Πολλοί άνθρωποι θα σκεφτούν ότι στις ιστοσελίδες παρουσιάζονται δυσνόητες θεωρίες και φιλοσοφικά
ζητήματα, άσχετα από την καθημερινή ζωή. Ο συγγραφέας δεν έχει χάσει την επαφή του με την κοινωνική πραγματικότητα και
αντιλαμβάνεται ότι όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα, τις ίδιες
αναζητήσεις, αρκετό ελεύθερο χρόνο και τις ίδιες απαιτήσεις από τη ζωή. Ο συγγραφέας έχει την αντίθετη άποψη, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ζούνε με περισσότερη άγνοια και φαντασία απ' όσο εκείνοι έχουν εκτιμήσει
και ότι η σαφήνεια πολλών απόψεών τους οφείλεται στην απερισκεψία τους! Αυτή η αλήθεια εύκολα αποκαλύπτεται αλλά δεν χρειάζεται να πεισθούν όλοι.
Αν οι άνθρωποι ζούνε με περισσότερη άγνοια απ' όση έχουν εκτιμήσει αυτό δεν ερμηνεύεται μόνο από κάποια έλλειψη ικανότητας του μυαλού τους. Πολλές
φορές οι ίδιοι επιλέγουν να ζήσουν για τα δικά τους όνειρα και έχουν την ικανότητα να δημιουργούν ψευδαισθήσεις και να συντηρούν
επιλεκτικά την άγνοιά τους για να έχουν καλή
διάθεση και αισιοδοξία...
Πολλοί επαναλαμβάνουν σωστά ότι πρέπει να γνωρίσουμε τον εαυτό μας ή να αλλάξουμε εμείς εσωτερικά μας και τότε θα δούμε διαφορετικά τον
κόσμο. Σπάνια ωστόσο εξηγούν πώς αυτό μπορεί να επιτευχθεί και αν έτσι η ζωή μας θα είναι σίγουρα καλύτερη. Μερικές φορές, προσφεύγουν
σε παράξενα φαινόμενα και σε φανταστικούς κόσμους, είτε για να ελκύσουν την προσοχή είτε για να αιτιολογήσουν μια τέτοια επιλογή
αυτογνωσίας. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι γνωρίζουν τον εαυτό τους και δεν καταλαβαίνουν τι περισσότερο χρειάζεται να μάθουν και με
ποια οφέλη. Μια μέθοδο αυτογνωσίας δεν είναι πάντα απαραίτητη και για όλους τους ανθρώπους. Αλλά και όσοι έχουν καλή γνώση του εαυτού
τους, επίσης δεν έχουν εντελώς σωστή εκτίμηση. Κάνουν μεγάλο λάθος, αν νομίζουν ότι γνωρίζουν αρκετά τον κόσμο που ζούνε.
Αν ζούμε με μεγάλη άγνοια του κόσμου και με φαντασιώσεις, αυτό αξίζει να το σκεφτούμε πιο προσεκτικά, για να μη συμβαίνουν άλλα από αυτά
που περιμέναμε και για να μην περιμένουμε άλλα από αυτά που θα συμβούν...
Η δική μας πνευματική και ψυχολογική συμμετοχή στη ζωή έχει μια
πειστική εξήγηση, χωρίς να χρειαστούμε μαθήματα ανατομίας και άλλων επιστημών, χωρίς να μιλήσουμε για κόσμους σε άλλες διαστάσεις και
χωρίς να τεθεί το ζήτημα της ελευθερίας της βούλησης.
Η δυσκολία για τη γνώση
του εαυτού μας είναι ότι το
"εσωτερικό" του εαυτού μας ως σύνολο -πέρα από το βιολογικό σώμα- δεν είναι κάτι συγκεκριμένο και με σαφή όρια όπως τα σώματα που
παρατηρούμε τοποθετημένα ανάμεσα σε άλλα. Ο εαυτός μας συμπεριλαμβάνει τη συνείδηση και τη μεταβλητή σκέψη μας και μόνο περιστασιακά
αποκαλύπτεται από τη συμπεριφορά μας. Η δυσκολία
στην αυτογνωσία και στην παρατήρηση της ψυχής δημιουργεί επίσης μια εκφραστική δυσκολία.
Όμως η εκφραστική δυσκολία φανερώνει ότι η έρευνα της
"ψυχής" και ειδικά του ανθρώπινου πνεύματος δεν είναι τόσο πειθαρχημένη σε κανόνες και επακριβής όπως η έρευνα των ξεχωριστών σωμάτων και των αιτιοκρατικών διαδικασιών (όπως κάποιοι ψυχολόγοι
φαντάστηκαν κάποτε γοητευμένοι από τις επιτυχίες των θετικών επιστημών).
Μάλλον δεν πρόσεξαν το εντελώς ανάποδο: ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά και ψυχολογία φυσιολογικά υποκινούνται περισσότερο από τις φαντασιώσεις και τις
βιαστικές σκέψεις, παρά από το φυσικό κόσμο.
Όταν στην ψυχή και στον
άνθρωπο παρατηρήσουμε το περιεχόμενο της πληροφορίας το οποίο συνήθως το ξεχωρίζουμε από την ψυχή· και όταν παρατηρήσουμε ακόμα πώς με
την πληροφορία οι άνθρωποι συμπεριφέρονται και εξωτερικεύουν το ψυχολογικό φορτίο τους, τότε η ψυχή χωρίς πληροφορία και σκέψη θα μας
φανεί ζωή φυτού. Η ανθρώπινη συμπεριφορά και σκέψη αγνοούν ή περιφρονούν τους φυσικούς και πνευματικούς νόμους και ολόκληρο σχεδόν τον
κόσμο. Η συμπεριφορά και οι σκέψεις των ανθρώπων εκκινούν με τη φυσιολογική ψευδαίσθηση ότι το σύμπαν σχεδόν απουσιάζει και ότι η μόνη πραγματικότητα είναι ό,τι
αγγίζει το βιολογικό σώμα. Η πραγματικότητα περιορίζεται ανθρωποκεντρικά και λίγοι άνθρωποι και μερικά άψυχα πράγματα μπορεί να είναι
ολόκληρος ο κόσμος μας. Τότε όλες οι σκέψεις, τα συναισθήματα και γενικά η συμπεριφορά μας εκκινούν από αυτή την επικέντρωση της
προσοχής σε λίγους ανθρώπους και σε μερικά πράγματα. Σκεφτόμαστε για αυτά, μιλάμε για αυτά, αντιδρούμε σε αυτά, φανταζόμαστε το μέλλον
τους και το ίδιο κάνουν οι υπόλοιποι άνθρωποι. Έτσι με τέτοια παρασυρμένη ζωή - με τη συνείδηση εγκλωβισμένη σε μερικά περιστασιακά πράγματα, σε
μερικούς ανθρώπους και ανάμικτα με φαντασιώσεις- οι άνθρωποι παραπλανούν ο ένας τον άλλο και έτσι η ζωή περνάει με καλές και κακές εμπειρίες.
Η κοινή πραγματικότητα τους διαφεύγει και δεν είναι κάτι τόσο σημαντικό για να το αναζητήσουν.
Πολλοί εμφανίζονται με σαφείς απόψεις για την ανθρώπινη ζωή και συμπεριφορά, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι έχουν στη σκέψη τους ασαφή
και ασταθή πράγματα από την ίδια τη φύση και καταστάσεις που εύκολα μπορούν να μεταβληθούν και είναι περαστικές στιγμές της ζωής.
Αξιολογούν και κάνουν εύκολες προβλέψεις για την ανθρώπινη ζωή και νομίζουν ότι αυτοί βρίσκονται μόνιμα σε μια πλεονεκτική ή
μειονεκτική θέση. Ωστόσο εκείνοι που δίνουν εντολές από υπεύθυνες θέσεις, όσοι εκπροσωπούν ομαδικά συμφέροντα, όσοι έχουν αναλάβει
ευθύνες σε κυβερνητικές θέσεις, και όσοι λαμβάνουν αποφάσεις που επηρεάζουν τις ζωές μας, δεν πρέπει να μένουν ήσυχοι ότι ήταν οι πιο
ικανοί ή ότι αυτοί γνώριζαν καλύτερα και να εμφανίζονται ως πιο αξιόπιστοι ούτε και ανεμπόδιστοι στην ιδιοτελή δράση τους. Το ίδιο
εύκολα μπορούμε να υποψιαστούμε και να παρατηρήσουμε ότι εκείνοι εκμεταλλεύονται την εμπιστοσύνη μας, ότι εξαπατούν την κοινωνία και
ότι έχουν εκπαιδευτεί για να εξαπατούν και να κρύβονται χωρίς να ανιχνεύονται εύκολα. Ακούγεται προκλητικό και υπερβολικό. Όμως με την
καλλιέργεια της εμπιστοσύνης και με την παραπλάνηση δημιουργούνται ή χαλούν σχέσεις μεμονωμένων προσώπων ή μεταξύ κοινωνικών ομάδων με
μεγάλο πληθυσμό, πολλοί αυξάνουν την πελατεία τους και τους οπαδούς τους και ολόκληροι λαοί επίσης εξαπατώνται. Αυτή είναι η κοινωνική
πραγματικότητα και όχι μια φαντασίωση ενός τρελού μέσα σε ένα παραδεισένιο κόσμο. Η προσπάθεια να ενισχυθεί η βεβαιότητα για κάτι που
κανένας δεν το γνωρίζει 100%, που δεν εξηγεί πλήρως ή δεν προβλέπεται αιτιοκρατικά, αυτό είναι το κύριο γνώρισμα εξαπάτησης. Όταν
κάποιος εξαπατάει τότε ονομάζεται απατεώνας. Αν το κάνει χωρίς πρόθεση, τότε μιλάμε για παραπλάνηση. Επίσης, η παραπλάνηση είναι όπως
η άσκοπη μετακίνηση και η έλλειψη μνήμης για τι ήθελες να πεις, είναι και η μεροληπτική σκέψη. Με αυτή την έννοια της παραπλάνησης, ακόμα και αν σκεφτούμε καλόπιστα τότε πάλι θα τρομάξουμε, επειδή είναι εξαιρετικά σπάνιο για τους ανθρώπους να μη μιλήσουν χωρίς να
γνωρίζουν, να εκφράσουν σωστά τις σκέψεις τους και να μη βγάλουν κάτι από τη φαντασία τους.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, ότι το ζήτημα πόσο γνωρίζουμε την πραγματικότητα και πόσο σκεφτόμαστε με φαντασία και με ψευδαίσθηση γνώσης
είναι παγκόσμιας σημασίας, το πρώτο σε προτεραιότητα για κάθε ειλικρινή άνθρωπο και με συνέπειες στην κοινωνία. Αν το μυαλό μας είναι
παραπλανημένο από τις ανεξάντλητες πληροφορίες και όταν έχουμε βεβαιότητα από τη φαντασία μας, τότε οι συνέπειες δεν περιορίζονται στη
δική μας ξεχωριστή ζωή.