ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

<•> Η ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ: ΠΑΓ­ΚΟΣΜΙΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ

Η προτεραιότητα είναι φυσική, βιολογική, και στον άνθρωπο γίνεται πνευματική. Από τον ηθικό νόμο αυτό απορρέουν επιθυμητές και ανεπιθύμητες συνέπειες. Όποιος τον αγνοεί, αυτός παγιδεύεται εύκολα σαν θύμα στις ανθρώπινες σχέσεις ή φυσιο­λογικά διαμορφώνεται μια εγω­κεντρική ψυχολογία και τότε ο άνθρωπος εκμεταλ­λεύεται τις σχέσεις εμπιστοσύνης. 

Ο άνθρωπος δεν είναι όπως τα άψυχα σώματα, που καθορίζεται αποκλειστικά από εξωτε­ρικές επι­δράσεις, φυσικές, ούτε είναι όπως τα άλλα ζώα, των οποίων η προσοχή πε­ριορίζεται στις αισθήσεις. Αναγνωρίζουμε ότι κάθε άνθρωπος αυτός ο ίδιος γίνεται αιτία για να δράσει και για να αντιδράσει με τη σκέψη, με τη φαντα­σία, με την ανοησία, με την επιθυμία -και προσθέστε ό,τι άλλο θέλετε. Σε κάποιο βαθμό είναι ρυθμιστής της συμ­περιφοράς του και πολλών συνεπειών στη ζωή του. Έτσι εξηγείται γιατί δεν μπορούμε να προγραμ­ματίσουμε τους ανθρώπους και τα παιδιά μας σαν ρομπο­τάκια και να γίνουν σύμφωνα με τις έξυπνες συνταγές μας. (...)

Όσοι δεν έχουν αντιληφθεί τη διαμορφωτική δύναμη της σκέψης για τη συμ­περιφορά και για τα συναισθήματά μας, συνήθως είναι εκείνοι που έχουν επιλέξει να ζήσουν ανεύθυνα και απερίσκεφτα. Νομίζουν ότι η ζωή έχει νόημα με τη σωματική δράση, ενώ η σκέψη βγάζει τον άνθρωπο από την πραγματικότητα. Από ποια πραγμα­τικότητα τον βγάζει, αυτό δεν το σκέφτο­νται. Δεν αντιλαμβάνονται ότι η δράση στον αισθητό κόσμο, επίσης γίνεται με σκέψεις και με απόψεις, με θεωρητικές εκτιμήσεις και με επιλογή παρατη­ρήσεων. Έτσι, ο άνθρωπος μπορεί εξίσου να τρελαθεί και να χάσει την πραγ­ματικότητα, όταν η σκέψη του εστιάζεται αποκλειστικά σε τυχαία πράγματα, σε πληροφορίες οι οποίες περνάνε γρήγορα και χάνονται και σε μερικά από τα άπειρα περιστατικά, που γίνονται ή τα παρα­κολουθούμε για λίγα δευτερό­λεπτα. Αυτή η μορφή τρέλας που παρακινεί σε δράση με φαντασιώσεις και σε μια διαρκή αναζή­τηση πληροφοριών στον αισθητό κόσμο, χωρίς κανένα σκο­πό ή χωρίς αξιο­ποίηση, έχει γίνει πιο φανερή στη δική μας εποχή με την εξά­πλωση του Διαδικτύου. Η ζωή με εξωτερική δράση πάλι με σκέψη είναι. Μόνο που η ζωή έτσι ρυθμίζεται και επηρεάζεται με απρόβλεπτες εμπειρίες, με περισσότερες πληρο­φορίες, με βιαστικές εκτιμήσεις και με τις προσδοκίες από μερικούς στόχους.

Ωστόσο, η ζωή με λανθα­σμένες εκτιμήσεις, με ψέματα, με μερο­λη­πτική σκέψη και με υπερ­βολικές προσδοκίες συμ­περι­φέρεται εγω­κεντρικά: δηλαδή όπως αν όλος ο κόσμος υπήρχε αποκλει­στικά για μια τέτοια παρα­νοϊκή ζωή. Αν υπερ­πηδή­σουμε αυτή τη θεμελιακή παρα­τήρηση της εσωτερικής προτε­ραιότητας και μιλή­σουμε για τις ανθρώπινες σχέσεις και συνεργασίες, τότε αφήνουμε τη σκέψη να εκτιμήσει υπερβολικά την καλή διάθεση του ατόμου προς μερικά άλλα πρόσωπα ή προς μια ομάδα. Τότε φανταζό­μαστε τη δράση και τη συνεργασία του μονό­πλευρα σαν προσφορά και την προσφορά σαν πρώτη ή συνειδητή επιλογή του. Είναι από τις πιο μεγάλες προκλήσεις, να αποκρύ­βουμε την προτεραιότητα που δίνουμε στον εαυτό μας και αυτό το ψέμα να το χρησιμοποιούν οι φιλόδοξοι και οι εκπαι­δευμένοι απατεώνες για να εμφανίζονται, ότι προσφέρουν πολύτιμο έργο στον κόσμο και ότι ενδια­φέρονται μέχρι αυτο­θυσίας.

Η απόκρυψη ή η υποβάθμιση αυτού του βιολογικού φαινομένου της προτε­ραιότητας προς τον εαυτό μας έχει συνέπειες, που ξεπερνούν τις προσωπικές σχέσεις και τις ατομικές απο­γοητεύσεις. Οι πνευματικές αδυναμίες υπο­βαθμίζονται στην κοινωνία από διοικητική αδυναμία του κράτους και η βιολογική ενηλικίωση εμφανίζεται σαν πνευματική ωριμότητα. Έτσι οι πνευματικές αδυναμίες μεταλ­λάσσονται σε ευκαιρίες για οικονομική εκμετάλλευση και η όποια προσφορά μέσα στην κοινωνία εμφανίζεται σαν συνειδητή επιλογή, συνήθως για να δικαιο­λογηθούν τα υπερβολικά και δυσανάλογα κέρδη. Οι επιτυχίες εμφανίζονται σαν απο­τελέσματα από έξυπνη προσπάθεια και όχι από τύχη. Έτσι με τις ανοχές και με τις φαντασιώσεις της κοινωνίας γίνεται εκμετάλλευση της ελευθερίας και της εμ­πιστοσύνης και οι κερδο­σκοπικές συνεργασίες νομιμο­ποιούνται ανυποψίαστα.

Με την απόκρυψη αυτής της βιο-ηθικής προ­τεραιότητας, οι άνθρωποι εξαπατώνται ομαδικά για ιδεο­λογικούς και επαγ­γελμα­τικούς αντα­γωνισμούς και αυτή η παρα­πλάνηση συνδέεται με όλα τα κοινωνιο­λογικά ζητήματα. Όπως κάποιοι ηθικο­λογώντας συγ­καλύπτουν τις σεξου­αλικές προ­τιμήσεις και επιθυμίες τους και πολλές φορές την ιδιο­τέλειά τους, έτσι στις "φιλε­λεύθερες" και στις δημο­κρατικές χώρες, η ομαδική μεγαλο­μανία και η ιδιοτέλεια συγκα­λύπτονται πίσω από τις νόμιμες συνερ­γασίες και τον ευγενή συνα­γωνισμό. Η ηθική ευθύνη δεν γίνεται πολιτική και νομική και μετα­κυλίεται στον ανυ­περάσπιστο, απρο­ετοίμαστο, ανυ­ποψίαστο και παρα­συρμένο κόσμο, που εξα­ναγκάζεται ή υποκινείται να αποφασίσει και να επιλέξει τον απατεώνα του για να εργαστεί, να συνεργαστεί ή για να εξυπηρετηθεί. Εντός μιας αντι-πνευματικής κοινωνίας, όπου το κράτος ευνοεί για τη δράση των κερδοσκόπων και των απατεώνων, στον ελεύθερο άνθρωπο επιβάλλεται να είναι προσεκτικός και καλά πληρο­φορημένος, αν όχι σπουδασμένος. Αν ο άνθρωπος δεν έχει χρόνο για τις σωστές επιλογές του· αν δεν έχει το θάρρος για να αμφιβάλλει και γνώσεις για να διαφωνήσει· αν δεν γνωρίζει πώς θα διεκδικήσει και δεν μπορεί να εκφράσει όμορφα και πειστικά τις δυσκολίες του και σε τελική ανάλυση, αν αυτός δεν έχει χρηματική άνεση για να βρίσκει έτοιμες πολλές λύσεις, τότε η “ελευθερία” του είναι όπως εκείνου του παγιδευμένου ζώου, που προσπαθεί με κάθε δυνατό τρόπο για να ξεφύγει τυχαία. Η δημοκρατία δεν μπορεί να είναι μόνο για όσους έχουν πολλά χρήματα και μπορούν να "παίζουν" αντα­γωνιστικά και απειλητικά. Ο πνευματικός προσα­νατολισμός δεν είναι μόνο μια ηθική για να εφαρμοσθεί ξεχωριστά από κάθε άνθρωπο. Ο πνευματικός προσανα­τολισμός είναι ο παγκό­σμιος προ­ορισμός κάθε ζωής και μια απαραίτητη πολιτική για το κράτος, αν θέλουμε μια κοινωνία πιο δίκαιη και ισορ­ροπημένη.

Αποσπάσματα και εμπνευσμένες σκέψεις από τα βιβλία:

1) Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ. Υπότιτλος: Οι φαντασιώσεις και τα ψέματα του ανθρώπου χωρίς αυτογνωσία. ©2014

2) ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑ­ΤΟΛΙΣΜΟ. Υπότιτλος: Η ζωή χωρίς αυτογνωσία είναι φυσιολογική, δεν είναι ηθική. ©2015