|
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ
57 Οι φαντασιώσεις και τα ψέματα του ανθρώπου χωρίς αυτογνωσία... Μη λες ότι δεν ήξερες!
Η ΦΥΣΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΑΣ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΓΝΩΣΤΗ. Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΓΕΝΙΚΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ...
(Συνέχεια)
Αν ακόμα λάβουμε υπόψη τις απόψεις που έχουν διατυπωθεί στο χώρο της Φιλοσοφίας κατά τη μακραίωνη ιστορία της, τότε θα ξεπεράσουμε το εκβιαστικό δίλημμα «θρήσκος ή άθεος». Η ακριβέστερη άποψη για το Θεό και οι παρατηρήσεις για την ανίχνευσή του δεν βρίσκονται αναγκαστικά σε μία από τις υπάρχουσες θρησκείες. Μπορεί κάποιος να μην ακολουθεί καμία γνωστή θρησκεία, χωρίς αυτό να σημαίνει αθεϊσμό. Εξάλλου δεν πρέπει να συγχέουμε την πίστη σε ένα καθορισμένο Θεό (σύμφωνα με τη θρησκεία ή με κάποια φιλοσοφική θεωρία), με την πίστη γενικά στην ύπαρξή του. Με το συγκρατημένο και λογικό χαρακτηρισμό "ένθεος άθρησκος", μπορούμε να ομολογούμε την πίστη μας για μια παγκόσμια πνευματική παρουσία και να υποστηρίζουμε την πιθανότητα ενός Θεού. Μπορούμε να ερευνούμε για την ύπαρξη ή τη σύνδεση ενός Θεού με τον κόσμο και να πιστεύουμε με σκέψεις επάνω σε λογικά και φιλοσοφικά επιχειρήματα και σε ενδείξεις της εμπειρίας. Γιατί να καταφεύγουμε σε φανταστικούς κόσμους, σε παράλογες σκέψεις και σε αρχαία γεγονότα για να πείσουμε ότι ο κόσμος έχει Θεό, αφού αυτό το επιχειρούν οι φιλόσοφοι με λογικές σκέψεις και αφού αυτή η άποψη μπορεί να υποστηριχθεί μέσα από παρατηρήσεις και διαπιστώσεις στην κοινή εμπειρία; Καταφεύγοντας στη φαντασία και σε ιστορικές μαρτυρίες ίσως να ενισχύουμε τη θρησκεία που μας αρέσει και τις αγαπημένες μας παραδόσεις, όμως κάνουμε τη θρησκεία πιο ευάλωτη στη λογική και πιο πειστικά τα επιχειρήματα για την απόρριψη του Θεού.
Στις σύγχρονες κοινωνίες, οι ηθικοί κανόνες ανάμεικτοι με θρησκευτική διδασκαλία και παραμύθια χρειάζονται μόνο για τα παιδιά. Οι βασικές διαπιστώσεις για τον πνευματικό προορισμό της ζωής, για την ανάγκη να γίνει η σκέψη ερευνητική και αμερόληπτη και για τον κοινωνικό ρόλο της Ηθικής (θεμελιωμένης στις πνευματικές αξίες) είναι έτσι απλές και παγκόσμιες, που δεν χρειάζεται να μεταχειριστούμε το όνομα «Θεός». Αυτό το τελευταίο ζήτημα δεν το αποφεύγουμε και θα επανέλθουμε (σε ξεχωριστό βιβλίο), όταν η ερευνητική σκέψη εισέλθει στο ζήτημα για τη σχέση της ζωής με τον ευρύτερο κόσμο.
>>>► Κατεβάστε τις θεμελιώδεις σκέψεις του 2ου μέρους της παγκόσμιας Ηθικής με εσωτερικό προσανατολισμό
"ΜΕΓΑΛΑ" ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ - ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ - ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ !
► Η διάνοια δεν έχει σπουδαιότερη δυνατότητα από το να γνωρίζει, να διατηρεί τον εαυτό της σαν αυτοσκοπό και να διαμορφώνει την αυτογνωσία της. Η αυτογνωσία είναι το νόημα της ευτυχίας, η ουσία της λογικής και ο σκοπός της ηθικής. Ο εγωκεντρισμός και η αυταπάτη είναι από μόνα τους, χωρίς καμιά πράξη, η πιο μεγάλη καταστροφή και σχετίζονται άμεσα με την παράδοση στην τύχη. Ζωή χωρίς διανοητική δραστηριότητα είναι ανύπαρκτη και χωρίς διαμόρφωση αυτογνωσίας ήταν, είναι και θα είναι για πάντα και παντού μέσα στο Σύμπαν ανεπαρκώς αξιοποιημένη και παρασυρμένη, με όποια δυνατότητα και αν τη φανταστούμε.
Go to Top |