ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Η επιστημονική γνώση μας για τα πράγματα μέσα από την αρχική και περιορισμένη εμπειρία συμφωνεί με αθεϊστικές θέσεις και ανατρέπει πολλές θρησκευτικές προ­καταλήψεις, αν και μπορεί να τροφοδοτεί τη Θεολογική αναζήτηση. Ωστόσο, κάθε άθεος θα πρέπει να διανοηθεί λογικά πως ίσως ακόμα να μην είναι αρκετή ως προς την ουσία και, όπως γνωρίζουμε, η μισή αλήθεια μπορεί να παραπλανήσει όσο και το λάθος. 

Συλλαμβάνουμε και προσδιορίζουμε την έννοια του Θεού με διαφορετικούς απλούς στοχασμούς, ασχέτως αν η εμπειρική γνώση των πιο άμεσων πραγμάτων δεν επαρκεί, για ν’ απο­δείξουμε έτσι την ύπαρξή του. Για τους πιο δύσπιστους αρκεί μία κοινή διαπίστωση, για να προσθέσει δικαιολογημένα την πιο μεγάλη αμφιβολία στην αρνητική πίστη τους και για να τους προβληματίσει: Η κοινή διαπίστωση της χρονικής ιδιότητας των πραγμάτων δημιουργεί τη λογική απορία, μήπως έχουν γίνει στο απεριόριστο παρελθόν όσα θα έπρεπε να περιμένουμε πως θα γίνουν τελικά στο εξίσου απεριόριστο μέλλον. Μήπως έχει υπάρξει ανέκαθεν κάτι, το οποίο αιτιολογεί επαρκώς την ύπαρξή τους, σαν πραγματο­ποιημένος σκοπός τους, δηλαδή μήπως υπάρχει μία κοινή και ποιοτική πραγματικότητα πίσω απ. όλη αυτή τη σχετικότητα. Και μόνο με τον επιθετικό προσδιορισμό στην έννοια της πραγματικότητας σαν κοινής ή άμεσα αυτοτελούς, η έννοια του Θεού προσεγγίζεται μέσα από διαφορετικές και αφηρημένες εκφράσεις. 

Απορούσαμε πώς μπορεί ο Θεός να μην είναι ένα εξαρτημένο υλικό μέρος, να συνδέεται ταυτόχρονα και παντού με όλα τα πράγματα ή σαν ουσία τους, να είναι παντογνώστης, να υπάρχει τέτοια διάνοια χωρίς να γίνεται αντιληπτή και παρά λίγο, πώς μπορεί το Σύμπαν να είναι μία ενιαία και ταυτόχρονη ποιότητα. Να, όμως, που στην ίδια τη φυσική έφθασαν να μιλούν για το χωροχρόνο, για το ενιαίο πεδίο, την παγκόσμια βαρύτητα και ν’ αναζητούν το 90% του Σύμπαντος, για να εξηγήσουν τις απορίες τους. Μέσα από τις ανακαλύψεις της μικρο­φυσικής και της αστροφυσικής η ύπαρξη του Θεού μπορεί ν’ αποκαλυφθεί με τον πιο απρόσμενο τρόπο και να διαπιστώσουμε πως πράγματα, τα οποία μας ήταν πρόδηλα ανόητα και αδύνατα, μπορούν το ίδιο πρόδηλα να είναι αληθινά. Δεν είναι μακριά από την αλήθεια, αν λέγαμε ότι ο Θεός είναι ο χώρος· όχι μόνο ο χώρος μέσα στον οποίο όλα υπάρχουν, αλλά και με τον οποίο συνδέονται άμεσα σαν μέρη του. Ο χώρος είναι το «βλέμμα» του Θεού!