Οι φαντασιώσεις και τα ψέματα του
ανθρώπου χωρίς αυτογνωσία...
Μη λες ότι δεν ήξερες!
<•>
Μερικές κατευθυντήριες απόψεις για τη ζωή είναι προ-καθοριστικές
για την απόδοση, την επιτυχία και την εξέλιξη του
ανθρώπου σε όλους τους χώρους και σε όλες τις
δραστηριότητές του. Οι κατευθυντήριες απόψεις με
εσωτερικές αξίες για την πορεία της ζωής μέχρι σήμερα
υποβαθμίζονται και αντικρούονται σαν μεταφυσικά ζητήματα, διότι δεν ευνοούν τα σχέδια, τις επιθυμίες και
τους στόχους των φιλόδοξων και των "υλιστών" ανθρώπων...
Αναρωτήθηκες πόσα λες και κάνεις καθημερινά με 100%
βεβαιότητα, ενώ αυτά είναι πιο αμφίβολα από φιλοσοφικές
θεωρίες; Ο
πνευματικός προσανατολισμός με την παγκόσμια ηθική του περιορίζει την απερίσκεφτη και φιλόδοξη δράση. Γι' αυτό δεν ακούγεται
ευχάριστος. Αντιθέτως η άρνησή του, διευκολύνει όλους για να επιρρίπτουν κάθε ευθύνη στους άλλους, όχι στον εαυτό τους.
Η ΦΥΣΙΚΗ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΑΣ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΓΝΩΣΤΗ. Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΓΕΝΙΚΑ
ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ...
(Συνέχεια)
Η ηθική
με το ρυθμιστικό ρόλο της σκέψης θεμελιώνει το δίκαιο
από τη μέχρι τότε
εμπειρία της κοινωνικής ζωής. Στο πρώτο μέρος της Πολιτείας,
μετά από ένα εξαιρετικά έξυπνο διάλογο μεταξύ του Σωκράτη και
του Θρασύμαχου, ο πρώτος ξεκινάει αντιστρέφοντας τον ορισμό της
δικαιοσύνης και της αδικίας, όπως ο δεύτερος ήθελε. Την αδικία
τη συνδέουν με το καλό και τη σοφία, ενώ τη δικαιοσύνη με το
κακό και τη βλακεία.1
Με τους κανόνες της αντίφασης και της αντιστοιχίας των εννοιών
καταλήγει εύκολα στην αναπόφευκτη συσχέτιση, ότι μόνο ο δίκαιος
είναι καλός και σοφός, ενώ ο άδικος είναι κακός και αμαθής.
Οπουδήποτε παρουσιαστεί η αδικία, είτε σε πόλη, είτε σε έθνος,
είτε σε στρατό, είτε σε ένα μόνο πρόσωπο ή οπουδήποτε αλλού, η
συνεργασία γίνεται αδύνατη. Το ίδιο το άτομο γίνεται εχθρός του
εαυτού του, με εσωτερικές διαφορές και ταραχές. Επιπλέον, ο
άδικος θα είναι και των θεών εχθρός, ενώ ο δίκαιος θα είναι
φίλος τους, συμπεραίνει όμορφα ακόμα ο Σωκράτης. Και η ψυχή για
να επιτελέσει τον προορισμό της, ο οποίος είναι να διοικεί, να
σκέφτεται και να επιθυμεί, χρειάζεται να είναι δίκαιη. Τότε μόνο
η ζωή θα είναι καλή και όποιος ζει καλά είναι ευτυχισμένος.
Στα
Ηθικά Νικομάχεια, ο Αριστοτέλης επίσης διαπιστώνει: Για τον
ενάρετο είναι αγαθό και επιθυμεί να ζει με τον εαυτό του,
σκέφτεται και απολαμβάνει και λυπάται με αυτόν, ενώ ο ανήθικος
έχει διχαστεί και στρέφεται σαν ακρατής και πλεονέκτης στα
πράγματα..2
ΚΟΣΜΟΝΟΜΙΑ:
ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ
Τα πιο φανερά σημάδια ότι προσφέρονται σωστές απαντήσεις και σκέψεις που διευκολύνουν μια θεωρητική έρευνα
>>>
Γνώση χωρίς ηθική είναι άσκοπη και παραπλανητική
>>>
Ενοποιημένη και διεπιστημονική Απάντηση, πιο αναλυτικά:
>>>
Ενοποιημένη Απάντηση, όχι μονόπλευρη, δηλαδή:
Ηθική / Ψυχολογική
Λογική
Πολιτική
Κοσμολογική
<•> Περισσότερα... στα
βιβλία. Για μια πιο συνεκτική ανάγνωση των αναπτυγμένων σκέψεων προτείνεται το κατέβασμα και η εκτύπωση των αρχείων κειμένου
►
Η διάνοια δεν έχει σπουδαιότερη δυνατότητα από το να γνωρίζει, να διατηρεί
τον εαυτό της σαν αυτοσκοπό και να διαμορφώνει την αυτογνωσία της. Η
αυτογνωσία είναι το νόημα της ευτυχίας, η ουσία της λογικής και ο σκοπός της
ηθικής. Ο εγωκεντρισμός και η αυταπάτη είναι από μόνα τους, χωρίς καμιά
πράξη, η πιο μεγάλη καταστροφή και σχετίζονται άμεσα με την παράδοση
στην τύχη. Ζωή χωρίς διανοητική δραστηριότητα είναι ανύπαρκτη και χωρίς
διαμόρφωση αυτογνωσίας ήταν, είναι και θα είναι για πάντα και παντού μέσα
στο Σύμπαν ανεπαρκώς αξιοποιημένη και παρασυρμένη, με όποια δυνατότητα και
αν τη φανταστούμε.
Ο
υλιστικός τρόπος ζωής στηρίζεται σε πολλές φαντασιώσεις και σε ψέματα, όχι στην
αυτογνωσία και συμπίπτει με εγωκεντρικό τρόπο ζωής και νοοτροπία. Ο εγωισμός, η
μεροληψία, η
ανοησία και το παρανοϊκό πνεύμα είναι οι άλλες απόψεις του υλιστικού τρόπου ζωής
και αντίληψης.
Αν η Ηθική του εσωτερικού
προσανατολισμού (με πνευματικές αξίες) δεν είναι Επιστήμη
►
>>>►