Πιο συγκεκριμένα.

Οι άυλες οργανωμένες οντότητες (με οποιαδήποτε ονομασία) προικίζονται με ιδιότητες των υλικών πραγμάτων και η συμπεριφορά τους περιγράφεται όπως αυτή που παρατηρούμε στα γνωστά υλικά πράγματα. Κινούνται στον τρισδιάστατο χώρο, χωρίς να γίνεται λόγος για το μηχανισμό της κίνησής τους, επικοινωνούν μαζί μας στη γλώσσα που ξέρουμε και χωρίς παρεξηγήσεις..., χωρίς να γίνεται λόγος για τον τρόπο που παράγουν και μεταδίδουν τη σκέψη τους, βλέπουν όπως εμείς, εκφράζουν συναισθήματα (π.χ. οργή ή συμ­πάθεια), έχουν ανάγκη να επικοινωνήσουν ή να παίξουν ένα ρόλο, άλλοτε σοβαρό και άλλες φορές γελοίο, καταλαβαίνουν τη δική μας σκέψη και τη ξεχωρίζουν μεταξύ πολλών άλλων σκέψεων, μεσο­λαβούν στις υλικές εξελίξεις για να τις αποτρέψουν ή για να τις επι­σπεύσουν και λοιπά.

Πρόκειται για φανταστική, επιθυμητή και δια­στρεβλω­μένη περιγραφή των πραγμάτων και σε μερικές περιπτώσεις με σκοπό την εξαπάτηση και την ανάδειξη των προσωπικών μας δυνατοτήτων. Η φαντασία προδίδεται εφόσον η περιγραφή των φαινομένων είναι ελλιπής, αντιφατική και χοντροκομμένη και οι άυλες οντότητες συμπεριφέρονται εύκολα με την απουσία των υλικών ορίων σαν άυλες και συγχρόνως με την υλική συμπεριφορά τους. Μπορούν να διέρχονται ανεμπόδιστα μέσα από τα υλικά πράγματα, να βλέπουν ανεξάρτητα από την απόσταση και τα εμπόδια, να εξουδετερώνουν τη βαρυτική έλξη και να αιωρούνται, χωρίς τις γνωστές διαδικασίες ώθησης, να συντηρούνται χωρίς τροφή και χωρίς τις γνωστές βιολογικές διεργασίες, μπορούν να έχουν μορφή και σχήμα.

Φυσικό και αναμενόμενο είναι, από τις αντιφάσεις και τις αυθαίρετες ιδιότητές τους, να προκύπτουν άπειρα ερωτήματα, τα οποία δεν μπορούμε να απαντήσουμε με τις παρατηρήσεις μας για εκείνα τα άυλα πράγματα και ο καθένας μπορεί να σκεφτεί όπως επιθυμεί σαν λογοτέχνης, χωρίς δυνατότητα ελέγχου της ορθότητας της σκέψης και χωρίς να αποκτούμε περισσότερη γνώση, η οποία θα εφαρμοζόταν σε νέες τεχνολογίες. Οι άυλες και πνευματικές οντότητες αλλάζουν στο χρόνο; γερνούν και πεθαίνουν; κουράζονται και ασθενούν; Αντλούν ή παράγουν ενέργεια για να κινηθούν και για να συντηρηθούν; Βρίσκονται συγκεντρωμένες κάπου μέσα στο χώρο ή δεν χωρίζονται μεταξύ τους από απόσταση; Η ύπαρξή τους εξαρτάται από το περιβάλλον τους ή δεν έχουν περιβάλλον;  Έχουν κάποια δομή και αποτελούνται από οργανωμένα μέρη και αν όχι τότε πώς προκύπτουν οι διαφορές τους; Αντιδρούν στις επιδράσεις του περι­βάλλοντος και μέχρι που είναι το περιβάλλον που αντι­λαμβάνονται; Υπάρχουν εμπόδια που δυσκολεύουν τη κίνησή τους ή την ορατότητά τους; Πώς και από πού λαμβάνουν τις επιδράσεις του υλικού κόσμου και πώς τις ξεχωρίζουν μεταξύ του πλήθους των επι­δράσεων που πραγματοποιούνται ασταμάτητα; Σκέφτονται και η σκέψη τους προκαλεί συναισθήματα και εξωτερικές κινήσεις; Έχουν "εσωτερικό κόσμο" ή αυτά τα ίδια είναι ανεξάρτητα ψυχικά φαινόμενα χωρίς υλικό "περίβλημα"; Επικοινωνούν μεταξύ τους και δημιουργούν προσωπικές σχέσεις; Η συμπεριφορά τους ρυθμίζεται με γνώση ή με ένστικτα ; Κάνουν λάθη ή πάντα γνωρίζουν και πράττουν σωστά; Η λίστα των ερωτημάτων δεν έχει τέλος, αφού χρειάζεται να φτιάξουμε έναν νέο κόσμο, που να υπάρχουν, να περι­γράφονται λεπτομερώς  και να εξηγούνται αυτά τα φανταστικά φαινόμενα, για να μπορούν να απαντηθούν τα ερωτήματα.

Όσοι ισχυρίζονται ή πιστεύουν ότι υπάρχουν άυλες οργανωμένες οντότητες, όπως η ψυχή, τα πνεύματα, τα φαντάσματα, οι άγγελοι και όπως αλλιώς αυτές αποκαλούνται (κατά παρόμοιο τρόπο, που ο καθένας ονομάζει ή δημιουργεί ένα φανταστικό θεό), έθεσαν ποτέ αυτά τα ερωτήματα; Σκέφτηκαν ποτέ τα αδιέξοδα, τις αντιφάσεις και τελικά αν ο άγνωστος κόσμος θα είναι καλύτερος και πιο λογικός από το δικό μας συνηθισμένο κόσμο; Εάν επικαλεστούμε τη δική μας αδυναμία να απαντήσουμε στις απορίες που δημιουργούνται ή να κατα­λάβουμε τα φαινόμενα που φανταστήκαμε, τότε αυτή η στάση μας απηχεί την προκατάληψη, τη δειλία και την έλλειψη επιθυμίας για την έρευνα. Οποιοσδήποτε μπορεί να πει οτιδήποτε και να πλάσσει εντυπωσιακές ιστορίες. Όμως, μην έχει την απαίτηση να σπατα­λήσουμε εμείς το χρόνο μας για να του αποδείξουμε το λάθος ή το ψέμα. Δεν είναι αρκετό να γνωστοποιεί, να περιγράφει ή να εξηγεί κάποιος ένα φαινόμενο, αλλά να απαντάει και στις απορίες που προκαλεί ο ισχυρισμός του και να μας δίνει τις πληροφορίες που βοηθούν την έρευνα. Έπειτα, θα συζητήσουμε την περίπτωση πιο σοβαρά και με περισσότερες προσδοκίες.

 

"Ανεξήγητο": Όταν ισχυριζόμαστε πως υπάρχουν ή συμβαίνουν φαινόμενα, τα οποία εμείς σκεφτήκαμε, φανταστήκαμε, δια­στρεβλώ­σαμε ή ακούσαμε να μας λένε, ενώ στην πραγματικότητα τέτοια φαινόμενα δεν υπάρχουν, τότε είναι φυσικό τέτοια φανταστικά φαινόμενα να μην μπορούν να εξηγηθούν και να χαρακτηρίζονται "ανεξήγητα" και "υπερφυσικά". Πώς να εξηγηθεί κάτι που δεν έγινε ποτέ και πώς να περιγραφτεί κάτι το οποίο δεν μπορούμε να παρα­τηρήσουμε; Πώς, λ.χ. να εξηγηθεί ότι το πράσινο άλογο έχει φτερά και πετάει, αφού τέτοιο άλογο δεν υπάρχει; Πώς να εξηγηθεί, ότι κάποιος με το βλέμμα του μετατοπίζει τις πέτρες, αφού αυτό δεν το είδαμε ποτέ να γίνεται με τρόπο επαληθεύσιμο; Πώς να εξηγηθεί και να αποδειχτεί ένας θεός, ο οποίος έχει φτιαχτεί με τη φαντασία και δεν βρίσκεται πουθενά στον κόσμο; Πώς να μιλήσουμε με βεβαιότητα και να δώσουμε οριστική απάντηση για κάτι που γνωρίζουμε εξ αρχής ότι δεν υπάρχει πηγή πληροφόρησης ή δυνατότητα επι­βεβαίωσης; Ο καθένας, λοιπόν, μπορεί να πει και να ισχυριστεί οτιδήποτε, να περιγράψει και να εξηγήσει όπως νομίζει και όπως ταιριάζει με την εμπειρία του, χωρίς ποτέ να βρεθεί μία άκρη, χωρίς ποτέ να αποδειχτεί η ορθότητα της περιγραφής και της εξήγησής του. Όταν, όμως, αντί να γίνει η επιβεβαίωση, τα φαινόμενα διαψεύδουν, δεν είναι έξυπνο να αναλώνεται ο πολύτιμος χρόνος και η σκέψη για ανύπαρκτα πράγματα, όταν μάλιστα έχουμε τεράστια άγνοια για πολλά πράγματα που βρίσκονται γύρω μας και όταν εμείς δεν τα παρατηρούμε, διότι τα έχουμε συνηθίσει έτσι απερίσκεπτα. Όμως, τα φανταστικά πράγματα αποτελούν θέμα που προκαλεί μαζικά το ενδιαφέρον και την περιέργεια από τα περιοδικά έντυπα και από τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης και στην καλύτερη περίπτωση, διευρύνουν το πεδίο της σκέψης, δυναμώνουν τη δημι­ουργική σκέψη, ενθαρρύνουν την αμφισβήτηση και οι απόψεις που διαμορ­φώνονται είναι αξιοποιήσιμο υλικό  για τη φιλοσοφική διερεύνηση.

 

Γιατί χρειάζεται η ύλη σαν εξωτερικό μέσο των αντιλήψεών μας, για την ύπαρξη των πραγμάτων και για τη δράση του Θεού; Αναρωτιόταν σοβαρά ο φιλόσοφος Μπέρκλεϋ το 17ο αιώνα και κανένας ως σήμερα απ’ όσους πιστεύουν στο Θεό δεν μπορεί να του απαντήσει. Η απάντηση βρίσκεται στην αναγκαία σχέση της  έννοιας του Χρόνου με την επιμέρους ύπαρξη. Η ύλη υπάρχει, γιατί τα πράγματα δεν υπάρχουν ούτε αρχίζουν όλα στην ίδια εξωτερική τους στιγμή, δεν αλληλεπιδρούν με όλους τους δυνατούς τρόπους ταυτό­χρονα, έχουν μία αρχή ύπαρξης ως προς τα εξωτερικά τους και στην ουσία, η σταθερότητά τους επιτυγχάνεται με ταχύτατες και περιοδικές μεταβολές και όχι από ακίνητα συστατικά. Με λίγα λόγια, η ύλη είναι που κάνει τη διαφορά στο χώρο και στο χρόνο, για να μπορούν να υπάρχουν τα πράγματα σαν ξεχωριστά και μέσα σε περιβάλλον. "Έξω από το χρόνο και το χώρο" σημαίνει χωρίς μεταβολή, ακινησία, έλλειψη αλληλεπίδρασης και κάθε σχέσης. Η σχέση και η αλλη­λεπίδραση χρειάζονται περισσότερα από ένα πράγμα και για να υπάρχει ένα πράγμα σαν ξεχωριστό από ένα άλλο πρέπει αυτά μεταξύ τους να μη συνδέονται  με όλους τους δυνατούς τρόπους. Τα πράγματα δεν συνδέονται μεταξύ τους με όλους τους δυνατούς τρόπους και αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι την πραγματοποίηση της αλληλεπίδρασης και η μεσο­λάβηση κάποιου μήκους. Στα πιο μικρά χρονικά διαστήματα αλλη­λεπίδρασης και στις πιο μικρές αποστάσεις "υπάρχουν" τα υλικά σωματίδια. Σε χρονικά διαστήματα που η αλλη­λεπίδραση δεν δια­κόπτεται αλλά συνεχίζεται ή ολοκληρώνεται καθυστερημένα και μετά από τη μεσολάβηση πολλών ενδιάμεσων αλλη­λεπιδράσεων, τότε παρου­σιάζονται τα πιο σύνθετα και τα πιο μεγάλα πράγματα... Τα πράγματα δε θα ήταν εξωτερικά και σε απόσταση μεταξύ τους (δε θα υπήρχαν) και αυτά τα ίδια δεν θα αποτελούνταν από μέρη, αν συν­δεόντουσαν μόνο άμεσα, στην ίδια χρονική στιγμή, σαν μία ομοιό­μορφη ποσότητα. "Χωρίς ύλη" σημαίνει λοιπόν, χωρίς απόσταση στο χώρο και χωρίς μεσολάβηση χρόνου, συνεπώς και χωρίς περι­ορισμούς και χωρίς οποια­δήποτε μεταβολή.

 

---

 

 

 

 

ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ

ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΜΕ ΨΕΜΑΤΑ

ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΜΕ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ

ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΜΕ ΥΠΕΡΜΕΤΡΗ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ

ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΜΕ ΥΠΕΡΜΕΤΡΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ

ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΜΕ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ

ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΜΕ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΜΕ ΜΙΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΜΕ ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΙΡΕΣΕΙΣ

ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΜΕ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ

ΜΕ ΑΓΝΟΙΑ, ΜΕ ΔΟΛΟ, ΜΕ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ

 

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ. Η ΣΚΕΨΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ;

Η ΓΝΩΣΗ ΔΕΝ ΛΕΙΠΕΙ. ΜΑΘΕ ΝΑ ΑΜΦΙΒΑΛΛΕΙΣ!

 

ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΜΕΡΟΛΗΨΙΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ (με θρησκεία και με επιστήμη)

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ

ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΖΗΤΟΥΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ

 

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ. Η ΣΚΕΨΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ;

 

(ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ σημαίνει χάσιμο χρόνου, άσκοπη προσπάθεια, χαμένο χρήμα, λήψη κακής απόφασης, διαφωνίες και τριβή, ατυχήματα μέχρι το χειρότερο που είναι ένας θάνατος)

 

ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΤΕΡΟΥΣ :

Θα έχετε ακούσει πολλές απόψεις από επαγγελματίες και ειδικούς για να ξεπεράσετε πολλά από τα προβλήματά σας και για να ζήσετε πιο αισιόδοξοι για την πορεία σας. Θα έχετε ακούσει δυσνόητες θεωρίες, πρωτότυπους τρόπους, συναρπαστικούς, πολυέξοδους, επιστημονικά αναγνωρισμένους και φαντάζομαι τι άλλο… Η δική μου συμβουλή δεν είναι πρωτότυπη, ούτε θεαματική, δεν κοστίζει τίποτε και δεν προϋποθέτει να γνωρίζετε πολλά: Γίνετε δύσπιστοι, μη βασίζεστε τυφλά σε τίποτε, αναζητάτε τη βεβαιότητα πριν από τις κινήσεις σας, να μην αποδέχεστε πριν να καταλάβετε, ζητήστε να σας επιτρέψουν ν’ αμφιβάλλετε χωρίς να συγκρούεστε, μη λαμβάνετε εύκολα μία θέση υπέρ ή κατά, μη βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα. Με αυτή και μόνο την ασπίδα δυσπιστίας και με την επιδίωξη να εξακριβώσετε θα αλλάξει όλη η ζωή σας, όπως δεν το είχατε φανταστεί! Ακόμα πιο εκπληκτικό είναι, πως με αυτό τον ανέξοδο και απλό τρόπο θα δυσκολέψετε τη ζωή πολλών απατεώνων και εκμεταλλευτών με ειδικότητα.