Τα πάντα σου εγγυώνται ...εκτός από τη ζωή και την τύχη  σου! Για αυτά σε παρα­πέμπουν... στο Θεό ή όπως συνήθως σε εξαπατούν!

Μερικές από τις κατευθυντήριες απόψεις για την πορεία της ζωής και για τις αξίες της είναι προ­καθοριστικές για την απόδοση, την επιτυχία και την εξέλιξη του ανθρώπου σε όλους τους χώρους και σε όλες τις δραστηριότητές του. Ορίστε απλές βασικές απόψεις, οι οποίες σχετίζονται άμεσα και προ­καθοριστικά με την Ηθική, αλλά υπο­βαθμίστηκαν ή απαντήθηκαν επιπόλαια από τους διάσημους "θεανθρώπους" της αρχαιότητας, λόγω έλλειψης φιλο­σοφικής παιδείας, προκαταλήψεων και αμάθειας της εποχής εκείνης. Οι κατευ­θυντήριες απόψεις και οι εσωτερικές αξίες για την πορεία της ζωής μέχρι σήμερα υποβαθμίζονται και αντιμετωπίζονται σαν μεταφυσικά ζητή­ματα, διότι δεν ευνοούν τα σχέδια, τις επιθυμίες και τους στόχους των φιλό­δοξων και των "υλιστών" ανθρώπων...

ΑΙΩΝΙΕΣ ΑΞΙΕΣ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ  ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

<•> Η διάνοια αυτενεργεί με το στοχασμό και τη γλώσσα, διατηρεί την εμπειρία, διαμορφώνει απόψεις και αξίες, στρέφει την προσοχή της και με όλη τη γνωστική δραστηριότητά της επηρεάζει και δημιουργεί την εξωτερική συμπεριφορά και τις διαθέσεις. Όταν κάποιος το αγνοεί αυτό, τότε οδηγείται σ’ έναν ανόητο διαχωρισμό των συναισθημάτων, των επιθυμιών, των ορμών ακόμα και της ψυχής από τη γνωστική δρα­στηριότητα και φαντάζεται τη διαφορά του ανθρώπου από τα άλλα ζώα πιο μεγάλη και μεταφυσική.

Για να μην παρεξηγηθεί η έννοια και ο σκοπός μίας τέτοιας Ηθικής (με εσωτερικό προσανατολισμό), βασικά πρέπει να καταλάβουμε πως η ανθρώ­πινη συμπεριφορά και οι σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους δεν δημι­ουργούνται χωρίς άγνοια, πλάνη, παραλογισμό, αδικία, μεροληψία και εγω­κεντρισμό.

1) Άγνοια και περιορισμός στα αισθητά

2) Δημιουργούν μεροληψία, πλάνη, πολλή δράση με ανεπαρκή γνώση των πραγμάτων και των συνεπειών και τελικά παρασυρμό της διάνοιας

3) Χρειάζεται μια εσωτερική στροφή της διάνοιας στον εαυτό της, να αναγνωρίσει την άγνοια και τον περιορισμό της. Με τέτοια προοπτική είναι απαραίτητη η λογική σκέψη, η αμφισβήτηση, η απόρριψη των πληροφοριών ή των εκτιμήσεων που ξεφεύγουν από τα όρια της προσωπικής εμπειρίας, η επιδίωξη της επιβεβαίωσης και η αποδοχή της γνώσης με επίγνωση.

Γενικά, η λογική αναζήτηση (της αμερόληπτης αλήθειας, της γνώσης, της βεβαιότητας) και η διερευνητική σκέψη,  που χρειάζονται για τον καθαρισμό της διάνοιας από τα λάθη και τις ανοησίες επι­βάλλουν να περιοριστεί η δράση, στην οποία προτρέπει η  περι­ορισμένη, μερο­ληπτική και η ελλιπής γνώση των αισθητών. Η δράση για επιβίωση πρέπει να συνυ­πολογίζει την ανάγκη για εσωτερικό προ­σανατολισμό της ζωής. Στον άνθρωπο, οι αισθήσεις υπηρετούν ανώτερους σκοπούς και τον φέρνουν σε σύγκρουση με τον εαυτό του. Το φυσιο­λογικό δεν είναι κατ’ ανάγκην και το αποδεκτό ή το ηθικό για τον άνθρωπο, όταν αυτός επιθυμεί να γίνει ο κύριος των εξελίξεων και να συμ­περιφερθεί με γνώση και επίγνωση.

4) Με την αυτάρκεια και την αυτογνωσία, η διάνοια προσα­νατολίζεται. Τότε δεν θα παρασύρεται από τα αισθητά και από εξωτερικές αξίες. Στην πορεία της ζωής θα υπερέχουν οι εσωτερικές αξίες. Η επίγνωση της άγνοιας, η αμερο­ληψία, η ειλικρίνεια, η αυτο­συγκράτηση, η  προ­νοητικότητα. Η ζωή απαλλαγμένη από την πλάνη με τη δύναμη της σκέψης και της γνώσης αποβάλλει την αβεβαιότητα και την ανάγκη να βρει νόημα από τις εξωτερικές δυνατότητές της.