Η “Μεγάλη Έκρηξη” συντελείται διαρκώς και το υλικό Σύμπαν διαρκώς δημι­ουργείται παντού στο διαταραγμένο χώρο, από τις πιο μικρές διαστάσεις του, με τις μικρο­σκοπικές "εκρήξεις" του. Το Σύμπαν ήταν πάντα ολο­κληρωμένο και δεν δημι­ουργήθηκε ποτέ. Όχι μόνο αυτό δεν απουσιάζει, αλλά αντιθέτως, ο κόσμος που λείπει χρησιμεύει άμεσα για να υπάρχει το φως, η θερμότητα, τα ραδιο­κύματα και εξ αρχής η δομή της ύλης, με την οποία εμείς εμφα­νιζόμαστε σαν ξεχωριστοί μέσα στο χώρο και στο χρόνο! Ο κενός χώρος είναι το Σύμπαν που αναζητούν πριν από τη στιγμή του Big Bang και συμ­μετέχει στη δομή της ύλης με τα κυματικά φαινόμενα τα οποία προ­καλούνται από τη διατάραξη της σταθερής ενέργειάς του. Το μικρότερο πράγμα του κόσμου, λοιπόν, δεν συναντιέται μόνο εξωτερικά με το γιγάντιο κόσμο...

Υπάρχει θεωρία η οποία να εξηγεί λογικά, επιστημονικά και με αναφορά σε παρα­τηρήσιμα φαινόμενα την άσκηση δυνάμεων εξ αποστάσεως με τους ίδιους νόμους σε όλη την έκταση του Σύμπαντος και στο πέρασμα του χρόνου; Η ύλη, είτε εδώ κοντά είτε μακριά μας, συνδέεται με κάτι κοινό, με μία κοινή πραγ­ματικότητα και μάλιστα έτσι, που η ύλη διατηρεί παντού την ίδια δομή. Ο σχηματισμός και η δομή των υλικών στοιχείων δεν εξαρτάται από τα αντικείμενα και τις διαφορετικές καταστάσεις του περι­βάλλοντος και δεν είναι τόσο πολύ ευ­μετά­βλητη από τις εξωτερικές δυνάμεις. Τι άλλο μπορεί να βρίσκεται παντού στο Σύμπαν και να ρυθμίζει τη δομή της ύλης, να συνδέεται πάντοτε μαζί της και να συνεργεί για να είναι η δομή της παντού η ίδια και με τους ίδιους νόμους; Τι άλλο μπορούμε να βρούμε, το οποίο να μην είναι φανταστικό και να συνδέεται διαρκώς με κάθε πραγματικότητα, εκτός από τον αποκαλούμενο "κενό" χώρο; Τι άλλο μπορεί να βρίσκεται παντού στο Σύμπαν και να ρυθμίζει τη δομή της ύλης με πραγ­ματική παρουσία και όχι με θεωρητικούς νόμους;

Καμία θεωρία που περιγράφει τη δημιουργία των πραγμάτων από πρω­ταρχικά υλικά στοιχεία ή από σωματίδια δεν μπορεί να δώσει σοβαρή, λογική και εμπειρικά θεμελιωμένη ερμηνεία για την παρουσία των ίδιων δυνάμεων και ορίων παντού στο Σύμπαν και ακόμα πιο απίθανο είναι να ερμη­νεύσει το φαινόμενο της ζωής, δηλαδή της ύλης που ενεργεί συγχρονισμένη με εσωτερικά ερεθίσματα.