Μια λέξη με το αφηρημένο νόημά της μπορεί να κρα­τήσει την προσοχή σε μια παρατήρηση ή σε μια σκέψη, ενώ με την εικόνα η προσοχή μπορεί να είναι τυχαία και περι­πλανώμενη.

"Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις". Με αυτή τη σύντομη σκέψη εξηγούμε ότι από μια εικόνα πληροφορούμαστε περισσότερο και κατα­λαβαίνουμε καλύτερα.  Όπως πάντα, η μισή αλήθεια κρύβει την υπόλοιπη αλήθεια και δημιουργεί μια πλάνη. Το ζητούμενο στη σκέψη μας δεν είναι πάντα η αύξηση της ποσότητας της πληροφορίας και η κατανόηση δεν επέρχεται πάντα από την ποσοτική αύξηση της πληροφορίας. Μια εικόνα πράγματι έχει ποσότητα και πυκνότητα πληροφορίας και αυτή είναι η μισή αλήθεια. Ωστόσο αυτό που θέλουμε να μάθουμε ή να σταθεί η προσοχή μας δεν είναι όλες οι πληροφορίες που η εικόνα δίνει στην όραση. Όλες οι μορφές και οι λεπτομέρειες μιας εικόνας (στα σχήματα, στα χρώματα, στις αποστάσεις κλπ) αναλογούν σε πληροφορίες που μπορούμε να παρα­τηρήσουμε και να αντλήσουμε μετά από σκέψη. Όμως η πληροφορία που θέλουμε δεν είναι βέβαιο ότι θα τη διακρίνουμε αμέσως και ότι θα εισέλθει στην προσοχή μας. Ακριβώς αυτό είναι ένα ελάττωμα της εικόνας. Λ.χ. κοιτάζοντας την εικόνα ενός ζώου, ο καθένας μπορεί να εστιάσει την προσοχή του σε διαφορετικά γνωρίσματα της εικόνας και να κρατήσει διαφορετική πληροφορία μέσα στη σκέψη του. Μετά αυτός μπορεί να την εκφράσει και να μιλήσει για το σχέδιο της γούνας του, κάποιος άλλος για τα κοφτερά δόντια του, για τα νύχια του, για ένα σημάδι στην ουρά του και ίσως κανένας να μην έχει παρατηρήσει αυτό που κάποιος περίμενε να ακούσει όταν μας έδωσε την εικόνα (λ.χ. τη φουσκωμένη κοιλιά του).

Όσο περισσότερο ερευνούμε και παρα­τηρούμε μια εικόνα θα αντλήσουμε περισ­σότερες πληροφορίες και θα διεγερθούν περισ­σότερες σκέψεις (όπως λ.χ., για μια ομοιότητα με ένα άλλο ζώο). Ένας ειδι­κευμένος (λ.χ. σε ακτινο­γραφίες, σε πε­τρώματα, κλπ) θα μπορούσε να εφαρ­μόσει μερικές μεθόδους παρατήρησης ή μερικές μεθόδους αντίδρασης του δείγ­ματος και να μάθει κάτι που κανένας άλλος δεν θα συμπέραινε. Το πλεονέ­κτημα μιας ηχη­τικής σήμανσης (όπως με τη φωνητική έκφραση της γλώσσας) είναι, ότι απο­μονώνει την ελάχιστη πληροφορία και εστιάζει την προσοχή σε αυτήν, χωρίς να χρεια­στεί περισ­σότερη σκέψη και έρευνα. Αυτή είναι μια συντόμευση και μια απλο­ποίηση της γλώσσας και ένα πλεονέκτημα για τη συνεννόηση και τη ζωή. Τα σύμβολα που είναι εικόνες, επίσης έχουν σχεδιαστεί απλά (σχέδια με μερικές γραμμές ίσως και μερικά χρώματα) για να συνοψίσουν φιλοσοφίες και σκοπούς και για να θυμίσουν γεγονότα. Δεν βάζουμε για σημαία μιας χώρας μια καθαρή φωτογραφία λ.χ. μιας γεωγραφικής τοποθεσίας. Μια εικόνα ίσως είναι χίλιες λέξεις και πολλές εικόνες είναι πολλές χιλιάδες λέξεων, ίσως αφορμή για να γραφτούν πολλά βιβλία. Έτσι όμως μπορεί να συμβεί να σταματάς να σκέφτεσαι, ο καθένας να σκέφτεται όπως επιλέξει με διαφο­ρετικές παρα­τηρήσεις στην ίδια εικόνα ή να σκέφτεσαι άσκοπα μόνο και μόνο επειδή είναι πολλές οι πληροφορίες και διεγείρουν τη σκέψη. Αν η σκέψη δεν βάλει ένα όριο ή ένα σκοπό ή ένα ερώτημα, οι εικόνες περνούν και φεύγουν και αφήνουν μόνο τη συναισθηματική αντίδρασή μας (εντυ­πώσεις). Από μια μόνο λέξη μπορείς να καταλάβεις κάτι που δεν θα μπορούσες να το κατα­λάβεις αν έβλεπες όλες τις εικόνες του κόσμου. Γι' αυτό και αντιθέτως, μια μόνο λέξη που δεν χρησιμοποιείται σωστά, σε αντιστοιχία με τα γνωρίσματα του κόσμου, αυτή είναι αρκετή για να εμποδίσει την κατανόηση ή για να εισαγάγουμε φανταστικά πλάσματα στην έννοια του πραγματικού κόσμου (δηλαδή να μπερδέψουμε την πραγ­ματικότητα με τη φαντασία).