(ΠΛΗΡΕΣ) ΣΥΜΠΑΝ - ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ - ΚΥΜΑΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Για το φυσικό χώρο ως κοινόχρηστη ποσότητα ενέργειας. Η μέγιστη ταχύτητα c συνδέεται με μια δύναμη επαναφοράς στην ισορροπία. Η παρουσία σωματιδίων σχετίζεται με καθυστέρηση στην απο­κατάσταση της ισορροπίας του ελεύθερου χώρου.

Τα δομικά στοιχεία συντηρούνται και έχουν την ακτίνα τους με ενέργεια που αποσπούν από την κοινόχρηστη ποσότητα και διαρκώς την επαναφέρουν

• Η σταθερή ταχύτητα c που αξιώνεται στη φυσική να είναι η ίδια για όλους τους παρατηρητές είναι η ταχύτητα διακύμανσης του ελεύθερου χώρου. Αυτή η ταχύτητα είναι η ίδια για ολόκληρο το Σύμπαν ενώ τα ίδια τα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα και τα σωματίδια ξεκινούν με επιβράδυνση της μέγιστης ταχύτητας c. (16.1, σ266)

• Η συσχέτιση των τριών καθολικών φυσικών σταθερών φανερώνει με αριθμούς, ότι η δομή της ύλης είναι διακυμάνσεις στο μικροσκοπικό χώρο οι οποίες ξεκινούν από τη μέγιστη ταχύτητα και τον ταχύτερο ρυθμό. Επομένως, επιβεβαιώνεται η στενή σχέση των δομικών στοιχείων με τις κυματικές διαδικασίες σε μικροσκοπικές διαστάσεις του χώρου (22.1, σ308)

• Η κυματική μεταβολή στην ενέργεια του χώρου είναι διακύμανση μιας ποσότητας, η οποία συμβαίνει στον ελάχιστο δυνατό χρόνο για την ελάχιστη ποσότητα και για πολλαπλάσιο χρόνο για μια πολλαπλή ποσότητα διακύμανσης. (23.2, σ313)

• Όταν παρου­σιάζονται σωματίδια και μικρές ποσότητες μάζας, στην περίπτωση αυτή ο χώρος δεν έχει την ελάχιστη αντίσταση και καθυστέρηση, που θα επέτρεπε στα κύματα να μεταφέρουν την ενέργεια τους ως ηλεκτρομαγνητική με την ταχύτητα του φωτός (...) Αντ' αυτού, ο χώρος συμπεριφέρεται σαν ένα κακό φορτίο και η μετάδοση της κυματικής ενέργειας μπλοκάρει ή καθυστερεί περισσότερο, παρουσιάζει αυξημένη αντίσταση και η ενέργεια αναγκάζεται να «δονείται» και να εναλλάσσεται ως παγιδευμένη. (23.4, σ325-6)

• Μόνο στην περίπτωση των σωματιδίων και της δομής της ύλης ο ελεύθερος χώρος φαίνεται να συμπεριφέρεται σαν κυματο-παγίδα. Για το λόγο αυτό, εκτιμούμε ότι για τη δομή της ύλης, τα ηλεκτρικά και μαγνητικά πεδία εναλλάσσονται έτσι ώστε η διάδοσή τους να παρεμποδίζεται και κάπως να αναγκάζονται να ταλαντεύονται σαν να έχει δημιουργηθεί φράγμα από τέτοια πεδία. (23.4, σ326)

• Στα βραχύτερα μήκη κύματος και στους υψηλότερους ρυθμούς διακυμάνσεων, οι ποσότητες ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας παρουσιάζονται ως σωματίδια, τα οποία, προκειμένου να σταθεροποιηθούν, πρέπει κατά κάποιο τρόπο να αποφευχθεί η επιστροφή του ελεύθερου χώρου στην κατάσταση ισορροπίας. Χρειάζεται ο ελεύθερος χώρος να σταματήσει να είναι "ελεύθερος". (24.0, σ344)

• Η παρουσία σωματιδίων σχετίζεται με κάποια καθυστέρηση στην αποκατάσταση της ισορροπίας του ελεύθερου χώρου. (28.3, σ430)

• στα δομικά στοιχεία εξισορροπούνται τα ανυπέρβλητα και αντίθετα όρια του Σύμπαντος, δηλαδή το σχετικό ξεκίνημα και το τέλος μιας διαδικασίας με κύματα, που δημιουργεί και διατηρεί το Σύμπαν: ως πλήρες σύνολο και συγχρόνως ως απών, με το φαινόμενο του ελεύθερου χώρου. (26.1, σ361)

• το Σύμπαν (ανα)­δημιουργείται συνεχώς από τον εαυτό του σχετικά έμμεσα από τα δομικά στοιχεία, σε μικροσκοπικές διαστάσεις, ενώ αυτό ως σύνολο υπάρχει άμεσα και σχετικά ταυτόχρονα με τη μορφή του κενού αλλά πεπερασμένου χώρου. Τα δομικά στοιχεία, ο ελεύθερος χώρος και η ακτινοβολία γενικά είναι αδιαχώριστα φαινόμενα (...) (26.1, σ361)

• Σε απλές εξισώσεις βρήκαμε* ότι τα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα και τα σωματίδια ξεκινούν με επιβράδυνση της μέγιστης ταχύτητας c. Εάν το ορατό φως έχει απειροελάχιστα μειωμένη ταχύτητα από τη μέγιστη c (σχεδόν c), αναρω­τηθήκαμε ποιο φυσικό φαινόμενο έχει ακριβώς τη μέγιστη ταχύτητα c; Πριν από τη μαθηματική διερεύνηση των ορίων της φύσης, από την ορθολογική ερμηνεία είχαμε το συμπέρασμα, ότι η μείωση της μέγιστης ταχύτητας συμβαίνει σε μια κοινόχρηστη ποσότητα ενέρ­γειας που μας εμφανίζεται σαν κενός χώρος. Ποιο φυσικό φαινόμενο συμβαίνει στη δομή του χώρου ακριβώς με τη μέγιστη ταχύτητα και αυτή την κίνηση δεν την παρατηρούμε; Αυτό είναι ένα παγκόσμιο φυσικό φαινόμενο, αφού η δημιουργία των ηλεκτρο­μαγνητικών φαινομένων και των σωματιδίων συνδέεται με αυτό. (27.1, σ403)

• Μετά από την πιο αναλυτική περιγραφή της διατάραξης της ενέργειας και παρατηρώντας πώς τα φυσικά μεγέθη ελαττώνονται και αυξάνονται βλέπουμε, ότι η μέγιστη ταχύτητα c συνδέεται με μια δύναμη επαναφοράς στην ισορροπία. Μια παγκόσμια δύναμη διατηρεί την ενέργεια του χώρου σε ισορροπία και δη­μιουργεί κύματα με κατεύθυνση προς συγκέντρωση της ενέργειας και με τη μέγι­στη ταχύτητα c. Κάθε διατάραξη αυτής της παγκόσμιας δύναμης δημιουργεί τα η/μ κύματα που κινούνται σε αντίστροφη κατεύθυνση (αποκέντρωσης), επειδή η κοινόχρηστη ενέργεια αμέσως συγκεντρώνεται με τη μέγιστη ταχύτητα c μέχρι να επανέλθει σε ισορροπία. Στο ρυθμό μιας διαταραχής 1Hz μια ποσότητα ενέργειας h∙1Hz επανέρχεται σε ισορροπία σε ελάχιστο χρόνο tmin ≈10^-42 sec και αυτή η ελάχιστη ποσότητα ενέργειας αναλογεί σε ελάχιστη αδράνεια Mmin ≈10^-50 kg. Στο ρυθμό μιας διαταραχής 10^20 Hz μια ποσότητα ενέργειας h∙10^20 Hz επανέρχεται σε ισορροπία σε χρόνο te ≈10^-23 sec και αυτή η ποσότητα ενέργειας αναλογεί σε αδράνεια Μ≈10^-31 kg (περίπου ενός ηλεκτρονίου). (27.1, σ411)

• Ο ρόλος του κενού χώρου θυμίζει το ρόλο του φέροντος σήματος ενός ραδιοπομπού. Το φέρον σήμα του ραδιοπομπού, για το οποίο δαπανάται και η περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια είναι ένα κενό σήμα, άδειο από πληροφορίες. Το φέρον σήμα αποκτάει πολύτιμες ιδιότητες, όταν με κατάλληλο τρόπο μεταφέρει τις πληροφορίες μας και αυτό επιτυγχάνεται με τις κατάλληλες διατάξεις και με διαφορετικές μεθόδους. Το φέρον σήμα μπορεί να μεταφέρει πληροφορίες, αν τροποποιηθεί η συχνότητα ή η φάση ή το πλάτος ή ψηφιακά με νεότερες μεθόδους διαμόρφωσης. (...) Αυτό το παράδειγμα από την ηλεκτρονική τεχνολογία είναι το πιο κατάλληλο παράδειγμα της εμπειρίας μας για να προσομοιώσουμε πώς η σταθερή ποσότητα ενέργειας κυμαίνεται και συσχετίζεται με τις ποσότητες που εμφανίζονται ως δομικά στοιχεία των πραγμάτων. (27.2, σ415-6)

• Η απόσταση, η καθυστέρηση και η ακτίνα είναι τρεις θεμελιώδεις ιδιότητες του ελεύθερου χώρου, οι οποίες ρυθμίζουν το χρόνο για τη μεταφορά κάθε ενέργειας. (28.2, σ426)

• Η απουσία φωτός δεν είναι η απουσία οποιασδήποτε μεταβολής στην ενέργεια του ελεύθερου χώρου. (...) Η παρουσία σωματιδίων σχετίζεται με καθυστέρηση στην αποκατάσταση της ισορροπίας του ελεύθερου χώρου. Όταν ο χώρος διαταράσσεται και είναι ελεύθερος, επιστρέφει ανεμπόδιστα (ομαλά) στην ισορροπία του και η ποσότητα ενέργειας ανά ελάχιστο χρόνο αντισταθμίζεται. Η διαδικασία αυτή παύει να είναι ομαλή όταν η ενέργεια που μεταφέρεται δεν μπορεί να επανέλθει στον ελάχιστο χρόνο για να επιστρέψει στην αρχική της ισορροπία και αν η ενέργεια επιστρέφει με πιο αργό ρυθμό. (28.3, σ429-30)

• Ο παγκόσμιος χώρος πάλλεται. Αλλά δεν πάλλεται με αργό ρυθμό και σε αστρονομικά μήκη, όπως θα συνέβαινε αν ήταν δημιουργημένος από μηδενικό μέγεθος και στο μακρινό παρελθόν. (..) Ωστόσο, συμβαίνουν τοπικές διαταράξεις και διατηρείται με ταχείες διαδικασίες που διαρκώς επαναφέρουν την ισορροπία. (...) Οι αυξομειώσεις της κοινόχρηστης ποσότητας ενέργειας είναι εξαιρετικά σύντομες και ο χώρος πάλλεται σε μικροσκοπικά μήκη. (...) η κυματική κίνηση του χώρου και η επαναφορά της ισορροπίας συμβαίνουν σε μήκος λιγότερο από ένα άτομο και με τον υψηλότερο ρυθμό. (...) Υπολογίζουμε ότι αυτό το μήκος προσεγγίζει το μήκος κύματος της μάζας ισορροπίας και είναι μικρότερο από 10^-13 m (28.4, σ431-2)

• ολόκληρος ο χώρος πάλλεται σε ένα μικρό μήκος (ακτίνας) και σε μια εξαιρετικά σύντομη περίοδο και η συνολική ποσότητα ενέργειας έχει στιγμιαίες διακυμάνσεις. (28.4, σ434)

• 28.5. Ο κενός χώρος δεν έχει κέντρο, είναι το κοινό κέντρο, ο πυρήνας για τα υλικά πράγματα (σ435)

• Τα δομικά στοιχεία συντηρούνται και έχουν την ακτίνα τους με ενέργεια που αποσπούν από την κοινόχρηστη ποσότητα και διαρκώς την επαναφέρουν. Εξαρχής, λοιπόν, τα δομικά στοιχεία έχουν τη μάζα τους και την ακτίνα τους επειδή αντλούν ενέργεια από την κοινόχρηστη ποσότητα που φαίνεται ως χώρος τους και ένα αντί­στοιχο μήκος του χώρου έχει δεσμευτεί και προσαρμοστεί για τη δομή της ύλης. Η σταθερά G της βαρύτητας είναι αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας στην κοινή ενέργεια του χώρου, η οποία συμπεριλαμβάνει την εξασθένιση μιας μέγιστης δύναμης και την επιβράδυνση της μέγιστης ταχύτητας στα διαταραγμένα κύματα. (28.8, σ448)

• Μπορούμε να δούμε τη σταθερά G από μικροσκοπικές διαδικασίες με απλές εξισώσεις: G=c^2·λpl /-Mpl = h·c/-Mpl^2 = h·f·λ/-Mpl^2. Αν το ελάχιστο μήκος στην πρώτη εξίσωση αυξηθεί, τότε η μέγιστη αδράνεια -Mpl πρέπει να και αυτή να αυξηθεί. Με δεδομένα τα όρια, αυτό δεν συμβαίνει. Μόνο η ταχύτητα c μπορεί να μειωθεί ώστε να διατηρηθεί σταθερή η G. Στη δεύτερη εξίσωση επίσης μόνο η ταχύτητα μπορεί να μειωθεί, αν μεταβληθεί η ποσότητα της συνολικής αδράνειας ή η ενέργεια h·f. Και μη ξεχνάμε ότι η ταχύτητα c στο μικρόκοσμο σχετίζεται με τα η/μ πεδία: c=1/√(μ0 ε0). (28.8, σ448)

• Η δύναμη επαναφοράς στην ισορροπία υπάρχει πριν από κάθε ξεχωριστό σώμα και με αυτή τη δύναμη το πλήρες Σύμπαν διατηρείται και παρουσιάζεται ως παγκόσμιος χώρος. (29.0, σ449)

• Με την εξήγηση πιο προχωρημένη, μεταξύ άλλων διαπιστώνουμε ότι αυτός ο παγκόσμιος χώρος είναι η επιφάνεια ενός υπερ-συνόλου (το οποίο δεν είναι μόνο εξωτερικά παρών). Η κοινή ποσότητα που εμφανίζεται (γεωμετρικά και εξωτερικά) σαν απουσία κόσμου δεν έχει μόνο τις μεγάλες διαστάσεις της και τη χωρητικότητα σε αστρονομικά σώματα ως γνώρισμά της. Η κοινή και ισορροπημένη ποσότητα που εμφανίζεται σαν ελεύθερος χώρος δεν εμφανίζεται μόνο εξωτερικά και γεωμετρικά. Εμφανίζεται ακόμα με φαινόμενα δύναμης εξ αποστάσεως και ως παγκόσμιο κοινό κέντρο σε μικροσκοπικές διαστάσεις. (29.0, σ449)

• Ο αστρονομικός κόσμος διατηρείται με εξασθενημένη τη μέγιστη πυρηνική δύναμη και ο ελεύθερος χώρος είναι το εξασθενημένο πεδίο. (29.0, σ449)

• Ο χώρος πάλλεται με τη διαδικασία διατάραξης και επαναφοράς ισορροπίας (29.2, σ453)

• Η πυρηνική δύναμη οφείλεται στην ισοδύναμη μάζα όλου του Σύμπαντος και αυτή η δύναμη γίνεται μέγι­στη από (ή προς) την ελάχιστη δυνατή απόσταση του χώρου και με μια διαδικασία περιοδικής ανάδρασης. (29.2, σ454)

• Οι μέσες τιμές του ολοκληρωμένου Σύμπαντος διατηρούνται με λεπτές διακυμάνσεις που παράγουν τα βασικά σωματίδια της ύλης σαν ξεχωριστά μεταξύ τους και την κινητική τους ενέργεια. Οι διακυμάνσεις αυτές στις μέσες τιμές της μεταβολής των φυσικών φαινομένων, οι ελάχιστες αυτές αποκλίσεις που εμφανίζονται με τα αντίστοιχα σωματίδια του πρωτονίου και του ηλεκτρο­νίου, είναι διακυμάνσεις στην κοινόχρηστη ποσότητα ενέργειας (του κενού χώρου). (29.3, σ455)

• Η πυρηνική δύναμη, τα σωματίδια, το ηλεκτρομαγνητική πεδίο, το βαρυτικό πεδίο και η δομή της ύλης είναι φαινόμενα που παράγονται και διατηρούνται από τη διακύ­μανση μιας και της ίδιας ποσότητας ενέργειας: του χώρου. Τα φαινόμενα αυτά διαφοροποιούνται καθοριστικά από το ρυθμό των διακυμάνσεων που τα προκαλούν και την κατεύθυνσή τους. (29.3, σ455-6)

• η εξήγηση για τη διατήρηση της παγκόσμιας ισορροπίας και του ελεύθερου χώρου δεν μπορεί να ολοκληρωθεί χωρίς να εξηγήσουμε πώς μια μέγιστη δύναμη συνεργεί για τη διατήρηση (και τη ρύθμιση) του φυσικού κόσμου, ο οποίος έχει τα ίδια δομικά στοιχεία και μια κοινόχρηστη ποσότητα ενέργειας. (29.4, σ459)

• Ο όγκος και η μέγιστη απόσταση του ελεύθερου χώρου αποκαλύπτουν πόσο εξασθενημένη μπορεί να είναι η πυρηνική δύναμη. (29.5, σ460)

• Η μέγιστη δύναμη εφαρμόζεται σαν να ήταν η συνολική ποσότητα ενέργειας μια ισοδύναμη ποσότητα μάζας. Δεν περιμένουμε να δούμε αυτή την ποσότητα μάζας ως ένα συμπαγές αστρονομικό σώμα. Την ίδια στιγμή, τα σώματα του φυσικού κόσμου εξωτερικά το ένα από το άλλο δεν συνδέονται με αυτή τη μέγιστη δύναμη και, αντίθετα, την ανιχνεύουν εξασθενημένη. Τα δομικά στοιχεία διατηρούνται με τη συνολική ποσότητα ενέργειας, η οποία υπάρχει ως ένας κενός χώρος για την εξωτερική τους κίνηση. Ωστόσο, έτσι εξωτερικά, η συνολική ποσότητα ενέργειας έχει την ελάχιστη δύναμη στα δομικά στοιχεία και αυτή η δύναμη ανιχνεύεται μόνο από την προσέγγιση μεταξύ τους.* (31.7, σ501)
  

Τα αποσπάσματα συνεχίζονται στην επόμενη σελίδα >>>

Αποσπάσματα από τις πραγματείες:

Complete Universe, Dynamic Space, Wave Phenomena. How the natural laws and forces are applied. The fundamental concepts for a rational Cosmology (Cosmonomy)

|SET| ISBN 978-618-85170-1-1, |A| ISBN 978-618-85170-2-8, |B| ISBN 978-618-85170-3-5, ©2021

ΤΟ (ΠΛΗΡΕΣ) ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ Ο ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ (ΚΕΝΟΣ) ΧΩΡΟΣ. Οι θεμελιώδεις σκέψεις και σχέσεις για την ερμηνεία της φύσης.

ISBN 978-960-9504-68-3 ©2012, ISBN 978-618-85170-4-2 ©2023