► Αφού είναι η πληρέστερη θεωρία, τότε πώς δεν έχει γίνει γνωστή ;

Ο κυριότερος λόγος είναι ότι η κοσμο­λογική θεωρία, που με κάποια προκλητική αντίφαση ονομάζεται "του Τελειωμένου Χρόνου" και συμπλη­ρωματικά "της Σχετικότητας της Ενέρ­γειας", δεν αποτελεί εργασία ενός ερευνητικού κέντρου, ενός διάσημου επιστήμονα ή μιας πανε­πιστημιακής ομάδας. Η δημοσίευση της θεωρίας δεν έγινε με την παρουσία δημοσιο­γράφων και μεταξύ ενός κύκλου συναδέλφων και άλλων επίσημων καλεσμένων και ο δημιουργός δεν υπήρξε μαθητής κάποιου φημισμένου καθηγητή.

Αντιθέτως, αποτελεί ατομική προσπάθεια εντός της Ελληνικής επικράτειας, από ένα μη αναμενόμενο πρόσωπο, για το οποίο δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Αυτή η περίπτωση προκαλεί δισταγμούς και ίσως άσχημα αισθήματα σε όσους πιστεύουν, ότι τα συγκεκριμένα ζητήματα είναι αποκλειστικά για εκείνους και προορισμένα για να τα εξιχνιάσουν οι ίδιοι. Όταν, λοιπόν, διαδοθεί η νέα και φιλόδοξη θεωρία, αυτό θα οφείλεται στη δύναμη της σκέψης, στην πρωτοτυπία, στην ευστοχία και στην αξιοπιστία, την οποία θα αποκτήσει στο μεγαλύτερο μέρος της, όταν επιβεβαιωθεί από άλλους ερευνητές και ειδικούς.

Έχω αντιληφθεί από παλαιότερα, ότι χρειάζεται να προ­διαθέσω θετικά για να δείξει κάποιος το ενδιαφέρον του και για να ακούσει καλόπιστα. Τη στιγμή, μάλιστα, που είναι λιγοστοί οι υποψήφιοι ενδιαφερόμενοι και εκείνοι οι οποίοι θα διαθέσουν χρόνο για να ακούσουν και να καταλάβουν. Απευ­θύνομαι σε όλους τους πιθανούς αναγνώστες, και όχι μόνο σε "τέρατα" λογικής ή σε λίγους ειδήμονες. Ακόμα, οι πιο έξυπνοι και οι πιο μορφωμένοι άνθρωποι, σε αυτόν εδώ τον πλανήτη, δεν σκέφτονται ανεπηρέαστα από εντυπώσεις  και από τα συναισθήματά τους και όχι σπάνια, δεν αντι­λαμβά­νονται τα πιο φανερά, ενώ παρατηρούν και σκέφτονται εκπλη­κτικά για τα πιο δύσκολα ζητήματα !

Εξάλλου όλοι βασίζονται στις εντυπώσεις και στα συναι­σθήματα για να συνεχίσουν τη ζωή τους, όχι στη γνώση και στις αποδείξεις, όπως το διαπίστωσα ήδη από την εφηβική ηλικία μου. Πίσω από τις περισσότερες ανθρώπινες δρα­στηριότητες και αποφάσεις, οι οποίες εμφανίζονται σαν να προέκυψαν με αμερόληπτη λογική βρίσκεται το συναί­σθημα και η προσωπική διάθεση, που πολλές φορές συμπίπτουν με αυτά των άλλων. Συναισθήματα ανασφάλειας και ανη­συχίας, συναισθήματα υπεροψίας, επιθετικότητας και προ­σωπικές επιθυμίες μετουσιώνονται με τη δύναμη της σκέψης σε πολιτικές θεωρίες, σε αποφάσεις, σε ανα­κοινώσεις, σε εθνικά ιδεώδη ακόμα και σε επι­στημονικές θεωρίες και, όπως γίνεται πιο ανιδιοτελώς, σε τέχνη.

Δυστυχώς, στη χώρα που έζησαν οι αρχαίοι γίγαντες του πνεύματος και είχα την τύχη να γεννηθώ, ο ξεπεσμός είναι απίστευτος. Είναι σπάνιο φαινόμενο να συναντήσεις  μπροστά σου  έναν άνθρωπο με φαντασία, με πρωτότυπες ιδέες, να σκέφτεται πέρα από τα προσωπικά του προβλήματα και τα επαγγελματικά του. Δεν μπορείς να πιστέψεις ότι πρόκειται για απόγονους του αρχαίου ελληνικού λαού, που η φαντασία του διαπέρασε και πλούτισε τη γλώσσα που μιλάμε σήμερα και το πνεύμα ολόκληρης της ανθρωπότητας.

 Εάν αφαιρέσουμε το  γηρασμένο πληθυσμό, τα παιδιά, τους αμόρφωτους, ένα ποσοστό αλλοδαπών, τους εργα­ζόμενους σκληρά, τους ψυχολογικά πιεσμένους (για ανεύ­ρεση εργασίας ή εργασιο­μανείς), αυτούς που αρκούνται στην καλο­πέραση και στη διασκέδαση και τους βαριά άρ­ρωστους, τότε απομένουν λιγοστοί για να σκεφτούν δημι­ουργικά, πολύ­πλευρα και για να εκτιμήσουν τις προ­οπτικές της πνευματικής καλλιέργειας. Πιο πιθανό είναι να βρεις φιλοσοφικό πνεύμα στις φυλακές και σε τεμπέλη παρά σε κοινωνικά δραστήριο και σε εργασιομανή. Οι επι­τυχημένοι και οι διάσημοι είναι απα­σχολημένοι με τις δημόσιες σχέσεις τους και η φιλοδοξία δεν τους αφήνει χρόνο για να προσέξουν πνευ­ματικές προ­σπάθειες έξω από το χώρο τους.

Οι συνθήκες είναι αποθαρρυντικές για όποιον αποφασίσει να ζήσει ήσυχα και ακόμα χειρότερα για εκείνον που θα κάνει τρόπο ζωής την πνευματική καλλιέργεια, την έρευνα, τη δημι­ουργική σκέψη. Το κοινωνικό περιβάλλον και το Κράτος δεν ευνοούν αυτό τον προσανατολισμό της ζωής. Ευνοούν και ενθαρ­ρύνουν για να εκδηλωθούν οι χειρότερες πλευρές του ανθρώπου. Θα περίμενε κανείς, ότι υπάρχουν οι άνθρωποι του πνεύματος και δίνουν μάχη για να αναδείξουν το ρόλο της σκέψης και της γνώσης στη ζωή. Ατυχώς, οι πνευματικοί άνθρωποι είναι είδος προς εξαφάνιση. Οι λιγοστοί που ακούγονται είναι επικεντρωμένοι στις προ­σωπικές φιλο­δοξίες τους και σε πολλές περιπτώσεις, αυτοί οι ίδιοι περνάνε το μήνυμα ότι η σκέψη είναι το μέσο για άλλες απο­λαύσεις και για τους ίδιους σκοπούς που επι­διώκουν οι αγράμ­ματοι. Οι άνθρωποι που θα μπορούσαν να λειτουρ­γήσουν σαν αντίβαρο στον υλιστικό, κερδο­σκοπικό και επιπόλαιο τρόπο ζωής δυστυχώς δεν αντιλαμ­βάνονται αυτό το ρόλο.

• γερασμένος πληθυσμός

• παιδιά

• αμόρφωτοι

• αλλοδαποί

• σκληρά εργαζόμενοι

• ψυχολογικά πιεσμένοι

• της διασκέδασης

• βαριά άρρωστοι

• με πολλές υποχρεώσεις και δραστήριοι

Ποιοι και πόσοι απομένουν; Από αυτούς που απομένουν πόσοι θα ενδιαφερθούν, πόσοι θα καταλάβουν και πόσοι δεν θα ενοχληθούν;

Μακάρι, να ήταν συχνότερα αληθινά τα σενάρια περί συνομωσίας, υψηλού κινδύνου, διαρροής απορρήτων και μεγάλων συμφερόντων, που διαβάζουμε σε ορισμένα περι­οδικά αναζήτησης, όταν αναφέρονται σε κάποια παράξενα φαινόμενα και σε επιστημονικά σχέδια. Τα πράγματα είναι πιο απο­γοητευτικά για την πρόοδο και την έρευνα, εξ αιτίας της δειλίας, της ζήλιας, της αδιαφορίας και της μικρο­πρέπειας. Επιτέλους, ας σκεφθούμε λίγο πιο δημιουργικά και πρωτό­τυπα ιδιαίτερα εδώ στην Ελλάδα. Μην περι­μένουμε από τους άλλους να κάνουν το πρώτο βήμα, το πείραμα, την κοπιαστική εργασία, την πρωτότυπη ιδέα για να κάνουμε αμέσως μετά εμείς την ιδιοτελή εκμετάλ­λευση.

Η φοβία και η ατολμία  να εκδηλώσει κάποιος δημι­ουργός, συγγραφέας, δημοσιογράφος ή ερευνητής το ενδια­φέρον του και την εκτίμησή του στις προσπάθειες ενός άγνωστου δημιουργού, εδώ στην Ελλάδα έχει γίνει ψυχο­λογικό πρόβλημα. Πολλοί γράφουν παπαγαλίστικα και όπως τους έχουν αναθέσει και από δειλία ή από εγωισμό διστάζουν να κάνουν κριτική ή να παρουσιάσουν κάτι καινούργιο και προωθούν τους γνωστούς τους. Μάλλον αναμένουν η ανα­φορά και η κριτική να γίνει πρώτα από άλλους, για να πάρουν οι ίδιοι θέση μετά. Εφαρμόζουν στην προσωπική τους ζωή ένα κριτήριο που θέτει η φημισμένη εγκυκλοπαίδεια του Ίντερνετ Wikipedia, όπου για να γίνει αποδεκτή η δική μας συγ­γραφή πρέπει να υποδείξουμε μία αξιόπιστη πηγή.

Κριτήριο δεν είναι η ξεκάθαρη αλήθεια, η πρόοδος και η συνεισφορά, αλλά η προέλευση. Η Wikipedia είναι μία παγ­κόσμια εγκυ­κλοπαίδεια που πρέπει να προστατευτεί από δια­στρεβλώσεις. Οι άλλοι προτιμούν να μη σχολιαστούν αρνη­τικά, να μην αμφισβητηθεί το κύρος τους και κυρίως να μην αναδείξουν κάποιον τυχαίο, παρά να ενισχύσουν την προ­σπάθεια κάποιου νέου δημιουργού και να ενθαρρύνουν νέους ανθρώπους να γίνουν πνευματικοί δημιουργικοί. Ο καλός φίλος φαίνεται στις δύσκολες ώρες και όταν δεν έρχεται μαζί μας για να επωφεληθεί από την οικονομική μας ευχέρεια. Παρόμοια, ο άνθρωπος που σκέπτεται δημιουργικά και ενδι­αφέρεται για το πνευματικό επίπεδο των συναν­θρώπων του, δεν διστάζει να  εκφράσει πρώτος την άποψη του και δεν περιμένει να ακούσει πρώτα τι θα πουν και τι θα κάνουν οι άλλοι.

Εάν οι άνθρωποι του πνεύματος,  καθηγητές,  καλ­λιεργημένοι με φιλοσοφική παιδεία και δημοσιογράφοι δεν ενθαρρύνουν τις νέες προσπάθειες και αντιθέτως, δείχνουν υπεροψία, ζήλεια, ευθιξία, έλλειψη φαντασίας και τσιγκου­νεύονται το χρόνο τους, τότε τι να περιμένουμε από τον υπόλοιπο κόσμο που αδιαφορεί για τις φιλοσοφικές προ­σπάθειες και τις θεωρίες! Ύστερα, με λίγες εύκολες κουβέντες, συμβουλεύουν τους νέους να διαβάζουν βιβλία και να απο­κτήσουν πνευματική ευαισθησία !

Η κοσμο­λογική θεωρία (του Τελειωμένου Χρόνου), η οποία έχει διατυπωθεί με το συνηθισμένο λεξιλόγιο, ξεκίνησε να αναπτύσσεται αντλώντας το θάρρος από μία εμπειρική διαπίστωση, την οποία πολλοί φιλόσοφοι έχουν κάνει από τα αρχαία χρόνια και αυτό επίσης δεν είναι τυχαίο. Τη φιλο­σοφική διαπίστωση αυτή, αναγκάστηκαν να κάνουν τον τελευταίο αιώνα στο χώρο της επιστήμης για να περιγράψουν το Σύμπαν με τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης. Η εμπειρία, λοιπόν, μας δείχνει ότι υπάρχουν ομοιότητες και κοινά στοιχεία στα πράγματα σε βάθος χώρου και χρόνου. Αυτό σημαίνει, ότι μέσα από την παρατήρηση των πιο κοντινών μας πραγμάτων μπορούμε να αντλήσουμε πλη­ροφορίες για τα πιο μακρινά μας και για πράγματα μη ορατά. Νομίζω έχω εξηγήσει αυτή τη γνωστική μας δυνατό­τητα σε μία σχετική εργασία μου, η οποία συνοδεύει και συμπληρώνει, θα έλεγα, την κοσμο­λογική θεωρία.

Με την ανάλυση και μόνο των λέξεων και των νοημάτων που αναφέρονται σε διαδεδομένα φυσικά φαινόμενα (λ.χ. το φως, ο χρόνος, η κίνηση) και όπως αυτά συνδέονται μεταξύ τους με την απλή λογική επάνω στην κοινή εμπειρία, οδη­γούμαστε σε σωστές απαντήσεις και σε εύστοχες προσεγ­γίσεις γύρω από επιστημονικά ζητήματα και ιδιαίτερα σε ζητήματα της φυσικής. Προκύπτουν εξηγήσεις και προ­βλέπονται σχέσεις φαινομένων, που έχουν ήδη επιτευχθεί με τον τυχαίο, χρονοβόρο και απο­σπασματικό τρόπο που γνωρίζουμε από την ιστορία. Αυτό και μόνο είναι πολύ ύποπτο, να μπορούμε να βγάλουμε γνώση με τη λογική επε­ξεργασία μερικών γενικών εννοιών, για την οποία χρειάστηκαν πολλοί αιώνες μέσα από την τυχαία εμπειρική προσέγγιση ορισμένων ειδικών. Πολλές επι­στημονικές ανα­καλύψεις που έγιναν με τυχαίο τρόπο, θα μπορούσαν να είχαν προκύψει με λογική συνέπεια και εάν είχαμε ξε­κινήσει από διαφορετικές παρα­τηρήσεις. (Ρίξτε μία πρώτη ματιά εδώ)

Πρέπει να παραδεχτώ, ότι η διατύπωση της θεωρίας δεν ανέμενα να είναι τόσο πολύ δυσνόητη και ασαφής, όπως διαπίστωσα από την άποψη όσων προσπάθησαν με μία ανάγνωση να την καταλάβουν. Σαν εμπνευστής αυτής της θεωρίας και με την μακρο­χρόνια επεξερ­γασία της είναι φυσικό να έχω υπερβολική εξοικείωση μαζί της. Πρέπει να ομο­λογήσω, ότι υπερεκτίμησα την ευστοχία των δια­τυπώσεών μου και το επίπεδο ανάπτυξης που βρισκόταν.

Να επισημάνω, ότι ο πολύ αφηρημένος τρόπος δια­τύπωσης και η αναφορά μου στα πράγματα γενικόλογα, χωρίς αναφορές σε συγκεκριμένα πράγματα και χωρίς πλη­ροφορίες παρμένες από άλλες πηγές, υπήρξε εξ αρχής εσκεμμένη επιλογή μου. Δεν γίνεται από αδυναμία αναφοράς σε πιο συγκεκριμένα πράγματα, δεν γίνεται από έλλειψη νοητικής επαφής με την κοινωνική πραγματικότητα, ούτε από άγνοια.

Η δυσκολία στην κατανόηση οφείλεται εγγενώς στα ίδια τα ζητήματα και μετά στο δικό μου εφησυχασμό στον άκαμπτο και λιτό τρόπο διατύπωσης. Η κοσμο­λογική θεωρία του Τελειωμένου Χρόνου είναι η πληρέστερη και από τις απλούστερες -σε επίπεδο εννοιών. Αυτός ο συνδυασμός της απλότητας με τη δυνατότητα λογικής περιγραφής και πρόβλεψης των πιο ανεξήγητων φυσικών φαινομένων, μου έδωσαν από πολύ νωρίς το θάρρος και το πείσμα για να κάνω αυτή τη θεωρία κατανοητή σε όλους. Αρχικά ίσως να μην ήταν η συνεπέστερη φυσική ερμηνεία, όμως δεν οδηγούσε σε αδιέξοδα, ενώ αντιθέτως έδινε λύσεις, εξηγούσε συνη­θισμένες εμπειρικές παρατηρήσεις και απλοποιούσε επι­στημονικές διαπιστώσεις.

Η ανάπτυξη της κοσμολογικής θεωρίας δεν σταμάτησε ποτέ και η φυσική ερμηνεία έχει επιτύχει να συμπεριλάβει πλήθος φαινομένων τα οποία ερευνώνται παγκοσμίως. Με το πέρασμα του χρόνου έχουν γίνει διορθώσεις στη διατύπωση και έχουν απο­σαφηνιστεί πολλά σημεία. Τον Ιαν. του 2008 ξεκίνησε καθυ­στερημένα η διερεύνηση και η προσπάθεια για μαθηματική έκφραση της θεωρίας του Τελειωμένου Χρόνου με αφετηρία τις σκέψεις, τις ιδέες και τις παρατηρήσεις της προ­ηγούμενης φυσικής ερμηνείας. Ιδιαίτερα μετά από την απλή μαθηματική διερεύνηση, οι βασικές σκέψεις της φυσικής ερμηνείας αποδείχτηκαν πολύτιμες και καθο­δηγητικές για τα προ­βλήματα της σύγχρονης φυσικής και της αστρονομίας και πέρα από κάθε προσδοκία, μπόρεσαν να γίνουν διορθώσεις σε γνωστές σχέσεις της φυσικής.

Ένας συνάδελφος, μού είχε πει κάποτε : Άλλος πληρώνει την γκόμενα και άλλος την "πηδάει". Στην περίπτωση εδώ, συμβαίνει άλλος να πληρώνεται για τα ερευνητικά προγράμ­ματα και άλλος να ανακαλύπτει !

Θυμηθείτε: όταν θα πρέπει να περιγράψουν και να εξηγήσουν την αρχή και την ουσία των πραγμάτων με τις απλούστερες εκφράσεις, περιληπτικά, χωρίς μαθηματικά και μαγικές διαστάσεις, δεν θα βρούνε πιο εύστοχο και πιο γρήγορο τρόπο να το κάνουν!

ΚΩΣΤΑΣ Γ. ΝΙΚΟΛΟΥΔΑΚΗΣ (2005-2009)

Ουραγός στην έρευνα η Ελλάδα

ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ θέση στην Ευρώπη των "25" στις δαπάνες για έρευνα και καινοτομία κατέχει η Ελλάδα, σύμφωνα με την Κομισιόν.

Ειδικότερα, η χώρα μας κατατάσ­σεται τελευταία και στη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην έρευνα και καινοτομία, αν και έχει αναλάβει τη δέσμευση της Λισσαβώνας, ότι έως το 2010 οι επενδύσεις των κρατών-μελών για έρευνα και ανάπτυξη θα φθάσουν το 3% του ΑΕΠ, από το οποίο τα 2/3 πρέπει να παρέχονται από τον ιδιωτικό τομέα. Σύμφωνα με την Ε.Ε., η Ελλάδα δαπανά μόλις 0,58% του ΑΕΠ για έρευνα, ενώ κάτω του 1/3 είναι η ιδιωτική συμμετοχή. METRO Πέμπτη 9 Μαρτίου 2006

Μία από τις πολλές θλιβερές πρωτιές... της Ελλάδας. Καθόλου παράξενο !

Πάντως ο εμπνευστής της πληρέστερης κοσμο­λογικής θεωρίας για να αξιο­ποιήσει την εμπειρία του και για να δείξει "χειρο­πιαστά" την επιστη­μονική λογική του, σε μια κοινωνία που κυριαρχούν οι υλιστικές αξίες, κατάφερε να πάρει ένα πιστο­ποιητικό ευρεσι­τεχνίας.

Η κοσμολογία σήμερα  (24-03-2011)

με αφορμή τις επιστημονικές απόψεις ενός ομοεθνή μου, του γνωστού φυσικού και ερευνητή Δημήτρη Νανόπουλου, ο οποίος εκπροσωπεί τη χώρα μας στο CERN, είναι διευθυντής Αστρο­σωματιδιακής Φυσικής στο Κέντρο Προκεχω­ρημένων Ερευνών του Χιούστον (HARC) και διευθυντής ενός ερευνητικού τμήματος του World Laboratory στη Λωζάνη της Ελβετίας, όπως αυτές έχουν δημο­σιευτεί, σε πολλές δια­δικτυακές εφημερίδες (με αρχική πηγή πληροφο­ριών το ΑΠΕ-ΜΠΕ).

Με αφορμή τις δημοσιευμένες απόψεις του συγ­κεκριμένου φυσικού στις 10-03-11, οι οποίες υπο­στηρίζονται όπως είναι ή με μικρές διαφορές από μεγάλη μερίδα φυσικών, θα δούμε πόσο πιο κατανοητή, συνεπής και με προοπτική ανά­πτυξης είναι η κοσμο­λογική θεωρία που ξεκινάει με τη θεμελιώδη σκέψη για ένα Σύμπαν πλήρες και πάντοτε ίδιο εντός των ορίων ενός μέγιστου χρονικού διαστήματος. Επιπλέον θα αντι­ληφθούμε πόσα έτη ζωής πίσω είναι η επι­στημονική σκέψη πολλών ικανών φυσικών, αλλά και η νοημοσύνη πολλών δημοσιο­γράφων... ► 

           Από τον Κώστα Γ. Νικολουδάκη