ΑΡΧΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΕΟ-ΕΛΛΗΝΕΣ

 

Στη χώρα μας πολλοί αρχαιολάτρες προσπαθούν επίμονα, με τη λογική και με τα παρα­δείγματα της ιστορίας, να πείσουν όλους τους Έλληνες (πιο σωστά, Ελλαδίτες), ότι αυτοί έχουν κληρο­νομήσει τον πιο μεγάλο πνευματικό θησαυρό. Υπενθυμίζουν πώς από το πνευματικό έργο των αρχαίων Ελλήνων άναψε η φλόγα  της ερευνητικής σκέψης στη θρησκό­ληπτη Ευρώπη. Ότι όλοι οι λαοί θαυμάζουν τον αρχαίο πολιτισμό μας και ότι θα ωφεληθούμε πολλαπλά, αν εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες αξιο­ποιήσουμε την πλούσια εμπειρία που είχαν οι αρχαίοι πρόγονοι, πριν αυτή πληγεί με τη διάδοση της χριστιανικής θρησκείας. Σε αυτή την επίμονη και λογική προσπάθειά τους, μάλλον αγνοούν ή έχουν υπο­βαθμίσει μια απο­γοητευτική διαπίστωση για τον πνευματικό προ­σανατολισμό της ζωής: Οι αιώνιες επιτυχίες των αρχαίων Ελλήνων, η καταγραφή της πολύπλευρης εμπειρίας τους και ο λαμπρός πολιτισμός τους δεν είναι κάτι τόσο αξιόλογο για έναν άνθρωπο ο οποίος είναι εχθρός γενικά του πνευματικού τρόπου ζωής.

· Όταν ο άνθρωπος σκέφτεται μόνο για να δράσει, με την αγωνία πώς θα επιβιώσει ή με την προσδοκία, ότι έτσι δραστήριος θα απολαύσει περισσότερο τη ζωή του.

· Όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντιληφθεί πόσο απαραίτητη είναι η πνευματική καλλιέργεια και η ερευνητική σκέψη και πόσο σημαντική είναι η αξιοπιστία για όλες τις προσπάθειές του.

· Όταν ο πνευματικός τρόπος ζωής τον τρομάζει, αντί να τον ευχαριστεί και η ήσυχη φροντίδα του πνεύματος, φαίνεται στα μάτια του σαν χαμένος χρόνος και σαν αντι­κοινωνική ζωή.

· Όταν, ο άνθρωπος ζει απερίσκεφτος ή σκέφτεται με τις εντυπώσεις και όχι με την καθο­δήγηση της λογικής.

Δυστυχώς, με αυτή την απαίσια και εχθρική αντίληψη για τον πνευματικό τρόπο ζωής και με την ταύτιση του πνευματικού τρόπου ζωής με μια ασθένεια ή με μια άσχημη ζωή, ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκτιμήσει την πνευματική προσφορά και τις επιτυχίες της αρχαίας παράδοσής του. Πιθανόν αυτός να εντυπω­σιάζεται τη στιγμή που πληρο­φορείται για τις λαμπρές επιτυχίες του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος και να συγκινείται. Όμως πολλά δεν κατανοεί ή του φαίνονται ξεπερασμένα και ανώφελα. Θα αναρωτηθεί τι έχει να κερδίσει από το μακρινό παρελθόν συγκρίνοντας τις δυνατότητές του στη σύγχρονη εποχή, με όλα τα επιτεύγματα τα οποία τώρα μοιράζονται και εξαγορά­ζονται παγκοσμίως και τα οποία χρειάστηκαν τη συνεργασία όλων των λαών. Ακόμα πιο δύσκολα, ο "εχθρό­σοφος" άνθρωπος μπορεί να αντι­ληφθεί τι σημαίνει μια τέτοια πνευματική επιστροφή στο παρελθόν της αρχαίας Ελλάδας. Το ότι ζει στην ίδια γεωγραφική περιοχή των ένδοξων προγόνων του και ο ίδιος μπορεί να δηλώνει ότι είναι Έλληνας, αυτό εύκολα ξεχνιέται. Αυτό και μόνο τον κάνει να αισθάνεται υπερήφανος απόγονος και ο αποκλειστικός κληρονόμος. Εύκολα συμβιβάζεται με επιλογές που προσβάλλουν την εθνικότητά του και παραδόξως μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος, ενώ αγνοεί την πνευματική προσφορά και τον πολιτισμό των μακρινών προγόνων του.

Με την εχθρό­σοφη άποψή του για τη ζωή και παρα­συρμένος από τις δυνα­τότητές του στο σύγχρονο πολιτισμό, ο εχθρό­σοφος (ή αντι-­πνευματικός άν­θρωπος) δεν κινητο­ποιείται με τις πνευ­ματικές αξίες, όπως χρειάζεται για μια δημι­ουργική και αυτο-­ελεγ­χόμενη ζωή και για μια υπεύθυνη συμ­περιφορά. Ο εχθρός του πνευματικού τρόπου ζωής αντι­λαμβάνεται τα συμφέροντά του σαν προ­ορισμένος να απο­κτήσει πλούτη, μια σεβαστή κοινωνική θέση και να επιβιώσει με κάθε τρόπο. Το τελευταίο που τον ενδια­φέρει είναι αν υπάρχει αλήθεια, λογική, δίκαιο, καλο­σύνη, γενναιότητα, παρά­δοση και κάθε αρετή. Στην καλύτερη περίπτωση, το πνεύμα είναι γι' αυτόν ένα εργαλείο για την εξυπηρέτηση των προσωπικών συμφερόντων του μέσα στην κοινωνία - όπως τα φαντάζεται αποκομμένα από τις πνευματικές αξίες - και συχνά σε αντίθεση με τα συμφέροντα των συναν­θρώπων του. Όλα μπορούν να ανταλ­λαχθούν και να εγ­καταλειφθούν χωρίς κανένα φραγμό (ούτε ηθικό, ούτε νομικό), με μόνη εκτίμηση ότι επι­τυγχάνεται η επιβίωση και βελτιώνεται η κοινωνική θέση. Και φυσικά, αυτός ο τύπος του εχθρό­σοφου ανθρώπου, που κινητο­ποιείται εγωιστικά παρα­συρμένος - παρά την πνευματική του αναξιο­πιστία-, για τα περι­στασιακά συμ­φέροντά του και σαν ζώο για τις βιολογικές του απολαύσεις, υπήρξε ανέκαθεν σε όλες τις εποχές και σε όλες τις κοινωνίες.* Ο απερίσκεφτος άνθρωπος, με τις υπέρ­μετρες προσδοκίες από τα υλικά πράγματα και με τον εγωκεντρισμό του δεν έχει τις σταθερές αξίες, με τις οποίες θα ρύθμιζε τη ζωή του με επίγνωση των αδυναμιών του και με συνέπεια μεταξύ σκέψης και θέλησης. Γι' αυτό και πιο εύκολα χάνεται έτσι ο πνευματικός δεσμός, που θα είχαν οι άνθρωποι μεταξύ τους, αφού ο κάθε ένας έχει τις δικές του επιλογές, με τις δικές του απόψεις και για τα δικά του συμφέροντα, χωρίς τις κοινές πνευματικές αξίες, τις οποίες δεν εκτιμά και αυτές μάλλον εμποδίζουν την εγω­κεντρική ζωή του.

Συμπερασματικά, διαπιστώνουμε μια σχέση της αντι-πνευματικής ζωής με την απαξίωση του πολιτισμού της προ-χριστιανικής Ελλάδας. Αν, λοιπόν, οι αρχαιο­λάτρες θέλουν να προσελκύσουν πολλούς νεο­έλληνες και να φέρουν στην κοινωνική ζωή περισσότερο πολιτισμό από την αρχαία παράδοση και αντιθέτως, να αποβληθούν ξενό­φερτες συνήθειες και παρα­δόσεις, τι χρειάζεται το κατα­λαβαίνουμε από τη συσχέτιση της αντι-­πνευματικής ζωής με την απαξίωση του αρχαίου ελληνικού πνεύματος: Για να αναστραφεί αυτό το φαινόμενο της νεο­ελληνικής κοινωνίας και για να εκτιμηθεί η παγκόσμια προσφορά και πρωτοτυπία του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, χρειάζεται οι νεοέλληνες να πεισθούν για την προσφορά που έχει γενι­κότερα το ανθρώπινο πνεύμα απευθείας για την ίδια τη ζωή (όταν είναι ερευνητικό, καλ­λιεργημένο και δημιουργικό). Χρειάζεται να εκτιμηθεί ο πνευματικός προσα­νατολισμός της ζωής σαν μια παγκόσμια και διαχρονική ηθική, συνδεδεμένη με ένα καλ­λιεργημένο και ερευνητικό πνεύμα.

 

ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ. ΤΑ ΠΙΟ ΦΑΝΕΡΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΟΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΩΣΤΕΣ ΑΠΑΝ­ΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΔΙΕΥΚΟΛΥ­ΝΟΥΝ ΜΙΑ ΘΕΩΡΗ­ΤΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ >>>   Διεπιστημονική Απάντηση, όχι μονόπλευρη, δηλαδή: Ηθική / Ψυχολογική    Λογική    Πολιτική    Κοσμολογική