21. Απλοποίηση και συντόμευση της έρευνας όταν αφαι­ρούνται τυχαίες πληροφορίες και ιδιαι­τερότητες και όταν απο­φεύγονται... άσκοπες έρευ­νες.

Η ορθο­λογική έρευνα μέσα από συνοπτικές σκέψεις και γενικές αρχές (με αφαίρεση πληροφοριών και αμερο­ληψία) μπορεί να δώσει απαν­τήσεις σε απορίες που έχουν εκτιμηθεί ως οι πιο δύσκολες ή χρειά­στηκαν τυχαίες παρα­τηρήσεις και ανα­καλύψεις και σε δια­φορε­τικούς αιώνες της ιστορίας. Αν ο συγγραφέας δίνει τέτοιες απαντήσεις από τη δική του ερευνητική προσπάθεια, αυτό δεν το επι­τυγχάνει

από την εξειδίκευση του,

ούτε από το εκπαιδευτικό του επίπεδο,

ούτε από τον υψηλό δείκτη νοημοσύνης,

ούτε από το διάβασμα πολλών βιβλίων,

ούτε από όλα αυτά μαζί.

Η έρευνα με σκέψη που δεν περιορίζεται σε κανένα ξεχωριστό πράγμα (με αφαίρεση πληροφοριών και όχι με εξαντλητική έρευνα ενός πράγματος) είναι α-μερό­ληπτη και ορθολογική έρευνα και ξεκινάει χωρίς τις σπάνιες ικανότητες ενός ερευνητή. Αυτή είναι μια έρευνα μέσα στις σκέψεις και στις λέξεις (οι οποίες ήδη περιέχουν αρκετή πληροφορία από την περιστασιακή εμπειρία πολλών ανθρώπων). Η πραγματικότητα και η γνώση που απομένουν μέσα στη σκέψη μας, όταν αφαιρέσουμε τις φαντασιώσεις, τα ψέματα, τις επιθυμίες και τις τυχαίες πληροφορίες είναι η πρώτη γνώση που αποκαλύπτει μια πραγματικότητα κοινή για όλους. Έπειτα, με καθαρισμένο το μυαλό, ορισμένα δυσνόητα ζητήματα μπορούν να απαντηθούν πιο εύκολα, άλυτα προβλήματα μπορούν να επιλυθούν και συμ­περάσματα να βγουν που χρειάστηκαν έρευνες με εξελιγμένη τεχνο­λογία ή με τη συνεργασία πολλών ερευνητών. Αυτό ακούγεται υπεροπτικό σε όσους σκέφτονται ότι η γνώση ξεκινάει τυχαία και αποκλειστικά από την εμπειρία του εξωτερικού κόσμου και ότι χρειάζεται μια σπάνια  διανοητική ικανότητα. Όμως πολλές παρα­τηρήσεις και ανα­καλύψεις ήταν τυχαίες και μεσο­λάβησε πολύς χρόνος μέχρι να εκτι­μηθούν και να παρα­κινήσουν σε έρευ­να. Αντιθέτως η ορθο­λογική έρευνα μέσα από συνο­πτικές σκέψεις και γενικές αρχές, με την παρατήρηση των πιο συνη­θισμένων φαινομένων και με την προσεκτική ανά­λυση των εννοιών, μπορεί να ξεκινήσει από τον οποιο­δήποτε. Η ορθολογική έρευνα έχει το πλεο­νέκτημα να φτάσει γρήγορα σε λύσεις ενώ με την παρα­τήρηση συγ­κεκριμένων πραγμάτων θα χρεια­ζόταν τεχνικός εξο­πλισμός και η τύχη. Λ.χ. η επαρκής γνώση (γνωσιο­λογικό ζήτημα) ορθο­λογικά συνδέεται με το αν στον κόσμο υπάρχει μια επαρκή αιτία ή αν μπορεί να πραγματο­ποιηθεί ένας επαρκής σκοπός (ηθικό ζήτημα) και αυτά τα τρία πάλι συνδέονται με έναν πλήρη και σταθερό κόσμο... (κοσμολογικό ζήτημα). Σε πλήθος περιπτώσεων παρατηρούμε ότι ένα αποτέλεσμα δεν χρειάζεται αυξημένη ποσότητα αλλά έναν ιδιαίτερο τρόπο για να συμβεί. Όμως αυτή την απλή διαπίστωση εύκολα την ξεχνάμε και εκτιμάμε πιο σημαντικό το μέγεθος μιας δύναμης και την ποσότητα. Αν σας ρωτήσουν πόσοι είναι οι αριθμοί, δεν θα περιμένετε να τους μετρήσετε για να δώσετε μια απάντηση. Ανεξάντλητα πράγματα, γεγονότα και ανθρώπινες συμπεριφορές πέφτουν διαρκώς στην αντίληψή μας, ενώ αν ζούσαμε κάπου αλλού μέσα στο σύμπαν, τότε δεν θα έπεφταν. Δεν χρειάζεται να πάμε σε άλλους πλανήτες και να φανταστούμε πολλούς κόσμους για να καταλάβουμε ότι έχουμε δώσει υπερβολική προσοχή και σπαταλάμε πολύ χρόνο σε σκέψεις και σε πληροφορίες που έτυχε να πέσουν στην αντίληψή μας από το πλησιέστερο περιβάλλον μας. Η γνώση και η πληρο­φορία χωρίς τη γνώση της θεμελιακής πραγ­ματικότητας και των νόμων της (χωρίς συνοπτική γνώση για τα κοινά χαρακτηριστικά ενός συνόλου πραγ­μάτων) αφήνει τη σκέψη να πλανάται σε άπειρες αιτίες και απο­τελέ­σματα και σε άπειρες μετα­μορφώσεις των πραγμάτων. Με συνέπεια η γνώση:

Να είναι άχρηστη και ανεφάρμοστη (επειδή δεν θα επα­ναληφθούν τα ίδια απο­τελέσματα)

και να δίνονται λανθα­σμένες ερμηνείες,

ή ελλιπείς ερμηνείες που εκτιμούνται ως επαρ­κείς,

και επιλεκτικές ερμηνείες (που εμπλέκονται στο αποτέλεσμα αλλά δεν είναι η σωστή και ολο­κληρωμένη ερμηνεία)

και επειδή οι ερμηνείες είναι ανεπαρκείς, τότε εισάγονται φαντα­στικά πράγματα και κόσμοι (που δεν περιορίζονται από τους παγκόσμιους νόμους).

Ακόμα πιο εκπληκτικό ίσως φανεί, ότι η δυσκολία είναι μεγα­λύτερη για να μπορέσουν πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι να πάρουν τις απαν­τήσεις στη δική τους γλώσσα και να πεισθούν (έτσι όπως αυτοί σκέφτονται και ο καθένας με τις δικές του απορίες) και ακόμα πιο μεγάλη είναι η δυσκολία των ανθρώπων να αλλάξουν τις δικές τους απατηλές και περιστασιακές απόψεις.