Η σχέση της μάζας με τη μεταβολή στη μέγιστη ταχύτητα των η/μ κυμάτων (7)

<•> Τι εκφράζει η κεντρομόλος ταχύτητα V_g από τη σχέση √Gm/r στο μικρόκοσμο;

Πού βρίσκεται η λεγόμενη μάζα Πλανκ [M_pl =√(h c /G) = 5,45624 ×10^-8 kg] που προκύπτει θεωρητικώς από τις τρεις φυσικές σταθερές c, h και G; Είναι μια ποσότητα μάζας που υπάρχει πραγματικά; Η διερεύνηση για την απάντηση αυτού του ερωτήματος, αποκαλύπτει τη στενή σχέση του φαινομένου της μάζας με την ενέργεια των ηλεκτρο­μαγνητικών κυμάτων και τη μεταβολή στη δική τους κίνηση...

Ο άνθρωπος λοιπόν, που παρατήρησε μαθηματικώς τη σχέση του ορίου στην ταχύτητα του φωτός και στην αύξηση της μάζας μέχρι το όριο M_pl=5,45624 ×10^-8 kg, πολύ λογικά συνέχισε και προσάρμοσε τις γνωστές εξισώσεις έτσι ώστε να συμφωνούν με το αποτέλεσμα, που προκύπτει όταν η αύξηση της μάζας έχει ένα όριο. "Ας παρακολουθησουμε τωρα ενα ρεσιταλ λογικης, που οσο απλο φαινεται τοσο σοβαρο ειναι αυτο στο οποιον οδηγει. ...καποιες σκεψεις που κανονικα θα επρεπε να ειχαν γινει πριν ενα αιωνα..." μεταφέρω ένα δημοσιευμένο μικρό απόσπασμα. Επειδή η ύπαρξη αυτού του ορίου δεν επιτρέπει στα σωματίδια με άνιση μάζα να αυξάνουν τη μάζα τους κατά την ίδια ποσότητα ακόμα και όταν "κινούνται" με την ίδια ταχύτητα, ονομάζει σωστά τη δική του διορθωμένη σχετικό­τητα "κλιμακωτή" σχετικότητα. Τα σωματίδια από μόνα τους είναι αυτά που είναι επειδή ήδη "βρίσκονται" με μία ταχύτητα, διαφορετική για το καθένα. Δεν "ξεκινούν" να κινούνται με την ίδια ταχύτητα ή από κατάσταση ακινησίας για να την αυξάνουν ομοιόμορφα! "Ο Αινσταιν δεχτηκε ως ανωτατο οριο ταχυτητων την C αλλά δεν δικαιολογησε γιατι η φυση εθεσε αυτον τον περιορισμο μονο στην ταχυτητα. Δεν εξηγησε γιατι η φυση αφησε τα άλλα μεγεθη ελευθερα να μπορουν να αυξομειωνο­νται μεχρι το απειρον ή το μηδεν. Αυτο αποτελει κενο για την θεωρια του", όπως πολύ σωστά έχει παρατηρήσει.

Επειδή αυτή η μαθηματική παρατήρηση υπήρξε η αφορμή για την προσπάθεια να ανιχνευθούν μαθηματικές σχέσεις στη φυσική ερμηνεία για ένα Σύμπαν πλήρες και πάντοτε το ίδιο μέσα σε ένα μέγιστο χρονικό διάστημα, ένας από τους στόχους αυτής της προσπάθειας ήταν να βρεθεί τι εκφράζει αυτή η ταχύτητα V_g που προκύπτει από τη σχέση √(GΜ/λ). Διότι από τη φυσική ερμηνεία για ένα πλήρες και σταθερό Σύμπαν ήταν λογικά συμπεράσματα, πρώτα απ' όλα η ύπαρξη ορίων στα μεγέθη του χρόνου, του μήκους, της ενέργειας, της μάζας και της ταχύτητας (λόγω της κεντρικής άποψης που αξίωνε τη σταθερότητα ενός ολοκληρωμένου Σύμπαντος στα όρια μίας μέγιστης χρονικής περιόδου).

· Η σχέση του φαινομένου να δημιουργούνται σωματίδια με την ελάττωση στην ισορροπημένη ενέργεια του χώρου.

· Η σχέση της (συγκεντρωτικής) ενέργειας του πεπερασμένου χώρου με τη βαρυτική δύναμη και την καμπυλότητα και

· η ύπαρξη σχέσης ανάμεσα στη μείωση της ανώτερης ταχύτητας με την παρουσία της εντοπισμένης ύλης,

ήταν μερικές από τις πρώτες συνέπειες αυτής της φιλοσοφικής εξήγησης με γενικές έννοιες. Από μία τέτοια άποψη της φύσης, λογικό είναι να σκεφτεί κανείς και ν' αναζητήσει μία σχέση αναλογίας για τη μείωση της ανώτερης ταχύτητας κατά το σχηματισμό της ύλης από την "ταυτόχρονη" ενέργεια του κενού χώρου και επιπλέον, τη σχέση που ενδεχόμενα υπάρχει μεταξύ της χωρικής ενέργειας που συγκεντρώνεται με κάποιο ρυθμό και με την παρουσία της μάζας. Ποια η σχέση της ταχύτητας από τη σχέση √(GΜ/λ) με τα παραπάνω φαινόμενα; Τι μπορεί να εκφράζει αυτή η κεντρομόλος ταχύτητα από τη σχέση √(GΜ/λ) στον υποατομικό μικρόκοσμο;

Μαθηματικώς, σωστά προέκυψαν οι μονάδες και σωστά έγινε η σκέψη για το όριο στην αύξηση της μάζας. Προκύπτουν όμως ερωτήματα, τα οποία έχουν ήδη απαντηθεί στο χώρο της φυσικής και οι απαντήσεις τους δεν συμφωνούν με την πραγματικότητα που περιγράφεται με τους τύπους αυτής της νέας μαθηματικής λογικής. Αντιθέτως, προκύπτουν ερωτήματα τα οποία μένουν αναπάντητα από τη νέα διατύπωση. Τι σημαίνει λόγου χάρη η βαρυτική ταχύτητα; Όταν μιλάμε για ταχύτητα μπορούμε και περιγράφουμε και λέμε για ένα εντοπισμένο σώμα, το οποίο κινείται προς ένα σημείο, από μία πορεία και άλλες λεπτομέρειες. Πόσα σωματίδια υπάρχουν; Βρίσκονται τα σωματίδια σε μία καθορισμένη θέση; Προς πού κινούνται με αυτή τη σταθερή ταχύτητα; Έχει σημασία αν κινούνται ευθύγραμμα ή κυκλικά; Μήπως η κίνηση των σωματιδίων είναι "εσωτερική" και σε αυτή την περίπτωση πώς θα οριστεί η ταχύτητά τους; Πώς συνδέεται αυτή η ταχύτητα με τις άλλες ταχύτητες που παρατηρούμε μέσα στη μικροσκοπική δομή της ύλης; Πού βρίσκεται η οριακή μάζα των τριών σταθερών, στην οποία αποδίδεται μία κίνηση με την ταχύτητα του φωτός; Πώς συνδέονται με τη μάζα Planck το πλήθος των σωματιδίων του Σύμπαντος; Ποιες συνθήκες εξασφαλίζουν σταθερή ταχύτητα στα "σταθερά" σωματίδια; Από ποια δύναμη προέκυψε η ταχύτητά τους και πώς διατηρείται η ομοιομορφία στη δομή της ύλης και στην τεράστια ποσότητά της που βρίσκεται κατανεμημένη σε όλο το Σύμπαν; Μπορεί αυτή η ταχύτητα να θεωρηθεί ιδιότητα των σωματιδίων; Έχει νόημα να μιλάμε για μάζα ενοποίησης των τριών φυσικών σταθερών (c,h,G), εάν αυτή δεν υπάρχει πραγματικά και εκφράζει μόνο μία θεωρητική νομοτέλεια; Είναι γνωστό, ότι η ανώτερη ταχύτητα του φωτός παρουσιάζεται με σωματίδια που θεωρούνται χωρίς μάζα (όπως τα φωτόνια). Πώς η σχετικά μεγάλη μάζα των 10^-8 kg συμπίπτει με κίνηση ταχύτητας φωτός;

Αυτά είναι αδιέξοδα ερωτήματα, τα οποία αναδύονται από μία διαστρεβλωμένη μηχανιστική αντίληψη του Σύμπαντος και των πραγμάτων. Ανακύπτουν όταν θεωρούμε τα πράγματα να σχηματίζονται μόνο από το εξωτερικό περιβάλλον τους και σαν να ήταν "φτιαγμένα" από συμπαγή σφαιρίδια. Η σωστή μαθηματική διατύπωση για το όριο στην αύξηση της μάζας κατά την αύξηση της ταχύτητας πρέπει να συμπίπτει και με τη σωστή φυσική ερμηνεία των φαινομένων και βέβαια όχι να συγκρούεται με τα ήδη αποδεδειγμένα και ξεκαθαρισμένα.

► Δεν πρέπει να λέμε και να αναζητάμε πώς αυξάνει η μάζα με την αύξηση της ταχύτητας σε μία μάζα που ήδη υπάρχει. Έτσι θα αφήναμε την παρουσία της μάζας σαν ένα ανεξήγητο φαινόμενο και αποκομμένο από το γενικό φαινόμενο της κίνησης. Πρέπει να εξηγήσουμε πώς η μάζα καταφέρνει και παρουσιάζεται με σταθεροποιημένη ύπαρξη από εκεί που ήταν ένα φαινόμενο μεταβολής σε μία κίνηση παρόμοια όπως είναι των ηλεκτρο­μαγνητικών κυμάτων και με ποιες συνθήκες μπορεί να αυξάνεται σαν κίνηση "μποτιλια­ρισμένη" όπως διαισθητικά την έχει αποκαλέσει κάποιος φυσικός. Μία από τις πιο μεγάλες ανατροπές και πολλά υποσχόμενες ανακαλύψεις στο χώρο της φυσικής θα προέλθει από αυτή τη στενή σχέση μεταξύ της μάζας, ηλεκτρομαγνητισμού και βαρύτητας και με την κοινή ποσότητα ενέργειας του "κενού" χώρου.

Η ταχύτητα V_g που βρίσκουμε από τη σχέση √(GM/λ) συνδέεται με τις τρεις θεμελιώδεις φυσικές σταθερές h, c, G, δια μέσου της σχέσης που έχουν μεταξύ τους και ιδιαίτερα από τη σύνδεσή τους με τη μάζα M_planck=√(hc/G)=5,45624 ×10^-8 kg. Αυτή η ταχύτητα V_g προκύπτει αντίστοιχα μικρότερη για μικρότερα ποσά μάζας σύμφωνα με την σχέση M_pl / Μ = C / V. Μετά από αυτή την παρατήρηση και με την εισαγωγή ενός ορίου μιας μέγιστης ποσότητας μάζας αντίστοιχο προς το μέγιστο όριο της ταχύτητας, οι γνωστές σχέσεις της φυσικής και όλα όσα είναι γνωστά για τη δομή της ύλης συνδέονται με αυτή την αντίστοιχη ταχύτητα. Όπως συνδέονται και με τις τρεις παγκόσμιες σταθερές. Πολλές από αυτές τις γνωστές σχέσεις της φυσικής εφαρμόζονται στο μικρόκοσμο και στον κόσμο των αστρονομικών σωμάτων. Εξάλλου γνωρίζουμε και τη θεμελιώδη σχέση που συνδέει τη μάζα με τα φαινόμενα του ηλεκτρομαγνητισμού (αφού hf/c² =M). Αυτό σημαίνει, ότι οι τύποι που χρησιμοποιούμε για υπολογισμούς με μάζες, βαρυτική δύναμη και μηχανικές κινήσεις συναντιούνται και συνδέονται με τύπους που χρησιμοποιούμε για τα ηλεκτρο­μαγνητικά φαινόμενα. Από μια γρήγορη εφαρμογή των τύπων και από μερικούς πρώτους υπολογισμούς, θα διαπιστώσουμε γρήγορα, ότι μερικές σχέσεις που εφαρμόζουμε για τα ουράνια σώματα εφαρμόζονται με μεγαλύτερη ακρίβεια και ευκολία στα σωματίδια. Με όλες αυτές τις παρατηρήσεις, θα ήταν ανοησία και οπωσδήποτε αδιαφορία και ατολμία, να μην αναζητήσει ακόμα και ένας σύγχρονος φιλόσοφος, πώς συνδέονται όλα αυτά τα φαινόμενα μεταξύ τους και πού καταλήγει η σύνδεση των τύπων, τους οποίους εφαρμόζουμε για την περιγραφή ή την ερμηνεία της δομής της ύλης.

Από τη χαλαρή διερεύνηση για να κατανοήσουμε ποια είναι η σχέση της ταχύτητας V_g (από τη σχέση √(GM/r) εφαρμοσμένης στο μικρόκοσμο) με τις άλλες ποσότητες και με τα μεγέθη, τα οποία γνωρίζουμε για τα σωματίδια, γρήγορα παρατηρούμε μερικές συμπτώσεις που καθοδηγούν την έρευνα. Όταν συγκεντρώσουμε τα μεγέθη που σχετίζονται με την ποσότητα της M_pl=√(hc/G)=5,45624 ×10^-8 kg μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι το μήκος Compton λ_pl αυτής της μέγιστης ποσότητας μάζας (ή αντίστοιχα ενέργειας Μ_pl·c²) πλησιάζει την ποσότητα της σταθεράς h, αφού h/λ_pl =16,3574. Και μάλιστα, το αποτέλεσμα έχει μονάδες ορμής, και προκύπτει h/λ_pl = Μ_pl·c Ένας φυσικός μπορεί πολύ εύκολα να σκεφτεί πολλές υποθέσεις και να ερευνήσει το ενδεχόμενο να υπάρχει ένα ελάχιστο μήκος κύματος λ_min στη φύση, που πλησιάζει την ποσότητα της σταθεράς h≈10^-34 και ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Όταν όμως πάρουμε την ποσότητα της σταθεράς h δοκιμαστικά και κατ' ευθείαν, όπως αν αυτή συμπίπτει μ' ένα ελάχιστο μήκος κύματος λ_min κι έπειτα υπολογίσουμε με τις γνωστές σχέσεις τα υπόλοιπα μεγέθη, τότε αντι­λαμ­βανόμαστε περισσότερες συμπτώσεις. Το πλησίασμα των ελάχιστων min και των μέγιστων ορίων max μεταξύ των δύο περι­πτώσεων προκαλεί υποψίες, ενώ η ποσότητα μάζας/αδράνειας M_pl=√(hc/G), από μια φανταστική μάζα και από μια θεωρητική πρόβλεψη μαζί με τα ενδεχόμενα όρια που προκύπτουν, αυτή η μάζα προδίδει τη φυσική πραγματικότητα. Η φανταστική μάζα από τις τρεις παγκόσμιες σταθερές M_pl=√(hc/G) φανερώνεται μαθηματικά σαν φαινόμενο που προκαλείται από την η/μ ενέργεια hf, με την ταχύτητα του φωτός c και αξεχώριστα από το φαινόμενο του βαρυτικού πεδίου. Οι τρεις παγκόσμιες σταθερές h,c,G δεν συναν­τιούνται μόνο με την ποσότητα μιας φανταστικής μάζας. Συναντιούνται και με την παρατήρηση, ότι το ελάχιστο μήκος κύματος λ_min σχεδόν συμπίπτει με την σταθερά h, η οποία δεν είναι μόνο μια θεωρητική ποσότητα και με αυτή τη σταθερά συνδέονται θεωρητικά και τεχνολογικά όλα τα ηλεκτρο­μαγνητικά φαινόμενα. Το ελάχιστο μήκος κύματος λ_min σχεδόν συμπίπτει με την σταθερά h και συνεπώς με την ποσότητα h/2π η οποία είναι καθοριστική για τη δομή της ύλης και ρυθμίζει ακτίνες και μήκη τροχιών στη δομή της ύλης. Κατά συνέπεια και οι τρεις παγκόσμιες σταθερές h,c,G εμφανίζονται και συνδέονται μεταξύ τους, μόνο και μόνο επειδή το ελάχιστο μήκος λ_min σχεδόν συμπί­πτει με τη μικρο­σκοπική ποσότητα της σταθεράς h.

Εάν η ποσότητα της μάζας από τις τρεις παγκόσμιες σταθερές h,c,G δεν ήταν κοντά στην ποσότητα 10^-8 kg, τότε και αυτές οι φυσικές σταθερές θα ήταν διαφορετικές ποσότητες και το ελάχιστο μήκος λ_min θα μπορούσε να απέχει αρκετά από την ποσότητα h. Στην τελευταία αυτή περίπτωση, οι μονάδες και τα φαινόμενα που μετρούν οι μονάδες, θα ήταν καθαρά διαχωρισμένα μεταξύ τους και δεν θ' άλλαζαν για μια μικροποσότητα, μεταξύ των άπειρων αριθμών. Το ελάχιστο μήκος λ_min πλησιάζει την ποσότητα h ≈ 10^-34 m και αυτό σημαίνει ότι για μεταβολή σε μια τόσο μικρή ποσότητα (με 16,3574 φορές για το μήκος λ_pl) αλλάζουν τα πάντα στη φυσική και στο Σύμπαν! Έτσι, τόσο απλά, από μια θεωρητική παρατήρηση που μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε καλός μαθητής σχολείου, φανερώνεται ακόμα, η δυσκολία να ερμηνευτεί το πλήθος των μικροσκοπικών φαινομένων και η δομή των υλικών στοιχείων και η ανάγκη της φύσης να είναι γρήγορη στις δημιουργικές διεργασίες της, αφού οι μικρο­σκοπικές μεταβολές δεν πρέπει να αποκλίνουν στο ελάχιστο, για να μη χάνεται ο συγχρονισμός και η δημιουργική συνάντηση των φαινομένων.

Από τη σχέση V = √(G M/λ) = λplanck / Tm

μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι η ταχύτητα V που προκύπτει για κάθε σωματίδιο (και είναι μεγαλύτερη όσο μεγαλύτερη η μάζα του, με μέγιστη τη c για τη μάζα Μplanck) αυτή η ταχύτητα προκύπτει για το σταθερό μήκος λplanck  και σε διαφορετικό χρόνο/περίοδο Τ

Η σχέση λ= Μ_planck G / c² με μια σχετικά μεγάλη αδράνεια (M_pl=5,45624 ×10^-8 kg) βγάζει το ελάχιστο μήκος λ_min =4,05080 ×10^-35 m Για να βγαίνουν τα μεγαλύτερα μήκη λ τα οποία αντιστοιχούν σε μικρότερες ποσότητες μάζας/αδράνειας και σε αυτές που έχουμε υπολογίσει για τη δομή της ύλης, στη φύση επιβάλλεται να ελαττώνεται η ταχύτητα c² στον παρανομαστή. Όχι να αυξηθεί η οριακή Μ_planck

Αυτές οι σχέσεις αξιώνουν την αναλογική σχέση για μαθητές του δημοτικού σχολείου:

Από μια πρώτη παρατήρηση της σχέσης αντιστοιχίας M_pl /Μ = C/V αυτή μοιάζει να έγινε με παιδική σκέψη. Όταν κάποιος γνωρίζει από φυσική, ίσως να σκεφτεί την υποψία που πέρασε επίσης από τη δική μου σκέψη: Αν αντιστοιχίσουμε τη μάζα με δολάρια ή με φασόλια, τότε θα μπορούμε να περιγράψουμε και να υπολογίζουμε με εξισώσεις τις μάζες των σωματιδίων, με ισοδύναμες ποσότητες από δολάρια ή φασόλια... Για να πάει η σκέψη πιο πέρα και να εκτιμήσει τη χρησιμότητα αυτής της αντιστοιχίας μεταξύ της μάζας και της ταχύτητας, ίσως θα έπρεπε αυτός που την παρατηρεί, να έχει κάνει από πριν έρευνα για τη σχέση της ύλης με την κίνηση ή να έχει φιλοσοφήσει. Η πρώτη ένδειξη για τη σπουδαιότητα αυτής της απλής σχέσης είναι, ότι η φυσική έχει επιβεβαιώσει την πιο στενή σχέση μεταξύ αυτών των δύο φαινομένων. Δηλαδή, η αντιστοιχία μιας ποσότητας μάζας με μια τιμή ταχύτητας δεν είναι μια τυχαία συσχέτιση. Η φύση υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει αν λείψουν τα δολάρια και τα φασόλια. Η ταχύτητα όμως είναι από τα θεμελιώδη φαινόμενα, χωρίς το οποίο δεν θα υπήρχε τίποτα. Οι φυσικοί είναι άνθρωποι και οι άνθρωποι ακόμα δεν έχουν απαλλαγεί από μια αίσθηση αδυναμίας απέναντι στην ανεξάντλητη φύση και από μια αντίστοιχη πνευματική αδυναμία να την ερευνήσουμε. Έτσι, οτιδήποτε φαίνεται πολύ απλό και εύκολο στη σκέψη, το υποβαθμίζουν και το συνηθίζουν. Ενώ κάθε τι πολύπλοκο, τους τρομάζει ή τους γοητεύει, όταν ανακαλύψουν ότι αυτό σχηματίζεται με μια αρμονία των μερών του και με μια συνέπεια που δεν μπορούσαν να τη φανταστούν.