ΚΕΝΤΡΙΚΗ • ΕΠΑΝΩ • Το "μεγαλύτερο" Σύμπαν (λιγότερο πιθανό)

 


 Eng language

ύλη ως ταλαντώσεις ενέργειας σε μια κοινόχρηστη ποσότητα

???

 

(

 

)

 

(

 

)

 

 

(ΠΛΗΡΕΣ) ΣΥΜΠΑΝ - ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ - ΚΥΜΑΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

 

2) Τα πιο πιθανά όρια του Σύμπαντος μόνο με τις σταθερές c και G

Τα πιο πιθανά όρια του Σύμπαντος σύμφωνα με την ορθολογική ερμηνεία για την ύλη ως ταλαντώσεις ενέργειας σε μια κοινόχρηστη ποσότητα, που υπάρχει ως δυναμικός χώρος.  

Έχουμε τις πρώτες αναλογίες και τα συμπεράσματα που εξηγούν τις φυσικές διαδικασίες και μας εφοδιάζουν για να τις εξηγήσουμε με υψηλότερη ακρίβεια και σε πλήρη συμφωνία με τις παρατηρήσεις στη φύση ή στο εργαστήριο. Πιθανόν θα ακολου­θήσουν σημαντικά ευρήματα της φυσικής και της αστρονομίας με πιο πολύ­πλοκους υπολογισμούς και με τη σύνδεση αυτών των απλών συναρτήσεων και εξισώσεων με την υπόλοιπη φυσική. Όμως πιο σημαντική ήταν η ανεύρεση αυτών των πρώτων και πιο απλών σχέσεων και η ορθολογική εξήγηση των φυσικών διαδικασιών που έστρεψε την προσοχή σε μια τέτοια αναζήτηση, ακόμα και με τα πιο γελοία λάθη που ίσως διαπιστωθούν σε αυτή την εκτεταμένη θεωρία. Θα δούμε πώς τα μικρο­σκοπικά μεγέθη συμφωνούν και συνεργάζονται με τα αστρονομικά μεγέθη σε απλούς υπο­λογισμούς. Θα μάθετε κυριολεκτικά τι λέει η ύλη στο χώρο και πώς ο χώρος απαντάει στην ύλη, χωρίς παρεξήγηση!

 

μια σφαίρα με εσωτερικούς κώνους και τύπους

 

2) Η εκτίμηση των αστρονομικών ορίων σύμφωνα με τις σταθερές c και G (χωρίς την H της “διαστολής”). Το "μεσαίο" Σύμπαν.

Οι απλοί υπολογισμοί χρησιμοποιώντας λίγες μόνο παγκόσμιες φυσικές σταθερές όπως της ταχύτητας του φωτός (c), της βαρυτικής δύναμης (G) και της στοιχειώδους δράσης (h) έδειξαν γρήγορα, ότι μπορούμε να ερευνήσουμε τα αστρονομικά όρια κλεισμένοι μέσα στο σπίτι μας. Μερικοί φυσικοί του 20ού αιώνα σκέφτηκαν αυτό τον απλό υπολογισμό των ορίων, χωρίς να έχουν καμία εξήγηση για τη στενή σχέση μεταξύ των φυσικών δυνάμεων. Μερικοί κοσμολόγοι παρατήρησαν αριθμητικές συμπτώσεις ανάμεσα στα υπολογισμένα μεγέθη για τον αστρονομικό κόσμο και σε ορισμένα μεγέθη που έχουν μετρηθεί για το άτομο της ύλης. Όσοι θυμούνται τις συμπτώσεις έμειναν με την απορία μέχρι τώρα. Εμείς εδώ, έχουμε εξηγήσει εύκολα πώς οι φυσικές δυνάμεις συνδέονται, όταν τα δομικά στοιχεία θεωρηθούν ταλαντώσεις ενέργειας σε μια κοινόχρηστη ποσότητα που υπάρχει ως δυναμικός χώρος. Αυτή η σύντομη εξήγηση μέσα σε ελάχιστο αριθμό λέξεων έχει ήδη ενοποιήσει τον παγκόσμιο χώρο με τα σωματίδια της ύλης. Είδαμε πολλά από τα εντελώς ανεξήγητα στη δομή της ύλης πώς συνδέονται με άγνωστες διαδικασίες, οι οποίες είναι κυματικές κινήσεις σε εξαιρετικά υψηλούς ρυθμούς. Από τη συνάρτηση των άνω και κάτω ορίων των μεγεθών είδαμε ακόμα και τη σχέση του ηλεκτρικού φορτίου με δύο δυνάμεις αντίθετης κατεύθυνσης, που η μέση τιμή τους (F0 = 16,3574 Ν) είναι εντός της δομής του ατόμου.

Έχουμε βγάλει πολλά συμπεράσματα και δοκιμάζουμε υπολογισμούς για τα όρια του φυσικού κόσμου σε συμφωνία με τις φυσικές σταθερές και σε πλήρη συμφωνία με τα μεγέθη που χαρακτηρίζουν μικροσκοπικές διαδικασίες στη δομή ενός ατόμου. Η σύνδεση των αστρονομικών μεγεθών με τα ατομικά μεγέθη είναι από τις πιο μεγάλες επιτυχίες της ορθολογικής εξήγησης για την ύλη ως ταλαντώσεις ενέργειας σε μια κοινόχρηστη ποσότητα, που υπάρχει "παραπλανητικά" ως δυναμικός χώρος. Χρησιμοποιούμε τις φυσικές σταθερές προκειμένου να παραμείνουμε σε συμφωνία με τις τοπικές μετρήσεις και τη διδακτέα φυσική.

Παρακάτω είναι ένα απλουστευμένο σενάριο (≈) υπολογισμένο καθαρά από δύο μόνο φυσικές σταθερές, χωρίς την αστρονομική σταθερά H. Η σταθερά G συνδέεται φανερά με τα αστρονομικά σώματα και περιέχει κλειδωμένη μια δύναμη έλξης που είναι εξαιρετικά ασθενής. Έχουμε εξηγήσει τη σχέση της σταθεράς G με τις σταθερές c και h και πώς αυτή η σχέση είναι απαραίτητη και πώς η σταθερά G εμφανίζεται από μικροσκοπικές διαδικασίες. Έχουμε δει επιλεκτικά στη συνάρτηση των μεγεθών (M,E,f,λ,c,v,F και τα λοιπά), πώς τα μεγέθη αλλάζουν όταν υπολογίζονται με τη σταθερά G της βαρύτητας και πώς αλλάζουν όταν υπολογίζονται με τη σταθερά h του ηλεκτρομαγνητισμού για το ίδιο μαθηματικό αποτέλεσμα. Η μέγιστη ταχύτητα c πρέπει να μειώνεται για το ίδιο αποτέλεσμα στις εξισώσεις με τη σταθερά G.

Έχουμε υπολογίσει ένα ρυθμό αύξησης της ταχύτητας ο οποίος βγαίνει από τη σταθερά G της βαρύτητας και για τη δύναμη που εμφανίζεται μεταξύ δύο σωμάτων μάζας 1kg σε απόσταση 1m. Ο ρυθμός αύξησης της ταχύτητας ο οποίος βγαίνει από τη σταθερά G της βαρύτητας και η αντίστοιχη ταχύτητα επέκτασης του χώρου ανά Mpc (6,8685 km/s / 3,086 ×10^19 km) πλησιάζουν στη γνωστή ταχύτητα του αστρονομικού redshift ανά Mpc (70,1 km/s / 3,086 ×10^19 km), την οποία τα ερευνητικά κέντρα έχουν υπολογίσει από παρατηρήσεις των πιο μακρινών γαλαξιών. Σύμφωνα με το ρυθμό Η, η ταχύτητα redshift ανά μέτρο 2,271553 ×10^-18 (m/s) /m = 70,1 km/s /3,086 ×10^19 km (Mpc). Σύμφωνα με το ρυθμό a της βαρύτητας, η ταχύτητα ανά μέτρο 2,225706 ×10^-19 (m/s) /m = 6,868530 km/s / 3,086 ×10^19 km. Οι δύο ρυθμοί και οι αντίστοιχες ταχύτητες πλησιάζουν με λόγο: V(H) / V(G) = 10,206. Ο μέσος ρυθμός αύξησης της ταχύτητας (επέκτασης) που υπολογίσαμε από τη σταθερά του Χαμπλ H(0) ανά την απόσταση ενός μέτρου θα μπορούσε να είναι ο μέσος ρυθμός αύξησης της ταχύτητας που βγαίνει από τη σταθερά της βαρύτητας G. Αν ο ρυθμός της ταχύτητας “επέκτασης” του χώρου ήταν ο ρυθμός από τη βαρυτική δύναμη, τότε η σταθερά G θα ήταν 6,80993 ×10^-10 m^3/kg·s^2.

Σύμφωνα με τη βαρυτική δύναμη και το ρυθμό επιτάχυνσης δύο μαζών 1kg σε απόσταση 1m και με το όριο της ταχύτητας c:

• Χρονικό διάστημα Τuni = 4,492954 ×10^18 s ( =142,237312 ×10^9 έτη)

• Συνολικό μήκος ευθείας R(uni) = 1,34696 ×10^27 m (Απόσταση των 4,492954 ×10^18 s φωτός)

• Μήκος τόξου για 1º μοίρα (R∙2∙π∙1º/360º) = 2,350887 ×10^25 m ≈ 761,791 Mpc

• Ρυθμός επιβράδυνσης -a της μέγιστης ταχύητας c (που ο χώρος συγκεντρώνεται): 6,6725 ×10^-11 m/s^2 [όπου -a = ( c·V/D =c^2/Duni = c/Tuni)]

• V(D)=a·D/c = D1Mpc / Tuni για 1Mpc ≈3,086 ·10^22 m: 6,868531 ×10^3 m/s. (Η απόσταση D(V) = c·V/a)

• Συνολική μάζα όπως αντιστοιχεί σύμφωνα με τις σχέσεις Muni = c^2∙R / G = c ∙ R(1ls) ∙ Runi / G = Tuni∙√(h∙fpl^2∙c/G) = Μ(1ls) ∙Tuni = Muni ∙s για ακτίνα παγκόσμιου χώρου μήκους Runi →
(2,997924 ×10^8)^2 · 1,34696 ×10^27 /G = 1,814229 ×10^54 kg

• Η ισοδύναμη μάζα του Σύμπαντος όπως αντιστοιχεί σύμφωνα με τη σχέση h∙fpl^2 ·Tuni /c^2 για το σύνολο του χρόνου (για Tuni = 4,492955 ×10^18 s) είναι:
Muni = 1,814276 ×10^54 kg

• Η ισοδύναμη μάζα σύμφωνα με την ακτίνα δέσμευσης χώρου -R = √(G·M/a0) → -M = -R^2∙a0/G και για τη μέγιστη ακτίνα R(uni): 2,996413 ×10^51 kg.

• Όγκος παγκόσμιου χώρου τριών διαστάσεων: Vglobal = 4∙pi∙(Runi)^3 /3 ≈1,02 ×10^82 m^3 (για ακτίνα μήκους Runi = 1,346954 ×10^27 m).

• Η μέση πυκνότητα του ελεύθερου χώρου Muni / Vglobal ≈ 1,78 ×10^-28 kg/m^3

• Συνολική μάζα όπως αντιστοιχεί αν η μέση πυκνότητα του παγκόσμιου χώρου είναι 2,0056443 ×10^-29 kg/m^3 από M0 = √(Mmin·Mpl):

(2,0056443 ×10^-29 kg/m^3) × 1,02 ×10^82 m^3 = 2,045757 ×10^53 kg

• Συνολικός αριθμός υποσυνόλων της συνολικής μάζας κατανεμημένων στον παγκόσμιο χώρο για το σύνολο του χρόνου και για τη μέγιστη μάζα ενός αστρονομικού πυρήνα [M(1ls)=√(h·fpl^2 ·c / G) = h·fpl^2 / c^2 = Mmin·fpl / Tpl = h·f0^2 / V0^2]:

Muni /Μ1ls = 4,5 ×10^18

• Ο όγκος για κώνο με βάση ακτίνας r=1 δευτερόλεπτο φωτός και για ύψος R τη μέγιστη ακτίνα του χώρου 1,34696 ×10^27 m είναι:
Vcone = (π∙r^2∙ύψοςR) /3 = 1,267717 ×10^44 m^3.

• Ο λόγος αυτού του κωνικού όγκου με το σφαιρικό όγκο του παγκόσμιου χώρου Vglobal: 1,02 ×10^82 m^3 / 1,267717 ×10^44 m^3 = 8,045961 ×10^37.

8,046 ×10^37 κώνοι θα μπορούσαν ως υποσύνολα (astro-partitions) να αποδοθούν για την κατανομή του αστρονομικού κόσμου με αντίστοιχο αριθμό αστρονομικών πυρήνων στις κωνικές βάσεις ακτίνας 1ls που είναι επάνω στην επιφάνεια του σφαιρικού όγκου Vglobal.

• Η ακτίνα δέσμευσης χώρου σύμφωνα με -R = √(G·M/a0)=√(g·R^2/a0) για γαλαξιακή μάζα ≈2,27 ×10^42 kg (με a0=1,101998 ×10^-13 m/s^2) είναι: 3,707377 ×10^22 m.

• Ο όγκος κώνου με βάση από την ακτίνα δέσμευσης -R = 3,707377 ×10^22 m και ύψος την R(uni)= 1,34696 ×10^27 m είναι:
Vcone = (π∙r^2∙ύψοςR) /3 = 1,938726 ×10^72 m^3. (Ένας μέγιστος όγκος για την υποδιαίρεση του συνολικού όγκου).

• Ο λόγος αυτού του κωνικού όγκου με το σφαιρικό όγκο του παγκόσμιου χώρου Vglobal: 1,02 ×10^82 m^3 / 1,938726 ×10^72 m^3 = 5,261187 ×10^9.

• Όγκος σφαίρας από την ακτίνα δέσμευσης -R = 1,563652 ×10^19 m (για το χώρο που περιβάλλει έναν αστρονομικό πυρήνα μάζας 4,038056 ×10^35 kg):
4∙pi∙(-R)^3 /3 = 1,6014322 ×10^58 m^3.

• Λόγος με τον παγκόσμιο όγκο Vglobal: 1,02 ×10^82 m^3 / 1,6014322 ×10^58 m^3 = 6,369299 ×10^23.

• Λόγος της συνολικής μάζας 1,814229 ×10^54 kg με τη μάζα ισορροπίας M0 = √(Mmin·Mpl) = h·f0 / c^2 = 2,0056443 ×10^-29 kg/m^3: 9,0456169 ×10^82.

• Λόγος μέγιστης ακτίνας R(c) = 1,34696 ×10^27 m με το μέσο μήκος λ0 = 1,101998 ×10^-13 m/s: 1,222289 ×10^40

 

* Το χρονικό διάστημα Τuni, το συνολικό μήκος ευθείας Runi και η συνολική μάζα Muni είναι μεγαλύτερα σε μέγεθος από τα αντίστοιχα με τη σταθερά H:
10,206 [δηλαδή όσο είναι οι ταχύτητες V(H) / V(G) και οι ρυθμοί -a(H) / -a(G)].

 

Όπως βλέπετε, οι υπολογισμοί σύμφωνα με την ερμηνεία της ύλης ως ταλαντώσεις ενέργειας σε μια κοινόχρηστη ποσότητα που φαίνεται ως χώρος θα μπορούσαν να τρέχουν σε ένα υπολογιστή με όλες τις πιθανές αποκλίσεις των μαθηματικών ορίων και να βγαίνουν τα αποτελέσματα για ένα Σύμπαν με αυτές τις αποκλίσεις. Στην επόμενη δημοσίευση θα δείτε ένα άλλο πιθανό σενάριο χωρίς τη σταθερά H της ψευδο-διαστολής.

 

>>> Ακολουθεί το τρίτο σενάριο: Τα αστρονομικά όρια υπολογισμένα από τη μέση ταχύτητα V0=√(Vmin·c) σύμφωνα με τις κυματικές διαδικασίες σε μια κοινόχρηστη ποσότητα. Ανασκόπηση και η εκτίμηση για το "μεγαλύτερο" Σύμπαν (χωρίς την H της “διαστολής”)

 Τα αστρονομικά μεγέθη >>>

 


 

Υπολογισμοί σύμφωνα με τις πραγματείες:

1) Complete Universe, Dynamic Space, Wave Phenomena. How the natural laws and forces are applied. The fundamental concepts for a rational Cosmology (Cosmonomy)

|SET| ISBN 978-618-85170-1-1, |A| ISBN 978-618-85170-2-8, |B| ISBN 978-618-85170-3-5, ©2021

2) Ένα (πλήρες) και σταθεροποιημένο Σύμπαν που φαίνεται σαν ελεύθερος χώρος. Η ορθολογική ερμηνεία για την ύλη ως ταλαντώσεις ενέργειας σε μια κοινόχρηστη ποσότητα, που υπάρχει ως δυναμικός χώρος. (Θεμελιακές σκέψεις και συμπεράσματα σε 166 μαθήματα ©2023)

3) ΤΟ (ΠΛΗΡΕΣ) ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ Ο ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ (ΚΕΝΟΣ) ΧΩΡΟΣ. Οι θεμελιώδεις σκέψεις και σχέσεις για την ερμηνεία της φύσης.

ISBN 978-960-9504-68-3 ©2012, ISBN 978-618-85170-4-2 ©2023

 

 

σφραγίδα αυθεντικότηταςΠΛΗΡΕΣ ΣΥΜΠΑΝ - ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ - ΚΥΜΑΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟ­ΜΕΝΑ. Πώς οι φυσικοί νόμοι και οι δυνάμεις εφαρμόζονται.

Μια ορθολογική και ενοποιητική θεωρία για το χρόνο, το χώρο, την ύλη, τις δυνάμεις και τη δομή του Σύμ­παντος. Η φύση και τα φυσικά φαινόμενα εξηγούνται με μια συνολική ποσότητα ενέργειας, η οποία ορθολογικά ταυτί­στηκε με τον ελεύθερο χώρο και με ταχύτατες δια­κυμάνσεις αυτής της σταθερής ποσότητας, οι οποίες ορθο­λογικά ταυτί­στηκαν με ακτινοβολίες, σωματίδια και ύλη.

 

 

(ΠΛΗΡΕΣ) ΣΥΜΠΑΝ - ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ - ΚΥΜΑΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

 

atom

Η κοσμολογία ανάποδα: Με τον κόσμο παρών ως πλήρες σύνολο (και σταθερής ενεργειακής ποσότητας) που φαίνεται σαν κενός χώρος

>>>Οι θεμελιώδεις σκέψεις και σχέσεις για την ερμηνεία της φύσης. Οι παγκόσμιες φυσικές σταθερές και τα μαθηματικά όρια στις φυσικές μεταβολές. Πώς ένα πλήθος κυματικών φαινομένων, από τη ταλάντωση του κενού χώρου με τους πιο γρήγορους ρυθμούς της φύσης (και με την επιβράδυνσή τους), παράγουν περιοδικές κινήσεις και δυνάμεις και σχηματίζουν τα δομικά στοιχεία του κόσμου. Η Μεγάλη Έκρηξη στο χώρο της Επιστήμης!

©2000 ISBN 960-385-019-5 | ©2010 ISBN 960-93-2431-1 | ©2012 ISBN 960-93-4040-3 | ©2012 ISBN 960-9504-68-3

 

 

(

  

)

 

Η μαθηματική σύνδεση του αστρονομικού κόσμου με το μικρόκοσμο

Η εξίσωση √(h·fpl^2 ·c / G) δίνει μια πολλαπλάσια ποσότητα ύλης από το όριο της Mpl=√(h·c/G) για μια ακτίνα 1s φωτός. Αυτή η πολλαπλάσια μάζα είναι για μια αστρονομική ποσότητα. Η εξίσωση √(h·fpl^2 ·c / G) συμπίπτει με τις εξισώσεις h·fpl^2 / c^2 = h·f0^2 / V0^2 = Mmin·fpl / Tpl και είναι πολύτιμη για την ερμηνεία του αστρονομικού κόσμου, ακόμα και αν δεν δίνει μια πραγματική ποσότητα συγκεντρωμένης ύλης. Όπως και η μέγιστη αδράνεια Mpl=√(h·c/G) δεν υπολογίστηκε ως ένα σωματίδιο, αλλά ως ένα μέγιστο όριο αδράνειας που αντιστοιχεί σε μια μέγιστη ελάττωση της μέγιστης ταχύτητας c σύμφωνα με την αρχική αναλογία Mpl/Μ = c/v. Με λίγα λόγια, η εξίσωση Μ(1ls) = √(h·fpl^2 ·c / G) είναι μια μονάδα μέτρησης για τον υπολογισμό της μάζας ή του αντίστοιχου όγκου χώρου στον αστρονομικό κόσμο. Αυτή η μονάδα μέτρησης Μ(1ls) = √(h·fpl^2 ·c / G) προέρχεται από την εξίσωση Mpl=√(h·c/G), που δίνει τα ανώτερα όρια σε μικροσκοπικές διαδικασίες και για τη δομή της ύλης. Έτσι διατηρούμε τη σύνδεση των αστρονομικών φαινομένων με τη δομή της ύλης.

 

(

 

)

 

planet Earth

Η 1η δημοσίευση

τριγωνομετρικές σχέσειςbang!ΕΝΑ ΠΛΗΡΕΣ ΣΥΜΠΑΝ ΣΑΝ ΚΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ

 

 

 

 

 

Back To Topεπάνω

 

(

ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ - ΠΛΗΡΕΣ ΣΥΜΠΑΝ, ΥΛΗ, ΧΩΡΟΣ & ΧΡΟΝΟΣ

)

 

(

Σχετικότητα του χρόνου ή της ενέργειας ; - Οι μεγάλες παγίδες της εμπειρίας - Οι "μικρές εκρήξεις" του άτμητου χώρου...

)

 

 

 

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ                            ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ

 left hand ΕΠΟΜΕΝΗ

 

 

"ΜΕΓΑΛΑ" ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ - ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ - ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ !

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ (σε περιορισμένο αριθμό)

Όσα δεν σκέφτηκαν στη Φυσική και στη Φιλοσοφία... με το κοινό λεξιλόγιο

 

 

 

Τελικά δεν χρειαζόταν να ανατρέξουμε πίσω στο χρόνο και να βρούμε μια μοναδική πηγή και αρχή για όσα ακολούθησαν. Ο κόσμος ως ένα πλήρες σύνολο είναι η μοναδική αρχή για να εξηγήσουμε την ύπαρξη των νόμων. Τόσο απλά, χωρίς επιλογή επιμέρους στοιχείων, χωρίς καταφύγιο στη φαντασία, χωρίς την απελπισία που φέρνει η σκέψη για ένα άπειρο παρελθόν εξέλιξης. Όλες αυτές οι δυσκολίες εξαφανίζονται και μένει μόνο μία: Πώς το σύνολο επιτυγχάνει να ρυθμίζει τις επιμέρους εξελίξεις και να εφαρμόζονται οι νόμοι στα φαινόμενα... έτσι που το σύνολο να φαίνεται ελλιπές και πάντοτε ανολοκλήρωτο! Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί χωρίς καταλάβουμε πώς ο "κενός" χώρος συνδέεται κυματικά με τα δομικά στοιχεία

 

 

επιστημονικά όργανα

spider

 

oriented

αισθητήρια όργανα

σκέψη

Ένα σημάδι ορθότητας κάθε θεωρίας: Η θεωρία όχι μόνο να περιγράφει ή να εξηγεί ένα φαινόμενο, αλλά να απαντάει και στις απορίες που αυτή η ίδια προκαλεί.  

 

Ανακαλύπτεις τώρα τη Φιλοσοφία; Τι είναι Φιλοσοφία. Φιλοσοφία & πραγματικότητα  >>>►

 

 

Go to Top