Σελ. 2 από 10

Η ΑΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

(με αντάλλαγμα την αυταπάτη της εξασφάλισης και της βοήθειας...)

Οι μεγάλες γνωστές θρησκείες, ο Χριστιανισμός, ο Μουσουλ­μανισμός, ο Βουδισμός, ο Ινδουϊσμός, ο Κομφουκιανισμός, όπως αυτές ονομάζονται συνοπτικά και μερικές άλλες τοπικές θρησκείες, βασίζονται σε ιστορικά γεγονότα, σε μαρτυρίες και σε διδασκαλίες φιλοσόφων και σπουδαίων ανθρώπων, που επηρέασαν την κοινωνική πραγ­ματικότητα όπως αυτή ήταν τότε και βρήκαν από τότε συνεχιστές. Οι αρχικές διδασκαλίες τους διαδόθηκαν προφορικά, γράφτηκαν, μεταφράστηκαν, διορθώθηκαν, ανα­λύθηκαν, εξελίχθηκαν, επιβλήθηκαν, υπο­στηρίχθηκαν με τη συνει­σφορά νεό­τερων στοχαστών και μαθητών και τα βιβλία που τις περιέχουν θεωρούνται ιερά.

Μία πρώτη ανάγνωση των αρχαίων θρησκευτικών διδασκαλιών αρκεί για να δια­πιστώσουμε την ελάχιστη επιστημονική γνώση εκείνων των διδασκάλων και την παράδοση στην άγνοια με αντάλλαγμα την αυταπάτη της εξασφάλισης και της βοήθειας από μία φανταστική υπεράν­θρωπη ύπαρξη. Ο λόγος τους περιστρέφεται υπερβολικά γύρω από την ανθρώπινη ύπαρξη και τις κοινωνικές σχέσεις, ενώ η επιστημονική γνώση λείπει εντελώς. Αυτή η εστίαση της σκέψης δείχνει πως η ανάγκη για ειρηνική συμ­βίωση, δικαιοσύνη, προστασία και για τη διασφάλισή τους παρακινεί τους ανθρώπους να δια­τυπώσουν ηθικές εντολές και κανόνες και για να έχουν ισχύ, επι­στρατεύουν συγκινητικά και όμορ­φα λογοτεχνικά σχήματα, απειλές, υποσχέσεις για αντα­μοιβές, προ­νοητικές απαντήσεις για τους αμφισβητίες και τους ανυ­πάκουους, μύθους, παρα­δείγματα, ακόμα και το ψέμα.

Ειδικά οι δύο πιο διαδεδομένες θρησκείες της Γης επέτυχαν να συσκοτίσουν την ηθική σημασία της γνώσης και της διάνοιας για τη ρύθμιση της κοινωνικής ζωής αλλά και της συμπεριφοράς και πως αυτά επηρεάζουν διαρκώς την ανθρώπινη ζωή. Η εξήγηση γι’ αυτό το ιστορικό φαινόμενο της υποβάθμισης (της σκέψης και της γνώσης) βρίσκεται στον αισθησιο­κρατικό προ­σανατολισμό του ανώριμου ανθρώπου και στη μεγάλη άγνοια για τη σχέση της αόρατης διανοητικής δραστηριότητας με το νόημα της ανθρώπινης ζωής.

Το πιο αδύνατο σημείο ειδικά αυτών των μεγάλων θρησκειών ήταν εξαρχής και ολο­φάνερα, η υποβάθμιση του ρόλου της γνώσης, της εμπειρίας και του στοχασμού για τη ζωή. Ενώ η καθημερινή ζωή μας, η σχέση μας με τους άλλους ανθρώπους και η συμ­περιφορά μας ρυθμίζονται και επηρεάζονται διαρκώς από τις σκέψεις και τις πληρο­φορίες μας. Η ίδια αυτή η υποβάθμιση επέτρεψε την αναβάθμιση εκείνων των τοπικών κοινωνικών γεγονότων και έθρεψε την παράνοια και τη φαντασιο­κοπία για πολλούς αιώνες. Διδασκαλίες τόσο φτωχές σε γνώση, με επιπόλαιη άποψη για τον προορισμό της ζωής επί της Γης, περι­φρονητικές για την εμπειρία, οι οποίες προ­βλήθηκαν με υπεροψία σαν μια ολοκληρωμένη αλήθεια, σαν θεόπνευστη και ιστορική μαρτυρία και όμως είχαν την απαίτηση να ανυψώσουν ηθικά τον άνθρωπο ως δια μαγείας! Αποκρύπτοντας την εξυπηρέτηση των συμφερόντων, παρα­βλέποντας την γνωστική ανεπάρκειά τους και με κοινωνικές πιέσεις. Δεν αντανακλά καθόλου τη νοημοσύνη, ενώ αντιθέτως αποτελεί ένα κακό σημάδι διανοητικής τύφλωσης, ισχυρο­γνωμοσύνης, μισαλ­λοδοξίας, αμάθειας και ιδιοτελούς συμβιβασμού, ότι οι περισ­σότεροι κάτοικοι του πλανήτη Γη, ακόμα και στην ψηφιακή εποχή μας, εκείνοι αντι­προσωπεύ­ονται από ένα "πακέτο" απόψεων και απαντήσεων - για το ρόλο της ζωής στο Σύμπαν και στη Γη, για την ψυχή και την συμπεριφορά του ανθρώπου και για ένα πλήθος φιλοσοφικών και επιστημονικών ζητημάτων - το οποίο φέρει το όνομα της θρησκείας τους. Είναι απογοητευτικό το κοινωνικό φαινόμενο ιδιαίτερα για του κάτοικους του δυτικού ημι­σφαιρίου της Γης (κυρίως στην Ευρωπαϊκή και στην Αμερικα­νική ήπειρο).

Όταν μία δοξασία, την οποία εύκολα μπορεί να την αμφισβητήσει με εύστοχες διαπιστώσεις ακόμα και ένας νεαρός, αυτή επιβάλλεται εκβιαστικά, καταπιεστικά ή καταφέρνει να γίνει αποδεκτή και να εξαπλωθεί, όχι με τη δύναμη της αξιοπιστίας και της θεωρητικής συνέπειας αλλά με την αδυναμία της άγνοιας των ανθρώπων (με γελοίους και με τραγικούς τρόπους), τότε δικαιολογημένα δημιουργείται απο­στροφή για τη θρησκεία και αντίδραση.

Οι γνωστές θρησκείες διαμορφώθηκαν μακροχρόνια γύρω από τα σημαντικά ζητήματα της ανθρώπινης συμπεριφοράς, του νοήματος της Ζωής και του προορισμού του ανθρώπου. Προσφέρουν απόψεις για τη ρύθμιση της ανθρώπινης ζωής χωρίς να είναι βασισμένες σε επι­βεβαιωμένες απαντήσεις για αυτά τα δύσκολα και μεγάλα ζητήματα, όπως επιχειρούν να δώσουν η Φιλοσοφία και η Επιστήμη. Οι θρησκευτικές γραφές δεν ήταν ακριβείς συλλογισμοί και με αποδείξεις, δεν ήταν επι­στημονικές ανακαλύψεις και εξηγήσεις και περιγραφές με την πιο εύστοχη απόδοση των νοημάτων. Δεν αναδείκνυαν νέα ζητήματα και δεν έθεταν νέα ερωτήματα με σκοπό την πιο πέρα αναζήτηση και γνώση.

Επομένως, για να ακολουθήσει κάποιος μία θρησκεία  πρέπει να αποδεχτεί σαν αξιόπιστα όσα ειπώθηκαν ή γράφτηκαν από τους πνευματικούς θεμελιωτές της και να μην αμφιβάλει για τις καθοριστικές θέσεις της.