ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

 (Συνέχεια)

> Τα προβλήματα, τα εμπόδια και οι αδυναμίες δεν λείπουν ποτέ από τη ζωή. Η ζωή είναι προβληματική, ενώ όπως την ερμηνεύουμε με ένα παρασυρμένο πνεύμα είναι δυνατή μια ανόητη ζωή, αλλά με λιγότερα προβλήματα. Αν τα προβλήματα της ανθρώπινης ζωής τα προσδιορίσουμε ως προβλήματα της ψυχής, τότε σχεδόν κανένας δεν απομένει ψυχικά ισορροπημένος και υγιής και θα επιθυμήσουμε την ψυχική υγεία του ζώου της ζούγκλας. Αλλά αυτό που περιορίζει τη χρήση του όρου "ψυχική ασθένεια" δεν είναι η γενική έννοια του προβλήματος, αλλά η διάρκεια του προβλήματος και πώς αντιδράει κάποιος για να το ξεπεράσει. Η εξήγηση κάποιας συμπεριφοράς μόνο με ψυχολογικές θεωρίες, ανεξάρτητα από την αμερόληπτη Ηθική με πνευματικό προσανατολισμό, αποκρύπτει το μοναδικό λόγο για τον οποίο προκαλούνται άσκοπες, ασυνεπείς, ανόητες πράξεις, άσχημοι τρόποι αντίδρασης, ψυχικά τραύματα και δυσαρέσκεια. Το ξεφόρτωμα της Ηθικής βολεύει πολλούς για να συσκοτιστούν τα όρια ανάμεσα στο καλό και στο κακό και η αιτιολογία να γίνεται με τους παραπλανητικούς όρους του υγιή και του ψυχικά ασθενή. Από την έλ­λειψη ηθικής στη ζωή (δηλαδή έλλειψη άμεσης δικαιολόγησης της ύπαρξης, αυτογνωσίας, ειλικρίνειας, αμεροληψίας, λογικής σκέψης και αυτοσυγκράτη­σης) προετοιμάζονται και προσδιορίζονται συνέπειες, στα συναισθήματα και στην εξωτερική συμπεριφορά. Γι' αυτό μη μας παραξενεύει, ότι οι θεολόγοι (μειώνοντας το ρόλο του ανθρώπου μέσα στην αιωνιότητα), συχνά δίνουν πιο εύστοχες και ορθολογικές απαντήσεις στα ζητήματα για την ανθρώπινη συμπεριφορά. Χωρίς την ηθική με τις πνευματικές ή διανοητικές αξίες της, στην πολιτισμένη κοινωνία είναι τόσο δύσκολο να βρεις υγιή άνθρωπο, που όλοι αισθάνονται ή θα θέλουν να εκπαιδευτούν ψυχολόγοι!

> Προνοητικά, για να αποφύγουμε την πλάνη που συνήθως προκαλείται από τη μισή αλήθεια και από τις ομοιότητες, είναι χρήσιμο να παρατηρήσουμε τη σημαντική διαφορά στην άποψη για το πνεύμα ως πρωταγωνιστή του κόσμου και στο πνεύμα της ηθικής. Χρησιμοποιούμε και πολλές σχετικές έννοιες όπως "πνευματικός άνθρωπος", "πνευματικός τρόπος ζωής", "άγιο πνεύμα" και πολλές άλλες. Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο μιας μαζικής παράνοιας, από ομάδες ανθρώπων, ακόμα και κράτη, που συμπεριφέρονται παράδοξα, με την κάλυψη μιας ιδεολογίας. Υπάρχουν απόψεις και συμπεριφορές αντιδραστικές προς την υλιστική νοοτροπία και εχθρικές προς την κερδοσκοπική λογική, με τη σκέψη εστιασμένη σε ένα φανταστικό κόσμο, μερικές φορές ομαδικά συντονισμένες, με σύμβολα και με σημάδια θρησκευτικότητας. Ένας συγγραφέας ή ένας καλός φίλος του βιβλίου επίσης μπορεί να εκτιμηθεί ως πνευματικός. Έτσι αποκαλούμε και κάποιους δάσκαλους ή ανθρώπους της θρησκείας που αναλαμβάνουν να εξοικειώσουν κάποιον με τη θρησκευτική διδασκαλία ή με κάποια αρχαία παράδοση και έχουν την πνευματική καλλιέργεια για να ενισχύσουν το θρησκευτικό αίσθημα και την εμπιστοσύνη ενός ανθρώπου προς τον εαυτό του. Εμείς εδώ αναγνωρίζουμε πάντα το μόνιμο, άμεσο και πρωταγωνιστικό ρόλο του πνεύματος για τη ζωή και εκτιμούμε θετικά κάθε προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση. Δηλαδή την προσπάθεια για σκέψη, έρευνα, μάθηση, έκφραση, για καλλιτεχνική και συγγραφική δημιουργία και ιδιαίτερα για τη χαλάρωση του εγωκεντρισμού. Αυτή όμως η αξιέπαινη προσπάθεια και η αναγνώριση του πρωταγωνιστικού ρόλου του πνεύματος δεν απαλλάσσει τον άνθρωπο από τα ελαττώματά του, από τις φαντασιώσεις και από τον κίνδυνο μιας αντιπαράθεσης που μπορεί να αιματοκυλίσει τον κόσμο. Εύκολα και δικαιολογημένα μπορεί να προκληθεί το μίσος για το ανθρώπινο πνεύμα (όπως λ.χ. με αφορμή ένα καταπιεστικό κράτος) και να ανακουφιστούμε από την απερίσκεφτη ζωή εστιασμένη στην απόλαυση των αισθήσεων (λ.χ. με μια rock ή hippie άποψη). Δεν θα πέσουμε στην παγίδα να μπερδέψουμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του πνεύματος για τη ζωή με τον ηθικό προορισμό της ζωής. Διαχωρίζουμε καθαρά τον πρωταγωνιστικό ρόλο του πνεύματος από το νόημα της ηθικής με ορισμένες πνευματικές και παγκόσμιες αξίες (όπως ειλικρίνεια, αμερο­ληψία, αντίδραση στην αδικία).

>>>► Κατεβάστε τις θεμελιώδεις σκέψεις του 2ου μέρους της παγκόσμιας Ηθικής με εσωτερικό προσανατολισμό