(ΠΛΗΡΕΣ) ΣΥΜΠΑΝ - ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ - ΚΥΜΑΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Αφού σκεπτόμαστε για κάτι τόσο μικρο­σκοπικό και επι­χειρούμε να περιγράψουμε αόρατα φαινόμενα, που διαδρα­ματίζουν ρόλο για την ύπαρξη του υλικού κόσμου, πρέπει να καταλάβουμε ότι όσα λέμε δεν αφορούν ένα πλήθος πραγμά­των και την ιστορία τους. Για να μπορέσουμε να τα περι­γράψουμε, να τα κατα­νοήσουμε και να απο­καλύψουμε άγνωστες σχέσεις της φύσης μέσα από τη δομή της ύλης, αυτό που χρειάζεται να γνωρίζουμε καλύτερα δεν είναι κάποια πράγματα, αλλά τις ποσότητες και τις μαθηματι­κές σχέσεις που τις συνδέουν. Δηλαδή είναι σημαντικό και απαραίτητο να σκεφτούμε θεωρητικά, πώς κάποιες μικρο­ποσότητες προκύπτουν από μαθηματικές σχέσεις και αντίστροφα πώς οι μαθηματικές σχέσεις εκφράζουν ή καθορίζουν την ύπαρξη ορισμένων ποσοτήτων στη δυναμική δομή της ύλης. Αυτό που γίνεται στο μικρο­σκοπικό χώρο και το οποίο μπορούμε να παρατηρούμε πολύ έμμεσα, με τη χρήση πολύ­πλοκων οργάνων και ηλεκτρονικών υπολογιστών δεν είναι τίποτε άλλο από στοιχειώδεις μεταβολές ποσοτήτων. Γι' αυτό λοιπόν, για να μπορέσουμε να σκεφτούμε και να κατα­νοήσουμε θα χρειαστεί να ανα­παραστήσουμε αυτές τις μεταβολές με σχήματα, κύκλους, τόξα, χορδές, ακτίνες, τρι­γωνομετρικές σχέσεις και να παρα­τηρήσουμε τις αριθμητικές τιμές των μεταβολών (με το κομμάτιασμα και το "πάγωμα" των μεταβολών σε μήκη, χρονικά διαστήματα, ισοδύναμες ποσότητες), από τις οποίες προκύπτουν τα απο­τελέσματα των μετρήσεων. Από την παρατήρηση των αριθμητικών σχέσεων απο­καλύπτονται οι νομοτέλειες, οι μαθηματικές "προτι­μήσεις" της φύσης και εκείνες οι μαθηματικές σχέσεις, που οδηγούν στην ύπαρξη του συνηθισμένου κόσμου της μάζας. Χωρίς αμφιβολία, ο άρρητος αριθμός π είναι στα θεμέλια της φύσης.

Η κυματική αρχή του σχηματισμού και της διατήρησης των μικροσκοπικών φαινομένων και η παραδοξότητά τους θα φανούν πιο καθαρά με λίγους αριθμούς. Με τη μέγιστη ταχύτητα του φωτός, το μήκος 1m διανύεται σε χρόνο 1m / 2,997924e8 m/s = 0,333564e-8 sec. Το 1cm του μέτρου διανύεται σε χρόνο περίπου 3e-11sec (δηλ. σε 0,00000000003 sec). Δεν είναι απαραίτητο να εκτιμήσουμε αυτούς τους αριθμούς με τα πολλά μηδενικά ξεχωριστά τον καθένα. Εδώ μόνο να συγκρίνουμε και να φανταστούμε χρειάζεται. Υποθέστε ότι οι παρατηρήσεις για τα μικροσκοπικά φαινόμενα γίνονται σε αυτή τη (σχετικά μεγάλη) απόσταση του 1 εκατοστού του μέτρου. Για να γίνουν έρευνες και ακριβείς μετρήσεις σε τέτοια απόσταση ήδη χρειάζεται η προχωρημένη τεχνολογία του 20ού αιώνα. Τα εξωτερικά ηλεκτρόνια ενός ατόμου συνδέονται σε αρκετά μικρότερα μήκη, τα οποία από το φως διανύονται σε αρκετά μικρότερο χρόνο, που πλησιάζει τα 10e-20 μηδενικά πριν από την υποδιαστολή. Ερώτηση σε καλούς μαθητές δημοτικού σχολείου και σε μαθητές γυμνασίου: Οι εκπαιδευμένοι ερευνητές του εργα­στηρίου περίμεναν να παρατηρήσουν τις μεταβολές σε τόσο μικρές διαστάσεις σαν (μηχανικές) κινήσεις των ορατών σωμάτων; Περίμεναν ότι θα τις μετρήσουν με ακρίβεια και σε πραγμα­τικό χρόνο, όταν η απόσταση της παρατήρησης είναι μήκους πολλαπλάσιου από τις αποστάσεις στις οποίες γίνονται αυτές οι ρυθμικές αλλη­λεπιδράσεις και αν το φως χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να φτάσει στους ανιχνευτές ή απευθείας στα μάτια μας;

Το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο δύσκολο και πιο ενδιαφέρον, όταν σκεφτούμε ότι το φως με το οποίο πληροφορούμαστε δεν είναι μια συνεχής ροή σωματιδίων ή μια συνεχόμενη ακτίνα, αλλά είναι ένα εναλλασσόμενο και ρυθμικό φαινόμενο (δύο πεδίων). Η συχνότητα του φωτός σε κύκλους ανά sec είναι περίπου 10e14 Hz και αντιστρόφως, η περίοδος στην εναλλαγή των πεδίων του περίπου 10e-14 sec. Εάν λοιπόν, σε μικροσκοπικά μήκη γίνονται μεταβολές με εναλ­λασσό­μενους και με ρυθμικούς τρόπους, τότε αυτές οι μεταβολές για να παρατηρηθούν σωστά, θα πρέπει να γίνονται πιο αργά από το ρυθμό που ανα­σχηματίζεται το φως. Μόνο έτσι το φως θα "προλαβαίνει" να αντιδράσει σε όλες τις σύντομες στιγμές, που γίνονται οι μικρο­σκοπικές μεταβολές. Αλλιώς, εάν οι ρυθμοί στις μικρο­σκοπικές μεταβολές είναι μεγαλύτεροι από του φωτός, τότε το φως δεν θα αντιδρά σε όλες τις στιγμές με τα μικρο­σκοπικά φαινόμενα και δεν θα τα φανερώνει σωστά. Το πρόβλημα γίνεται απελ­πιστικό και η τεχνολογία μας πρωτόγονη, όταν σκεφτούμε ότι η αρχή των κυματικών φαινομένων με τα οποία παράγονται σωματίδια από τον "κενό" χώρο βρίσκεται σε πιο μικρο­σκοπικά μήκη και σε χρόνους που ξεπερνούν τα 14 μηδενικά του φωτός πριν από την υπο­διαστολή στο 1sec.

Ποιος έχει ακούσει έναν ερευνητή να μιλάει για τα κυματικά φαινόμενα επειδή μας ενημερώνει για το Σύμπαν; Η φύση "λειτουργεί" με πολλές γνώσεις της φυσικής, οι οποίες έχουν διδαχθεί στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και δεν χρειάζεται να επινοήσουμε παράξενα φαινόμενα. Τα κυματικά και τα περιοδικά φαινόμενα και πώς αυτά είναι αδιαχώριστα στη δομή της ύλης: Αυτό έπρεπε να είναι ένα ζήτημα για μεγάλο χρονικό διάστημα σε κάθε εκπαιδευτική παραγωγή, σε κάθε παρουσίαση, σε κάθε συνέντευξη και όχι μερικά παράδοξα φαινόμενα και η επιστημονική φαντασία. Σε εκλαϊκευμένα βιβλία των καθηγητών και από άλλους ερευνητές, θα συναντήσουμε πολλές φορές την περιγραφή της ύλης σαν συμπυκνωμένη ενέργεια. Εάν κάποιος θέλει να επαναλάβει σύντομα, ότι τα σωματίδια είναι συγκεντρωμένη ή αραιωμένη ενέργεια, δεν θα παραπονεθούμε. Αλλά έτσι δεν μαθαίνουμε τίποτα. Δεν καταλαβαίνουμε πώς και γιατί η ενέργεια είναι συγκεντρωμένη ή το αντίστροφο. Επίσης, γιατί συγκεντρώνεται έτσι ώστε να σχηματίζεται ή να διατηρείται η δομή της ύλης; Με ποιους νόμους; Οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις προκαλούν "μεγάλη έκρηξη" στη φυσική και αποκαλύπτουν τη Μεγάλη Εξαπάτηση, που ειρωνικά από τον Fred Hoyle ονομάζεται "Big Bang". Τα πιο παράξενα φαινόμενα θα εξηγηθούν και θα κατανοηθούν εύκολα αν κατανοήσουμε ότι τα σωματίδια και οι ιδιότητές τους δημιουργούνται σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, όπου ορισμένες ποσότητες ενέργειας οι οποίες μεταφέρονται στην ύλη ως κύματα. Δηλαδή, σε στιγμές αλληλεπίδρασης και όταν η αλληλεπίδραση διατηρείται και επαναλαμβάνεται. Αυτές οι ποσότητες δημιουργούνται από διαταραχές που εξαπλώνονται και συναντιούνται σύμφωνα με τους νόμους των κυματικών φαινομένων και σε ρυθμούς υψηλότερους από το φως (f> 1e15 Hz). Η στιγμή κατά την οποία σχηματίζονται τα σωματίδια είναι κάποιο "φρενάρισμα" στη μέγιστη ταχύτητα c με την οποία τα κύματα είναι συγκεντρωμένα ή αποκεντρωμένα και όταν οι ποσότητες ενέργειας συσσωρεύονται ή εκκενώνονται ιδιαίτερα γρήγορα. Με αυτή την επιβράδυνση μπορεί να συσσωρευτεί περισσότερη ενέργεια ή αντίστροφα. Εκτός από το ρυθμό των διακυμάνσεων, το αποτέλεσμα καθορίζεται περαιτέρω από τα άλλα κυματικά φαινόμενα. Η παγίδευση των ενεργειακών ποσοτήτων με την ταχεία ανταλλαγή μεταξύ τους, δημιουργεί επίσης τις συνθήκες για την εξασθένηση των κυμάτων, για την ενίσχυση κ.λπ. Η μάζα και τα σωματίδια είναι ποσότητες ενέργειας h·f σε μειωμένη ταχύτητα και αυτή η παρατήρηση φανερώνεται σε λίγους απλούς τύπους (γνωστούς πριν από έναν αιώνα), όπως αυτό:

Κοιτάξτε τι αλλάζει στους τύπους, χωρίς να ξέρετε φυσική. Στην ενέργεια των η/μ κυμάτων που γνωρίζουμε ότι κινούνται με την ταχύτητα του φωτός c. Η ταχύτητα c βρίσκεται στον αριθμητή. Στη σχέση της μάζας, η ταχύτητα c βρίσκεται στον παρανομαστή. Ποσότητα ενέργειας με την κίνηση του φωτός στον πρώτο τύπο, ενώ στον άλλο, σωματίδια που εντοπίζονται στο χώρο και αδράνεια.

Η μικροσκοπική δομή της ύλης μόνη της προδίδει την κυματική κίνηση του ελεύθερου χώρου και τη στενή σχέση του χώρου με τη δημιουργία και τη διατήρηση της μάζας. Μέχρι τώρα δεν το αντιλαμβανόμασταν, διότι παρατηρούσαμε τον υλικό κόσμο και το φαινόμενο της μάζας σαν καλά ξεχωρισμένα φαινόμε­να (σώματα) και ως εξαρτημένα από εξωτερικές δυνάμεις μόνο. Από την παρατήρηση της δομής της ύλης και από τη θεωρητική σκέψη προκύπτουν νέα φαινόμενα (π.χ. ηλε­κτρομαγνητισμός, αεικίνητα σωματίδια, υποατομικές δυνάμεις, κβαντικά παράδοξα), τα οποία δεν μπορούν να περιγραφούν όπως τα υλικά σώματα, σαν ποσότητες ύλης που κινούνται με κάποιες ταχύτητες, διανύοντας ανεμπόδιστα μία πορεία μέχρι να συναντήσουν κάποια εξωτερική δύναμη. Εμείς προ­χωρήσαμε σε μια ενοποίηση περισσότερων φαινομένων μέσα από τις πιο αφη­ρημένες περιγραφές των φαινομένων. Έτσι, τα διαφορετικά φαινόμενα στις μικροσκοπικές διαστάσεις αποκαλύπτονται ως φάσεις και στιγμές στην ταχεία και περιοδική μεταβολή της κίνησης ή στιγμές στις οποίες διαταράζεται η ισορροπία σε μια κοινή ποσότητα. Δεδομένου ότι περιγράφουμε την κίνηση γενικότερα χωρίς να εισάγουμε την έννοια του σώματος και της μάζας, βρίσκουμε ορισμένα ίδια φαινόμενα, για τα οποία πιστεύαμε ότι ήταν αδύνατα χωρίς ένα υλικό σώμα: Από την κίνηση στη φύση δεν λείπουν ποτέ φαινόμενα όπως η αδράνεια, η διαφορά δυναμικού, η μεταφορά ενέργειας, η δύναμη. Η κίνηση παίρνει νέα χαρακτηριστικά όταν προσθέτουμε ακόμα ορισμένες παρατηρήσεις όπως είναι η γωνία, η επανάληψη και ο συγχρονισμός. Επιπλέον, με ένα όριο στην ταχύτητα και την μεταβολή της κίνησης - τα οποία είναι όρια χρόνου και μήκους -, η κίνηση αποκαλύπτεται ως μια ποικιλία φαινομένων και μάλιστα άσχετων μεταξύ τους. Η κίνηση μπορεί να φαίνεται σαν ακινησία και η ακινησία ως κάτι που κινείται. Αλλά αυτή η κρυμμένη ταυτότητα των διαφορετικών φαινομένων αποκαλύπτεται ότι έχει τη μεγαλύτερη ποικιλία σε μικρότερα μήκη.

Προσαρμοσμένα αποσπάσματα από τις πραγματείες:

Complete Universe, Dynamic Space, Wave Phenomena. How the natural laws and forces are applied. The fundamental concepts for a rational Cosmology (Cosmonomy)

|SET| ISBN 978-618-85170-1-1, |A| ISBN 978-618-85170-2-8, |B| ISBN 978-618-85170-3-5, ©2021

ΤΟ (ΠΛΗΡΕΣ) ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ Ο ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ (ΚΕΝΟΣ) ΧΩΡΟΣ. Οι θεμελιώδεις σκέψεις και σχέσεις για την ερμηνεία της φύσης.

ISBN 978-960-9504-68-3 ©2012, ISBN 978-618-85170-4-2 ©2023