ΚΥΚΛΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ – ΠΛΗΡΕΣ & ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΟ ΣΥΜΠΑΝ
Θεωρία του Τελειωμένου Χρόνου και της Σχετικότητας της Ενέργειας
(Ενιαία θεωρία περί χρόνου, χώρου και ύλης)

Για να καταλάβουμε χωρίς να καταφύγουμε σε αλληγορικές και ακατανόητες εκφράσεις:

• τι γίνεται μέσα στη δομή της ύλης,

• πώς συμπεριφέρονται τα μικροσκοπικά υλικά στον υποατομικό χώρο

• πώς συνδέεται η κίνηση των μικροσκοπικών υλικών με την κίνηση των μεγαλύτερων

• γιατί η βαρυτική έλξη δεν συγκεντρώνει το σύνολο της ύλης

Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η ύλη σε μικρο­σκοπικό επίπεδο δεν είναι ουσία, δεν είναι κανονικό πράγμα. Η ύλη σαν μικρότερα στοιχεία των πραγμάτων δεν είναι, γίνεται και γίνεται διαρκώς. “Το ότι η λεγόμενη ύλη δεν μπορεί να διαιρεθεί ατελείωτα ή χωρίς να πάψει να είναι με την ίδια ποιότητα, αυτό εξηγείται γιατί δεν είναι ουσία, αλλά τρόπος ύπαρξης μιας κοινής ουσίας. Διαφορετικά, σαν ουσία δε θα μπορούσε να διαιρεθεί ή θα έπρεπε να διαιρείται ατελείωτα, χωρίς να μετατρέπεται” όπως είχα γράψει. (σ158-159).

Επομένως αναρωτιόμαστε: Από τι γίνεται; Από πού γίνεται διαρκώς; Με τι είναι συνδεδεμένη και γίνεται; Και τι την αναγκάζει να γίνεται με κυκλικές και επανα­λαμβανόμενες κινήσεις;

“Τεμαχίζοντας” την ύλη δεν τεμαχίζουμε συμπαγείς και αμετάβλητες ποσότητες. Τεμαχίζουμε ποσότητες κίνησης και αλληλενεργούσες μικρο­ποσότητες. Σε πιο μικρο­σκοπικό χώρο φθάνουμε στην αρχή αυτών των μικροσκοπικών κινήσεων και στις πιο ελάχιστες ποσότητες και τελικά στη “σύνδεση” τους με μία άλλη πραγμα­τικότητα, η οποία σε σχέση με αυτές τις κινήσεις, εκείνη είναι σταθερή και ακίνητη. “Επάνω” σε εκείνη τη σταθερή και ακίνητη πραγματικότητα γίνονται και υπάρχουν αυτές οι μικρο­σκοπικές κινήσεις.

 Αντί στο πιο μικρο­σκοπικό χώρο να βρίσκουμε τις ελάχιστες σταθερές ποσότητες μάζας και το τέλος στη διαίρεση της ύλης ανα­καλύπτουμε τη σχέση της σταθερότητας με τη γρήγορη και τη κυκλική κίνηση.

Η κίνηση στο εσωτερικό της μικροσκοπικής ύλης και η σταθερότητα στη δομή της δεν μπορούν να εξηγηθούν από την ενέργεια και την κίνηση των εξω­τερικών (και τυχαίων) επιδράσεων. Αφού λοιπόν η ενέργεια που διατηρεί τη δομή της ύλης δεν αντλείται από το εξωτερικό της και γνωρίζουμε ότι η ύλη υπάρχει μέσα στις τεράστιες αποστάσεις του χώρου και στην πορεία του χρόνου, αυτή η παρατήρηση μόνη της οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η ύλη, είτε εδώ κοντά είτε μακριά μας, συνδέεται με κάτι κοινό, με μία κοινή πραγματικότητα και μάλιστα έτσι, που η ύλη να υπάρχει με την ίδια μικρο­σκοπική δομή. Αυτή η κοινή πραγματικότητα δεν είναι άλλη από τον ίδιο το χώρο.

ΥΛΗ: Η ύλη -τα πρωταρχικά απλά στοιχεία των πραγμάτων- είναι η σχετική αρχή της συνθετότητας, λέγαμε γενικά πριν κατανοήσουμε την ουσιαστική σχέση της με το χρόνο. Αφού η παρουσία της ύλης δεν είναι ανεξάρτητη από την ά-μεση παρουσία μίας προηγούμενης σύνθεσης θα γίνουμε ακριβέστεροι αν πούμε ότι, η λεγόμενη ύλη είναι οι φορείς της έμ-μεσης αλληλεπίδρασης, δηλαδή της διαμόρφωσης των πιο σύνθετων πραγμάτων δια μέσου των συνδυασμών κάποιων αρχικών. Αν θέλουμε να ακριβο­λογήσουμε και να επιτύχουμε να εξηγήσουμε ορισμένα φαινόμενα μαζί με τις δυνάμεις που συμμετέχουν στο σχηματισμό τους (και όχι μόνο σαν στατικά) τότε θα πούμε ότι τα υλικά στοιχεία είναι οι ελάχιστοι τρόποι, με τους οποίους το Σύμπαν αρχίζει (σχετικά έμμεσα και σαν εξωτερικό) να γίνεται στην ελάχιστη στιγμή του, και αυτά αντιστοιχούν στις ελάχιστες στιγμές (δράσης και ύπαρξης) της ευρύτερης πραγματι­κότητας. Με άλλη διατύπωση, η ύλη είναι ο ελάχιστος χρόνος και τρόπος δράσης διαμέσου του οποίου τα πράγματα μπορούν και αρχίζουν να υπάρχουν σαν εξωτερικά ανάμεσα στα άλλα. Ενώ η ίδια η ύλη δεν υπάρχει εξωτερικά του συνόλου των λεγόμενων πραγμάτων, ούτε πριν από τα πιο σύνθετα πράγματα. Είναι ο ελάχιστος χρόνος δράσης (και ύπαρξης) της ευρύτερης πραγματικότητας, δηλαδή είναι η πραγματικότητα με την πιο αφηρημένη ποιότητά της -σε αντίθεση με το ολοκληρωμένο Σύμπαν. Είναι η σχετική πρώτη πραγματικότητα μέσα στο ποιοτικό σύνολό της, είναι μία σχετική έλλειψη ποιότητας και πραγματικότητας μέσα στο τελειωμένο σύνολο της πραγματι­κότητας, μία σχετική (έμμεση και εξωτερική) αρχή του Χρόνου μέσα στον συνολικό Χρόνο, στον οποίο υπάρχει άμεσα (και ταυτόχρονα) το αυτοτελές Σύμπαν. Η ύλη, χωρίς μία προηγούμενη ποιότητα πραγμάτων ή χωρίς καμία προηγούμενη διαμόρφωσή της σε ποιότητες θα παρέμενε για πάντα απλή και τυχαία εξω-καθορισμένη ύλη, χωρίς τη δυνατότητα να δημιουργήσει σταθερούς τρόπους σύνδεσης. Τότε, το κάθε στοιχείο της θα αλληλεπιδρούσε απροσδιόριστα, χωρίς χρονικά όρια και χωρίς καμιά σταθερή ιδιότητα (ή προκαθορισμένο όριο τρόπων αντίδρασης από την ποιότητά της). Η ύλη, χωρίς την προηγούμενη ύπαρξη μίας σύνθετης πραγματι­κότητας δεν θα μπορούσε να έχει κάποια δομή και σχετικά σταθεροποιημένη παρουσία.

Οι υλικοί φορείς σαν τα απλούστερα πράγματα του Σύμπαντος, σαν τα ελάχιστα μέρη από τη διαίρεση των πραγμάτων, δεν θα μπορούσαν να είχαν άλλες ιδιότητες εκτός από αυτές που προκύπτουν από τη μεταβολή της θέσης τους, τη διάρκεια στην αλλη­λεπίδρασή τους και από τη διάρκεια που αυτοί οι ίδιοι γίνονται κατά τη ταχύτατη μεταβίβαση της ενέργειας. Θα υπήρχαν για πάντα τυχαία και ποσοτικά σαν τα μόρια ενός αερίου, εάν ο “κενός” χώρος και η παρουσία του συνόλου δεν έβαζαν τις προ­ϋποθέσεις που τους εξαναγκάζουν να “συνάψουν” σχέσεις. Ακόμα και η λέξη “ατμόσφαιρα” περιέχει την έννοια της σφαίρας και της περιβάλλουσας ιδιότητας και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί εύστοχα για να δειχτεί η χαοτική κίνηση, που θα υπήρχε με όλη τη σημασία του χάους. Η ρυθμική και συγχρονισμένη μεταβολή στη μικροσκοπική ύπαρξη των υλικών φορέων είναι όλη η ποιότητα και η δομή τους. Αυτό θα μπορούσαμε να το πούμε ακόμα και αν αγνοούσαμε ότι η ύλη είναι οι ελάχιστοι τρόποι που γίνεται το Σύμπαν και χωρίς να έχουμε θεωρήσει -όπως το έκανε και ο Σπινόζα- πως τα πράγματα είναι τρόποι διαμόρφωσης μίας κοινής ουσίας. Τώρα όμως κατανοούμε επιπλέον ότι και η στοιχειώδης δομή τους και η όποια σταθερότητα στην παρουσία τους πάλι οφείλεται στις συνθήκες ταλάντωσης της ενέργειας και επαναφοράς της κίνησης σε ισορροπία, που επιβάλλεται με την ταυτόχρονη ενέργεια του χώρου (και με την παρουσία του σταθεροποιημένου συνόλου τους).

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ

*Η μόνιμη σχέση των πραγμάτων με το κοινό σύνολό τους προκύπτει από την παρουσία της ύλης, με την οποία όλα τα πράγματα ξεκινούν και υπάρχουν

Κοιτάξτε ακόμα: "ΥΛΗ & ΚΙΝΗΣΗ" , "Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ"