> Σύμπαν: Το κοινό Σύνολο των πραγμάτων από όλες τις στιγμές του και 100% πλήρες στο ίδιο παρόν <

1

Ο ορισμός της λέξης "Σύμπαν"

στον 21ο αιώνα

Η έρευνα για την προέλευση του κόσμου, η πα­ρατήρηση του ουρανού, τα σενάρια και οι σκέ­ψεις για το πώς μπορεί να είναι ο κόσμος πέρα από τον πλανήτη μας πάντα γοήτευαν πολλούς αν­θρώπους. Σήμερα αποτελούν ιδιαίτερα ελκυ­στικά ζητή­ματα για εμπο­ρικούς σκοπούς. Μπορούμε να βρούμε άφθονες πληροφορίες και σκέψεις για το Σύμπαν, όμως εδώ θα σταθούμε στο γενικό ορισμό του Σύμπαντος, όπως ορίζεται συγ­κρατημένα, σύμ­φωνα με τις επιστημονικές παρα­τηρήσεις. Η ομοιό­τητα του ορι­σμού που δια­τυ­πώνεται στις πε­ρισσότερες περι­πτώσεις είναι εν­τυ­πωσιακή. Αν κάποιος δεν θέλει να γελοιο­ποιηθεί και αν θέλει να πει κάτι διαπι­στω­μένο από τους ερευ­νητές, τότε είναι καλύτερα να επα­ναλάβει αυτό που άκουσε ή διάβασε.

► Θα πάρουμε ως δείγμα τον ορισμό του Σύμπαντος που βρίσκουμε στην ηλεκτρονική εγκυ­κλοπαίδεια wikipedia, στην ελληνική και στην αγ­γλική έκδοσή της. Ακολουθεί ο γενικός ορισμός στην ελληνική έκδοση (11/7/09) :

Λίγο πιο κάτω:

ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Αυτός ο συνηθισμένος ορισμός του Σύμ­παν­τος στον 21ο αιώνα δεν κάνει κάτι άλλο από το να επαναλαμ­βάνει με περισ­σότερες λέξεις αυτό που εκφράζει η μοναδική λέξη, όπως γί­νεται στα σύντομα ερμηνευτικά λεξικά. Το Σύμπαν είναι το παν και κατά συνέπεια συμπε­ριλαμβά­νει κάθε τι οπου­δήποτε στο χώρο και στο χρόνο. Κά­πως έτσι απλά σκέφτηκαν πολλοί άνθρωποι στα αρ­χαία χρό­νια. Επειδή δεν θεωρούσαν καλά ξε­χωρι­σμένα τα πράγ­ματα προτίμησαν να απο­κα­λέσουν την ενο­ποιημένη παρουσία του κόσμου με άλλες λέξεις και με λίγη φαντασία έφθασαν στην έννοια του "θεού".

2

Εάν προσέξουμε τις λέξεις με τις οποίες ορίζεται το Σύμπαν, τότε με λίγη κακοπιστία μπο­ρούμε να δείξουμε πόσο ρηχή είναι η σύγχρονη σκέψη στην επιστήμη. Λ.χ. το "συνεχές" σημαίνει έλλειψη ασυ­νέχειας; Μην κολ­λήσουμε σε αυτό. Στον παραπάνω ορισμό του Σύμπαντος θα παρα­τη­ρήσουμε ακόμα τον συνη­θι­σμένο απο­κλεισμό όλων των αιώνων που προ­ηγήθηκαν της εποχής του Al. Einstein. Διότι οι σύγ­χρονοι επι­στή­μονες δεν εκτιμούν ως γνώση αυτή που προήλθε από λογικές σκέ­ψεις, χωρίς πειράματα και σε παλαιότερους χρόνους όταν η έρευνα μόλις είχε ξεκινήσει. Επέ­λεξαν δικές τους σκέψεις και παρα­τηρήσεις, οι οποί­ες έγι­ναν με πιο σύγχρονες μεθόδους, με πιο πολύ­πλοκα όργανα και για πιο μακρινά αντι­κείμενα του διαστημικού χώρου.

Δεν θα χάσουμε το χρόνο μας αναλύοντας τα νοήματα και ξεφεύγοντας από τον στόχο της ανα­φοράς μας στον ορισμό του Σύμπαντος. Μία απορία μόνο να σημειωθεί :

Στον 21ο αιώνα ακόμα διαβάζουμε ένα (γενικό) ορισμό του Σύμπαντος για παιδιά, όταν στη φιλο­σοφία έχει καταγραφεί σχεδόν αυτός οι ίδιος ορισμός από πολλούς αιώνες πριν και σε μερικές περι­πτώσεις περισ­σότερο απο­καλυπτικά! Αν η διό­γκωση του χώρου και η λέξη "υπερ­σφαίρα" απο­τελούν νέα ευρήματα για να συμπληρωθεί ο γενικός ορισμός του Σύμπαντος, τότε η ή φαν­τασία και η επι­πολαιότητα δεν λείπουν ούτε από τη σημερινή επιστήμη. Τόση επι­στημονική αυτο­συγκρά­τηση για να μην ειπω­θεί κάτι που δεν είναι βέβαιο και πάλι οι άν­θρωποι δεν γλί­τωσαν από τη φαντασία τους!

► Πάμε στο γενικό ορισμό που βρίσκουμε (11/7/09)­στην αγγλική έκδοση της διάσημης wiki­pe­dia (http://en.wikipedia.org/wiki/Universe ):

Στη σύντομη αγγλική διατύπωση θα παρα­τηρήσουμε ότι στην έννοια του Σύμπαντος είναι ανα­πόσπαστο γνώρισμα κάτι που ξέφυγε από τις πρώτες σειρές της ελληνικής έκδοσης: οι φυσικοί νόμοι και οι αριθμητικές σταθερές. Αυτή είναι μια Ιδιαίτερα σημαν­τική παρατήρηση και πιο προχω­ρημένη πρόταση για ορισμό. Διότι το Σύμπαν δεν είναι απλώς ένας αριθμός πραγμάτων και μια μεταξύ τους ανταλλαγή ενέργειας. Υπάρχουν περι­ορισμοί, εξα­ναγκασμοί και προ­ϋποθέσεις που δεν προέρ­χονται από μεμο­νωμένα και συγκε­κριμένα πράγματα. Αυτά προ­έρχονται από τη μορφή του Συνόλου και από τη ύπαρξη ενός Συνόλου πραγμάτων που έχει προ­ηγηθεί της πα­ρουσίας των επιμέρους και περι­στασιακών πραγ­μάτων.

Οι "φυσικοί νόμοι" και "οι αριθμητικές σταθερές" ίσως φέρνουν διαφορετικές σκέψεις, όμως πραγ­ματικά είναι κοινές φράσεις που κρύβουν "μεγάλες" απαντήσεις. Χωρίς αυτές τις απαντήσεις οι φυσικοί νόμοι παρα­μέ­νουν απλές σκέψεις, οι οποίες έχουν γίνει από πολλούς αιώνες πριν και δεν προ­σθέτουν τίποτα νέο στον ορισμό του Σύμπαντος, όπως τον βρί­σκου­με στα περιοδικά και στα βιβλία του 21ου αιώνα.

3

Αυτή η στασιμότητα και η έλλειψη προόδου στο γενικό ορισμό του Σύμπαντος προδίδει την τεράστια άγνοια και την παρερ­μηνεία στη σύγ­χρονη κοσμο­λογία. Μάλιστα, στη φιλο­σοφία μπο­ρούμε να βρούμε πιο προσεκτική σκέψη για το Σύμπαν και με πιο καλή προοπτική για την έρευνα.

► Σύμπαν: Το κοινό σύνολο όλων των πραγμάτων από όλους τους χρόνους και ΟΛΟ­ΚΛΗΡΩΜΕΝΟ την ίδια στιγμή που παραμένει ελ­λιπές και σε εξέ­λιξη για τα επιμέρους υλικά πράγ­ματα.

Το ολοκληρωμένο Σύμπαν είναι πάντοτε το ίδιο μέσα στα όρια ενός μέγιστου χρονικού διαστήματος και η δημιουργία του γίνεται διαρκώς μέσα από τη δομή της ύλης. Η ύλη αποτελεί τις ελάχιστες στιγμές μιας εκ των προτέρων ολο­κληρωμένης πραγμα­τικότητας στα όρια μίας μέγιστης χρονικής περιόδου (κοινός χρόνος ΤΣύμπαντος). Το ολο­κληρωμένο Σύμ­παν στο σύνολο του χρόνου υπάρχει σχετικά σαν πεπε­ρασμένος χώρος και σαν σταθερή ποσότητα ενέργειας για όσα μπορούν να συμβούν με τους υλικούς φορείς. Το Σύνολο προ­καθορίζει τα μέγιστα και τα ελάχιστα όρια (του μήκους, του χρόνου και της ενέργειας) στις αλληλε­πιδράσεις μεταξύ των πραγμάτων. Ο κόσμος που λείπει συμμετέχει στην ενέργεια του υλικού κόσμου μέσα από τη μικρο­σκοπική δομή της ύλης με τη μορφή του πεπε­ρασμένου και δυναμικού χώρου.

Εάν το Σύμπαν δεν ήταν σταθερό μέσα σε ένα συνολικό χρόνο για να είναι όλη η ενέργεια σαν σταθερή ποσότητα, τότε η μεταβολή της ενέργειας στις μικρότερες χρονικές στιγμές (σαν μέρος) θα συνέβαινε με απεριόριστο τρόπο (σε οποιαδήποτε ποσότητα ανεξάρτητα από μονάδα χρόνου) και θα ήταν πάντοτε ελλιπής και, στη μοιρασιά της εκ τύχης σταθερή. Δεν θα υπήρχε η ελάχιστη ποσό­τητα χρόνου tmin = λmin / Vmax ούτε μια μέγιστη συχνότητα fmax.

Το Σύμπαν στην κοσμο­λογική θεωρία του "τελειωμένου χρόνου" είναι αυτοτελές, διότι με απλά φιλο­σοφικά λόγια είναι παρών, αμετάβλητο και “συμ­παγές” στα όρια ενός μέγιστου συνολικού χρόνου -γι' αυτό και “άμεσα” υπαρκτό. Με άλλα λόγια, όλο το Σύμπαν υπάρχει ταυτοχρόνως και η α-μεσότητα συμπίπτει με την εσω­τερικότητα. Η ανάπτυξη της φαινομενικά παράλογης και αντι­φατικής ιδέας οδηγεί σε απίστευτα λογικές συνέ­πειες και ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΣΜΟ­ΛΟΓΙΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΕΠΙ­ΣΤΗΜΕΣ!

Τι λέει αυτή η θεωρία;