Η ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΙ Η ΑΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ. Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ
ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ*
|
(* Η διαίρεση όπως έχει γίνει με τους τίτλους της έντυπης έκδοσης. Τα κείμενα είναι από το 2ο μέρος
του συντομευμένου βιβλίου "Η παγκόσμια ηθική του εσωτερικού προσανατολισμού" με τις πιο απαραίτητες σκέψεις, ©2015)
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
|
- |
Άκουσε και διάβασε τι είναι η ηθική ενός πνευματικά προσανατολισμένου ανθρώπου και τι πρέπει να περιμένεις
από ανθρώπους που ζουν όπως αν όλος ο κόσμος υπήρχε μόνο για αυτούς. Άκουσε και διάβασε καλόπιστα και σκέψου πάνω στην προσωπική εμπειρία
σου και θα έρθει μια μέρα που θα πεις: Ευτυχώς δεν έτυχε σε μένα! Ευτυχώς γλίτωσα! Ευτυχώς σώθηκα!
Μη λες ότι δεν ήξερες!*
|
.
.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ, ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗ
|
- |
Άκουσε
και διάβασε τι είναι η ηθική ενός πνευματικά προσανατολισμένου ανθρώπου και τι πρέπει να περιμένεις από ανθρώπους που ζουν όπως αν όλος ο
κόσμος υπήρχε μόνο για αυτούς. Άκουσε και διάβασε καλόπιστα και σκέψου πάνω στην προσωπική εμπειρία σου και θα έρθει μια μέρα που θα πεις:
Ευτυχώς δεν έτυχε σε μένα! Ευτυχώς γλίτωσα! Ευτυχώς σώθηκα!
|
.
.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ, ΑΜΕΡΟΛΗΨΙΑ ΚΑΙ ΘΕΟΣ
|
- |
Αποδεικνύεται
ότι όταν ζεις αδιαφορώντας για τον κόσμο που υπάρχει πέρα από το αισθητό σου πεδίο, αυτό έχει την ίδια επίπτωση στη ζωή όπως αν ζεις σαν ζώο ή όπως
αν ζεις εκμεταλλευόμενος το Θεό για να παρουσιάζεσαι εσύ ως θεός. Οι συνέπειες για τον άνθρωπο είναι ψυχο-πνευματικές, ηθικές και πολιτικές (αφού
χωρίς πνεύμα εμπιστοσύνης και ειλικρινούς συνεργασίας οι άνθρωποι θα ζουν με φόβο και θυμό). Προσαρμόσου με την επίγνωση της μεγάλης σου
άγνοιας, ελάττωσε την υπερβολική βεβαιότητά σου και μην προκαλείς την κακή τύχη σου, υποτιμώντας όλο τον κόσμο...
Μη λες ότι δεν ήξερες!
|
.
.
<•>
Με την ηθική του πνευματικού προσανατολισμού φανερώνονται τα
ψέματα, οι φαντασιώσεις και η εξαπάτηση των ανθρώπων

Τίποτα δεν είναι έτσι όπως ακριβώς
φαίνεται και για όλους τους παρατηρητές. Σχεδόν τίποτα δεν είναι
έτσι όπως το σκεφτόμαστε. Ακόμα πιο απίθανο, ότι τα πράγματα και
τα γεγονότα είναι έτσι όπως τα εμφανίζουν όσοι τα περιγράφουν ή ότι
τα πράγματα θα γίνουν έτσι όπως τα υπολογίζουμε. Ζούμε σε ένα κόσμο
όπου ο ένας παραπλανά τον άλλο, αφού πρώτα έχει εμπιστευθεί τυφλά
τον παρανοϊκό εαυτό του και δεν αναζητά τον πνευματικό προορισμό
του. Στην καλύτερη περίπτωση εκτιμούμε τη γνώση αρκετή για να την
εφαρμόζουμε μεροληπτικά. Όταν γίνει η ζημιά και η αποτυχία, τότε
κάποιοι δεν αναγνωρίζουν τις συνέπειες από την ίδια τη γνώση, η
οποία πάντοτε είναι ελλιπής. Για να γίνει ένα λάθος ή κάτι
απρόβλεπτο χρειάζεται να εκτιμούμε ότι γνωρίζουμε. Όταν εκτιμούμε
ότι έχουμε σωστές πληροφορίες, όταν διαβεβαιώνουμε και είμαστε
απόλυτα βέβαιοι για την άποψή μας, όταν βγάζουμε συμπεράσματα με
υποθέσεις και κινούμαστε με προβλέψεις, τότε έτσι σκεφτόμαστε σαν να
γνωρίζουμε αξιόπιστα. Αν σκεφτούμε ότι
δεν γνωρίζουμε καλά, αν φυλάμε μερικές αμφιβολίες, τότε πιο συγκρατημένα θα πράξουμε και λάθος πιο δύσκολα θα πούμε. Όμως η
αυξημένη αμφιβολία δεν ευνοεί τις συνεργασίες και τις αυξημένες
προσδοκίες, ενώ οι άνθρωποι εύκολα δελεάζονται και παραδίδουν τον
έλεγχο της ζωής τους όταν αποκτούν εμπιστοσύνη. Το ζήτημα για το πώς
ξεκινάει η γνώση μας και πώς ο άνθρωπος ρυθμίζει με σκέψεις και με
πληροφορίες τη ζωή
του συνδέεται αξεχώριστα με μια παγκόσμια ηθική. Το γνωσιολογικό
ζήτημα (τι είναι η γνώση και πώς ξεκινάει) αποτελεί μια τρομερή
διαπίστωση "κλειδί" όχι μόνο για τη φιλοσοφική ή τη θεωρητική σκέψη,
αλλά και για τη ρύθμιση της ανθρώπινης ζωής. Αν υπάρχει το "σωστό"
και το "λάθος" μέσα στις σκέψεις μας, τότε από αυτές τις σκέψεις
ξεκινάει το δίκαιο και το άδικο, η λογική και η παράλογη
συμπεριφορά, η επίγνωση της πραγματικότητας και η παραπλάνηση, η
ειλικρίνεια και το ψέμα. Τα ψέματα, οι φαντασιώσεις, τα λάθη και η
μεροληπτική λογική παράγουν αδικία. Μεροληπτική γίνεται η λογική,
όταν δεν εκτιμάμε τα πράγματα με σκοπό τον πνευματικό
προσανατολισμό. Έτσι με τις συνεργασίες, η εξαπάτηση γίνεται τέχνη
και επιστήμη. Με αυτές τις πνευματικές αδυναμίες, οι άνθρωποι σε
δύσκολες στιγμές και με τις αποτυχίες τους στρέφονται ο ένας ενάντια
στον άλλο με θυμό ή με απογοήτευση, ενώ με κάθε δυνατότητα και με
τις επιτυχίες τους έχουν υπέρμετρη προσδοκία. Να, λοιπόν, με λίγες σειρές σκέψης και
χωρίς φιλοσοφικές αναλύσεις, γιατί η ηθική είναι μια παγκόσμια
επιστήμη: Η ηθική είναι αξεχώριστη από τη λογική και από τις σχέσεις
εμπιστοσύνης, που δημιουργούνται με γνώση και με πληροφορίες.

Οι άνθρωποι για να δράσουν μεροληπτικά
και με τις φαντασιώσεις τους αξιώνουν, ότι ο κόσμος περιορίζεται στη
δική τους τοπική και αισθητή πραγματικότητα και στις ορατές
εξελίξεις. Αξιώνουν ότι μόνο ο πλησιέστερος κόσμος που κινούμαστε
και αντιλαμβανόμαστε συνδέεται άμεσα με τη ζωή μας. Άπειρες ευκαιρίες
δελεάζουν το ανθρώπινο πνεύμα και εύκολα σχηματίζονται άπειρες
απόψεις για επιτυχίες ή αποτυχίες της ζωής. Οποιοσδήποτε μπορεί
εύκολα να αμφισβητήσει τον πνευματικό προορισμό της ζωής και τη
χρησιμότητα της εσωτερικής στροφής και να εμφανίσει ένα δικό του
πρότυπο ζωής. Γι' αυτό χρειάζεται να επιμείνουμε και να τονίσουμε
την αναμφίβολη διαφορά του κόσμου (καθαυτού) από τον κόσμο έτσι
όπως τον αντιλαμβανόμαστε εδώ και τώρα και όπως τον σκεφτόμαστε.
Δηλαδή χρειάζεται να "στριμώξουμε" όσους έχουν υπερβολική
εμπιστοσύνη στις αισθήσεις και στις πνευματικές τους δεξιότητες με
την αναμφίβολη διαπίστωση, ότι δεν γνωρίζουν αρκετά τα πράγματα και
τις εξελίξεις τους, όσο υποστηρίζουν. Ότι στηρίζονται περισσότερο
στην ευνοϊκή τύχη και μέσα στη φαντασία τους. Δεν είναι μόνο η πίστη
στο Θεό η οποία δύσκολα ξεριζώνεται και προκαλεί ακραίες
αντιδράσεις. Γενικότερα, όταν κάποιος πιστεύει ότι γνωρίζει, ενώ
στην πραγματικότητα δεν γνωρίζει αρκετά ή απλώς επαναλαμβάνει κάτι
που άκουσε και διάβασε και τη συμφωνία του με κάποιον επαγγελματία,
τότε αυτός δύσκολα θα πεισθεί ότι δεν γνωρίζει καλά.
Η
διανοητική ηθική είναι η αρχή των επιστημών. Με τέτοια ηθική, ο
Ντεκάρτ μπόρεσε να συμπεράνει ορθολογικά ότι ο Θεός υπάρχει σαν
εγγυητής της πραγματικότητας και γι' αυτό έτσι αντίστροφα εμείς
εμπιστευόμαστε τις αισθήσεις μας και επιδιώκουμε να βασιστούμε στην
αλήθεια. (...)
Η παγκόσμια ηθική με πνευματικό προσανατολισμό θεμελιώνεται σε
φυσικούς και πνευματικούς νόμους και αξιώνει την αλήθεια μέσα στη
σκέψη και την επίγνωση της άγνοιας. Εναντιώνεται στο ψέμα και στο λάθος και συνεπώς δεν πρέπει να
προκαλούνται συνειρμοί με την προσποιητή ηθική, όπως αυτή έχει
αποκαλυφθεί στο παρελθόν (κυρίως από τις αντιφάσεις μεταξύ λόγων και
πράξεων των ανθρώπων). Χωρίς αναλύσεις και απλουστευμένα λέγαμε, ότι
ο άνθρωπος πρέπει να είναι ενάρετος
και σωστός.* Τι σημαίνει αυτό και πότε είναι έτσι ένας άνθρωπος; Για
να είναι έτσι σωστός ένας άνθρωπος χρειάζεται εργασία στο εσωτερικό
του. Δεν μπορούμε να μιλάμε για εργασία στο εσωτερικό μας και για
ηθική διάπλαση της ψυχής, χωρίς να μεταχειριστούμε τη σκέψη σαν
πνευματική δύναμη. Η εκπαίδευση, η πνευματική καλλιέργεια, ο
σχηματισμός άποψης, η συνεννόηση, γενικότερα η εργασία εσωτερικά
μας, όλα αυτά χρειάζονται να σκεφτόμαστε. Χρειάζεται να
καταλαβαίνουμε όσα ακούμε, όσα διαβάζουμε και βλέπουμε και να
κάνουμε σωστές παρατηρήσεις. Χρειάζεται σωστή πληροφόρηση,
αμερόληπτη λογική, διευρεύνηση για την αξιοπιστία, αναγνώριση των
πνευματικών αδυναμιών μας, συγκρατημένη δράση και περισσότερη
αμφιβολία. Ο άνθρωπος ρυθμίζει τη συμπεριφορά και ευρύτερα τη ζωή
του με σκέψεις, με εκτιμήσεις, με γνώσεις και με πληροφορίες. Χωρίς
να διαμορφώσει σωστές απόψεις για τα πράγματα και αντιθέτως με
ψέματα και με αυταπάτες, ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντιστέκεται στις
προκλήσεις, να κατανοεί τις άλλες ζωές, να αναλαμβάνει τις ευθύνες
του και σε τελική ανάλυση να ζήσει με επίγνωση της άγνοιάς του. Η
πνευματική καλλιέργεια, η αξιοπιστία και η αμεροληψία είναι
απαραίτητα και αξεχώριστα από μια παγκόσμια ηθική και σχετίζονται με
την αυτογνωσία, είτε υπάρχει είτε όχι ο Θεός.
|