ΚΥΚΛΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ – ΠΛΗΡΕΣ & ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΟ ΣΥΜΠΑΝ
Θεωρία του τελειωμένου χρόνου και της σχετικότητας της ενέργειας
(Ενιαία θεωρία περί χρόνου, χώρου και ύλης)

-Τι είναι η Θεωρία του Τελειωμένου Χρόνου;

Είναι μια ενιαία θεωρία για το χρόνο, το χώρο και την ύλη αναπτυγμένη με την ανάλυση των εννοιών επάνω στη βάση του πιο αφηρημένου ορισμού του Σύμπαντος και με μία υπόθεση που δεν έγινε τυχαία: Το σύνολο όλων των πραγμάτων δεν είναι μόνο αυτό το οποίο αντι­λαμ­βανόμαστε (με τον τρόπο μας) στο παρόν μας, αλλά είναι το σύνολο των πραγμάτων απ’ όλους τους χρόνους. Δηλαδή, όταν λέμε «Σύμπαν» πρέπει να εννοούμε μαζί το παρελθόν και το μέλλον του. Επειδή συμπερι­λαμβάνουμε στην έννοια του Σύμπαντος τις αλλαγές μαζί με τα υλικά πράγματα, έτσι το συνταυτίζουμε με το χρόνο. Ο χρόνος είναι τα πράγματα μαζί με τις αλλαγές τους. Είναι αδύνατο να υπάρχει ένα πράγμα χωρίς το χρόνο ή το αντίστροφο, διότι ο χρόνος είναι το ίδιο το πράγμα με τις αλλαγές και με τις αλλη­λεπιδράσεις του και ο χρόνος μετράει όσο το πράγμα αλλάζει.

-Ποια είναι η υπόθεση;

Όχι τυχαία, το τονίζω*¹, υποθέτουμε ότι το Σύμπαν δεν συνεχίζει απεριόριστα να γίνεται κάποιο άλλο διαφορετικό (με απεριόριστες δυνατότητες), αλλά μετά από κάποια στιγμή αρχίζει ξανά να γίνεται όπως ήταν. Δηλαδή, υποθέτουμε ότι το Σύμπαν είναι πάντοτε το ίδιο (με σταθεροποιημένη ποιότητα) μέσα στα όρια μια Συνολικής Στιγμής (στο σύνολο του Χρόνου). Επειδή το Σύμπαν μαζί με τις αλλαγές του είναι πάντοτε το ίδιο (αν το διανοηθούμε στο σύνολο των στιγμών) γι’ αυτό προσθέτουμε τον επιθετικό προσδιορισμό «τελειωμένος» Χρόνος. Υποθέτουμε λοιπόν, ότι το Σύμπαν αποτελεί ενιαίο ευρύτερο σύνολο μέσα στα σταθερά όρια ενός ευρύτερου παρόντος. Το Σύμπαν είναι όλα τα λεγόμενα υλικά πράγματα μαζί με όλες τις δυνατές αλλαγές τους!

Ο χρόνος δεν έχει νόημα, παρά μόνο όταν υπάρχουν πράγματα που αλλάζουν και το Σύμπαν αποτελεί τον Τελειωμένο Χρόνο, γιατί εξ ορισμού είναι όλα τα δυνατά πράγματα. Δεν υπάρχει χρόνος, υπάρχουν ελλιπή πράγματα που αλλάζουν και γίνονται σε μικρότερες στιγμές ενός Συνολικού Χρόνου (σαν κλειστό κύκλωμα). Οι αλλαγές στη μορφή των μερών και στις σχέσεις τους δεν είναι αλλαγές στην ποιότητα του συνόλου. Η ποιότητα του τελευταίου είναι ή προσδιορίζεται μαζί με αυτές. Οι σχέσεις και οι αλλη­λεπιδράσεις μεταξύ των πραγμάτων στις ξεχωριστές στιγμές του χρόνου είναι τα ίδια τα πράγματα σε όλες τις στιγμές τους μαζί (συγχρόνως). Αλλη­λεπιδράσεις δεν γίνονται χωρίς τα πράγματα και τα πράγματα δεν γίνονται χωρίς αλλη­λεπιδράσεις. Όλα μαζί συγχρόνως αποτελούν ένα Σύμπαν "έξω" από το χρόνο.

<•> Τι σημαίνει η πρόταση "Σύμπαν στο σύνολο όλου του χρόνου" ή η άλλη έκφραση "το σύνολο των πραγμάτων μέσα στα όρια ενός μέγιστου συνολικού χρόνου" ;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ  ΕΔΩ

*