Η ΠΙΟ ΣΤΕΝΗ ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ, ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Πώς έχουν διαιρεθεί τα ζητήματα. <•> Διανοητική και κοσμολογική ηθική. Η ρυθμιστική δύναμη της σκέψης για την ανθρώπινη ζωή και συμπεριφορά. Η αξεχώριστη σχέση της σκέψης και της διάνοιας από την ανθρώπινη ζωή και συμπεριφορά. Η πνευματική σχέση του ανθρώπου με τον εαυτό του. <•> Σκέψεις από την αρχή: Για το σχηματισμό της γνώσης, για το νόημα της αλήθειας και της γνώσης, για την αρχή των αισθήσεων, για τη διαφορά της σκέψης από τα αισθήματα, για την εκτίμηση της αξιοπιστίας, για τη διανοητική απροσδιοριστία. <•> Ζωή, άνθρωπος και κοινωνία. Πνευματικός προσανατολισμός: Η παγκόσμια ηθική απαλλαγμένη από το μανδύα της θρησκείας και η πνευματική επανάσταση για ένα ηθικό κράτος (χωρίς απατεώνες, χωρίς κερδοσκόπους και καταχραστές της εμπιστοσύνης, είτε ξεχωριστά ως άτομα είτε ομαδικά και με νομική κάλυψη). Ο πνευματικός προσανα­τολισμός (ηθική) για την κοινωνία και για το ρόλο του κράτους. <•> Κοσμολογική θεωρία με αφαίρεση άσκοπων πληροφοριών, αναγωγή των φυσικών φαινομένων στα πιο γενικά φαινόμενα, απλο­ποίηση των εννοιών. Ορθολογική ερμηνεία για τη δομή της ύλης και τη δομή του αστρονομικού κόσμου. Υπο­λογισμοί σύμφωνα με τις μετρήσεις της φυσικής, διερεύνηση ορίων, θεωρητικές παρατηρήσεις και διερεύνηση συμ­πτώσεων. Πώς εφαρ­μόζονται οι φυσικοί νόμοι και οι δυνάμεις. <•> Αναδρομή σε παλαιότερες φιλοσοφικές προσπάθειες, αποσπάσματα από φιλο­σοφικά έργα, σχόλια και εκτιμήσεις μέσα από τη σύγχρονη γνώση και εμπειρία. Φιλοσοφία, θρησκεία και πίστη. Διεπιστημονική γνώση και ενοποιημένη απάντηση, όχι μονόπλευρη, δηλαδή: Ηθική / Ψυχολογική | Λογική | Πολιτική | Κοσμολογική * Εξηγούνται πράγματα αξεχώριστα μεταξύ τους, εξαρτημένα φαινόμενα ή έχουν κοινή αιτία ή εξηγούν το ίδιο αποτέλεσμα ή τα μελετάμε με τον ίδιο σκοπό. Μια ενιαία απάντηση φανερώνει πώς συνδέονται μεταξύ τους διαφορετικά ζητήματα. Τι σημαίνει "ενοποιημένη απάντηση" πιο αναλυτικά στις ιστοσελίδες. Οι απαντήσεις έχουν δοθεί με προ­ϋποθέσεις για γνώση που μπορεί να είναι βέβαιη με τη δική μας σκέψη και παρατήρηση, κυρίως με τη μέθοδο της απαγωγής σε άτοπο και λαμβάνοντας υπόψη την καταφατική και την αρνητική απάντηση (δηλαδή διαλεκτικά) και με μια μέθοδο αφαίρεσης ή υπο­βάθμισης άσκοπων πληροφοριών (εκκινώντας από τα γενικά χαρακτηριστικά του κόσμου). Η εφαρμογή των κανόνων της λογικής ίσως δεν φαίνεται στην τελική διατύπωση των σκέψεων διότι τότε ο όγκος της συγγραφής θα έπρεπε να είναι πολλαπλάσιος και η ανάγνωση θα ήταν σαν ένα βαρετό παιχνίδι με γρίφους. ///////////////////////////////////////////////