τις πρώτες σκέψεις έχουμε συμπεράνει ότι πρέπει να εξηγηθούν τα σωματίδια ως διακυμάνσεις μιας ποσότητας και όχι ως στερεά και ξεχωριστά συστατικά. Τα υποατομικά σωματίδια ανιχνεύονται σε στιγμές σύγκρουσης με την ύλη των οργάνων και σε στιγμές που αλληλεπιδρούν. Δεν συλλέγονται ως στατικά κομμάτια. Κανείς δεν τα βλέπει και κανείς δεν τα αγγίζει. Ο υπολογισμός της μάζας τους είναι έμμεσος από τις αλλαγές που προκαλούνται στα τεχνικά μέσα και στους στόχους που πλήττονται. Η μάζα ενός ηλεκτρονίου ή άλλου σωματιδίου δεν έχει μετρηθεί με μια απλή σύγκριση. Επίσης, τα σωματίδια υπάρχουν μόνο εφόσον αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και με τα υλικά. Επειδή στην πραγματικότητα πρόκειται για ποσότητες ενέργειας που είναι κυμαινόμενες και κορυφώσεις κύματος και όχι συμπαγείς χάντρες. Αλλά καθώς αυτά τα κύματα σκοντάφτουν στα υλικά πράγματα, διαλύονται και μεταφέρουν ποσότητες ενέργειας (κβάντα) με ρυθμό, γρήγορο ή βραδύτερο. Και τότε, αυτές οι ποσότητες ενέργειας που μεταφέρονται και απορροφώνται (από τα υλικά πράγματα) καλούνται "σωματίδια". Επειδή η ενέργεια hf και η μετάδοσή της είναι κβαντική (ποσότητες σε μια ορισμένη αναλογία), αυτό δεν σημαίνει ότι οι χωριστές ποσότητες υπάρχουν ως ξεχωριστά σωματίδια στη φύση. (17.1, σ279)

• Ακόμα μερικοί φυσικοί σκέφτονται για τη δομή της ύλης με την αντίλη­ψη του Νεύτωνα και σαν να ήταν καθαρά σχηματισμένη με μηχανικές κινή­σεις. Η μάζα είναι φανερή ποσότητα όταν μπορεί να μετρηθεί σε σώματα που αποτελούνται από πολλά άτομα. Για να μετρήσουμε τη μάζα, πρέπει να έχουμε καθαρά τα όρια ενός σώματος, σε μια ορισμένη θέση και σαφώς τη δύναμη όπου εφαρμόζεται και προκαλεί την επιτάχυνση του σώματος. Έτσι προήλθε η έννοια της μάζας. Αλλά στην υποατομική δομή, τα σωματίδια δεν είναι σαφώς χωριστά σώματα, ούτε είναι ακίνητα σε μια θέση. Επιπλέ­ον, εφαρμόζονται απροσδιόριστες δυνάμεις σε σωματίδια που δεν έχουν σταθερή θέση. Η δύναμη δεν ορίζεται σαφώς από πού και πώς εφαρμόζεται. Δεδομένου ότι τα σωματίδια δεν είναι στερεά και ακίνητα όπως τα ορατά πράγματα και δεν έχουν μάζα σε ηρεμία, το πρώτο συμπέρασμα βγαίνει λο­γικά, ότι εκτός από τη μάζα τα σωματίδια έχουν ταχύτητα. Αν η μάζα τους είναι αδιαχώριστη από την κίνηση και αν τα σωματίδια δεν είναι ακίνητα, τότε ούτε οι μονάδες μέτρησης της μάζας τους δεν μπορούν να είναι καθα­ρές. Με τους πρώτους υπολογισμούς σύμφωνα με τη μέγιστη ενέργεια hf, όπως προκύπτει από τη μάζα που δίνεται από τις τρεις φυσικές σταθερές √(h·c/G) διαπιστώνουμε, ότι τα μεγέθη διαφορετικών φαινομένων πλη­σιάζουν με εκπληκτική ακρίβεια. (17.1, σ279-280)
  

Τα αποσπάσματα συνεχίζονται στην επόμενη σελίδα >>>

Αποσπάσματα από τις πραγματείες:

Complete Universe, Dynamic Space, Wave Phenomena. How the natural laws and forces are applied. The fundamental concepts for a rational Cosmology (Cosmonomy)

|SET| ISBN 978-618-85170-1-1, |A| ISBN 978-618-85170-2-8, |B| ISBN 978-618-85170-3-5, ©2021

ΤΟ (ΠΛΗΡΕΣ) ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ Ο ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ (ΚΕΝΟΣ) ΧΩΡΟΣ. Οι θεμελιώδεις σκέψεις και σχέσεις για την ερμηνεία της φύσης.

ISBN 978-960-9504-68-3 ©2012, ISBN 978-618-85170-4-2 ©2023