Η “Μεγάλη Έκρηξη” συντελείται διαρκώς και
το υλικό Σύμπαν διαρκώς δημιουργείται παντού στο διαταραγμένο χώρο, από τις πιο μικρές
διαστάσεις του, με τις μικροσκοπικές "εκρήξεις" του. Το Σύμπαν ήταν πάντα ολοκληρωμένο και
δεν δημιουργήθηκε ποτέ. Όχι μόνο αυτό δεν απουσιάζει, αλλά αντιθέτως, ο κόσμος που λείπει
χρησιμεύει άμεσα για να υπάρχει το φως, η θερμότητα, τα ραδιοκύματα και εξ αρχής η δομή
της ύλης, με την οποία εμείς εμφανιζόμαστε σαν ξεχωριστοί μέσα στο χώρο και στο χρόνο! Ο
κενός χώρος είναι το Σύμπαν που αναζητούν πριν από τη στιγμή του Big Bang και συμμετέχει στη
δομή της ύλης με τα κυματικά φαινόμενα τα οποία προκαλούνται από τη διατάραξη της σταθερής
ενέργειάς του. Το μικρότερο πράγμα του κόσμου, λοιπόν, δεν συναντιέται μόνο εξωτερικά με
το γιγάντιο κόσμο...
Υπάρχει θεωρία
η οποία να εξηγεί λογικά, επιστημονικά και με αναφορά σε παρατηρήσιμα φαινόμενα την άσκηση
δυνάμεων εξ αποστάσεως με τους ίδιους νόμους σε όλη την έκταση του Σύμπαντος και στο
πέρασμα του χρόνου; Η ύλη, είτε εδώ κοντά είτε μακριά μας, συνδέεται με κάτι κοινό, με μία
κοινή πραγματικότητα και μάλιστα έτσι, που η ύλη διατηρεί παντού την ίδια δομή. Ο
σχηματισμός και η δομή των υλικών στοιχείων δεν εξαρτάται από τα αντικείμενα και τις
διαφορετικές καταστάσεις του περιβάλλοντος και δεν είναι τόσο πολύ ευμετάβλητη από τις
εξωτερικές δυνάμεις. Τι άλλο μπορεί να βρίσκεται παντού στο Σύμπαν και να ρυθμίζει τη δομή
της ύλης, να συνδέεται πάντοτε μαζί της και να συνεργεί για να είναι η δομή της παντού η
ίδια και με τους ίδιους νόμους; Τι άλλο μπορούμε να βρούμε, το οποίο να μην είναι φανταστικό
και να συνδέεται διαρκώς με κάθε πραγματικότητα, εκτός από τον αποκαλούμενο "κενό" χώρο; Τι
άλλο μπορεί να βρίσκεται παντού στο Σύμπαν και να ρυθμίζει τη δομή της ύλης με πραγματική
παρουσία και όχι με θεωρητικούς νόμους;
Καμία θεωρία
που περιγράφει τη δημιουργία
των πραγμάτων από πρωταρχικά υλικά στοιχεία ή από σωματίδια
δεν μπορεί να
δώσει σοβαρή, λογική και εμπειρικά θεμελιωμένη ερμηνεία για την παρουσία των ίδιων
δυνάμεων και ορίων παντού στο Σύμπαν και
ακόμα πιο απίθανο
είναι να ερμηνεύσει το φαινόμενο της ζωής, δηλαδή της ύλης που ενεργεί συγχρονισμένη με
εσωτερικά ερεθίσματα.