2. Η ορθολογική αρχή της έρευνας: Η σκέψη για τελικό απο­τέλε­σμα και για ένα τελικό σκοπό της σκέψης, της γνώσης και της δράσης

Η προτεραιότητα στην ανα­ζήτηση

Πολλά ζητήματα που παρουσιάζονται ξεχωριστά είναι δια­συνδεμένα. Όμως η πληροφορία είναι ανεξάντλητη και μπο­ρούμε να γνωρίσουμε πολλά πράγματα το καθένα με τις λεπτο­μέρειές του. Αλλά αν η σκέψη ξεκινήσει να ερευνά μαζί με την έννοια για το σκοπό της έρευνας και της γνώσης, τότε αμέσως επιβάλλεται μια προτεραιότητα στην ανα­ζήτηση και η διάκριση στη χρησιμότητα της γνώσης (σύμφωνα με τη συχνότητα και τη σπανιότητα των πραγμάτων και των γεγονότων). Η ανα­ζήτηση για τη σωστή προ­τεραιότητα επίσης είναι μια προτε­ραιότητα που διακόπτει την τυχαία ή επιλεκτική έρευνα. Με αυτό το ξεκίνημα της έρευνας, η σκέψη αφαιρεί πληρο­φορίες και ολόκληρες περιοχές έρευνας για να αναζητήσει την προ­τεραιότητα σε περιοχές που θα προσφέρουν γνώση άμεσα χρήσιμη και απαραίτητη για το σκοπό της γνώσης και όχι τυχαία για την αύξηση της γνώσης ή για την ανανέωση της δράσης ή για μια ειδική κατασκευή. Στην κατεύθυνση αυτής της ορθο­λογικής έρευνας φανε­ρώνονται μερικά ζητήματα τα οποία είναι τα πρώτα, τα πιο άμεσα και τα πιο σχετικά με τη ρύθμιση της ανθρώπινης ζωής, της συμπεριφοράς και με τις επιλογές του ερευνητή. Διότι η έρευνα ξεκινάει από έναν ερευνητή και αυτή η πραγ­ματικότητα του ερευνητή ως βιολογικό σώμα και ως πνεύμα καθο­ρίζει πώς εμφανίζεται ο κόσμος, αυτός τι θα σκεφτεί για τον κόσμο και τι θα γνωρί­σει.

Όλη η υπόλοιπη πλη­ροφορία για τον κόσμο και η γνώση της Επιστή­μης απο­καλύπτονται με πιθανή και σχετική χρησι­μότητα, μέσα σε ορι­σμένες περι­στάσεις. Η πληροφορία αυτή παρα­κινεί σε δράση, θέτει νέα ζητή­ματα και η Επιστήμη απο­καλύπτεται χρήσιμη για τη δημι­ουργία σχέ­σεων συνερ­γασίας και αντα­γωνισμού πολλών μα­ζί ανθρώπων. Μεγάλο ποσο­στό της γνώσης είναι η γνώση για την επίλυση προβλημάτων τα οποία δημι­ουργήθηκαν με τη δράση χωρίς αρκετή γνώση. Η περισσότερη γνώση είναι το πώς τα πράγματα μπορούν να συνδεθούν μεταξύ τους και οι ονομασίες που έχουν δοθεί για να αρχειοθετηθούν μέσα στο μυαλό μας. Τα φαινόμενα και τα απο­τελέσματα δεν επανα­λαμβάνονται όλα το ίδιο συχνά. Μερικά είναι ανε­πανάληπτα ενώ μερικά άλλα είναι εξαιρετικά συχνά και μόνιμα. Τα φαινόμενα δεν είναι όλα το ίδιο απα­ραίτητα για να υπάρχει ένα πλήθος πραγμάτων ή ο κόσμος. Μερικά πράγματα εξα­κολουθούν να υπάρχουν, ακόμα και όταν ένα πλήθος άλλων πραγμάτων λείψουν. Μερικά φαινό­μενα επανα­λαμβάνονται και είναι απαραίτητα για να ακολουθήσουν κάποια απο­τελέσματα. Αλλά και πολλά πράγματα που είναι σημαντικά ή συνη­θισμένα για κάποιους, για  πολλούς άλλους ανθρώπους που ζουν μακριά ή σε άλλο χρόνο είναι ασήμαντα, άγνωστα ή δεν γίνονται αντιληπτά. Μπορούμε να επι­λέγουμε πληροφορίες και να ερευνούμε απεριόριστα. Αν είμαστε παρόντες, τότε θα παρα­τηρήσουμε όλα όσα είναι δυνατό να συμβούν και να υπάρξουν. Αν ήμασταν με άλλο βιολογικό σώμα, τότε επίσης θα παρατηρούσαμε διαφορετικά τον κόσμο. Όλα θα μπορούσαν να έχουν γίνει διαφορετικά στη ζωή, στην κοινωνία και στην ιστορία. Δεν θέλουμε να δούμε όλους τους συν­δυασμούς των πραγμάτων και όλες τις μορφές τους. Δεν θέλουμε να μάθουμε όλα όσα μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος μαζί με άλλους. Η διάρκεια της ζωής μας μόλις επαρκεί για λίγο δείγμα εμπειρίας. Εμείς που ανα­ζητάμε μια αρχή ή ένα σκοπό (και όχι για λόγους επαγ­γελματικούς ή μόνο από ευχαρίστηση) δεν θέλουμε αυτή την ανε­ξάντλητη γνώση για όλα τα δυνατά πράγματα και γεγονότα...