Στην προσπάθεια του συγγραφέα, η πρώτη διαίρεση για
την παρουσίαση των σκέψεων για την αρχή και το σκοπό της γνώσης (όπως και της ζωής) είναι αυτή που ακολουθεί:
>>> Γνώση, σκέψη και αίσθηση. Για τη συνέπεια στη σκέψη, για τη διαχείριση και την αξιοπιστία της γνώσης. Η γνώση με άγνοια για τον ευρύτερο κόσμο
πλησιάζει στη φαντασία. Η πιο στενή σχέση μεταξύ ψυχής, συμπεριφοράς και νόησης. (Μέρος πρώτο και εισαγωγή στη διανοητική/πνευματική ηθική).
>>> Η πνευματική στροφή. Η ρυθμιστική δύναμη της σκέψης για την
ανθρώπινη ζωή και συμπεριφορά και η αξεχώριστη σχέση τους. Η αρχή της ηθικής και η πνευματική σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του. Η πλάνη,
η άγνοια, οι ανακρίβειες και τα κενά στη σκέψη, η βεβαιότητα και η αμφιβολία συνδέονται διαρκώς με ψυχολογικές αντιδράσεις και με τη
συμπεριφορά, στο άτομο και ομαδικά. Ο διαχρονικός ρόλος της ηθικής (με την πνευματική ρύθμιση της ζωής) για τις ανθρώπινες σχέσεις και για την
προσωπικότητα. Οι πρώτες σκέψεις και παρατηρήσεις για την (πνευματική) ηθική πριν από την έρευνα του φυσικού κόσμου και χωρίς την έννοια
του Θεού. (Μέρος δεύτερο).
>>> Κόσμος και ύλη, ζωή και άνθρωπος. Σκέψεις και παρατηρήσεις για την
ηθική (για την πνευματική ρύθμιση της ζωής) μετά από την έρευνα του φυσικού κόσμου. Η πνευματική ηθική έτσι αποδεικνύεται παγκόσμια και μπορεί να προσδιοριστεί με το
επίθετο «κοσμολογική» ηθική. Για τον προορισμό και το νόημα της ζωής και για τη σχέση της ζωής με την ύλη. Αποδεικνύεται ότι οι φυσικοί νόμοι
(ρυθμιστικές σχέσεις) που ρυθμίζουν εξωτερικά τα φαινόμενα και διατηρούν τον κόσμο επιβάλλονται με άμεσο/εσωτερικό τρόπο από την ύπαρξη του
συνόλου του κόσμου και όχι από την περιστασιακή σύνδεση των μερών. (Μέρος τρίτο).
>>> Άνθρωπος και κοινωνία. Ο πνευματικός προσανατολισμός (ηθική) για
την κοινωνία και για το ρόλο του κράτους. Η σχέση της παγκόσμιας Ηθικής του εσωτερικού προσανατολισμού με τη δικαιοσύνη, με την
εμπιστοσύνη, με τις πολιτικές
επιστήμες και με την οργάνωση της κοινωνίας. Οι πνευματικές αδυναμίες συνολικά, η έλλειψη των ηθικών αξιών και η υλιστική άποψη για τον
κόσμο γίνονται πιο φανερά όταν οι άνθρωποι συνεργάζονται, γίνονται μέλη μιας ομάδας, υποκινητές και υποστηριχτές και τελικά από τις
συνέπειες στην οργάνωση της κοινωνίας. (Μέρος τέταρτο).
<•> Περισσότερα στα βιβλία