|
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥΟι φαντασιώσεις και τα ψέματα του ανθρώπου χωρίς αυτογνωσία...Μη λες ότι δεν ήξερες* πες ότι είχες πιστέψει!
<•> Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣΑΠΟ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΗΘΙΚΟ ΚΑΝΟΝΑ θα εφαρμοστούν πολλοί άλλοι κανόνες και πολλές επιλογές θα μας φανερώνονται χωρίς δύσκολες σκέψεις: ΖΩΗ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ. Σε αντίθεση με τις επιστήμες που περιγράφουν κοινωνικά, πολιτικά, ιστορικά και φυσικά φαινόμενα αποσπασμένα από τις σχέσεις τους και με αφαίρεση των μικρότερων επιδράσεων, και οι οποίες ονομάζουν γνώση το «τι χρησιμεύει που, με κάθε δυνατό τρόπο», η ηθική αξιώνει την επίγνωση της άγνοιας. Η στροφή του πνεύματος σαν ερευνητική σκέψη μέσα στον εαυτό του δεν είναι μόνο μια φιλοσοφική κίνηση ή μια αρχή για τη φιλοσοφική σκέψη και για την πνευματική καλλιέργεια. Είναι συγχρόνως μια ηθική, μη ομαλή πράξη, αλλά απαραίτητη για τον προσανατολισμό της ζωής σαν πνευματικό φαινόμενο (όχι αποκλειστικά βιολογικό). Από τη στιγμή που θα αναρωτηθούμε για το μέγεθος της άγνοιά μας, για το σκοπό της έρευνας, για τα αποτελέσματα από την εφαρμογή της γνώσης, τότε έτσι αμέσως η σκέψη και η γνώση αποκαλύπτονται με σχετική χρησιμότητα, με απρόβλεπτα αποτελέσματα και ανάμικτα με προσδοκίες. Έτσι επιστρατεύεται η ηθική. Γι' αυτό λέμε: η γνώση χωρίς ηθική είναι άσκοπη και παραπλανητική.
ΓΝΩΣΗ ΧΩΡΙΣ ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΧΩΡΙΣ ΓΝΩΣΗ;
<•> Σημαντικό το παγκόσμιο σύνθημα: Η ηθική χωρίς γνώση και σκέψη είναι αβάσιμη και ανεπαρκής, ενώ η γνώση χωρίς εσω-διανοητικό προσανατολισμό είναι άσκοπη και παραπλανητική.*1 Άσκοπη η γνώση διότι δεν επιτυγχάνουμε καλύτερη τύχη και ζωή, ούτε όλα όσα στοχεύουμε και έτσι όπως ονειρευόμαστε. Παραπλανητική η γνώση, διότι εξίσου γίνεται το αντίθετο, να νομίζουμε ότι γνωρίζουμε, να μη βλέπουμε τα κενά στη γνώση και να εφαρμόζουμε την (ανεπαρκή) γνώση και τη σκέψη για να καταστρέψουμε και για να ξεχάσουμε όσα γνωρίζαμε. "Όσο μπορεί η άγνοια, η πλάνη και η γνώση να παραμορφώσουν την ηθική, άλλο τόσο η έλλειψη εσωδιανοητικής αναζήτησης και ηθικής μπορεί να παραμορφώσει και ν' αποπροσανατολίσει τη γνώση και τη διάνοια". Ποιο είναι λοιπόν, το νόημα της γνώσης και της λογικής, όταν αυτή είναι ένα μέσο για παραπλανητικές δραστηριότητες, για την ευχάριστη αυταπάτη και για να επιβεβαιωθούμε από τους άλλους και όταν η σκέψη γίνεται περισσότερο με ψέματα και φαντασιώσεις; Πώς μπορούμε τότε να είμαστε δίκαιοι, καλοί και ευτυχισμένοι;*2
Τα περισσότερα προβλήματα των ανθρώπων, οι πιο μεγάλες απογοητεύσεις, οι χρόνιες αδικίες και ο εγωισμός ξεκινούν από την παραπλάνηση και από τη μεροληπτική λογική. Οι μεγάλες προσδοκίες που δημιουργούνται και οι φαντασιώσεις καταστρέφουν την αυτογνωσία και ενθαρρύνουν σε ανεύθυνη δράση. Πριν από κάθε άλλη ικανότητα, πριν από κάθε αξίωμα και ειδικότητα και πριν από την εφαρμογή σχεδίων, ο λογικός άνθρωπος χρειάζεται να είναι πνευματικά και ηθικά αξιόπιστος. Αυτή η πνευματική αξιοπιστία δεν επιτυγχάνεται με την υπερβολική βεβαιότητα και με τεχνάσματα για την ενίσχυση της εμπιστοσύνης, αλλά με το δισταγμό, με την αμφισβήτηση και με την αμερόληπτη σκέψη. Αν ο άνθρωπος δεν είναι αξιόπιστος, τότε όλες οι ικανότητες εξυπηρετούν κακούς σκοπούς, χρησιμοποιούνται μεροληπτικά, προσποιητά και για την ευκαιριακή εκμετάλλευση των θυμάτων της εμπιστοσύνης. Αυτό είναι το πρώτο πρόβλημα στην ανθρώπινη κοινωνία: Ο άνθρωπος δεν είναι αξιόπιστος και δεν είναι σε ολόκληρο το 24ωρο. Πρώτα απ' όλα, με το ένστικτο επιβίωσης των ζώων έχει αποφασίσει να συνεχίσει τη ζωή του με όλες τις θυσίες, αν χρειαστεί. Στις θυσίες συμπεριλαμβάνονται ο συμβιβασμός με το ψέμα, η εξαπάτηση και η εκμετάλλευση των άλλων ανθρώπων και φυσικά η απόρριψη των δικών του ευθυνών. Αν είναι φυσικό να γίνεται έτσι και ο ένας ανέχεται τον εγωκεντρισμό του άλλου, οι συνέπειες από τις πνευματικές αδυναμίες είναι πολλές και αφάνταστες και όλοι βιάζονται να διαμαρτυρηθούν όταν οι συνέπειες τους αγγίξουν. Όταν τα άτομα έχουν επιλέξει να εξαπατήσουν τον εαυτό τους και αδιαφορούν για την έρευνα του κόσμου, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τη δράση τους έξω στον αισθητό κόσμο και με τις πιο μεγάλες προσδοκίες, έτσι εύκολα θα πράξουν το ίδιο πονηρά όταν χρειαστεί και θα αγνοήσουν την αλήθεια στις συνεργασίες τους, ενδεχομένως από την υπεύθυνη θέση τους, ακόμα και ως αρχηγοί ενός κράτους. Ηθική ανευθυνότητα μπορεί να ονομαστεί αυτή η περιφρονητική συμπεριφορά προς το πνεύμα και προς την άγνοια και η υπέρμετρη βεβαιότητα. Όταν ο άνθρωπος αποδεικνύεται λογικά και εμπειρικά μειωμένης αξιοπιστίας και ανάξιος εμπιστοσύνης και ευρύτερα η ζωή ένα φαινόμενο με φαντασία και παρανοϊκή άποψη για τον κόσμο: τότε, έτσι απλά εξηγούμε πώς η κοινωνική ειρήνη είναι κάτι πιο δύσκολο απ' όσο φαίνεται με την απλή επιθυμία. Κοινωνίες από απατεώνες, εκβιαστές, εκμεταλλευτές αδυναμιών, καταχραστές της εμπιστοσύνης, με υπερβολικές προσδοκίες από την εξωτερική ζωή και από φανταστικούς κόσμους, με εγωιστικές συγκρίσεις και άπληστοι άνθρωποι στον πλανήτη Γη. Άπληστοι άνθρωποι από υπεροψία ή από ψυχολογική ανασφάλεια και οπωσδήποτε από απερισκεψία. Μεταθέτουν τις ευθύνες τους στους άλλους, δίπλα τους ή μακριά τους, για να μη σταματήσουν τη δική τους παρανοϊκή δράση και την εργασία με την οποία επιβιώνουν και με το φόβο, ότι τα όνειρά τους δεν θα πραγματοποιηθούν. Αυτή είναι η φυσιολογική ανθρώπινη ζωή εδώ στη Γη. Τελικά δεν είναι υπερβολή, αν πούμε με διαφορετικά λόγια, ότι η ηθική του πνευματικού προσανατολισμού είναι η επιστήμη που φανερώνει τα ψέματα, τις φαντασιώσεις και την εξαπάτηση των ανθρώπων. Γι' αυτό η ηθική με εσωτερική κατεύθυνση δεν ξεκινάει με τη σκέψη να αλλάξουμε τον κόσμο και τις άλλες ζωές, αλλά με τη σκέψη ότι εμείς δεν γνωρίζουμε αρκετά καλά ούτε ποιοι είμαστε και χρειάζεται να αναγνωρίσουμε τις αδυναμίες μας για να επιτύχουμε την επαφή μας με την πλήρη πραγματικότητα.
////////////////////////// ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ////////////////////////// 1 *1 Αυτή η σύντομη διατύπωση συνοψίζει ένα όγκο σελίδων με σκέψεις για το νόημα της ζωής. Υπήρξε από την πρώτη στιγμή ένας πνευματικός φάρος για την ανάπτυξη των φιλοσοφικών απόψεών μου και σχεδόν έτσι δημοσιεύτηκε μέσα από τις σελίδες του 1ου βιβλίου μου (σελ.45, 355, 438). Το σύνολο των απόψεων και της διατυπωμένης φιλοσοφικής θεωρίας που δημοσιεύτηκε τότε με τον τίτλο "Η Θεολογία της Επιστήμης" επί πολλά χρόνια ως χειρόγραφο είχε τον τίτλο "Η αξία της γνώσης και η γνώση της αξίας". Αργότερα βρήκα τη ρήση του Άλ. Αϊνστάιν που πλησιάζει, αλλά η σημασία της είναι πιο περιορισμένη (για το μέλλον, για την κοινωνία και αρχικά για δύο ομάδες ανθρώπων). Δεν ειπώθηκε για την καθημερινή ζωή του κάθε ανθρώπου, σαν πνευματικό θεμέλιο γενικά για τη ζωή μέσα στον κόσμο και σαν αρχή για την ερμηνεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς: "Η επιστήμη χωρίς θρησκεία είναι κουτσή, η θρησκεία χωρίς επιστήμη είναι τυφλή". 2 *2 Τόσο απλά και γρήγορα είχε τεθεί η σχέση των ηθικών ζητημάτων με το ζήτημα της σκέψης, στο ξεκίνημα της φιλοσοφικής αναζήτησης από ένα νέο άνθρωπο, παρά τα τεράστια κενά στις γνώσεις του και τις εκφραστικές αδυναμίες του. Η σύζευξη της ηθικής με τη σκέψη, οι συνέπειες της άγνοιας και της πλάνης έξω από τη σκέψη (με τη συμπεριφορά) και η παραπλάνηση μέσα από τη γνώση αποτελούν θεμελιακές παρατηρήσεις. Διατυπώθηκαν και οι πρώτες σκέψεις έγιναν για πρώτη φορά σε νεαρή ηλικία στη δεκαετία του '80, και περιέχονται στο βιβλίο που εκδόθηκε αργότερα τον Ιαν. του 2000 (ISBN 960-385-019-5).
Αποσπάσματα και εμπνευσμένες σκέψεις από τα βιβλία: 1) Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ. Υπότιτλος: Οι φαντασιώσεις και τα ψέματα του ανθρώπου χωρίς αυτογνωσία. ©2014 2) ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ. Υπότιτλος: Η ζωή χωρίς αυτογνωσία είναι φυσιολογική, δεν είναι ηθική. ©2015
"ΜΕΓΑΛΑ" ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ - ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ - ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ !
►
Η διάνοια δεν έχει σπουδαιότερη δυνατότητα από το να γνωρίζει, να διατηρεί τον εαυτό της σαν
αυτοσκοπό και να διαμορφώνει την
αυτογνωσία της. Η αυτογνωσία είναι το νόημα της ευτυχίας, η ουσία της λογικής και ο σκοπός της
ηθικής. Ο εγωκεντρισμός και η αυταπάτη είναι από μόνα τους, χωρίς καμιά πράξη, η πιο μεγάλη
καταστροφή και σχετίζονται άμεσα με την παράδοση στην τύχη. Ζωή χωρίς διανοητική δραστηριότητα είναι
ανύπαρκτη και χωρίς διαμόρφωση αυτογνωσίας ήταν, είναι και θα είναι για πάντα και παντού μέσα στο
Σύμπαν ανεπαρκώς αξιοποιημένη και παρασυρμένη, με όποια δυνατότητα και αν τη φανταστούμε.
Go to Top |