Ο ΠΛΗΡΗΣ ΚΟΣΜΟΣ, Η ΥΛΗ & ΤΑ ΚΥΜΑΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Αρχικά, η κοινή εμπειρία φανερώνει ότι υπάρχουν ομοιότητες και κοινά στοιχεία στα πράγματα σε βάθος χώρου και χρόνου. Αυτή η παρατήρηση παρα­κίνησε πολλούς φιλόσοφους να κάνουν σκέψεις για το σύνολο του κόσμου από τα πιο αρχαία χρόνια. Έπειτα από πιο προχωρημένη έρευνα, δεν μπορεί να περνάει απαρατήρητη η εφαρμογή δυνάμεων εξ απο­στάσεως με τους ίδιους νόμους σε όλη την έκταση του Σύμπαντος και στο πέρασμα του χρόνου. Λίγο πιο προσεκτικά παρατηρήσαμε, ότι η ύλη, είτε εδώ κοντά είτε μακριά μας συνδέεται με κάτι κοινό, με μία κοινή πραγ­ματικότητα και μάλιστα έτσι, που η ύλη διατηρεί παντού την ίδια δομή. Ο σχηματισμός και η δομή των υλικών στοιχείων δεν εξαρ­τάται από τα αντικείμενα και τις διαφορετικές καταστάσεις του περι­βάλλοντος και δεν είναι τόσο πολύ ευμετάβλητη από τις εξωτερικές δυνάμεις. Από πιο προχωρημένη σκέψη διαπιστώνουμε, ότι νόμοι που ρυθμίζουν την ύπαρξη και τη δομή των υλικών στοιχείων ξεκινούν από το κοινό "σύνδεσμο" που όλα τα δομικά στοιχεία έχουν με έναν και τον ίδιο "κενό" χώρο, με μία και την ίδια ολοκληρωμένη πραγματικότητα, με την ίδια "κοινόχρηστη" ποσότητα ενέργειας, τελικά από την ίδια τους την (αόρατη) ουσία, στην οποία τα δομικά στοιχεία της φύσης υπάρχουν σαν μικρές διακυμάνσεις. Τα δομικά στοιχεία εξακολουθούν να συνδέονται με αναπόφευκτο τρόπο και διαρκώς για να παραμένουν έτσι όπως είναι. Μόνο με τη στενή σχέση μεταξύ δομής της ύλης και (κυματικής) μεταβολής στην ισορ­ροπημένη ενέργεια ενός πεπερασμένου χώρου ερμη­νεύονται ένα πλήθος φαινομένων, αποκαλύπτονται σχέσεις και φαινόμενα που δεν είχαν παρατηρηθεί στην εμπειρία και επιβε­βαιώνονται πολλά από τα γνωστά.

Ποιος άκουσε ή διάβασε σχεδόν ένα αιώνα την παρακάτω απορία: Αφού δεν υπάρχει απόλυτος χρόνος και με ίδιο ρυθμό για όλα τα πράγματα ή προς ένα κοινό πλαίσιο αναφοράς, τότε πώς οι ρυθμικές μεταβολές και οι διακυμάνσεις της ενέργειας επιτυγχάνουν να σχημα­τίζουν τα ίδια δομικά στοιχεία, σε όλη την έκταση του χώρου και με λαμπρή προοπτική στο χρόνο; Τα δομικά στοιχεία δεν είναι ρολόγια, όταν τα ερ­μηνεύσουμε απλά και γενικά σαν φαινόμενα από ταλαντώσεις και περιοδικές μεταβολές; Πώς αυτά επιτυγχάνουν τους ίδιους ρυθμούς αλλαγής και διακύμανσης της ενέργειας; Κανείς από τους αρμόδιους ερευνητές δεν έχει σκεφτεί το απλούστερο φαινόμενο, ακόμη και ως υπόθεση, ότι τα ίδια δομικά στοιχεία, τα οποία εντοπίζουμε σε ένα εξαιρετικά μεγάλο μέρος του Σύμπαντος, είναι τα ίδια "ρολόγια της φύσης". Με τον όρο "Ρολόγια" εννοούμε ότι σχηματίζονται και συντηρούνται από τις ταλαντώσεις ενέργειας, από τις μεταβολές των ρυθμών και τις ανταλλαγές ενέργειας, τις οποίες παρατηρούμε ως σωματίδια (ηλεκτρόνια κ.λπ.). Αυτά παθαίνει κάποιος, όταν σκέφτεται με αφηρημένα σύμβολα, με υποθέσεις και επαναλαμβάνοντας τις ξένες θεωρίες, χωρίς να κοιτάξει ευθέως στα πράγματα!