<•>
Η διάνοια αυτενεργεί με το στοχασμό και τη γλώσσα, διατηρεί την εμπειρία, διαμορφώνει απόψεις και αξίες, στρέφει την προσοχή της και με όλη τη γνωστική
δραστηριότητά της επηρεάζει και δημιουργεί την εξωτερική συμπεριφορά και τις διαθέσεις. Όταν κάποιος το αγνοεί αυτό, τότε οδηγείται σ’ έναν ανόητο διαχωρισμό
των συναισθημάτων, των επιθυμιών, των ορμών ακόμα και της ψυχής από τη γνωστική δραστηριότητα και φαντάζεται τη διαφορά του ανθρώπου από τα άλλα ζώα πιο μεγάλη
και μεταφυσική.
Για να μην παρεξηγηθεί η έννοια και ο σκοπός μίας
τέτοιας Ηθικής (με εσωτερικό προσανατολισμό), βασικά πρέπει να καταλάβουμε
πως η ανθρώπινη συμπεριφορά και οι σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους δεν
δημιουργούνται χωρίς άγνοια, πλάνη, παραλογισμό, αδικία, μεροληψία και
εγωκεντρισμό.
1) Άγνοια και περιορισμός στα αισθητά
2) Δημιουργούν μεροληψία, πλάνη, πολλή δράση με ανεπαρκή γνώση των πραγμάτων και των συνεπειών και τελικά παρασυρμό της διάνοιας
3)
Χρειάζεται μια εσωτερική στροφή της διάνοιας στον εαυτό της, να
αναγνωρίσει την άγνοια και τον περιορισμό της. Με τέτοια προοπτική
είναι απαραίτητη η λογική σκέψη, η αμφισβήτηση, η απόρριψη των
πληροφοριών ή των εκτιμήσεων που ξεφεύγουν από τα όρια της
προσωπικής εμπειρίας, η επιδίωξη της επιβεβαίωσης και η αποδοχή της
γνώσης με επίγνωση.
Γενικά, η λογική αναζήτηση (της αμερόληπτης αλήθειας, της γνώσης, της βεβαιότητας) και
η διερευνητική σκέψη, που χρειάζονται για τον καθαρισμό της
διάνοιας από τα λάθη και τις ανοησίες επιβάλλουν να περιοριστεί η δράση, στην οποία προτρέπει η περιορισμένη, μεροληπτική και
η ελλιπής γνώση των αισθητών. Η δράση για επιβίωση πρέπει να συνυπολογίζει την ανάγκη για εσωτερικό προσανατολισμό της ζωής.
Στον άνθρωπο, οι αισθήσεις υπηρετούν ανώτερους σκοπούς και
τον φέρνουν σε σύγκρουση με τον εαυτό του. Το φυσιολογικό
δεν είναι κατ’ ανάγκην και το αποδεκτό ή το ηθικό για τον άνθρωπο, όταν
αυτός επιθυμεί να γίνει ο κύριος των εξελίξεων και να συμπεριφερθεί
με γνώση και επίγνωση.
4) Με την αυτάρκεια και την αυτογνωσία, η διάνοια προσανατολίζεται. Τότε δεν θα παρασύρεται από τα αισθητά και από εξωτερικές αξίες. Στην πορεία της ζωής θα υπερέχουν οι εσωτερικές αξίες. Η επίγνωση της άγνοιας, η αμεροληψία, η ειλικρίνεια, η αυτοσυγκράτηση, η προνοητικότητα.
Η ζωή απαλλαγμένη από την πλάνη με τη δύναμη της σκέψης και της γνώσης αποβάλλει την αβεβαιότητα και την ανάγκη να βρει νόημα από τις εξωτερικές δυνατότητές της.
|