Η ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

<•> Μια από τις μόνιμες φαντασιώσεις των ανθρώπων είναι η εντύπωση ότι για τη ζωή τους δεν χρειάζεται να σκεφτούν τι είναι ο κόσμος έξω από το ανθρώπινο πνεύμα και χωρίς την κοινωνία. Η ανθρώπινη κοινωνία είναι γι' αυτούς όλος ο κόσμος. Στη χώρα μας μερικές φορές απαντούμε: λογάριασες χωρίς τον ξενο­δόχο. Δεν μπορεί να είναι αξίωμα για τη ρύθ­μιση της ζωής η παράλογη σκέψη, ότι όλος ο κόσμος είναι μόνο αυτός που εμφανίζεται εμπρός στα μάτια μας. Δεν είναι έξυπνο και λογικό να ζητάμε καλή τύχη και ευτυχία με δράσεις που αγνοούν τα μόνιμα χαρακτηριστικά του κόσμου (την πραγματικότητα) και να σχεδιάζουμε το μέλλον με ψέματα, με απίθανες υποθέσεις και με λανθασμένες απόψεις. Δεν είναι έξυπνο ούτε λογικό να προσδοκούμε ότι με παρανοϊκή δράση, με υπερβολική εκτίμηση για τις γνώσεις μας και με αδιαφορία για την έρευνα του κόσμου, έτσι θα ευνοηθεί η τύχη μας μέσα στον κόσμο και θα “φύγουμε” ανώτεροι από τα άλλα ζώα. Η πειστική (υλιστική) άποψη, ότι ο κόσμος είναι έτσι όπως εμφανίζεται μόνο με τους νόμους της εξωτερικής κίνησης των σωμάτων για να κάνουμε ανεμπόδιστοι οτιδήποτε εμείς θέλουμε, αφήνει αναπάντητα πολλά και προκλητικά ερωτήματα. Με αυτή την υλιστική άποψη πιστεύουμε ότι οι συνέπειες της δράσης μας δεν εξαρτώνται καθόλου από τον κόσμο. Έχουμε την ψευδαίσθηση, ότι ο κόσμος προσφέρεται έτσι άψυχος με τους νόμους του, για να ζήσουμε με τις φαντασιώσεις μας, με μόνο εμπόδιο την κακή τύχη και με υπαίτιους μερικούς ανθρώπους. Όμως η απλή λέξη “τύχη” που κατονομάζει την αδυναμία πρόβλεψης και την πολυπλοκότητα των πραγμάτων δεν απλώνει λιγότερο σκοτάδι στη σκέψη από τη λέξη “θεός”.

Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν ακούν ή διαβάζουν σκέψεις για την αρχή του κόσμου και από την έρευνα για τους νόμους του, αμέσως σκέφ­τονται ότι τα ζητήματα είναι άχρηστα για τη ζωή και μας βγάζουν εκτός πραγ­ματικότητας. Μερικοί ίσως να αστει­εύονται. Μάλλον δεν έχουν σκεφτεί καλά, ότι το αντίθετο συμβαίνει στη ζωή τους: Έχουν την παραίσθηση ότι όσα σκέφτονται για τους ανθρώπους αυτά είναι ο κόσμος. Έχουν την παραίσθηση ότι όσα πληρο­φορούνται για τις ανθρώπινες δράσεις είναι γνώση της πραγματικότητας ενώ είναι απλά πληροφορίες για τις επιθυμίες, τα συναισθήματα και τη φαντασία μερικών ανθρώπων και κρατάμε αυτές που μας ενδιαφέρουν. Αν μια περιοχή της γνώσης πλησιάζει περισσότερο στη φαντασία, τότε αυτή η περιοχή είναι οι πληροφορίες για τα κοινωνικά γεγονότα και για την ανθρώπινη δράση. Ποια κοινωνία και ποια ανθρώπινη δράση, θα ρωτούσαμε. Η δυσκολία στην απάντηση προέρχεται από την έλλειψη γνώσης, από την πολλή φαντασία και από την ευκολία να σκεφτούμε μερο­ληπτικά. Περισσότερο φανταζόμαστε τι και γιατί κάνουν οι άλλοι άνθρωποι και τι γίνεται μέσα στην κοινωνία, παρά γνωρίζουμε. Δεν γνωρίζουμε καλά και αρκετά ούτε καν τους φίλους μας, ούτε καν τον εαυτό μας μέσα σε διαφορετικές συνθήκες. Τίποτε δεν είναι βέβαιο και δεν γνωρίζουμε καλά ούτε τι θέλουμε. Αν είχαμε καλύτερη γνώση και τις απαραίτητες πληροφορίες, έτσι θα γνωρίζαμε καλύτερα τι θα συμβεί στη ζωή μας και στην κοινωνία και με ποιες συνέπειες. Τότε θα μπο­ρούσαμε πιο εύκολα να προγραμμα­τίσουμε τα γεγονότα και τις εξελίξεις και η τύχη δεν θα ήταν τόσο ανατρε­πτική για τα σχέδια και τη ζωή μας. Οι άνθρωποι αγωνίζονται για το συμφέ­ρον τους με πολλή φαντασία και πολλές φορές έχουν την ψευδαί­σθηση ότι συμμετέχουν σε ένα σπουδαίο έργο, με πολλούς συναγωνιστές και ανταγωνιστές. Τελικά όμως, η πραγματι­κότητα που νομίζαμε ότι επιλέ­ξαμε για να ζήσουμε είναι για κλάματα και για γέλια! Γι' αυτό να μη βιαζόμαστε να γελάσουμε ή να κλάψουμε για τους άλλους, με την υπεροψία ότι εμείς που δεν φιλο­σοφούσαμε ήμασταν μέσα στην πραγματικότητα. Διότι η δική μας σειρά... να διαψευστούμε δεν θα αργήσει και ο κόσμος δεν θα παραμείνει έτσι όπως πιστεύα­με, ούτε θα μεταμορ­φωθεί όπως προβλέπαμε.

Με την αμφισβήτηση των πνευματικών ικανοτήτων του ανθρώπου και με την αναγνώριση του καθοριστικού ρόλου της τύχης, έτσι απαξιώνεται η προσπάθεια για κοινωνικό αγώνα και αποθαρρύνεται η δράση. Με αυτή την άποψη για τον κόσμο προκαλείται κάποια ανησυχία. Ίσως εκτιμηθεί ότι έτσι οι άνθρωποι γίνονται αδρανείς και σταματούν να διεκδικούν μια καλύτερη ζωή. Αλλά η ανησυχία γίνεται υπέρμετρη, όταν φανταζόμαστε ότι έτσι γινόμαστε ευάλωτοι στα σχέδια των ισχυρών και υποχείρια για τους σκοπούς ξένων συμφερόντων. Διότι με την αμφισβήτηση των πνευματικών ικανοτήτων του ανθρώπου και με την υποβάθμιση της υπαιτιότητάς του, όσοι βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση ή σε θέση εξουσίας, αυτοί επίσης δεν έχουν τον έλεγχο των εξελίξεων, όπως νομίζουν. Δεν γνωρίζουν καλά ούτε το δικό τους συμφέρον και τις συνέπειες των επιλογών τους. Οι “ισχυροί”, είτε ως ξεχωριστά πρόσωπα είτε ολόκληρα κράτη, έχουν περισσότερες αδυναμίες απ' όσες νομίζουν, λιγότερη επίγνωση της πραγματικότητας και επίσης έχουν υπερεκτιμήσει τις ικανότητες και τη γνώση τους. Τέλος, με αυτή την απαξίωση γενικά του ανθρώπου, δεν μένουμε αδιάφοροι στις προκλήσεις και στις προσπάθειες κάποιων για να μας εκμε­ταλλευτούν. Αλλά ούτε προτρέχουμε να ενοχοποιήσουμε κανένα, δεν βιαζόμαστε να επιρρίψουμε ευθύνες πέρα από τον εαυτό μας, δεν σπαταλάμε τη σκέψη μας για φανταστικούς εχθρούς και δεν εμπιστευόμαστε καμία πολιτική για μια καλύ­τερη κοινωνία.

//////////////////////////

>>>► Κατεβάστε και εκτυπώστε αυτή τη σελίδα... με ακόμα περισσότερες σκέψεις 

ΚΟΣΜΟΝΟΜΙΑ: ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ ΝΟΜΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΝΤΑΙ >>>