|
Θέλεις να μάθεις περισσότερα για τη Φιλοσοφία; ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙΣ ΤΩΡΑ ΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ;ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ; Προσανατολίσου! Από εδώ ξεκινάμε... Μην είσαι εύπιστος και να σκέφτεσαι ερευνητικά
Η "ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ" ΤΟΥ ΑΦΙΛΟΣΟΦΗΤΟΥ...
ΔΕΝ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΣ,ΑΛΛΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΜΕ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣΣτην καθημερινή ζωή, σπάνια θα βρούμε έναν άνθρωπο που να διαθέτει πολλές από τις ώρες του για ερευνητικές σκέψεις. Η συμπεριφορά του ανθρώπου καθορίζεται σχεδόν αποκλειστικά από σκέψεις για τις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους, για την εργασία του, για την ικανοποίηση των πιο άμεσων αναγκών του και για την επίλυση των καθημερινών προβλημάτων που προκαλούνται από τη συμβίωση και από τις κινήσεις που επιβάλλονται με τις σκέψεις του. Κατανοητό είναι, ότι ο άνθρωπος σκέφτεται κυριολεκτικά προσγειωμένα και αδιαφορεί για τις σκέψεις που δεν φαίνονται να χρειάζονται για να κινηθεί, για να επιβιώσει και για να επιλύσει τα καθημερινά προβλήματα. Η σκέψη -όπως και οι αισθήσεις- προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος (φυσικού, οικογενειακού, εργασιακού, κοινωνικού...) και χρειάζεται κυρίως για να ρυθμίζει την εξωτερική συμπεριφορά. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο "αφιλοσόφητος" άνθρωπος εκφράζει με επίγνωση την πλήρη αδιαφορία του για τη φιλοσοφία, την άγνοιά του και απορρίπτει τη χρησιμότητας της σκέψης, όταν αυτή δεν επικεντρώνεται για την καθημερινή δράση και στην ικανοποίηση των βιολογικών αναγκών. Οι φιλοσοφικές σκέψεις μέσα στο μυαλό του φυσιολογικού ανθρώπου της καθημερινής δράσης δεν έχουν χρησιμότητα. Εάν λοιπόν, ισχυριστούμε, ότι ένας επιπόλαιος άνθρωπος ή ένας αγράμματος που δεν διαβάζει βιβλία πιστεύει σε φιλοσοφικές θεωρίες και σε εξωπραγματικές απόψεις, αυτός ο ισχυρισμός πόσο λογικός είναι;
ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΠΛΑΝΕΣ που πρέπει να ξεπεραστούν στην ανθρώπινη ιστορία δεν προέρχεται από τη θρησκεία. Προέρχεται από τη μεροληπτική λογική του "προσγειωμένου" ανθρώπου και είναι η κυρίαρχη άποψη για τη σχέση της σκέψης με τη δράση και με τη ζωή, σύμφωνα με μια άποψη για τη ζωή ως εξωτερική μέσα στον υλικό κόσμο. Η ανθρώπινη σκέψη εκτιμάται ως άχρηστη σε αντίθεση με τη φυσική και σωματική δραστηριότητα. Κάθε άνθρωπος έχει μέσα στο μυαλό του μια επιπόλαια φιλοσοφία και η επιπόλαια φιλοσοφία είναι παρόμοια για κάθε ζώο που αρχίζει να σκέφτεται. Η "φιλοσοφία" του "προσγειωμένου" ανθρώπου δεν προέκυψε από συνειδητή ή επίμονη προσπάθεια αναζήτησης, με το ενδιαφέρον του και από τη συστηματική καταγραφή των σκέψεών του. Από τη στιγμή, που η συμπεριφορά ενός ζώου σταματάει να ρυθμίζεται και να προσδιορίζεται αποκλειστικά από τις πληροφορίες των αισθητηρίων οργάνων του, αναπόφευκτα η νόηση κάνει σκέψεις που διαστρεβλώνουν την αντίληψη της περιβάλλουσας πραγματικότητας, όπως την εμφάνιζαν πιο άμεσα οι αισθήσεις. Σχεδόν όλες οι δραστηριότητες του ανθρώπου και η διάθεσή του δημιουργούνται και επηρεάζονται διαρκώς από τις πληροφορίες της μνήμης του και από τις σκέψεις του πάνω στις πληροφορίες αυτές. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ως το σημείο ο άνθρωπος να συμπεριφέρεται και να ενεργεί περισσότερο επηρεασμένος από το έσω του παρά από εκείνα, τα οποία αντιλαμβάνεται πραγματικά έξω στο περιβάλλον του. Η σκέψη αναπόφευκτα εισαγάγει το σφάλμα, τη φαντασία, τη μεροληψία, τη βιαστική βεβαιότητα, την ασυνέπεια, τον παραλογισμό, μέχρι του σημείου να μην υπολογίζονται τα πραγματικά δεδομένα των αισθητηρίων οργάνων και να μη ξεχωρίζουμε τι προήλθε πραγματικά από την εμπειρία μας. Έτσι, μαζί με τις λογικές σκέψεις και την πραγματική εμπειρία, διαμορφώνονται και συντηρούνται απόψεις οι οποίες δεν θεμελιώνονται στην εμπειρία ή δεν προήλθαν από τη δική μας προσωπική εμπειρία. Επιπλέον, σχηματίζονται απόψεις οι οποίες συγκρούονται με την εμπειρία, απόψεις οι οποίες δεν μπορούν να αποδειχτούν αλλά εμείς τις πιστεύουμε, απόψεις τις οποίες δεχτήκαμε επιπόλαια και τις οποίες επιθυμούμε να τις κάνουμε "αλήθειες" και απόψεις που ενισχύονται από την εμπειρία, ενώ πρόκειται για πλάνες, όπως είναι οι αυταπάτες των αισθήσεων. Δεν πρόκειται για μερικές ιδιαίτερες περιπτώσεις πλάνης και λάθους, αλλά για διαρκές και καθημερινό φαινόμενο να αντιλαμβανόμαστε και να σκεφτόμαστε λανθασμένα και διαστρεβλωμένα για τα πράγματα. Η ίδια η σκέψη είναι μία νοητική διαδικασία, με την οποία αναφερόμαστε έμμεσα στα πράγματα, με τη μεσολάβηση συμβόλων και μνημονικών αναπαραστάσεων.
Όταν σκεφτούμε λίγο πως η σκέψη επηρεάζει διαρκώς τη συμπεριφορά μας και πως αντιστρόφως, οι πληροφορίες που λαμβάνουμε από τα αισθητήρια όργανα χρησιμοποιούνται (με ή χωρίς επίγνωση) για το σχηματισμό απόψεων και σκέψεων, εύκολα μπορούμε να καταλήξουμε σε παρατηρήσεις, που όχι μόνο δεν είναι τυχαίες και “φιλοσοφικές”, αλλά αποτελούν επιστημονικά συμπεράσματα που δεν μπορεί κανένας να απορρίψει. Όπως για παράδειγμα, την παρατήρηση που έγινε εκτενέστερα σε αυτή τη σελίδα (για τη φιλοσοφία του "αφιλοσόφητου") και αποτελεί κεντρική άποψη για τη θεμελίωση της Ηθικής ως επιστήμης, τη βρήκα αργότερα τυχαία* σε ένα βιβλίο του Θρ. Βλησίδη (1886 - 1964), ενός Πανεπιστημιακού καθηγητή με σπάνια ιστορική γνώση από τη Φιλοσοφία: “ Γενικώς δυνάμεθα να είπωμεν, ότι κάθε Άνθρωπος, και ο απλοϊκώτερος και ο μάλλον αγράμματος ακόμη, έχει την Κοσμοθεωρίαν του. Διότι και αυτός σχηματίζει ταύτην από τας εντυπώσεις του, από τα αισθήματα και τα συναισθήματά του, από τας απλάς ψυχολογικάς εννοίας και κρίσεις του και γενικώς από όλον τον εσωτερικόν του κόσμον, χωρίς άλλας ερεύνας και επιστημονικάς ή ορθολογικάς εν γένει αναλύσεις. Αλλά και έκαστος διανοούμενος είτε φυσιοδίφης είναι ούτος, είτε φιλόσοφος, είτε θεολόγος κλπ. Σχηματίζει μίαν Κοσμοθεωρίαν ανάλογον προς τας γνώσεις εκείνας, εις τας οποίας ρίπτει περισσότερον το κέντρον του βάρους ”. Δεν είναι αρκετό να διαπιστώνουμε ότι κάποια πράγματα είναι καλά γνωστά, να αποτελούν μέρος της διδακτικής ύλης των σπουδαστών και να τα βρίσκουμε στο συγγραφικό έργο πολλών άλλων στοχαστών. Διαπιστώσεις, ιδιαίτερα όπως αυτή για το μόνιμο ρόλο της σκέψης στο σύνολο της ανθρώπινης συμπεριφοράς, της ζωής και στις ανθρώπινες σχέσεις, θα έπρεπε ν' αποτελούσαν αξιώματα για την οργάνωση της κοινωνίας και τη λειτουργία του Κράτους και να βρίσκονται στο επίκεντρο των σκέψεων και των προσπαθειών που γίνονται για την επίλυση ενός πλήθους κοινωνικών προβλημάτων. * Ιούνιος 2010
ΜΕΓΑΛΑ" ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ - ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ - ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ !
Η πραγματικότητα δίνει την απάντηση στον εγωκεντρικό τρόπο αντίληψης και ζωής
► Η διάνοια δεν έχει σπουδαιότερη δυνατότητα από το να γνωρίζει, να διατηρεί τον εαυτό της σαν αυτοσκοπό και να διαμορφώνει την αυτογνωσία της. Η αυτογνωσία είναι το νόημα της ευτυχίας, η ουσία της λογικής και ο σκοπός της ηθικής. Ο εγωκεντρισμός και η αυταπάτη είναι από μόνα τους, χωρίς καμιά πράξη, η πιο μεγάλη καταστροφή και σχετίζονται άμεσα με την παράδοση στην τύχη. Ζωή χωρίς διανοητική δραστηριότητα είναι ανύπαρκτη και χωρίς διαμόρφωση αυτογνωσίας ήταν, είναι και θα είναι για πάντα και παντού μέσα στο Σύμπαν ανεπαρκώς αξιοποιημένη και παρασυρμένη, με όποια δυνατότητα και αν τη φανταστούμε
επάνω στη σελίδα x από x
![]() |