6. Η ορθολογική αρχή της έρευνας συμπίπτει με γνώση για την ανεπάρκεια της γνώσης και με πνευμα­τικό προ­σανατολισμό. Μάθε να αμφιβάλλεις!

Μην περιμένεις να σου πουν ότι δεν έχουν πλήρη γνώση. Άκουσε προσεκτικά όταν σου λένε για τις εξαιρέσεις.

Μην περιμένεις να σου πουν ότι ούτε αυτοί είχαν 100% βεβαιότητα ή ότι είχαν 100% εμπιστοσύνη στους συνεργάτες τους και σε όσα είχαν μάθει.

Μην περιμένεις να σου πουν ότι είχαν λίγο φόβο ή βιασύνη και απερι­σκεψία.

Μην περιμένεις να σου πουν ότι έπρεπε να φανούν πιο πειστικοί.

Μην περιμένεις να σου πουν ότι ήταν άνθρωποι και ότι οι άνθρωποι έχουν δια­νοητικά ελαττώματα, όπως είναι οι στιγμές απερισκεψίας, μερολη­ψίας, ιδιο­τέλειας, προσδοκίας και των συναισθηματικών φορτίσεων που εκ­τρέπουν τη λογική σκέψη. Οι άνθρωποι της σύγχρονης κοινωνίας χρειά­ζονται περισ­σότερο από ποτέ να μπορούν να ξεχωρίζουν την αλήθεια από το ψέμα και τη βέβαιη από την αβέβαιη πληροφορία. Δεν χρειάζεται να έχουν περισ­σότερη γνώση και πληροφορίες, αλλά να μάθουν να αμφι­βάλλουν και να χρησιμοποιούν απλούς κανόνες της λογικής. Οι απορίες που δημιουργούνται από τις σκέψεις μας συνήθως δεν αξιολογούνται ως γνώση, όμως κι αυτές έχουν πολύτιμη αξία για τη γνώση. Όταν τα ερωτήματα δεν έχουν απάντηση, ακόμα και ερωτήματα που φαίνονται αστεία, τότε αυτά τα ερωτήματα χωρίς απάντηση αποκαλύπτουν την ανεπάρκεια της γνώσης μας. Εύκολα αποκαλύπτουν και την ανοησία πολλών σκέψεων που εκτιμούμε σαν να ήταν αξιόπιστη γνώση. Ιδιαίτερα όταν αποκαλύπτουν αντιφάσεις, επι­λεκτικές παρατηρήσεις που δεν εξηγούν τις αντίθετες παρατηρήσεις ή διαψεύδουν τα δικά μας συμπεράσματα. Από την εμπειρία έχουμε μάθει πολλά και η γνώση που έχουμε είναι εξακριβωμένη, αλλά όσα αγνοούμε και όσα ποτέ δεν θα μάθουμε είναι περισσότερα απ' όσο φανταζόμαστε. Αυτό δεν σημαίνει μόνο ένα διαχωρισμό μεταξύ αυτών που γνωρίζουμε και εκείνων που δεν γνωρίζουμε. Εκείνα που αγνοούμε αφαιρούν αξιοπιστία από αυτά που γνωρίζουμε και όσα γνωρίζουμε τώρα είναι λιγότερο βέβαια και απο­τελεσματικά από όσο έχουμε εκτιμήσει. Αλλά και το ζητούμενο αποτέ­λεσμα που υποτίθεται ότι είναι η επιβίωση και η βελτίωση της ζωής μας δεν εξα­σφαλίζεται με καμία γνώση και επιστήμη, επειδή τα εξωτερικά απο­τελέσματα με την ύλη ο καθένας τα σκέφτεται και τα αξιοποιεί διαφο­ρετικά. Η μεσολάβηση της ζωής διακόπτει την ακρίβεια και τη βεβαι­ότητα του απο­τελέσματος μέσα στην ψυχή και για τη συνέχεια της ζωής. Όμως η γνώση έχει νόημα και χρησιμότητα όταν επαναλαμβάνεται το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα. Αν η επανάληψη του ίδιου αποτελέσματος είναι αμφίβολη, τότε η γνώση είναι ελλιπής, αν όχι μια φαντασίωση.

Τελικά, από τη γνώση που συσ­σωρεύει ένας άνθρωπος και από τη χρόνια εκπαιδευτική προ­ετοιμα­σία του, το πιο βέβαιο είναι ότι θα μπο­ρέσει να λάβει μια πιστο­ποίηση των γνώσεών του και να διεκ­δικήσει μια θέση εργασίας. Αλλά και αυτό δεν είναι ένα τελικό απο­τέλεσμα και κανένας δεν γνωρίζει τη συνέχεια στη ζωή ενός ανθρώ­που. Μη βιάζεστε να πανηγυρίσετε, όλα είναι περαστικά!