ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ (Από το βιβλίο "Η Θεολογία της Επιστήμης" ©2000, ISBN 960-385-019-5) « Εδώ, η γλώσσα δεν αξιοποιείται όπως σ' ένα λογο­τέχνημα, απλώς για να εντυπωσιάσει και οι αναλύσεις συχνά μοιάζουν μ' ένα ασαφές σχέδιο χωρίς χρώματα, αν όχι με μια παρανοϊκή κενολογία. Η σταθερή χρησι­μοποίηση λίγων απλών και κοινών εννοιών, η απο­στασιοποίηση από τις γνωστές φιλοσοφικές ορολογίες, η απόδοση των νοημάτων πάντοτε με τις ίδιες απλές εκφράσεις, οι λεπτές διαφορο­ποιήσεις των ίδιων συλλογισμών και στον τρόπο που διατυπώνονται, όλα αυτά μη θεωρηθούν λογοπαίγνια, ασήμαντα ή γλωσσική φτώχεια, όπως δεν θεωρούνται οι αριθμητικές σχέσεις (...) Υπάρχουν πολλοί σπουδαίοι διανοούμενοι και φιλό­σοφοι, οι οποίοι με τα σπουδαία έργα τους αντέ­δρασαν με τον ευφυέστερο και ισχυρότερο τρόπο στις προ­καταλήψεις, στη μωρία και στον εγωκεντρισμό, προσέγγισαν μεγάλες αλήθειες και υπερα­σπίστηκαν έναν ηθικό-­φιλοσοφικό τρόπο ζωής. Παραταύτα ακόμα ζούμε στον ίδιο σκοταδισμό και οι ίδιοι αγνοούνται. Αυτή είναι μια απο­θαρρυντική διαπίστωση για όσα θα έπρεπε να περιμένουμε από μια ακόμα λογική αντίδραση, αλλά ο Χρόνος είναι με το μέρος εκείνου που αναζητάει την αλήθεια, χωρίς να την περιορίζει στη διάρκεια της ζωής του και στο σχετικό περιβάλλον του. Αν πέρα από τη φιλο­σοφική δρα­στηριότητα στοχεύουμε και αντιδρούμε στο σκοταδιστικό τρόπο ζωής της ανθρώπινης πλειο­νότητας, αυτό δε θα άξιζε τον κόπο, αν εμείς δεν ήμασταν ανάμεσά τους και δεν μας άγγιζαν οι συνέπειές του ».