(ΠΛΗΡΕΣ) ΣΥΜΠΑΝ - ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ - ΚΥΜΑΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Η ορθολογική ερμηνεία για την ύλη ως ταλαντώσεις ενέργειας σε μια κοινόχρηστη ποσότητα, που υπάρχει ως δυναμικός χώρος σε μια εικόνα με τα όρια των μεγεθών

Οι παρακάτω ποσοτικές αναλογίες και τα συμπεράσματα εξηγούν τις φυσικές διαδικασίες και μας εφοδιάζουν για να τις εξηγήσουμε με υψηλότερη ακρίβεια και σε πλήρη συμφωνία με τις παρατηρήσεις στη φύση ή στο εργαστήριο. Πιθανόν θα ακολουθήσουν σημαντικά ευρήματα της φυσικής και της αστρονομίας με πιο πολύπλοκους υπολογισμούς και με τη σύνδεση αυτών των απλών συναρτήσεων και εξισώσεων με την υπόλοιπη φυσική. Όμως πιο σημαντική ήταν η ανεύρεση αυτών των πρώτων και πιο απλών σχέσεων και η ορθολογική εξήγηση των φυσικών διαδικασιών που έστρεψε την προσοχή σε μια τέτοια αναζήτηση, ακόμα και με τα πιο γελοία λάθη που ίσως διαπιστωθούν σε αυτή την εκτεταμένη θεωρία.

Μια θεμελιώδη σχέση για τον υπολογισμό μάζας αστρονομικών ποσοτήτων

• Η μέση τιμή αδράνειας είναι: √(Mmin·Mpl)= √{(Mmin·√(h·c/G)}.

• Η σχέση √(h·fpl^2 ·c / G)

δίνει μια πολλαπλάσια ποσότητα ύλης ≈ 4,038056 ×10^35 kg/s από το ατομικό όριο της Mpl=√(h·c/G). Δηλαδή μια πολλαπλάσια ποσότητα ενέργειας 10^42 φορές του ατομικού ορίου παρουσιάζεται συγκεντρωμένη ή σαν να λείπει (αποκεντρωμένη). Σε αυτή περίπου τη μάζα πλησιάζουν τα άστρα που έχουν ακτίνα ~1 δευτερόλεπτο φωτός (~3 ×10^8 m). Για σύγκριση, θυμηθείτε την ακτίνα και τη μάζα του δικού μας Ήλιου, που λένε ότι είναι μεσαίου μεγέθους: Ακτίνα 6,96 ×10^8 m και μάζα 1,99 ×10^30 kg. Ένας αστέρας, λοιπόν, παρουσιάζει μια πολλαπλάσια ποσότητα ενέργειας από αυτή που μπορεί να αντισταθμιστεί με την ταχύτητα του φωτός μέσα σε 1s, όπως συμβαίνει με τα η/μ κύματα. Η ύπαρξη ενός άστρου δείχνει ότι μια τόση πολλή ποσότητα ενέργειας είναι διαθέσιμη εδώ και τώρα (ως συγκεντρωμένη ή αποκεντρωμένη) επειδή δεν υπάρχει σύντομος χρόνος για να αντισταθμιστεί (και στα μαθήματα έχουμε δει ότι αυτός είναι ο χρόνος καθυστέρησης στην επαναφορά ισορροπίας και πόσο αργός μπορεί να είναι).* Στην πραγματεία δεν ξέφυγε το συμπέρασμα ότι "δεδομένου ότι παρατηρούμε εξαιρετικά μεγάλο αριθμό άστρων, συμπεραίνουμε ότι αυτή η διαδικασία με τόσο μακρύ χρονικό περιθώριο δεν μπορεί να συμβαίνει για κάθε άστρο ξεχωριστά. Η “ηλικία” του σύμπαντος τότε θα ήταν άπειρα πιο μεγάλη... και η κατανομή των αστρονομικών σωμάτων θα ήταν μια τυχαία και ασταθής διαδικασία. Επομένως, ξανά θα καταλήξουμε ότι αυτή η ποσότητα ενέργειας που παρουσιάζεται μοιρασμένη ως ύλη στον αστρονομικό κόσμο είναι εκ των προτέρων διαθέσιμη σε χρόνο λιγότερο του 1s, δηλαδή είναι μια ταυτόχρονη ποσότητα του κόσμου". Ακολουθούσε το εξής ερώτημα: "Πώς μια τόσο μεγάλη ποσότητα ενέργειας παραμένει σε ύλη χωρίς να έχει αντισταθμιστεί, όταν στην η/μ διακύμανση η μέγιστη ποσότητα h·fmax αντιστοιχεί στον σύντομο χρόνο 1s;" και η απάντηση είναι: Με τη μεγάλη καθυστέρηση στην επαναφορά της ισορροπίας της κοινόχρηστης ποσότητας. "Ο χρόνος 1s για τη συνολική ποσότητα ενέργειας αντιστοιχεί σε μια ποσότητα ύλης 10^42 φορές την οριακή αδράνεια Mpl ≈ 10^-8kg, δηλαδή πλησιάζει την ποσότητα ύλης 10^35kg η οποία θεωρητικά είναι ένα αστρονομικό σώμα μέγιστης μάζας. Αυτή η αστρονομική ποσότητα ύλης παρουσιάζει τη συνολική ποσότητα ενέργειας με όλη την ισχύ της και όχι στοιχειωδώς (στον ελάχιστο χρόνο tmin)". (32.1. Υποσύνολα του σύμπαντος και αστρονομικοί πυρήνες)

• Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις των αστεροσκοπείων, ένας αστρονομικός πυρήνας 10^35 / ls φαίνεται να εξαπλώνεται σε όγκο μιας αστρονομικής ακτίνας που μπορεί να ξεπερνάει τα 100 000 έτη φωτός. Οι αποστάσεις μεταξύ των γαλαξιών εμφανίζονται ακόμα μεγαλύτερες και παρατηρούνται ομάδες από πολλούς γαλαξίες. Ο αριθμός των γαλαξιών επίσης εμφανίζεται εξαιρετικά μεγάλος όπως και οι αποστάσεις μεταξύ τους. Δηλαδή, όπως έχουμε εξηγήσει η συγκέντρωση μεγαλύτερης ποσότητας ύλης και αντίστοιχης μάζας αναλογεί σε δέσμευση ενέργειας από την κοινόχρηστη ποσότητα και συνεπώς σε όγκο χώρου μεγαλύτερης ακτίνας.

• Η εξίσωση με τη μέση τιμή ταχύτητας h·f0^2 / V0^2 μπορεί να δώσει την ίδια ποσότητα ≈4,038056 ×10^35 kg/s και τότε μια μέγιστη αστρονομική μάζα βγαίνει χωρίς τη μέγιστη ταχύτητα c. Η μέγιστη ταχύτητα c και ο συντομότερος χρόνος επαναφοράς της ισορροπίας της ενέργειας ανήκουν στα η/μ φαινόμενα με την ελάχιστη αδράνεια (φωτονίων) που μεταβιβάζονται στον ελεύθερο χώρο.

• Η εξίσωση √(h·fpl^2 ·c / G) συμπίπτει με τις εξισώσεις:

h·fpl^2 / c^2 = h·f0^2 / V0^2 = Mmin·fpl / Tpl = c^2 ·c / G

και δίνει μια μέγιστη μάζα Μ(1ls) για την ακτίνα 1light sec που θεωρητικά θα ήταν μια μαύρη τρύπα με δεσμευμένο όγκο χώρου ακτίνας 1light sec, αλλά μπορεί να υπολογιστεί ως αστρονομικός πυρήνας που δεσμεύει έναν όγκο χώρου αρκετά μεγαλύτερο με τη μάζα του κατανεμημένη σε περισσότερα αστρονομικά σώματα. (Από το μάθημα 159-3b).

Με λίγα λόγια (ώστε κανένας καθηγητής να μη γελάσει με την απλότητα των εξισώσεων), η εξίσωση Μ_(1ls) = √(h·fpl^2 ·c / G) είναι μια μονάδα μέτρησης για τον υπολογισμό της μάζας στον αστρονομικό κόσμο ή του αντίστοιχου όγκου χώρου που δεσμεύεται στην κοινόχρηστη ποσότητα ενέργειας· και με αυτή τη μονάδα μέτρησης διατηρούμε τη σύνδεση των αστρονομικών φαινομένων με την εξίσωση M_pl=√(h·c/G) που δίνει τα ανώτερα όρια σε μικροσκοπικές διαδικασίες και για τη δομή της ύλης.

Μ_(1ls) = √(h·fpl^2 ·c / G) = 4,038056 ×10^35 kg/s. H σχέση √(GM/R) για το μήκος ακτίνας 1sec του φωτός (2,997924 ×10^8 m) δίνει την εξής κεντρομόλο ταχύτητα V: √(GM/R) = c. Η εξίσωση R = 2GM/c^2 δίνει την ακτίνα ενός σώματος μάζας Μ για την οποία η ταχύτητα διαφυγής είναι ίση με την ταχύτητα του φωτός. Η αστρονομική μάζα Μ(1ls) θα είχε τη διπλάσια ακτίνα 2sec φωτός.

• Η μέση πυκνότητα ρ της φανταστικής μάζας Μ(1ls) για τον όγκο της ακτίνας του 1 ls:

ρ=Μ(1ls) / Vol(1ls) = 3,577846 ×10^9 kg/m^3

• Ο 3Δ όγκος χώρου που δημιουργείται για μια τέτοια μάζα Μ(1ls) σύμφωνα με την απλή σχέση -R=√(G·M/a0) αν a0 = 1,101998 ×10^-13 m/s^2 είναι ακτίνας -R:

-R=1,563652 ×10^19 m ≈506,74pc ≈ 0,51kpc ≈ 1652,78ly

• Ο σφαιρικός όγκος του χώρου αποκέντρωσης V3D=R^3∙π∙4/3: 1,601432 ×10^58 m^3

• Η μέση πυκνότητα αυτού του όγκου ελεύθερου χώρου σε όρους μάζας:

4,038056 ×10^35 / 1,601432 ×10^58 = 2,521528 ×10^-23 kg/m^3

Δηλαδή στο 3Δ όγκο της ακτίνας δέσμευσης -R=1,563652 ×10^19 m σύμφωνα με τη σχέση -M=a0·R^2/G αναλογεί μια ποσότητα μάζας 4,038056 ×10^35 kg η οποία συγκεντρωμένη σε μια ακτίνα 1light sec θα ήταν το φανταστικό σώμα (μαύρη οπή) με τη μέση πυκνότητα 3,577846 ×10^9 kg/m^3. Τώρα μπορεί και ένας μαθητής σχολείου να σχεδιάσει το δικό του αστρονομικό κόσμο και να ερευνήσει τι αλλάζει με κάθε απόκλιση!

* Σημείωση

Το όριο συγκέντρωσης ύλης Μ(1ls)= √(h·fpl^2 ·c / G) = h·f0^2 / V0^2 δείχνει και ένα όριο μέγιστης ακτίνας -R και όγκου αποκέντρωσης. Κάπου σε αυτό το όριο, η μάζα μοιράζεται σε μεγαλύτερο αριθμό αστρονομικών σωμάτων και επομένως πολλοί όγκοι ακτίνας -R θα συγχωνεύονται ως ένας μεγαλύτερος όγκος. Για παράδειγμα Μ(1ls)/Msun = 202917,387 και αυτό σημαίνει ότι η φανταστική μάζα Μ(1ls) μπορεί να είναι πολλές δεκάδες ήλιοι όπως ο δικός μας και μαζί με την αμελητέα μάζα των πλανητών και πολλών μικρότερων σωμάτων. Για όλα αυτά τα αστρονομικά σώματα που έχουν μάζα όπως ο Ήλιος μας θα δεσμεύεται ο αντίστοιχος αριθμός όγκων ακτίνας (-R≈3,471 ×10^16 m σύμφωνα με τη σχέση √(G·M/a0) ή ακτίνας -R≈2,872 ×10^19 m σύμφωνα με τη σχέση (Μ0/m^3) = M/Vol.

** Υπενθύμιση.

Η καθυστέρηση στην επαναφορά της ενεργειακής ισορροπίας συνδέεται με τη μείωση της μέγιστης ταχύτητας c στη διαδικασία συγκέντρωσης της κοινόχρηστης ενέργειας προς το ελάχιστο μήκος ακτίνας. Από τον καθορισμό των ελάχιστων και μέγιστων ορίων και των μέσων τιμών (σύμφωνα με τις παγκόσμιες φυσικές σταθερές) έχουν βρεθεί ταχύτητες που πλησιάζουν στην αποκαλούμενη ταχύτητα διαστολής του χώρου σύμφωνα με τη σταθερά H. Επίσης έχουν υπολογιστεί χρονικά διαστήματα μείωσης της μέγιστης ταχύτητας c (καθυστερήσεις σύμφωνα με το ελάχιστο και το μέγιστο όριο ταχύτητας και με τη μέση τιμή ως ρυθμό μεταβολής), που επίσης ταιριάζουν σε αργές φυσικές διαδικασίες και εξηγούν τα όρια του παγκόσμιου χώρου και χρόνου. Ο ρυθμός μεταβολής της ενέργειας επίσης συνδέεται με το χρόνο που η ισορροπία επιστρέφει και είναι ο ελάχιστος για τα η/μ κύματα. Έχουμε ακόμα υπολογίσει μια αύξηση στο χρόνο που η ισορροπία επιστρέφει σε σύγκριση με το χρόνο της περιόδου που μειώνεται όταν η συχνότητα αυξάνεται. Δηλαδή όταν η περίοδος του κύματος στην ενέργεια του χώρου είναι αργή, ο χρόνος της επιστροφής σε ισορροπία είναι σύντομος, ενώ σε μια μέση συχνότητα βρήκαμε ότι ο χρόνος της περιόδου εξισώνεται με το χρόνο επιστροφής.

 Τα αστρονομικά μεγέθη >>>

Αποσπάσματα από τις πραγματείες:

1) Complete Universe, Dynamic Space, Wave Phenomena. How the natural laws and forces are applied. The fundamental concepts for a rational Cosmology (Cosmonomy)

|SET| ISBN 978-618-85170-1-1, |A| ISBN 978-618-85170-2-8, |B| ISBN 978-618-85170-3-5, ©2021

2) Ένα (πλήρες) και σταθεροποιημένο Σύμπαν που φαίνεται σαν ελεύθερος χώρος. Η ορθολογική ερμηνεία για την ύλη ως ταλαντώσεις ενέργειας σε μια κοινόχρηστη ποσότητα, που υπάρχει ως δυναμικός χώρος. (Θεμελιακές σκέψεις και συμπεράσματα σε 166 μαθήματα ©2023)

3) ΤΟ (ΠΛΗΡΕΣ) ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ Ο ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ (ΚΕΝΟΣ) ΧΩΡΟΣ. Οι θεμελιώδεις σκέψεις και σχέσεις για την ερμηνεία της φύσης.

ISBN 978-960-9504-68-3 ©2012, ISBN 978-618-85170-4-2 ©2023