ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ

(Από το βιβλίο "Η Θεολογία της Επιστήμης" ©2000, ISBN 960-385-019-5)

 Το Σύμπαν δεν υπάρχει τυχαία και αδικαιολόγητα, δεν είναι μια ατέλεια της ανυπαρξίας ούτε χωρίς μια επαρκή αιτία, γιατί είναι άμεσα μόνο από και για τον εαυτό του. Οι ποιότητες των πραγμάτων και οι τρόποι του αλ­ληλο­επηρεασμού τους είναι πάντοτε η ποιότητα της άμεσης, κοινής και αυτοτελούς πραγματι­κότητας, η οποία συνεχίζει ανέκαθεν να γίνεται έμμεσα-εξωτερικά σε σχετικά μικρότερες στιγμές. Ενώ αυτή σα σύνολο είναι ανέκαθεν τελειοποιημένη μέσα στα σταθερά όρια μιας ευρύτερης στιγμής με άμεσο-­εσωτερικό τρόπο.

 

(...) Το παρελθόν και το μέλλον αποτελούν το παρόν του 100% Σύμπαντος και ακριβώς έτσι εξηγείται η σχετικότητα του χρόνου με έναν εκπληκτικό τρόπο.

 

(...) Σχετικά εκ των υστέρων μέσα στο χρόνο των περιορισμένων πραγμάτων τα πάντα είναι και γίνονται έμμεσα-­εξωτερικά σαν μέρη, χωρίς μια επαρκή έμμεση αιτία και χωρίς αυτοτέλεια, αλλά είναι ανέκαθεν και επαρκώς αιτιολογημένα από το σύνολό τους με άμεσο, εσω­διανοητικό τρόπο.

 

(...) Μπορούμε να δούμε τον κόσμο με δυο αντίθετους τρόπους: σε εξέλιξη ή σταθερό, σαν αφηρημένη, εξω­καθορισμένη και τυχαία υλική ύπαρξη ή σαν συνολική ποιότητα άμεσα-εσωτερικά αυτο­καθορισμένη. Είναι και οι δυο αληθινοί.

 

(...) Ζωή χωρίς διανοητική δρα­στηριότητα είναι ανύπαρκτη και χωρίς διαμόρφωση αυτογνωσίας ήταν, είναι και θα είναι παντού μέσα στο Σύμπαν ανεπαρκώς αξιοποιημένη και παρα­συρμένη, με όποια δυνα­τότητα και αν τη φανταστούμε (...) Η καταστροφή του απο­προσα­νατολισμού είναι αυτός ο ίδιος ο απο­προσανατολισμός, είναι άμεση-εσωτερική.