ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

(Συνέχεια) 

Όταν προκαλούνται τα συναισθήματα, η ζωή δεν έλειπε. Και τι είναι η ζωή σε ένα βιολογικό σώμα που βρίσκεται σε ηρεμία ή όσο γίνεται απομονωμένο; Υπάρχει μια σταθερή/βέβαια αντίληψη της ισορροπίας, την οποία ονομάζουμε ζωή ή ψυχή του βιολογικού σώματος. Το φαινόμενο της ζωής συνδέεται αξεχώριστα με εκτιμήσεις, απόψεις και πληροφορίες τις οποίες πολλές φορές δεν παρατηρούμε. Δεν είναι μια ανεξήγητη τυφλή ορμή που πηγάζει από μια άγνωστη φύση. Τα βιολογικά σώματα αγνοούν την πηγή της ζωής, διότι αντιλαμβάνονται τη φύση περιορισμένη σε εξωτερικές κινήσεις και με αποστάσεις. Το πώς αντιλαμβάνονται, αυτό δεν το σκέφτονται. Οι εκτιμήσεις δεν συνδέονται μόνο με την πραγματική επαφή του βιολογικού σώματος μέσα στο φυσικό περιβάλλον του, ενώ πολλές φορές διαψεύδονται. Ο εγωισμός είναι η ψυχική διάθεση που εξωθεί τη ζωή για την επιβίωση με τις πληροφορίες των αισθήσεων και με τις πληροφορίες για την εσωτερική ισορροπία-ηρεμία. Επειδή η ανθρώπινη ζωή εξωθείται με απόψεις, εκτιμήσεις, στόχους, με τις αδυναμίες στη σκέψη και με τις ελ­λείψεις στη γνώση, γι' αυτό η επιβίωση συνδέεται με την απόκτηση δύναμης, με την κοινωνική εξύψωση, με την ανάδειξη και την υπερίσχυση σε όλα τα φαινόμενα που θα εμπόδιζαν την επιβίωση. Έτσι, αυτός ο έξυπνος εγωισμός δημιουργεί τη μεροληψία, την αδικία, την καταπίεση, την εκμετάλ­λευση και κινητοποιεί μέχρι για την καταστροφή των άλλων.

Για να υπερνικηθούν ο φόβος και η φυσιολογική ανασφάλεια, όπως και τα επιθετικά συναισθήματα, και για να επέλθει η εσωτερική ηρεμία δεν είναι αρκετή η σπάνια τύχη να επιτύχουμε όλους τους στόχους μας και να κερδίσουμε από σχετικές εξωτερικές αξίες. Χρειάζεται η διαμόρφωση αυτογνωσίας, με την απαλλαγή από τις φαντασιώσεις και τις αυταπάτες που προκαλούνται από τις εξωτερικές αξίες και συγκρίσεις, όταν πραγματοποιούνται ορισμένες δυνατότητές μας. Αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς διερευνητική σκέψη. Ο εγωκεντρισμός (που είναι σκέψη με φαντασιώσεις και μεροληψία) εξωτερικεύεται με δύο φαινομενικά αντίθετους τρόπους. Με τον ένα, ο άνθρωπος εκδηλώνει κάποια υπερο­πτική άποψη για τον εαυτό του, μειονεκτική για τους άλλους, με επανάπαυση στις απο­λαύσεις του και με νέους ανταγωνιστικούς στόχους. Με τον άλλο τρόπο, ο άνθρωπος συμπεριφέρεται παρακινημένος από τη συναίσθηση ή την επίγνωση μιας αδυναμίας, με μειονεκτική εκτίμηση για τον εαυτό του και έντονης αβεβαιότητας για τη θέση του στον κόσμο ή στην κοινωνία. Και με τις δύο μορφές του, ο εγωκεντρισμός μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε βίαιους τρόπους, είτε σαν αντιδραστικός είτε σαν προκλητικός, προς τους άλλους ή προς εαυτόν (και κινητοποιεί για συνεργασίες, ενώσεις, φιλίες, ομαδικές εκδηλώσεις κλπ.).

>>>► Κατεβάστε τις θεμελιώδεις σκέψεις του 2ου μέρους της παγκόσμιας Ηθικής με εσωτερικό προσανατολισμό