(ΠΛΗΡΕΣ) ΣΥΜΠΑΝ - ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ - ΚΥΜΑΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

2) Τα πιο πιθανά όρια του Σύμπαντος μόνο με τις σταθερές c και G

Τα πιο πιθανά όρια του Σύμπαντος σύμφωνα με την ορθολογική ερμηνεία για την ύλη ως ταλαντώσεις ενέργειας σε μια κοινόχρηστη ποσότητα, που υπάρχει ως δυναμικός χώρος.  

Έχουμε τις πρώτες αναλογίες και τα συμπεράσματα που εξηγούν τις φυσικές διαδικασίες και μας εφοδιάζουν για να τις εξηγήσουμε με υψηλότερη ακρίβεια και σε πλήρη συμφωνία με τις παρατηρήσεις στη φύση ή στο εργαστήριο. Πιθανόν θα ακολου­θήσουν σημαντικά ευρήματα της φυσικής και της αστρονομίας με πιο πολύ­πλοκους υπολογισμούς και με τη σύνδεση αυτών των απλών συναρτήσεων και εξισώσεων με την υπόλοιπη φυσική. Όμως πιο σημαντική ήταν η ανεύρεση αυτών των πρώτων και πιο απλών σχέσεων και η ορθολογική εξήγηση των φυσικών διαδικασιών που έστρεψε την προσοχή σε μια τέτοια αναζήτηση, ακόμα και με τα πιο γελοία λάθη που ίσως διαπιστωθούν σε αυτή την εκτεταμένη θεωρία. Θα δούμε πώς τα μικρο­σκοπικά μεγέθη συμφωνούν και συνεργάζονται με τα αστρονομικά μεγέθη σε απλούς υπο­λογισμούς. Θα μάθετε κυριολεκτικά τι λέει η ύλη στο χώρο και πώς ο χώρος απαντάει στην ύλη, χωρίς παρεξήγηση!

2) Η εκτίμηση των αστρονομικών ορίων σύμφωνα με τις σταθερές c και G (χωρίς την H της “διαστολής”). Το "μεσαίο" Σύμπαν.

Οι απλοί υπολογισμοί χρησιμοποιώντας λίγες μόνο παγκόσμιες φυσικές σταθερές όπως της ταχύτητας του φωτός (c), της βαρυτικής δύναμης (G) και της στοιχειώδους δράσης (h) έδειξαν γρήγορα, ότι μπορούμε να ερευνήσουμε τα αστρονομικά όρια κλεισμένοι μέσα στο σπίτι μας. Μερικοί φυσικοί του 20ού αιώνα σκέφτηκαν αυτό τον απλό υπολογισμό των ορίων, χωρίς να έχουν καμία εξήγηση για τη στενή σχέση μεταξύ των φυσικών δυνάμεων. Μερικοί κοσμολόγοι παρατήρησαν αριθμητικές συμπτώσεις ανάμεσα στα υπολογισμένα μεγέθη για τον αστρονομικό κόσμο και σε ορισμένα μεγέθη που έχουν μετρηθεί για το άτομο της ύλης. Όσοι θυμούνται τις συμπτώσεις έμειναν με την απορία μέχρι τώρα. Εμείς εδώ, έχουμε εξηγήσει εύκολα πώς οι φυσικές δυνάμεις συνδέονται, όταν τα δομικά στοιχεία θεωρηθούν ταλαντώσεις ενέργειας σε μια κοινόχρηστη ποσότητα που υπάρχει ως δυναμικός χώρος. Αυτή η σύντομη εξήγηση μέσα σε ελάχιστο αριθμό λέξεων έχει ήδη ενοποιήσει τον παγκόσμιο χώρο με τα σωματίδια της ύλης. Είδαμε πολλά από τα εντελώς ανεξήγητα στη δομή της ύλης πώς συνδέονται με άγνωστες διαδικασίες, οι οποίες είναι κυματικές κινήσεις σε εξαιρετικά υψηλούς ρυθμούς. Από τη συνάρτηση των άνω και κάτω ορίων των μεγεθών είδαμε ακόμα και τη σχέση του ηλεκτρικού φορτίου με δύο δυνάμεις αντίθετης κατεύθυνσης, που η μέση τιμή τους (F0 = 16,3574 Ν) είναι εντός της δομής του ατόμου.

Έχουμε βγάλει πολλά συμπεράσματα και δοκιμάζουμε υπολογισμούς για τα όρια του φυσικού κόσμου σε συμφωνία με τις φυσικές σταθερές και σε πλήρη συμφωνία με τα μεγέθη που χαρακτηρίζουν μικροσκοπικές διαδικασίες στη δομή ενός ατόμου. Η σύνδεση των αστρονομικών μεγεθών με τα ατομικά μεγέθη είναι από τις πιο μεγάλες επιτυχίες της ορθολογικής εξήγησης για την ύλη ως ταλαντώσεις ενέργειας σε μια κοινόχρηστη ποσότητα, που υπάρχει "παραπλανητικά" ως δυναμικός χώρος. Χρησιμοποιούμε τις φυσικές σταθερές προκειμένου να παραμείνουμε σε συμφωνία με τις τοπικές μετρήσεις και τη διδακτέα φυσική.

Παρακάτω είναι ένα απλουστευμένο σενάριο (≈) υπολογισμένο καθαρά από δύο μόνο φυσικές σταθερές, χωρίς την αστρονομική σταθερά H. Η σταθερά G συνδέεται φανερά με τα αστρονομικά σώματα και περιέχει κλειδωμένη μια δύναμη έλξης που είναι εξαιρετικά ασθενής. Έχουμε εξηγήσει τη σχέση της σταθεράς G με τις σταθερές c και h και πώς αυτή η σχέση είναι απαραίτητη και πώς η σταθερά G εμφανίζεται από μικροσκοπικές διαδικασίες. Έχουμε δει επιλεκτικά στη συνάρτηση των μεγεθών (M,E,f,λ,c,v,F και τα λοιπά), πώς τα μεγέθη αλλάζουν όταν υπολογίζονται με τη σταθερά G της βαρύτητας και πώς αλλάζουν όταν υπολογίζονται με τη σταθερά h του ηλεκτρομαγνητισμού για το ίδιο μαθηματικό αποτέλεσμα. Η μέγιστη ταχύτητα c πρέπει να μειώνεται για το ίδιο αποτέλεσμα στις εξισώσεις με τη σταθερά G.

Έχουμε υπολογίσει ένα ρυθμό αύξησης της ταχύτητας ο οποίος βγαίνει από τη σταθερά G της βαρύτητας και για τη δύναμη που εμφανίζεται μεταξύ δύο σωμάτων μάζας 1kg σε απόσταση 1m. Ο ρυθμός αύξησης της ταχύτητας ο οποίος βγαίνει από τη σταθερά G της βαρύτητας και η αντίστοιχη ταχύτητα επέκτασης του χώρου ανά Mpc (6,8685 km/s / 3,086 ×10^19 km) πλησιάζουν στη γνωστή ταχύτητα του αστρονομικού redshift ανά Mpc (70,1 km/s / 3,086 ×10^19 km), την οποία τα ερευνητικά κέντρα έχουν υπολογίσει από παρατηρήσεις των πιο μακρινών γαλαξιών. Σύμφωνα με το ρυθμό Η, η ταχύτητα redshift ανά μέτρο 2,271553 ×10^-18 (m/s) /m = 70,1 km/s /3,086 ×10^19 km (Mpc). Σύμφωνα με το ρυθμό a της βαρύτητας, η ταχύτητα ανά μέτρο 2,225706 ×10^-19 (m/s) /m = 6,868530 km/s / 3,086 ×10^19 km. Οι δύο ρυθμοί και οι αντίστοιχες ταχύτητες πλησιάζουν με λόγο: V(H) / V(G) = 10,206. Ο μέσος ρυθμός αύξησης της ταχύτητας (επέκτασης) που υπολογίσαμε από τη σταθερά του Χαμπλ H(0) ανά την απόσταση ενός μέτρου θα μπορούσε να είναι ο μέσος ρυθμός αύξησης της ταχύτητας που βγαίνει από τη σταθερά της βαρύτητας G. Αν ο ρυθμός της ταχύτητας “επέκτασης” του χώρου ήταν ο ρυθμός από τη βαρυτική δύναμη, τότε η σταθερά G θα ήταν 6,80993 ×10^-10 m^3/kg·s^2.

Σύμφωνα με τη βαρυτική δύναμη και το ρυθμό επιτάχυνσης δύο μαζών 1kg σε απόσταση 1m και με το όριο της ταχύτητας c:

• Χρονικό διάστημα Τuni = 4,492954 ×10^18 s ( =142,237312 ×10^9 έτη)

• Συνολικό μήκος ευθείας R(uni) = 1,34696 ×10^27 m (Απόσταση των 4,492954 ×10^18 s φωτός)

• Μήκος τόξου για 1º μοίρα (R∙2∙π∙1º/360º) = 2,350887 ×10^25 m ≈ 761,791 Mpc

• Ρυθμός επιβράδυνσης -a της μέγιστης ταχύητας c (που ο χώρος συγκεντρώνεται): 6,6725 ×10^-11 m/s^2 [όπου -a = ( c·V/D =c^2/Duni = c/Tuni)]

• V(D)=a·D/c = D1Mpc / Tuni για 1Mpc ≈3,086 ·10^22 m: 6,868531 ×10^3 m/s. (Η απόσταση D(V) = c·V/a)

• Συνολική μάζα όπως αντιστοιχεί σύμφωνα με τις σχέσεις Muni = c^2∙R / G = c ∙ R(1ls) ∙ Runi / G = Tuni∙√(h∙fpl^2∙c/G) = Μ(1ls) ∙Tuni = Muni ∙s για ακτίνα παγκόσμιου χώρου μήκους Runi →
(2,997924 ×10^8)^2 · 1,34696 ×10^27 /G = 1,814229 ×10^54 kg

• Η ισοδύναμη μάζα του Σύμπαντος όπως αντιστοιχεί σύμφωνα με τη σχέση h∙fpl^2 ·Tuni /c^2 για το σύνολο του χρόνου (για Tuni = 4,492955 ×10^18 s) είναι:
Muni = 1,814276 ×10^54 kg

• Η ισοδύναμη μάζα σύμφωνα με την ακτίνα δέσμευσης χώρου -R = √(G·M/a0) → -M = -R^2∙a0/G και για τη μέγιστη ακτίνα R(uni): 2,996413 ×10^51 kg.

• Όγκος παγκόσμιου χώρου τριών διαστάσεων: Vglobal = 4∙pi∙(Runi)^3 /3 ≈1,02 ×10^82 m^3 (για ακτίνα μήκους Runi = 1,346954 ×10^27 m).

• Η μέση πυκνότητα του ελεύθερου χώρου Muni / Vglobal ≈ 1,78 ×10^-28 kg/m^3

• Συνολική μάζα όπως αντιστοιχεί αν η μέση πυκνότητα του παγκόσμιου χώρου είναι 2,0056443 ×10^-29 kg/m^3 από M0 = √(Mmin·Mpl):

(2,0056443 ×10^-29 kg/m^3) × 1,02 ×10^82 m^3 = 2,045757 ×10^53 kg

• Συνολικός αριθμός υποσυνόλων της συνολικής μάζας κατανεμημένων στον παγκόσμιο χώρο για το σύνολο του χρόνου και για τη μέγιστη μάζα ενός αστρονομικού πυρήνα [M(1ls)=√(h·fpl^2 ·c / G) = h·fpl^2 / c^2 = Mmin·fpl / Tpl = h·f0^2 / V0^2]:

Muni /Μ1ls = 4,5 ×10^18

• Ο όγκος για κώνο με βάση ακτίνας r=1 δευτερόλεπτο φωτός και για ύψος R τη μέγιστη ακτίνα του χώρου 1,34696 ×10^27 m είναι:
Vcone = (π∙r^2∙ύψοςR) /3 = 1,267717 ×10^44 m^3.

• Ο λόγος αυτού του κωνικού όγκου με το σφαιρικό όγκο του παγκόσμιου χώρου Vglobal: 1,02 ×10^82 m^3 / 1,267717 ×10^44 m^3 = 8,045961 ×10^37.

8,046 ×10^37 κώνοι θα μπορούσαν ως υποσύνολα (astro-partitions) να αποδοθούν για την κατανομή του αστρονομικού κόσμου με αντίστοιχο αριθμό αστρονομικών πυρήνων στις κωνικές βάσεις ακτίνας 1ls που είναι επάνω στην επιφάνεια του σφαιρικού όγκου Vglobal.

• Η ακτίνα δέσμευσης χώρου σύμφωνα με -R = √(G·M/a0)=√(g·R^2/a0) για γαλαξιακή μάζα ≈2,27 ×10^42 kg (με a0=1,101998 ×10^-13 m/s^2) είναι: 3,707377 ×10^22 m.

• Ο όγκος κώνου με βάση από την ακτίνα δέσμευσης -R = 3,707377 ×10^22 m και ύψος την R(uni)= 1,34696 ×10^27 m είναι:
Vcone = (π∙r^2∙ύψοςR) /3 = 1,938726 ×10^72 m^3. (Ένας μέγιστος όγκος για την υποδιαίρεση του συνολικού όγκου).

• Ο λόγος αυτού του κωνικού όγκου με το σφαιρικό όγκο του παγκόσμιου χώρου Vglobal: 1,02 ×10^82 m^3 / 1,938726 ×10^72 m^3 = 5,261187 ×10^9.

• Όγκος σφαίρας από την ακτίνα δέσμευσης -R = 1,563652 ×10^19 m (για το χώρο που περιβάλλει έναν αστρονομικό πυρήνα μάζας 4,038056 ×10^35 kg):
4∙pi∙(-R)^3 /3 = 1,6014322 ×10^58 m^3.

• Λόγος με τον παγκόσμιο όγκο Vglobal: 1,02 ×10^82 m^3 / 1,6014322 ×10^58 m^3 = 6,369299 ×10^23.

• Λόγος της συνολικής μάζας 1,814229 ×10^54 kg με τη μάζα ισορροπίας M0 = √(Mmin·Mpl) = h·f0 / c^2 = 2,0056443 ×10^-29 kg/m^3: 9,0456169 ×10^82.

• Λόγος μέγιστης ακτίνας R(c) = 1,34696 ×10^27 m με το μέσο μήκος λ0 = 1,101998 ×10^-13 m/s: 1,222289 ×10^40

* Το χρονικό διάστημα Τuni, το συνολικό μήκος ευθείας Runi και η συνολική μάζα Muni είναι μεγαλύτερα σε μέγεθος από τα αντίστοιχα με τη σταθερά H:
10,206 [δηλαδή όσο είναι οι ταχύτητες V(H) / V(G) και οι ρυθμοί -a(H) / -a(G)].

Όπως βλέπετε, οι υπολογισμοί σύμφωνα με την ερμηνεία της ύλης ως ταλαντώσεις ενέργειας σε μια κοινόχρηστη ποσότητα που φαίνεται ως χώρος θα μπορούσαν να τρέχουν σε ένα υπολογιστή με όλες τις πιθανές αποκλίσεις των μαθηματικών ορίων και να βγαίνουν τα αποτελέσματα για ένα Σύμπαν με αυτές τις αποκλίσεις. Στην επόμενη δημοσίευση θα δείτε ένα άλλο πιθανό σενάριο χωρίς τη σταθερά H της ψευδο-διαστολής.

>>> Ακολουθεί το τρίτο σενάριο: Τα αστρονομικά όρια υπολογισμένα από τη μέση ταχύτητα V0=√(Vmin·c) σύμφωνα με τις κυματικές διαδικασίες σε μια κοινόχρηστη ποσότητα. Ανασκόπηση και η εκτίμηση για το "μεγαλύτερο" Σύμπαν (χωρίς την H της “διαστολής”)

 Τα αστρονομικά μεγέθη >>>