<•> Η ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ
Η προτεραιότητα είναι
φυσική, βιολογική, και στον άνθρωπο γίνεται πνευματική. Από τον
ηθικό νόμο αυτό απορρέουν επιθυμητές και ανεπιθύμητες
συνέπειες. Όποιος τον αγνοεί, αυτός παγιδεύεται εύκολα σαν θύμα στις
ανθρώπινες σχέσεις ή φυσιολογικά διαμορφώνεται
μια εγωκεντρική ψυχολογία και τότε ο άνθρωπος εκμεταλλεύεται τις
σχέσεις εμπιστοσύνης.


Ο άνθρωπος δεν είναι
όπως τα άψυχα σώματα, που καθορίζεται αποκλειστικά από εξωτερικές
επιδράσεις, φυσικές, ούτε είναι όπως τα άλλα ζώα, των οποίων η προσοχή
περιορίζεται στις αισθήσεις. Αναγνωρίζουμε ότι κάθε άνθρωπος αυτός
ο ίδιος γίνεται αιτία για να δράσει και για να αντιδράσει με τη
σκέψη, με τη φαντασία, με την ανοησία, με την επιθυμία -και
προσθέστε ό,τι άλλο θέλετε. Σε κάποιο βαθμό είναι ρυθμιστής της
συμπεριφοράς του και πολλών συνεπειών στη ζωή του. Έτσι εξηγείται
γιατί δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε τους ανθρώπους και τα παιδιά
μας σαν ρομποτάκια και να γίνουν σύμφωνα με τις έξυπνες συνταγές
μας. (...)
Όσοι δεν έχουν αντιληφθεί τη διαμορφωτική δύναμη της σκέψης για τη
συμπεριφορά και για τα συναισθήματά μας, συνήθως είναι εκείνοι που
έχουν επιλέξει να ζήσουν ανεύθυνα και απερίσκεφτα. Νομίζουν ότι η
ζωή έχει νόημα με τη σωματική δράση, ενώ η σκέψη βγάζει τον άνθρωπο
από την πραγματικότητα. Από ποια πραγματικότητα τον βγάζει, αυτό δεν
το σκέφτονται. Δεν αντιλαμβάνονται ότι η δράση στον αισθητό κόσμο,
επίσης γίνεται με σκέψεις και με απόψεις, με θεωρητικές εκτιμήσεις
και με επιλογή παρατηρήσεων. Έτσι, ο άνθρωπος μπορεί εξίσου να
τρελαθεί και να χάσει την πραγματικότητα, όταν η σκέψη του
εστιάζεται αποκλειστικά σε τυχαία πράγματα, σε πληροφορίες οι οποίες
περνάνε γρήγορα και χάνονται και σε μερικά από τα άπειρα
περιστατικά, που γίνονται ή τα παρακολουθούμε για λίγα
δευτερόλεπτα. Αυτή η μορφή τρέλας που παρακινεί σε δράση με
φαντασιώσεις και σε μια διαρκή αναζήτηση πληροφοριών στον αισθητό
κόσμο, χωρίς κανένα σκοπό ή χωρίς αξιοποίηση, έχει γίνει πιο φανερή
στη δική μας εποχή με την εξάπλωση του Διαδικτύου. Η ζωή με εξωτερική δράση πάλι με σκέψη
είναι. Μόνο που η ζωή έτσι ρυθμίζεται και επηρεάζεται με απρόβλεπτες
εμπειρίες, με περισσότερες πληροφορίες, με βιαστικές εκτιμήσεις και
με τις προσδοκίες από μερικούς στόχους.

Ωστόσο, η ζωή με λανθασμένες εκτιμήσεις, με ψέματα, με μεροληπτική
σκέψη και με υπερβολικές προσδοκίες συμπεριφέρεται εγωκεντρικά:
δηλαδή όπως αν όλος ο κόσμος υπήρχε αποκλειστικά για μια τέτοια
παρανοϊκή ζωή. Αν υπερπηδήσουμε αυτή τη θεμελιακή παρατήρηση της
εσωτερικής προτεραιότητας και μιλήσουμε για τις ανθρώπινες σχέσεις
και συνεργασίες, τότε αφήνουμε τη σκέψη να εκτιμήσει υπερβολικά την
καλή διάθεση του ατόμου προς μερικά άλλα πρόσωπα ή προς μια ομάδα.
Τότε φανταζόμαστε τη δράση και τη συνεργασία του μονόπλευρα σαν
προσφορά και την προσφορά σαν πρώτη ή συνειδητή επιλογή του. Είναι
από τις πιο μεγάλες προκλήσεις, να αποκρύβουμε την προτεραιότητα
που δίνουμε στον εαυτό μας και αυτό το ψέμα να το χρησιμοποιούν οι
φιλόδοξοι και οι εκπαιδευμένοι απατεώνες για να εμφανίζονται, ότι
προσφέρουν πολύτιμο έργο στον κόσμο και ότι ενδιαφέρονται μέχρι
αυτοθυσίας.
Η απόκρυψη ή η υποβάθμιση αυτού του βιολογικού φαινομένου της προτεραιότητας προς τον εαυτό μας έχει συνέπειες, που
ξεπερνούν τις προσωπικές σχέσεις και τις ατομικές απογοητεύσεις. Οι
πνευματικές αδυναμίες υποβαθμίζονται στην κοινωνία από διοικητική
αδυναμία του κράτους και η βιολογική ενηλικίωση εμφανίζεται σαν
πνευματική ωριμότητα. Έτσι οι πνευματικές αδυναμίες μεταλλάσσονται
σε ευκαιρίες για οικονομική εκμετάλλευση και η όποια προσφορά μέσα
στην κοινωνία εμφανίζεται σαν συνειδητή επιλογή, συνήθως για να
δικαιολογηθούν τα υπερβολικά και δυσανάλογα κέρδη. Οι επιτυχίες
εμφανίζονται σαν αποτελέσματα από έξυπνη προσπάθεια και όχι από
τύχη. Έτσι με τις ανοχές και με τις φαντασιώσεις της κοινωνίας
γίνεται εκμετάλλευση της ελευθερίας και της εμπιστοσύνης και οι
κερδοσκοπικές συνεργασίες νομιμοποιούνται ανυποψίαστα.
Με την
απόκρυψη αυτής της βιο-ηθικής προτεραιότητας, οι άνθρωποι
εξαπατώνται ομαδικά για ιδεολογικούς και επαγγελματικούς
ανταγωνισμούς και
αυτή η παραπλάνηση συνδέεται με όλα τα κοινωνιολογικά ζητήματα. Όπως
κάποιοι ηθικολογώντας συγκαλύπτουν τις σεξουαλικές προτιμήσεις και
επιθυμίες τους και πολλές φορές την ιδιοτέλειά τους, έτσι στις
"φιλελεύθερες" και στις δημοκρατικές χώρες, η ομαδική μεγαλομανία
και η ιδιοτέλεια συγκαλύπτονται πίσω από τις νόμιμες συνεργασίες και
τον ευγενή συναγωνισμό. Η ηθική ευθύνη δεν γίνεται πολιτική και
νομική και μετακυλίεται στον ανυπεράσπιστο, απροετοίμαστο,
ανυποψίαστο και παρασυρμένο κόσμο, που εξαναγκάζεται ή υποκινείται
να αποφασίσει και να επιλέξει τον απατεώνα του για να εργαστεί, να
συνεργαστεί ή για να εξυπηρετηθεί. Εντός μιας αντι-πνευματικής
κοινωνίας, όπου το κράτος ευνοεί για τη δράση των κερδοσκόπων και
των απατεώνων, στον ελεύθερο άνθρωπο επιβάλλεται να είναι
προσεκτικός και καλά πληροφορημένος, αν όχι σπουδασμένος. Αν ο
άνθρωπος δεν έχει χρόνο για τις σωστές επιλογές του· αν δεν έχει το
θάρρος για να αμφιβάλλει και γνώσεις για να διαφωνήσει· αν δεν
γνωρίζει πώς θα διεκδικήσει και δεν μπορεί να εκφράσει όμορφα και
πειστικά τις δυσκολίες του και σε τελική ανάλυση, αν αυτός δεν έχει
χρηματική άνεση για να βρίσκει έτοιμες πολλές λύσεις, τότε η
“ελευθερία” του είναι όπως εκείνου του παγιδευμένου ζώου, που προσπαθεί με
κάθε δυνατό τρόπο για να ξεφύγει τυχαία. Η δημοκρατία δεν μπορεί να
είναι μόνο για όσους έχουν πολλά χρήματα και μπορούν να "παίζουν"
ανταγωνιστικά και απειλητικά.
Ο πνευματικός προσανατολισμός δεν
είναι μόνο μια ηθική για να εφαρμοσθεί ξεχωριστά από κάθε άνθρωπο. Ο
πνευματικός προσανατολισμός είναι ο παγκόσμιος προορισμός κάθε ζωής
και μια απαραίτητη πολιτική για το κράτος, αν θέλουμε μια κοινωνία
πιο δίκαιη και ισορροπημένη.

<•> Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ
>>>►
|
Αποσπάσματα και εμπνευσμένες σκέψεις από τα βιβλία:
1) Η
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ. Υπότιτλος: Οι
φαντασιώσεις και τα ψέματα του ανθρώπου χωρίς αυτογνωσία. ©2014
2)
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ.
Υπότιτλος: Η ζωή χωρίς αυτογνωσία είναι φυσιολογική, δεν είναι
ηθική. ©2015