|
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ
Οι φαντασιώσεις και τα ψέματα του ανθρώπου χωρίς αυτογνωσία...Μη λες ότι δεν ήξερες, πες ότι είχες πιστέψει!*<•> Οι κατευθυντήριες απόψεις και οι εσωτερικές αξίες για την πορεία της ζωής μέχρι σήμερα υποβαθμίζονται και αντιμετωπίζονται σαν μεταφυσικά ζητήματα, διότι δεν ευνοούν τα σχέδια, τις επιθυμίες και τους στόχους των φιλόδοξων και των "υλιστών" ανθρώπων... Αναρωτήθηκες πόσα λες και κάνεις καθημερινά με 100% βεβαιότητα, ενώ αυτά είναι πιο αμφίβολα από φιλοσοφικές θεωρίες; Ο πνευματικός προσανατολισμός με την παγκόσμια ηθική του περιορίζει την απερίσκεφτη και φιλόδοξη δράση. Γι' αυτό δεν ακούγεται ευχάριστος. Η άρνησή του διευκολύνει όλους για να επιρρίπτουν κάθε ευθύνη στους άλλους, όχι στον εαυτό τους.
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ επιβεβαιώνεται διαρκώς μέσα στον κόσμο. Επιβεβαιώνεται από τη ζωή με παρανοϊκή και εγωκεντρική συμπεριφορά και με τις συνέπειές της, έτσι όπως μια ζωή παρακινείται και αναπαράγεται από τις φαντασιώσεις, τη μεροληψία και την υπέρμετρη βεβαιότητα.
Οι άνθρωποι θα έπρεπε να ζουν πιο όμορφα από τα ζώα ή να λείπουν από την κοινωνία τα περισσότερα φοβερά γεγονότα. Κάτι πρέπει να απαντήσουν για αυτή την επίγεια δυσκολία όσοι δεν καταλαβαίνουν μια ζωή με περισσότερο πνεύμα και λιγότερη εξωτερική δράση. Μια εξήγηση χρειάζεται να δώσουν για αυτή την αδυναμία και την ατυχία στην ανθρώπινη ζωή, που είναι ο κανόνας... Διαψεύδεσαι καθημερινά από τη ζωή, από την ιστορία, από τα γεγονότα, από την αδυναμία σου να δώσεις μια εξήγηση για όσα παρανοϊκά και εγκληματικά γίνονται δίπλα σου*. Η αδικία, η δυστυχία και τα προβλήματα στις ανθρώπινες σχέσεις δεν επιβεβαιώνουν την έλλειψη μιας παγκόσμιας ηθικής ή τη σχετικότητά της. Αυτά (τα ψυχολογικά και κοινωνικά φαινόμενα) επιβεβαιώνουν τις φυσικές και πνευματικές αδυναμίες του ανθρώπου, την υπέρμετρη βεβαιότητά του, τη μεροληπτική σκέψη του και μαζί την απερισκεψία του. Σε τελική ανάλυση επιβεβαιώνεται η εναντίωση του ανθρώπου στην παγκόσμια ηθική της πνευματικής κατεύθυνσης (όπως αυτή η ηθική θα χαρακτηριζόταν ως πρότυπο ζωής και συμπεριφοράς με ένα αμερόληπτο πνεύμα). Μια ανθρώπινη ζωή που συμπεριφέρεται (ιδιοτελώς) για να είναι το επίκεντρο ενός υλικού και σχετικού κόσμου, δελεασμένη από τα αισθητά πράγματα και έχοντας για λίγο μια εξουσία και χρησιμοποιώντας τα πλεονεκτήματά της μέσα στον περιστασιακό κόσμο· με το πνεύμα κυριευμένο από τη φαντασίωση, ότι όλοι οι άλλοι πρέπει να εξυπηρετούν και να δοξάζουν ένα τέτοιο παρανοϊκό πνεύμα είναι μια απατηλή ζωή σε σύγκρουση με τους νόμους του κόσμου ως Σύνολο. Η σύγκρουση με την πραγματικότητα και η κακή πνευματική επαφή με τον κόσμο (με ψέματα, αυταπάτες και λάθη) δημιουργεί συνέπειες που διαψεύδουν τις προσδοκίες, ανεύθυνη συμπεριφορά., καταχρήσεις και προκλήσεις που στρέφουν τους άλλους εναντίον μας. Όταν κάποιος ζει και συμπεριφέρεται έχοντας εκτιμήσει υπερβολικά τα πλεονεκτήματά του και τις ικανότητές του και πιστεύοντας ότι έχει αρκετή γνώση και σαν να ήταν ο Θεός ή το επίκεντρο ολόκληρου του κόσμου, τότε δημιουργούνται συνέπειες. Μια ηθική με πνευματικό προσανατολισμό της ζωής όχι μόνο είναι παγκόσμια αλλά εξηγεί ακόμα γιατί στα αρχικά στάδια της ζωής (χωρίς την ανθρώπινη σκέψη) η ηθική φαίνεται εντελώς ανύπαρκτη και άχρηστη (αν και ήδη έχει ξεκινήσει με τη φροντίδα για τη διατήρηση της ζωής). Η ηθική με πνευματικό προσανατολισμό της ζωής εξηγεί γιατί είναι στερητική για την πλειοψηφία των ανθρώπων, αφού η ζωή με αμεροληψία, αυτογνωσία και η αναζήτηση της βεβαιότητας δεν ενθαρρύνει την εξωτερική δράση. Αντιθέτως με τον πνευματικό προσανατολισμό της ζωής πολλές από τις προσδοκίες ελαττώνονται, πολλά όνειρα ακυρώνονται, οι σχετικές αξίες (κυρίως μέσα από συγκρίσεις) υποβιβάζονται και αποκαλύπτονται οι ανθρώπινες φαντασιώσεις που διεγείρουν τη δράση.
"ΜΕΓΑΛΑ" ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ - ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ - ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ !
► Η διάνοια δεν έχει σπουδαιότερη δυνατότητα από το να γνωρίζει, να διατηρεί τον εαυτό της σαν αυτοσκοπό και να διαμορφώνει την αυτογνωσία της. Η αυτογνωσία είναι το νόημα της ευτυχίας, η ουσία της λογικής και ο σκοπός της ηθικής. Ο εγωκεντρισμός και η αυταπάτη είναι από μόνα τους, χωρίς καμιά πράξη, η πιο μεγάλη καταστροφή και σχετίζονται άμεσα με την παράδοση στην τύχη. Ζωή χωρίς διανοητική δραστηριότητα είναι ανύπαρκτη και χωρίς διαμόρφωση αυτογνωσίας ήταν, είναι και θα είναι για πάντα και παντού μέσα στο Σύμπαν ανεπαρκώς αξιοποιημένη και παρασυρμένη, με όποια δυνατότητα και αν τη φανταστούμε.
Go to Top |