Σε όλες τις έρευνες επαναλαμβάνονται ορισμένες ίδιες παρατηρήσεις όπως:
Αυτό το οποίο σκέφτομαι υπάρχει πραγματικά και πώς το παρατηρώ;
Παρατηρώ και σκέφτομαι ένα πράγμα ή περισσότερα;
Αν ένα πράγμα έχει ομοιότητες με κάποιο άλλο και από ποια μέρη αποτελούνται. (Περιγραφή, κατάταξη και ονομασία).
Σε ποια άλλα πράγματα είναι ανάμεσα το πράγμα που έχει περιγραφτεί (περιβάλλον). Αν αυτό συνδέεται ή όχι με ένα άλλο πράγμα και πώς.
Από πού ήρθε ή πώς ξεκίνησε, πώς εξελίχθηκε και πώς επηρεάστηκε.
Πώς συμπεριφέρεται μέσα σε ένα περιβάλλον και πώς μέσα σε ένα διαφορετικό περιβάλλον. Αν η συμπεριφορά του επαναλαμβάνεται.
Πόσο μένει ίδιο ή σταθερό το πράγμα και πώς μεταβάλλονται μερικές αναλογίες. Προβλέψεις για την εξέλιξη του πράγματος σύμφωνα με τις
ομοιότητες που έχουν παρατηρηθεί σε άλλα πράγματα.
Αυτές είναι λίγες από τις διανοητικές διαδικασίες που συχνά επαναλαμβάνονται, ακόμα
και στα πιο διαφορετικά
πράγματα. Έτσι πάντα καταλήγουμε στο γενικό συμπέρασμα ότι κάθε πράγμα είναι όπως τα άλλα πράγματα (εξίσου πραγματικό, με κοινά
γνωρίσματα, με κοινούς νόμους, στον ίδιο ευρύτερο κόσμο, ότι αλλάζει και επηρεάζεται και ότι σε κάποια στιγμή μια ισορροπία διαταράζεται κλπ),
με τη διαφορά ότι αυτό είναι σε άλλο περιβάλλον, σε άλλη ποσότητα και πάντα έχει ιδιαιτερότητες... Το ίδιο πράγμα έχει άπειρες αποκλίσεις, συμπεριφέρεται αλλιώς
σε επαφή με διαφορετικά πράγματα και με τις αποκλίσεις του μπορεί να μεταμορφωθεί. Το ίδιο πράγμα μπορεί να παρουσιαστεί με
άλλο όνομα, με άλλη χρησιμότητα και για διαφορετικό αποτέλεσμα. Αν
θέλουμε τα πράγματα να είναι ξεχωριστά και διαφορετικά πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τις ιδιαιτερότητές τους. Αλλά αν τα ξεχωρίζουμε από τις
ιδιαιτερότητές τους τότε και η γνώση είναι για κάτι που δεν επαναλαμβάνεται ίδιο. Για να έχουμε γνώση που φανερώνει πολλά πράγματα και
για να εφαρμόζεται με ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα χρειάζεται να σκεφτόμαστε για πράγματα που είναι ακριβώς ίδια και χωρίς ιδιαιτερότητες. Όσο
εστιάζουμε στις ιδιαιτερότητες και τα πράγματα περιγράφονται διαφορετικά με περισσότερες λεπτομέρειες (και ως συγκεκριμένα), τόσο η γνώση χάνει το πλεονέκτημα
να αποκαλύψει τι είναι τα άλλα (τα διαφορετικά) πράγματα και η πιθανότητα επανάληψης του ίδιου αποτελέσματος μειώνεται.
Αν η γνώση θέλουμε να είναι αποκαλυπτική για τα άλλα πράγματα, πρέπει να είναι γνώση ομοιοτήτων και κοινών στοιχείων τους. Αν το πράγμα
παρουσιάζεται μοναδικό, ανεπανάληπτο και εντελώς διαφορετικό, τότε η καλή γνώση μας γι' αυτό είναι κακή γνώση για τα άλλα πράγματα...
Η επιστήμη έχει δυνατότητα πρόβλεψης όταν σκεφτόμαστε και γνωρίζουμε φαινόμενα που είναι ίδια ή επαναλαμβάνονται, ακόμα και αν δεν τα
έχουμε δει. Αν σκεφτόμαστε για πράγματα που δεν είναι ίδια και δεν επαναλαμβάνονται, τότε η πρόβλεψη απαγορεύεται από τη λογική. Τότε
θα πρέπει να αρκούμαστε να επαναλαμβάνουμε όσα μάθαμε χωρίς αυτό να σημαίνει γνώση για άλλα πράγματα πέρα από αυτά που καταγράφηκαν
στην ιστορία των παρατηρήσεων.
Αν ένα πράγμα υπάρχει πραγματικά και πώς το ξεχωρίζουμε από τα όνειρα ή από τις ψευδαισθήσεις μας αυτό είναι ένα ερώτημα που πολλές
φορές δεν χρειάζεται. Όμως αυτό το ερώτημα αποκαλύπτει την ανάγκη για να εξηγήσουμε τι είναι η πραγματικότητα και τι γνωρίσματα έχει που
δεν τα έχει το όνειρό μας. Η πραγματικότητα φαίνεται πώς έχει κάποια σταθερά γνωρίσματα ανεξάρτητα από τις μορφές, τις μεταβολές
και τις ιδιαιτερότητες που παρατηρούμε. Με αυτά τα σταθερά και καθολικά γνωρίσματα είναι μια πραγματικότητα και κοινή για πολλούς άλλους παρατηρητές.
Όπως φαίνεται, υπάρχει μια κοινή πραγματικότητα.
Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΠΙΣΤΗΜΗ: Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ
ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ |
- |
<•> Από κανένα συγκεκριμένο πράγμα δεν καθορίζεται η
πραγματικότητα την οποία μοιράζονται όλα. Τα δεδομένα που μένουν ίδια στη ζωή και στον κόσμο και η προστασία από την παραπλάνηση των
πληροφοριών... Η συνέχεια στην επόμενη σελίδα >>>
|