|
ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑΣ...
Η κοινωνική πραγματικότητα, η ζωή με υπέρμετρη εμπιστοσύνη, η ζωή με άσκοπη (ή εγωιστική) δράση, με φαντασιώσεις και με "χορηγό" τη θεά τύχη.Ο κόσμος... που περιμένει τους νέους και τον αποχαιρετούν οι γέροντες.
Μήνυμα με πολλούς αποδέκτες: Η πραγματικότητα σε αμφισβητεί και σε διαψεύδει και όχι ένας συγγραφέας! Η πραγματικότητα είναι ότι ζεις με το μυαλό εκτός πραγματικότητας... (με πολλά ψέματα και φαντασιώσεις και ψευδαίσθηση γνώσης των αιτιών και των αποτελεσμάτων). Απογοητευτικές οι σκέψεις που ακολουθούν για τον ανθρώπινο κόσμο! Αν θέλεις να ζεις χωρίς ψέματα και φαντασιώσεις, τότε περιόρισε τη βεβαιότητά σου! Αν θυμάσαι λίγες απορίες... τότε δεν χρειάζονται πολλές δημοσιεύσεις και πολλά πτυχία για να αμφισβητηθείς. > Η ζωή μας θα γίνει πιο ασφαλής; > Η ζωή μας θα γίνει πιο όμορφη; > Η ζωή μας θα έχει καλύτερη τύχη; > Τα πρόσωπα του περιβάλλοντός μας (συγγενικά, σύζυγοι, φίλοι, συνεργάτες, γείτονες) θα είναι άξια (στο 100% και για πάντα) εμπιστοσύνης; > Ο δόλος και ο εγωισμός θα εκλείψουν; > Τα δυστυχήματα θα περιοριστούν; > Η παραγωγή οπλικών συστημάτων και οι πολεμικές επιχειρήσεις θα σταματήσουν; > Οι ακραίες οικονομικές ανισότητες θα εξαφανιστούν; > Ο ανηλεής ανταγωνισμός για το κέρδος θα σταματήσει; > Η εκμετάλλευση των αδύναμων ανθρώπων (περιπτώσεις πορνείας, παιδικής εργασίας) θα σταματήσει; > Τα απαραίτητα της επιβίωσης θα είναι εξασφαλισμένα; > Οι ασθένειες θα μειωθούν και θα θεραπεύονται; > Η εξαπάτηση, ο εκβιασμός και η βίαιη συμπεριφορά θα περιοριστούν; > Όλα αυτά θα πραγματοποιηθούν σύντομα και μετά η κοινωνία θα συνεχίσει έτσι καλύτερη; > Για πότε προβλέπεις ότι τα πράγματα θα πάνε έτσι καλά; > Τελικά ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα... και θα αλλάξει κάτι για όσους έχουν φύγει από αυτόν τον κόσμο; > Πόση γνώση μπορεί να έχει κάποιος και τι χρησιμότητα έχει η γνώση του, αν τίποτε δεν είναι βέβαιο για τη ζωή και το πιο άμεσο μέλλον μας; Τι χρησιμότητα έχει η γνώση αν το αποτέλεσμα είναι απροσδόκητα σύντομο και αν ακολουθούν άλλα ανεπιθύμητα αποτελέσματα; > Τα υπόλοιπα ζώα που δεν είναι άνθρωποι είχαν κακή ή καλή τύχη; Ποια θα είναι η δική τους ζωή στον όμορφο κόσμο που ονειρεύεσαι; Έχεις σκεφτεί πόσο μεγάλοι πληθυσμοί ζώων περνούν από τον κόσμο (όπως στα βάθη των ωκεανών και με αξιοζήλευτες ικανότητες) χωρίς να μάθουμε ποτέ για τη ζωή τους; Μια τυχαία ανακάλυψη χωρίς προσπάθεια μπορεί να αλλάξει θεαματικά τον κόσμο, ενώ οι δικές σου προσπάθειες όλης της ζωής σου ίσως δεν αφήσουν τίποτε! Ένας σκύλος επίσης μπορεί να σώσει ανθρώπινες ζωές... Αλλά και τα "υπολείμματα" από τη δράση οποιουδήποτε ανθρώπου (όπως αρχαιολογικά ευρήματα) μπορούν τυχαία να φανούν σημαντικά για την κοινωνία... Φοβάμαι ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν θα επέλθει με όλες τις προσπάθειές σας. Κάποιοι είστε ενεργοί και βοηθάτε όσο μπορείτε ως ευαίσθητοι ή αγανακτισμένοι άνθρωποι. Αλλά αν το τελικό αποτέλεσμα δεν έρχεται, τότε μάλλον οι απόψεις σας για τη ζωή και τον κόσμο έχουν κάποιο λάθος. Καθόλου απίθανο είναι, ότι τα πράγματα χειροτερεύουν με τις καλές προσπάθειές σας, όπως πολλές φορές έχει συμβεί! Νομίζεις ότι προβλέπεις το μέλλον, νομίζεις ότι γνωρίζεις πολλά για το παρελθόν, ενώ δεν γνωρίζεις αρκετά και σωστά ούτε το παρόν. Νομίζεις ότι οι επιτυχίες και τα έργα σου διαιωνίζουν την προσωπικότητά σου, ενώ αφήνεις λίγα ίχνη τα οποία θα δουν λίγοι άνθρωποι, σε λίγες στιγμές της σύντομης ζωής τους. Νομίζεις ότι γνωρίζεις καλά τα οικεία σου πρόσωπα, ενώ δεν γνωρίζεις αρκετά και σωστά ούτε καν τον εαυτό σου (και πώς θα συμπεριφερόσουν κάτω από άλλες συνθήκες). Νομίζεις ότι θα μείνεις ικανοποιημένος, αλλά θα φύγεις από τον κόσμο με αυταπάτες για τον εαυτό σου και ποιος ξέρει πόσο επώδυνα... ή αν προλάβεις να το καταλάβεις! Όταν πεθάνεις τότε θα χαθούν μαζί με σένα όλα όσα είχες μέσα στο μυαλό σου. Θα χαθεί και η αίσθηση που είχες ότι η κοινωνία σε χρειάζεται και σε παρακολουθεί. Θα χαθούν όσα νόμιζες ότι ήταν μόνιμα χαρακτηριστικά του κόσμου, ή γεγονότα με την ιστορική πορεία που έμαθες αποσπασματικά και όπως τα φαντάζεσαι (αγνοώντας πλήθος λεπτομερειών, που σε άλλες περιπτώσεις θα απαντούσες αντιδραστικά, ότι οι λεπτομέρειες είναι σημαντικές!). Η δική σου εμπειρία και οι συνήθειες που νόμιζες ότι ανακλούν την πραγματικότητα θα χαθούν επίσης μαζί σου. Δεν θα βρεις και δεν θα μάθεις αν το τέλος της ιστορίας θα είναι ικανοποιητικό. Ομιλείς και γράφεις εμπνευσμένα αλλά το μόνο που επιβεβαιώνεται είναι ότι εξωτερικεύεις τα συναισθήματά σου, τι σε ευχαριστεί και τι σε δυσαρεστεί, ενώ οι διαθέσεις σου αλλάζουν εύκολα μέσα στην ημέρα (με τι σου λένε, τι σου γράφουν οι άλλοι και τι ενημερώνεσαι...) Αν η πραγματικότητα δεν είναι ότι ΖΕΙΣ ΕΚΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (με τη φαντασία και τα όνειρά σου και ελάχιστα με γνώση), τότε να μας πεις ποιο αποτέλεσμα περιμένεις από τις σεβαστές προσπάθειές σου και πόσο αυτό σε ικανοποιεί. Δεν γνωρίζω αν πρέπει να γελάσω ή να λυπηθώ! Εξάλλου όλοι δεν λένε ότι τα πάντα αλλάζουν και τίποτε δεν είναι για πάντα; Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι κάτι για το οποίο εσύ προσπάθησες έξυπνα και επίμονα θα μείνει για πολύ; Λάβε υπόψη πριν βιαστείς να διαφωνήσεις, ότι τώρα που διαβάζεις ίσως είσαι από τους τυχερούς που ακόμα ζουν, αγωνίζονται και μπορούν να διαβάσουν και να περιφρονήσουν. Σε λίγο καιρό μάλλον θα είσαι ανύπαρκτος τουλάχιστον εδώ σε αυτό το γήινο κόσμο...
Αν μελετήσουμε πώς η ζωή ξεκινάει, πώς προσαρμόζεται, πώς κινητοποιείται για την επιβίωση, πώς ο άνθρωπος επιστρατεύει τη σκέψη και τη γνώση
για να επιβιώσει, με όλα τα ελαττώματα του ανθρώπινου μυαλού και με όλα τα προβλήματα που του βάζει η ίδια η φύση (όχι
μόνο εντός του περιβάλλοντος αλλά και στη βιολογία του), δυστυχώς τέτοιος απογοητευτικός είναι ο κόσμος και η ανθρώπινη ζωή με πολλές
εξαρτήσεις.
Παρόλα αυτά, δεν βγαίνει το συμπέρασμα ότι πρέπει να μείνουμε αδρανείς και απαθείς. Το συμπέρασμα που βγαίνει μετά από ώριμη σκέψη είναι ότι
πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς τον τρόπο που σκεφτόμαστε και κινητοποιούμαστε. Μόνο τότε θα ελπίζουμε ότι η κοινωνία θα είναι οργανωμένη
για ειρήνη, δικαιοσύνη, καλή συνεργασία και η ζωή πιο όμορφη.
Αυτός που παρατηρεί στους άλλους ότι διαψεύδονται από τα πράγματα και ότι δεν επιτυγχάνουν κανένα τελικό ή μόνιμο ή αρκετό αποτέλεσμα (ιδιαίτερα όσοι επαναλαμβάνουν τη ρήση "πάντα ρει") δεν λέει κάτι από τη φαντασία του. Λέει κάτι προφανές (όταν κοιτάξουμε τι συμβαίνει έξω από το δικό μας μυαλό). Αυτός που μιλάει για ένα κόσμο μέσα στη φαντασία του (ανάμικτα με τις δικές του προτιμήσεις, εκτιμήσεις, γνώσεις και εμπειρίες), ενώ ο κόσμος έξω είναι πιο πολύπλοκος και άγνωστος, εύκολα μεταβλητός και σχετικός, προφανώς έχει υπερεκτιμήσει τις διανοητικές του ικανότητες. Δεν έχει υπερεκτιμήσει τις ικανότητές του αυτός που διαπιστώνει, ότι ο άλλος μιλάει έχοντας μερικές εικόνες και φαντασιώσεις μέσα στο μυαλό του (αποσπασμένα από τον υπόλοιπο κόσμο). Με λίγα λόγια, δεν έχει υπερεκτιμήσει τις διανοητικές του ικανότητες όποιος μιλάει παραδεχόμενος ότι: 1) Τα πράγματα είναι διαφορετικά από τη φαντασία μας 2) και δεν είναι πράγματα αλλά κυρίως συμβάντα και γεγονότα και συμπεριφορές. 3) Τα πράγματα διαπλέκονται και δεν υπάρχει πρώτο και τελευταίο αποτέλεσμα. 4) Ο κόσμος -όπως τον ονομάζουμε- είναι περισσότερο δικές μας συλλογές παρατηρήσεων, επιλογές και φαντασιώσεις και όχι αυτό που ο κόσμος είναι χωρίς τη δική μας ψυχολογία και χωρίς το δικό μας εγκέφαλο (και στο συγκεκριμένο τόπο και εποχή). 5) Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια προτίμηση για τον ίδιο καλύτερο κόσμο και διαφωνούν (όπως διαφωνούν στις πολιτικές απόψεις, αλλά και σε πολλά άλλα θέματα). Εξάλλου, το πρόβλημα για πολλούς άλλους είναι πηγή εσόδων και αφορμή για δράση... Πολλοί έχουν στηριχτεί στα προβλήματα για να έχουν εργασία και για να αντλούν νόημα στη ζωή τους. 6) Η ανθρώπινη γνώση βασίζεται στη φαντασίωση ότι ο κόσμος δεν επηρεάζει ως σύνολο τα πράγματα όπως αυτά συνδέονται τοπικά και κυρίως είναι πληροφορίες που επιλέγει το μυαλό μας για λόγους επιβίωσης και ψυχολογικούς. 7) Κανένα αποτέλεσμα δεν είναι βέβαιο, ούτε μόνιμο, ούτε απομονωμένο όπως νομίζουμε, ούτε η επανάληψη ακριβώς του ίδιου αποτελέσματος σε κάθε ζωή είναι βέβαιη. 8) Η ανεπάρκεια της γνώσης είναι ακόμα πιο φανερή αφού από τα πιο βέβαια που γνωρίζουμε απομένει το πιο ανεπιθύμητο: Ότι στην καλύτερη περίπτωση θα ζήσουμε για μερικά ακόμα χρόνια και θα φύγουμε σχετικά σύντομα από τον "κόσμο" χωρίς να το μάθουμε ποτέ 9) και ο ανθρώπινος κόσμος θα μείνει έτσι ανισόρροπος και μπερδεμένος και με προβλήματα, χωρίς να μάθουμε αν κάποτε θα είναι καλύτερος για όλους. 10) Σε τελική ανάλυση... μετά από τέτοιες σκέψεις (για τον κόσμο και για το ανθρώπινο μυαλό): "Θεός" και "παντογνώστης" δεν αισθάνεται αυτός που ομολογεί στον εαυτό του ότι ζούμε με φυσικούς, βιολογικούς και πνευματικούς περιορισμούς, μια σύντομη και παρανοϊκή ζωή σε έναν απατηλό κόσμο, όπου η γνώση είναι ανάμικτη με φαντασία και με περιφρόνηση της πραγματικότητας ως πλήρες και κοινό υπερ-σύνολο! Γι' αυτό το λόγο, ο σωστός "ρεαλιστής" βάζει στο επίκεντρο της προσοχής του την έρευνα του κόσμου και αναζητάει ένα Θεό ή έναν επαρκή σκοπό για τη ζωή και περιορίζει τις φιλοδοξίες του και την αυτο-πιστία του. Όποιος έχει υπερεκτιμήσει τις διανοητικές του ικανότητες προσπαθεί με κάθε θυσία (αν όχι παρανοϊκά) να επιβιώσει και επιδιώκει μια θέση εξουσίας και φαίνεται ότι γνωρίζει καλά τον κόσμο και ίσως έχει θαυμαστές ικανότητες, αλλά τελικά δεν επιβιώνει και η εξουσία δεν φέρνει τα αναμενόμενα αποτελέσματα! Μήπως συμβαίνουν τα ανάποδα από αυτά που εδώ λέγονται; Σκεφτείτε και γράψτε τις αντίθετες απόψεις και κοιτάξτε αν συμφωνούν με τον ορατό κόσμο και όχι με τις απόψεις μερικών βιβλίων... Τα λόγια και οι σκέψεις δεν έχουν τέλος. Ο κόσμος έξω διαρκώς επιβεβαιώνει ότι ελάχιστα γνωρίζαμε και ότι περισσότερο φανταζόμασταν και ονειρευόμασταν. Δεν επιβεβαιώνει ότι είχαμε τέλεια και αρκετή γνώση και ότι από αύριο θα ζούμε έτσι όπως ονειρευόμασταν και χωρίς προβλήματα... Ο κόσμος έξω διαρκώς επιβεβαιώνει ότι η εκπληκτική αλληγορία του σπηλαίου στην Πλατωνική φιλοσοφία είναι μικρή και λίγη για να δείξει, ότι ζούμε σχεδόν τρελοί και ότι οι άνθρωποι είναι ημί-τρελοι και ψυχοπαθείς εκ φύσεως (και από την ώρα της γέννησής τους)! Η αλήθεια είναι καταθλιπτική για κάθε εγωιστή άνθρωπο: είτε ζεις είτε όχι, είτε επιτυγχάνεις είτε αποτυγχάνεις, είτε δρας είτε μένεις παθητικός, όλα αυτά συμβαίνουν για την ψυχολογία σου, για να ζήσεις ευχαριστημένος χωρίς να καταλάβεις ότι είσαι παρανοϊκός ή χαζός και γι' αυτό εγωκεντρικός! Και ευτυχώς που η φύση εργάζεται για να μπορούμε εμείς τα ζώα και οι άνθρωποι να ζούμε με απλές προσπάθειες, χωρίς να χρειάζεται όλη αυτή η εκπληκτική γνώση που εφαρμόζουμε στην τεχνολογία!
(* Η αμέσως προηγούμενη απάντηση δεν περιέχει ολόκληρη την αλήθεια για την ανθρώπινη ζωή. Ωστόσο είναι μια σωστή απάντηση και περιέχει τη μισή αλήθεια που πρέπει να καταλάβει όποιος άνθρωπος αποφασίσει να ξεφύγει από τα όνειρα και τα σκοτάδια του. Μέχρι τότε... αυτή η θλιβερή απάντηση χρειάζεται και λίγες ακόμα σύντομες διαπιστώσεις, που ο εγωιστής δεν αντέχει ψυχολογικά να τις ακούει! Όσοι υπερηφανεύονται με τις αυταπάτες τους και εξαπατούν τους άλλους για να επιβιώσουν και για να ικανοποιηθούν χρειάζονται να ακούσουν μόνο αυτές τις λίγες θλιβερές απαντήσεις. Όταν κάποιος σου εξηγήσει πειστικά ότι είσαι σαν ζωντανό σκουπίδι στον κόσμο, τότε όχι μόνο θα του πεις ενοχλημένος ότι παριστάνει το Θεό, αλλά μάλλον θα θέλεις να τον κάνεις να πονέσει!)
Από τότε που οι άνθρωποι έμαθαν να γράφουν ... >>> Μερικές από τις πρώτες σκέψεις για τη ρύθμιση της ζωής ...>>> Εξαπατάς τον εαυτό σου (μη λες ότι δεν ήξερες!) ...>>> Αναζητώντας έναν επαρκή σκοπό για να ζούμε...>>> Απερισκεψία, ιδιοτέλεια και υποκρισία του πληθυσμού...>>> Φαντασιώσεις χωρίς τέλος...>>> Συμπεριφορές και γεγονότα από φαντασιώσεις...>>> Έχεις εξαπατηθεί από την πρώτη στιγμή της ζωής σου!...>>> Περιόρισε τη βεβαιότητα, αύξησε την αμφιβολία σου!...>>> Εγωισμός & Παράνοια ...>>> Αν ο πνευματικός προσανατολισμός δεν ήταν επιστήμη...>>> Πνευματικές αξίες μέσα σε δύο ποιήματα ...>>>
"ΜΕΓΑΛΑ" ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ - ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ - ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ !
Όσα δεν σκέφτηκαν στη Φυσική και στη Φιλοσοφία... με το κοινό λεξιλόγιο
► Η διάνοια δεν έχει σπουδαιότερη δυνατότητα από το να γνωρίζει, να διατηρεί τον εαυτό της σαν αυτοσκοπό και να διαμορφώνει την αυτογνωσία της. Η αυτογνωσία είναι το νόημα της ευτυχίας, η ουσία της λογικής και ο σκοπός της ηθικής. Ο εγωκεντρισμός και η αυταπάτη είναι από μόνα τους, χωρίς καμιά πράξη, η πιο μεγάλη καταστροφή και σχετίζονται άμεσα με την παράδοση στην τύχη. Ζωή χωρίς διανοητική δραστηριότητα είναι ανύπαρκτη και χωρίς διαμόρφωση αυτογνωσίας ήταν, είναι και θα είναι για πάντα και παντού μέσα στο Σύμπαν ανεπαρκώς αξιοποιημένη και παρασυρμένη, με όποια δυνατότητα και αν τη φανταστούμε.
Go to Top |